به گزارش ایسنا، در آغاز قرن بیستم، تحقیقات در مورد فرآیندهای فیزیولوژیکی و آناتومیکی در جریان بود. سوالات اساسی در مورد نحوه عملکرد سیستم عصبی، نقش باکتریها در بیماری و همچنین درک ما از سیستم ایمنی مورد بررسی قرار میگرفت.
پس از فارغ التحصیلی، دی هیوسی مدتی را در تعدادی از موسسات اروپایی گذراند و با دانشمندانی مانند فریتز هابر در برلین، ارنست رادرفورد در منچستر و کاسیمیر فاجان در کارلسروهه همکاری کرد و سپس در سال ۱۹۲۰ اقامت خود در کپنهاگ را آغاز کرد. او از این نظریه برای اولین بار به طور غیر رسمی برای گرفتن مچ صاحبخانهاش استفاده کرد. دی هیوسی معتقد بود که او گوشت باقی مانده از غذاهای قبلی را برای شام سرو میکند و او به عنوان یک دانشمند، با استفاده از ابزاری که در دست داشت، شروع به تحقیق کرد.
او در سال ۱۹۲۰ به کپنهاگ نقل مکان کرد تا به دعوت نیلز بور در موسسه تازه تاسیس فیزیک نظری کار کند. در آن جا، در سال ۱۹۲۳، همراه با فیزیکدان هلندی، دیرک کاستر ، عنصر رادیواکتیو گمشده موسوم به «عنصر ۷۲» را کشف کردند که آن را هافنیوم نامیدند که نام لاتین کپنهاگ بود که این عنصر در آن کشف شد. لومهولت با عنصر بیسموت به عنوان درمانی برای سیفلیس کار میکرد، اما در آن زمان مشخص نبود که نحوه عملکرد آن برای درمان بیماری چیست و چگونه در بدن جذب میشود. دی هیوسی و کریستینسن اولین کاربرد ردیابهای هستهای را در یک حیوان زنده در سال ۱۹۲۴ نشان دادند که گردش ایزوتوپ بیسموت ۲۱۰Bi در خرگوش را پس از تزریق عضلانی داروهای ضد سیفلیس ردیابی کرد.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »
منبع: EtemadOnline - 🏆 9. / 59 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: ilnanews - 🏆 10. / 53 ادامه مطلب »