เสียงเครื่องยนต์รถบรรทุกขนาดใหญ่กระหึ่มดังในจังหวะที่ต้องค่อยๆเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เพื่อขับผ่านเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างประเทศไทย-มาเลเซียการค้าชายแดน-ขนส่งโลจิสติกส์ กลายเป็นความคึกคักเดียวที่เหลืออยู่ ณ ประตูข้ามพรมแดนไทย-มาเลเซีย อ.สะเดา จ.สงขลาเพื่อให้รู้ว่า “ด่านสะเดา” ยังมีชีวิตชีวาในฐานะเมืองค้าชายแดนมูลค่า 5 แสนล้านบาท
แต่เดี่ยวก่อน!! ด่านสะเดานั้นอยู่ได้ด้วยกลไกลระบบเชิงโครงสร้างเศรษฐกิจของประเทศ หากแต่ชุมชนที่รายล้อมรอบๆด่านสะเดา โดยเฉพาะชุมชนบ้านด่านนอกที่เคยรุ่งเรืองด้วยรายได้ที่มาจากการจับจ่ายใช้สอยในฐานะเมืองหน้าด่านที่ยกระดับชุมชนรากหญ้าที่ใช้จ่ายด้วยเงินสกุลต่างประเทศ “ริงกิต” ซึ่งวันนี้กลับอยู่ไม่ได้!!
นี่คือสภาพจริงของสถานประกอบการ โรงแรม สถานบันเทิง ร้านค้า แผงลอย ตลอดแนวสองฝั่งถนนสายโลจิสติกสำคัญเส้นทางที่ดิ่งตรงจากประตูด่านพรมแดนไทย-มาเลเซียไม่ถึง 1 กิโลเมตรเส้นทางประตูสู่อาเซียนที่ไม่เคยหลับไหล วิถีการค้าย่านสำคัญตามตรอกซอกซอยที่ทุกตารางเมตรมีมูลค่าพอที่จะควักกระเป๋าลงทุนถึงขั้นต้องโบกธงลายอมศิโรราบให้ “โควิด-19” ทั้งที่เคยเผชิญหน้าท้าทายปัญหาอุปสรรคมาทุกสมรภูมิการค้า
ปิด!! ปิด!! ปิด!! เซ้ง!! เช่า!! ปิดกิจการ!! ความล่มสลายของอาณาจักรครบวงจร แหล่งบันเทิงชายแดนใต้วันนี้เฉกเช่น “เมืองร้าง” โควิด19ทำชาวบ้านสิ้นหวัง"รถขนส่งสินค้าวิ่งผ่านหน้าร้านทุกวันเหมือนจะขายได้ แต่เพราะโควิด19ทำให้คนขับรถลงจอดไม่ได้จะกินไม่ได้อุดหนุนไม่ได้ ต่างคนต่างกลัวสุดท้ายก็ต้องปิดร้านชาวบ้านที่นี่ไม่ได้ผลกระโยชน์อะไรเลยจากการค้าชายแดนที่เปิดให้รถขนส่งสินค้าข้ามแดน แม้แต่ข้าวแกงจานเดียวก็ขายไม่ได้ พยายามทำใจด่านนอกวันนี้เป็นแค่ทางผ่าน"...
ด่านรับส่งต่อเชื้อโรคระบาดรึเปล่า ต้องคุมเข้มงวดมากที่สุด