.Dames en heren, goedemiddag. En voor iedereen die meekijkt of luistert in een andere tijdzone: bun morgu, bon dia, good morning.
In Azië werden tussen de 660.000 en ruim 1 miljoen mensen - we weten het niet eens precies - verhandeld binnen de gebieden die onder het gezag stonden van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. De getallen zijn onvoorstelbaar. Het menselijk leed dat er achter schuilgaat, is nog veel onvoorstelbaarder.
En nog kon het hardvochtiger, nog oneerlijker, want iedereen die in Suriname in 1863 in naam vrij werd, moest gedwongen nog tien jaar lang onder staatstoezicht blijven werken. De facto betekende dat voor velen nog tien jaar langer een leven in onvrijheid, een leven onder dwang, tot 1873. Komend jaar is dat 150 jaar geleden.
Want eeuwen van onderdrukking en uitbuiting werken door in het hier en nu. In racistische stereotypen. In discriminerende patronen van uitsluiting. In sociale ongelijkheid. En om dat te doorbreken, moeten we ook het verleden open en eerlijk onder ogen zien. Een verleden dat we delen met andere landen, waardoor onze samenlevingen voor altijd op een speciale manier met elkaar zijn verbonden.
Ik ben zelf in september jongstleden in Suriname geweest, waar ik heb geleerd hoe diep de geschiedenis nog altijd ingrijpt in het dagelijks leven van mensen, ook spiritueel. Ik heb ook geleerd hoe ervaringen, herinneringen en gevoelens per groep en per persoon kunnen verschillen. Het maakt uit of je voorouders uit Afrika werden geroofd of behoorden tot de oorspronkelijke bewoners. Het maakt uit in welk land of regio hun leven zich afspeelde. En het maakt ook uit in welke periode zij leefden.
Ik noem vandaag met eerbied de namen van Tula op Curaçao, Jolicoeur, Boni en Baron in Suriname, One-Tété-Lohkay op Sint Maarten en we gedenken al die naamloos gebleven vrouwen en mannen die door de eeuwen heen heldhaftig de vrijheid zochten en daar vaak op de meest gruwelijke manier voor werden gestraft. En natuurlijk erkenning van historische verantwoordelijkheid, met de woorden die daarbij horen.
Daarom klinken de excuses die ik net uitsprak vandaag door op zeven andere plekken in de wereld, daar waar de pijn en de gevolgen van het slavernijverleden tot de dag van vandaag het meest worden gevoeld en het meest zichtbaar zijn.
Toch besteden vandaag minstens dertien bewindslieden hun dag aan dit 'betekenisvolle moment' terwijl het land omkomt in de crisissen, er oorlog heerst aan de Europese oostgrens, mensen hun thermostaat naar beneden draaien en de boodschappen niet meer kunnen betalen.
Was dahomey ook uitgenodigd bij de lezing?
Als nu excuus wordt aangeboden door rutte voor het slavernijverleden van nl, waarom helpt hij het wef dan om de nieuwe slavernij op te bouwen: cbdc, digital id, social credit system? Waarbij bevolking straks in een digitale gevangenis terecht komt? slavernijverleden
Excuses die gemaakt worden door mensen die iets NIET gedaan hebben, aan mensen die iets NIET ondergaan hebben.
Nederland Laatste Nieuws, Nederland Headlines
Similar News:Je kunt ook nieuwsberichten lezen die vergelijkbaar zijn met deze die we uit andere nieuwsbronnen hebben verzameld.
Bron: parool - 🏆 26. / 51 Lees verder »
Bron: parool - 🏆 26. / 51 Lees verder »
Bron: parool - 🏆 26. / 51 Lees verder »
Bron: trouw - 🏆 9. / 63 Lees verder »
Bron: NOS - 🏆 5. / 63 Lees verder »
Bron: parool - 🏆 26. / 51 Lees verder »