به گزارش مشرق، «علی، پسر کوچک من معلولیت جسمی و حرکتی دارد. این مشکل از بچگی با او بوده. من، دو پسر و یک دختر دارم که هر سه آنها معلول هستند. هرسال چهار نفره برای چهل و هشتم پیاده به سمت مشهد حرکت می‌کنیم.» اینها را زهرا با لبخند و شور و شوقی وصف نشدنی می‌گوید. برای کسانی که نمی‌دانند، اهالی خراسان به ۲۸ صفر، چهل و هشتم می‌گویند؛ انگار که تاریخ را از روز عاشورا و دهم محرم بشمارند.
می‌ایستد تا نفسی تازه کند، در حالی که خم شده تا پاهای علی را صاف کند، با بغضی که دیگر پنهان کردنش بی‌فایده است می‌گوید: «خدا را روزی هزار مرتبه به خاطر صبری که به من داده شکر می‌کنم. داشتن سه بچه معلول به اندازه کافی سخت است و حرف و حدیث مردم از آن سخت‌تر! هرسال این وقت‌ها نیش و کنایه‌هایشان بیشتر می‌شود.
تا رسیدن به موکب بعدی با زهرا و علی همراهی می‌کنم و هم‌قدم آنها می‌شوم. کمی جلوتر، گروهی جلوی موکبی را آب‌پاشی می‌کنند. سماورهای بزرگ روی میز گذاشته‌اند که روی‌شان نوشته شده شربت، آب و چای. زنان کاروانی در حال استراحت بودند تا ادامه مسیر را سرحال و قبراق باشند. مانند دیگران، من هم برای رفع خستگی انتخابم چای است و خود را به نوشیدن یک لیوان چای داغ در ظل گرما دعوت می‌کنم.
آقای لطفی که خادم حرم امام رضا است دنباله حرف عزیز آقا را می‌گیرد: «فقط شهر نیشابور ۱۲۰۰ خادم یار دارد و ۲۵۰ نفر آنها حسابی فعال هستند وبا وجود مشغله و دغدغه‌های زندگی شیفت‌های حرم را هم می‌روند. عشق به امام رضا به اندازه‌ای است که هرکدام از بچه‌ها گوشه‌ای از کار را می‌گیرند و هر سال چهل و هشتم را بهتر از سال قبل برگزار می‌کنند. هیچکس، از هیچ کمکی دریغ نمی‌کند.
اطراف موکب تقریباً خلوت است. علت را که می‌پرسم می‌گویند این وقت روز که گرما از آسمان می‌بارد، تعداد زائران مسیر کم است. مردی که عینک دارد و از گفتن اسمش خودداری می‌کند می‌گوید: «هفت سال است که این موقع از سال وضعیت من همین است. صبح زود می‌آییم پشت موکب می‌ایستیم تا وقتی که آفتاب غروب کند.» وقتی می‌پرسم زائران از کدام نواحی کشور بیشتر پیاده می‌آیند، عینکش را جا به جا می‌کند، اخم کوچکی بین ابروهایش جا خوش می‌کند و جواب می‌دهد: «بیشتر زائران از اهالی خود خراسان رضوی هستند و خوب است بدانید مسیر پیاده‌روی از نیشابور شروع می‌شود نه محل سکونتشان. آنها خسته می‌شوند شاید این وسط غر ریزی هم بزنند اما همیشه تأیید می‌کنند که این خستگی تا قبل از دیدن ضریح و گنبد طلا است. می‌گویند گنبد طلا را که می‌بینیم خستگی از تن و بدنمان جوری پر می‌کشد گویی که هرگز خسته نبوده‌ایم.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: EtemadOnline - 🏆 9. / 59 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »
منبع: EtemadOnline - 🏆 9. / 59 ادامه مطلب »
منبع: ilnanews - 🏆 10. / 53 ادامه مطلب »
منبع: IranIntl - 🏆 3. / 63 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »