مائو حدود 27 سال با مشت آهنین بر جمهوری خلق چین حکومت کرد و باعث مرگ بیش از 70 میلیون نفر بر اثر قحطی، اعدام‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری شد.دوره حکمرانی مائو بالاخره در سپتامبر 1976 به پایان رسید. او پس از مدت‌ها بیماری سرانجام در سن 82 سالگی درگذشت.شرایط سلامتی مائو در سال‌های آخر زندگی‌اش، به‌دلیل مصرف بیش از حد دخانیات و اعتیادش به سیگار به سرعت رو به وخامت گذاشت. همزمان، مقامات این کشور تمایل داشتند وضعیت حاد سلامتی او به‌ویژه مشکل ریوی و قلبی او را پنهان نگه دارند.
مائو بعدازظهر دوم سپتامبر 1976 دچار حمله قلبی شدیدی شد و سه روز پس از آن نیز مجددا در پنجم همان ماه برای دومین بار دچار این عارضه گردید که باعث بستری او در بیمارستان شد.وضعیت سلامتی مائو در 7 سپتامبر 1976 رو به وخامت گذاشت و او پیش از انتقال به بیمارستان به‌رغم قرار گرفتن زیر دستگاه تنفس به حالت کما فرو رفت.
دکتر لی نوشته است، «روز هشتم سپتامبر حال مائو رو به وخامت گذاشت برای لحظه‌ای سعی کرد چشمانش را باز کند و با صدایی کم جان گفت، رهبر، من را صدا زدید؟» این آخرین سخنی بود که مائو به زبان آورد. مقامات چینی در تلاش برای سازماندهی رویدادهای پس از مرگ مائو بودند. به همین دلیل رسانه‌های چینی تا ساعت چهار بعد از ظهر منتظر ماندند تا مرگ مائو را به مردم چین اعلام کنند. رسانه‌های رسمی تاکید کردند که مائو پیش از مرگ خواستار حفظ وحدت حزب و کشور شده است.