ปวดหัวปวดใจ เจอเกมบีบทั้งซ้ายขวา ข้างล่างข้างบน ไม่ต่างจากสภาวะฟ้าฝนประเทศไทย โดนมรสุมกระหน่ำระลอกแล้วระลอกเล่า จนมีเสียงตัดพ้อของ “ลุงตู่” แว่วดังมาจากที่ประชุม ครม.“แต่จริงๆไม่ต้องปกป้องผมหรอก แต่ช่วยกันปกป้องสถาบัน” วลีที่มาพร้อมกับเพลงที่ภูมิใจนำเสนอ “อยู่อย่างจงรัก ตายอย่างภักดี”
ถึงเวลาหรือยังที่จะทำให้เวทีนี้มีความศักดิ์สิทธิ์ มีผลสัมฤทธิ์จริงจัง เพราะในสายตาเด็กส่วนใหญ่มองว่า ถูกต้ม ถูกแกง หลายเรื่องราวสำคัญที่ผ่านเข้ามาถึงมือ ส.ส.และ ส.ว.ผู้ทรงเกียรติ ล้วนถูกหมางเมิน ละเลยเตะถ่วงนายชวน หลีกภัย ประธานสภาผู้แทนราษฎร ต้องขึ้นธรรมาสน์ดักคอ ให้ช่วยกันให้ข้อคิดเสนอแนะแก้ปัญหาให้ทุเลาลง อย่าสร้างอะไรซ้ำเติมสถานการณ์ เอาแต่ด่ากันจนคนเบื่อหน่าย ไร้ประโยชน์
จะให้มันจบที่รุ่นเรา แต่ต้องไม่จบด้วยความรุนแรง ประเด็นน่าห่วงใยคือการบูลลี่คนเห็นต่าง ที่นับวันจะหนักหนาถึงขั้นคนกลางๆ ยังไม่มีที่ยืน
ดูจากภาพประกอบแล้วลุงแก่คงจะบอกว่า... มั่ว
ก็แค่นายกลาออก...ไม่ใช่มานั่งประดิษฐ์หน้าออกtv
ตู่ลาออกจบทุกอย่าง
แล้วจะไล่จับหาอะไรคะ บอกเหนื่อยไล่จับ จับเขาทำไมก่อน งงนะ