به گزارش ایسنا، محمدهادی محمدی در سلسله یادداشتهایی به املای درست «بیفکند یا بیافکند»، «بیندیش یا بیاندیش» و «بینداخت و بیانداخت» پرداخته است. یک مقاله او درباره «بیندیش یا بیاندیش» است که در سایت آموزک منتشر شده است و در ادامه بازنشر میشود:
کسانی که این دستور را گذاشتهاند، همواره معیار درستی یا نادرستی سبک نوشتنشان ارجاع به متنهای تاریخی است. اینها ذرهای باور به اصلاح زبان نوشتاری ندارند و به زبان نوشتاری چون فسیلهای غیرقابل دستاندازی نگاه میکنند. اگر در موضع اقتدار هم باشند با تصویب قوانین و قواعدی که در نظام آموزش و پرورش و دانشگاه جاری میشود هر نوع انحراف از این دستورها را سرکوب میکنند.
در کوتاهترین تعریف، املای تاریخی ایستادگی و پایداری در ریختهای کهن نوشتار است، در حالی که زبان گفتاری به عنوان یک پدیده همواره زنده و جاری از آن ریختها فاصله گرفته و به ریختهای تازهتری نوشته میشود، اگر سنتگرایان در برابر آن سد ایجاد نکنند. در فارسی امروزی و معیار که گویش تهرانی است، برخی خواستن و خواب را برای نمونه میآورند، که ارجاع ایستادگی ریخت کهن نسبت به ریخت نو است. خواستن که خاستن و خواهر که خاهر بر زبان رانده میشود.
همانگونه که تصویر این خوشنویسی نشان میدهد، اگر خوشنویس به جای میخواست بنویسد بر شکل زیباییشناسانه خوشنویسی شوریده بود.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »
منبع: ilnanews - 🏆 10. / 53 ادامه مطلب »
منبع: EtemadOnline - 🏆 9. / 59 ادامه مطلب »
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »