مدرسه و تحصیل برای دختران یکی از ممنوعیت‌هایی بود که حکومت «طالبان» به سر زنان افغانستان آورد. از نظر آن‌ها، زنان نباید تحصیل می‌کردند و باید به بردگی آن‌ها در می‌آمدند. بارها خبرهای مختلفی پخش شد که مدرسه‌ای را که دختران در آن تحصیل می‌کردند، به آتش کشیده یا دانش‌آموزان دختر را مسموم کرده بودند.
کودکی عارفه پیکار در مهاجرت خلاصه شد. کلاس هفتم مدرسه بود که خانواده‌اش به افغانستان برگشتند و در یکی از شهرستان‌های غزنی، در جنوب افغانستان ساکن شدند. در آن زمان نه از تحصیل برای زنان خبری بود و نه حتی در آن شهرستان، کسی به دنبال چنین ریسک بزرگی بود که مقابل طالبان برای تحصیل زنان اقدامی کند. در آن زمان نه فقط طالب‌ها که مردان سنتی هم مخالف تحصیل زنان بودند. اما عارفه پیکار دل به دریا زد و نخستین مدرسه دخترانه را بنا کرد.
در آن زمان، از سوی مدیریت این مدرسه با بزرگان منطقه تفاهم شد که به دخترها آموزش مذهبی ارایه شود. اما این حقه هم کارساز نبود و در نهایت قرار شد که این زنان حتی آموزش مذهبی هم نبینند. از نظر طالبان، حضور زنان و دختران در مدرسه خلاف ارزش‌های اسلامی است. برای همین وقتی این مدرسه هم تعطیل شد، مدیریت آموزشی برای دو سال از مسجد به عنوان مدرسه استفاده کرد.
عارفه پیکار برای دو هفته در خانه، خود را حبس کرد و حتی از در خانه هم بیرون نرفت. او امیدوار بود که این خبر شایعه‌ای بیش نباشد: «خودم سن و سالی نداشتم و هر روز از پنجره اتاق بیرون را نظاره می‌کردم تا بلکه نظامیان طالبان را پیدا کنم. هر روز چهار تا پنج طالب را با عمامه‌های سفید می‌دیدم و احساس می‌کردم به خانه ما زل زده‌اند.»
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: bbcpersian - 🏆 15. / 51 ادامه مطلب »
منبع: aa_persian - 🏆 11. / 53 ادامه مطلب »
منبع: IRNA_1313 - 🏆 6. / 63 ادامه مطلب »
منبع: IRNA_1313 - 🏆 6. / 63 ادامه مطلب »
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »
منبع: Tasnimnews_Fa - 🏆 14. / 51 ادامه مطلب »