آخرین اثر شهلا شفیق"کلمات باقی و باقی کلمات؛ با رضا دانشور، آن سوی بیم و امید"، حدیث مرگ است؛ روایت مرگ دوستی که رضا دانشور باشد. اسد سیف، منتقد ادبی، نگاهی دارد به تلاش نویسنده برای مکتوب کردن آخرین روزهای حیات دانشور.«کلمات باقی...» نه داستان است و نه گزارش، حدیث دردناک یک حادثه است از زبان یک دوست که به سوگ دوست نشسته است.
رضا دانشور می‌داند که وی را رهایی از این مرض ممکن نیست. دیر یا زود خواهد رفت."بیمار محکوم به مرگ" است و مرگ حال"همخانه" اوست. سرانجام گذارش به بیمارستان می‌افتد و تقلایی که خود نیز می‌داند بیهوده است: «...دیگر نه خواب دارم و نه بیداری، نه شبم شب است و روزم روز.» «شب‌ها غلام شمایم/ روزها غلام شب‌ها/ و این دو اگر یافت نشود/ به کدام عطر بیاویزم؟/ به کدام خیال؟/ کدام راست؟/ کدام دروغ؟»
رضا دانشور در بیمارستان"هانری موندور" واقع در حومه شهر پاریس درگذشت. به وقت مرگ شصت‌وهشت سال بیش نداشت. در نوزده سالگی نخستین رمان خویش،"نماز میت" را منتشر کرد. چند داستان و نمایشنامه نوشت. در دانشگاه فردوسی مشهد ادبیات فارسی تحصیل کرد. در آغاز شکوفایی ادبی به زندان گرفتار آمد و پویایی او در حصار دیوارهای بند از جویایی بازماند.
رضا دانشور بیش از نیمی از عمر خویش را در تبعید گذراند. در شرایطی سخت زندگی کرد، خواند و آموخت و نوشت."محبوبه و آل"،"خسرو خوبان"،"مسافر هیچ‌کجا"،"هی‌هی، جبلی قُمقُم"، و... از جمله آثار اوست در ادبیات داستانی. او سه سال نیز به دعوت دانشگاه"کرتل" در"ایتاکا" ادبیات فارسی تدریس کرد و در همین ایام دو نمایش"ساندویچ مخلوط" و"آلفرد" را بر صحنه برد.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.