آواز بوقلمون ساخته متیو رانکین که در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره کن ۲۰۲۴ به نمایش درآمد، یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های امسال است از فیلمسازی کانادایی که عاشق ایران و زبان فارسی است. او حالا در فیلم غریبش یک ایران در دل کانادا بنا کرده که سه شهر مختلف را به هم پیوند می‌زند: تهران، مونترال و وینیپگ.
از همین ابتدا با ادای دینی به فیلم‌های قدیمی ایرانی و البته انبوه فیلم‌های شناخته شده کانون پرورش فکری روبرو هستیم. تونالیته رنگ‌ها و فضاسازی، فیلم‌های اولیه کیارستمی را به خاطر می‌آورد، به ویژه فیلم گزارش. از طرفی فضای کلاس درس و اتفاقاتی که بچه‌ها رقم می‌زنند، دقیقاً مشابه فیلم‌های کانون است که رفته‌رفته تماشاگر آشنا با آن فیلم‌ها را به فضایی ایرانی دعوت می‌کند، اما بعدتر زمان و مکان درهم آمیخته می‌شود به شیوه‌ای سوررئال.
اما فیلم از این لایه روایت رئالیستی به شیوه سینمای ایران فراتر می‌رود و به دنیای سوررئال غریبی پا می‌گذارد که چندان شباهتی به آغاز فیلم ندارد و در واقع از جریان اصلی سینمای جشنواره‌پسند ایران دور می‌شود و فضایی می‌سازد که رفته‌رفته در آن نقش بچه‌ها هم کمرنگ‌تر می‌شود. تنهایی آدم‌ها مایه اصلی فیلم را شکل می‌دهد، اما این تنهایی هم دستمایه شوخی‌های جذابی است که فضای غیر واقعی فیلم را واقعی جلوه می‌دهد. در واقع فیلم به ترکیب غریبی از کمدی و سیاهی بی‌حد و اندازه می‌رسد که بی تردید آثار روی اندرسون را به خاطر می‌آورد. فیلم‌های روی اندرسون تصویر طنزآمیز شگفت‌انگیزی هستند از مردمان اسکاندیناوی که به نظر می‌رسد فیلمساز با ذکاوت بسیار، درون این مردم و این فرهنگ را به شیوه‌ای طنزآمیز روایت می‌کند.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »
منبع: VOA Farsi صدای آمریکا - 🏆 17. / 51 ادامه مطلب »
منبع: ilnanews - 🏆 10. / 53 ادامه مطلب »