هشتاد سال آواز؛ هفتاد سال تنبک | DW | 06.11.2020

16/08/1399 11:36 ق.ظ

۱۶ آبان ۱۲۸۹؛ ۱۱۰ سال پیش در چنین روزی ملوک ضرابی در تهران زاده شد. می‌گفت: «همیشه ضربی و شاد خواندم ولی هیچگاه مطربانه کار نکردم.»

پدر ملوک ضرابی بازرگان بود: «پدرم فوق العاده خوب می‌خواند. هر صبح بعد از نماز، دعای دوازده امام را می‌خواند و اگر یک روز نمی‌خواند، همسایه‌ها می‌آمدند در خانه و می‌گفتند: ما امروز صدای حاج‌‌آقا را نشنیده‌ایم. مثل این است که چیزی گم کرده‌ایم.»نُه ساله بود که به خانه عین‌السلطان از نجیب‌زادگان محل رفت و آمد می‌کرد و بی آنکه خانواده خرسند باشد، آواز می‌خواند: «حسین طاهرزاده از خوانندگان معروف زمان مرا در منزل عین‌السلطان دید و صدایم را شنید.

۱۶ ساله بود که نخستین ترانه‌اش را بر روی صفحه گرامافون ضبط کرد و در همان سال به جامعه نوبنیاد باربد رفت و از آن پس همکاری ماندگاری را با اسماعیل مهرتاش و ارکستر او آغاز کرد. اگر قمرالملوک وزیری زن پرتوان آواز ایرانی بود، او در اجرای ترانه از نخستین‌ها و سرآمدان به شمار می‌رفت به ویژه که هم به ضرب‌آهنگ توجه ویژه‌ای داشت و هم در تئاتر جامعه باربد، بارها در نقش شیرین و لیلی ظاهر می‌شد و می‌خواند و از ترفندهای تئاترال در ترانه‌خوانی بهره می‌گرفت.۲۵ ساله بود که به مناسبت رفع حجاب ترانه"عروس گل" را در"تماشاخانه تهران" را خواند و به این خاطر کتک وحشیانه‌ای از خشک‌اندیشان خورد اما با اراده محکمتری به کار ادامه داد و ترانه"دختران سیروس" از ساخته‌های محمدعلی امیرجاهد را خواند: «دختران سیروس، تا به کی در افسوس، زیر دست مردان، تا به چند محبوس.

ادامه مطلب:
dw_persian »

آهسته آهسته اندک اندک ازلب چشمه می آیدرعنا رعنا..... روحش شاد🌷

پدر ملوک ضرابی بازرگان بود: «پدرم فوق العاده خوب می‌خواند. هر صبح بعد از نماز، دعای دوازده امام را می‌خواند و اگر یک روز نمی‌خواند، همسایه‌ها می‌آمدند در خانه و می‌گفتند: ما امروز صدای حاج‌‌آقا را نشنیده‌ایم. مثل این است که چیزی گم کرده‌ایم.»نُه ساله بود که به خانه عین‌السلطان از نجیب‌زادگان محل رفت و آمد می‌کرد و بی آنکه خانواده خرسند باشد، آواز می‌خواند: «حسین طاهرزاده از خوانندگان معروف زمان مرا در منزل عین‌السلطان دید و صدایم را شنید. از صدایم خوشش آمد و دو سال به من مشق آواز داد. حاجی‌خان عینالدوله هم در منزل عینالسلطان رفت و آمد داشت، یک سال هم او ضرب زدن و ضربی خواندن را به من یاد داد. یک روز طاهرزاده فرمود: دیگر بس است. یک روز هم حاجی‌خان عین‌الدوله ضرب را بوسید و گفت: من دیگر در مقابل تو ضرب نمی‌زنم و ضربی نمی‌خوانم.»

۱۶ ساله بود که نخستین ترانه‌اش را بر روی صفحه گرامافون ضبط کرد و در همان سال به جامعه نوبنیاد باربد رفت و از آن پس همکاری ماندگاری را با اسماعیل مهرتاش و ارکستر او آغاز کرد.

اگر قمرالملوک وزیری زن پرتوان آواز ایرانی بود، او در اجرای ترانه از نخستین‌ها و سرآمدان به شمار می‌رفت به ویژه که هم به ضرب‌آهنگ توجه ویژه‌ای داشت و هم در تئاتر جامعه باربد، بارها در نقش شیرین و لیلی ظاهر می‌شد و می‌خواند و از ترفندهای تئاترال در ترانه‌خوانی بهره می‌گرفت.۲۵ ساله بود که به مناسبت رفع حجاب ترانه"عروس گل" را در"تماشاخانه تهران" را خواند و به این خاطر کتک وحشیانه‌ای از خشک‌اندیشان خورد اما با اراده محکمتری به کار ادامه داد و ترانه"دختران سیروس" از ساخته‌های محمدعلی امیرجاهد را خواند: «دختران سیروس، تا به کی در افسوس، زیر دست مردان، تا به چند محبوس.»

۲۹ ساله بود که با ابوالحسن صبا و اسماعیل مهرتاش برای ضبط چند صفحه به حلب سوریه رفت و دو سال پس از آن وارد رادیو ایران شد: «اولین ترانه‌ای که در رادیو اجرا کردم کیستی ساخته حسین یاحقی بود که مرتضی محجوبی، حبیب سماعی، ابوالحسن صبا و حسین تهرانی با من همکاری می‌کردند و شعرش را حسن سالک سروده بود».

او تا بروز انقلاب ۵۷ با رادیو ایران همکاری داشت و همیشه بخشی از درآمدش را به سازمان‌های خیریه می‌بخشید.