چه شد که ایران و اسرائیل تا این حد با هم دشمن شدند و این‌چنین، در آستانه یک جنگ ویرانگر قرار گرفتند؟ چه استدلال‌هایی برای این دشمنی عمیق وجود دارد و تا چه اندازه این استدلال‌ها، ریشه در منافع ژئوپلتیک دارند و تا چه حد متاثر از باورهای ایدئولوژیک هستند؟
اما نگاهی به تاریخ صهیونیسم در خاورمیانه و همچنین اولویت‌های ایدئولوژیک سیاست خارجی ایران در چهار دهه اخیر نشان می‌دهد که رویارویی ایران و اسرائیل، نه آن‌طور که حکومت ایران در تبلیغاتش بر آن پای می‌فشارد، فقط یک «مبارزه حق‌طلبانه» از سوی حکومتی انقلابی، بلکه بخشی کوچک از پازلی بزرگتر است که در قلب آن، تنش‌هایی عمیق‌تر بر سر مفاهیمی بنیادین مانند مدرنیته، ساختار سیاسی-اجتماعی جوامع مدرن، و سلطه غرب بر جوامع غیرغربی، دیده می‌شوند.
احمد شاه قاجار به شدت گرفتار تحولات سیاسی داخلی بود و مخالفت عمده‌ای با یهودیان یا صهیونیست‌ها از خود نشان نداد، اما روحانیون شیعه یا همان «علما» به شدت با ایده تشکیل حکومت یهودی در فلسطین مخالف بودند و بیت‌المقدس را به عنوان «اولین قبله مسلمانان»، شهری «مقدس» می‌خواندند که باید در کنترل مسلمانان باقی بماند.
ایران در جلسه رای‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل نیز علیه طرح تقسیم فلسطین رای داد. اما در نهایت تعداد آرای موافق بیشتر از آرای مخالف بود و این طرح رای آورد. نهادهای یهودی نیز با توجه به برنامه خروج بریتانیا از فلسطین تصمیم گرفتند که با استناد به همین طرح به محض خروج سربازان بریتانیایی اعلان استقلال کنند.
در این زمان، اسرائیل کشوری بود که با تمامی همسایگانش در جنگ بود و هیچ یک از کشورهای منطقه حاضر نبودند با آن ارتباط داشته باشند. راه‌حل دیوید بن گوریون که نخست‌وزیری این کشور را بر عهده گرفته بود، تلاش برای ایجاد ارتباط با همسایگانِ همسایگان اسرائیل بود؛ سیاستی که به دکترین «حاشیه» معروف شد.دیوید بن گوریون در حال بدرقه نظامیان بریتانیایی در سال ۱۹۴۸.
شاه بعد از سفری به آمریکا و ملاقات با هری ترومن، رئیس‌جمهوری آمریکا چنین تصمیمی گرفت و البته در فاصله کوتاهی، ایران در چارچوب یکی از طرح‌های بسیار مهم ترومن برای کمک اقتصادی به کشورهای دیگر، از منافع این کمک‌ها بهره‌مند شد. به همین دلیل نیز او در برابر فشارهای روحانیون برای عقب‌نشینی از این تصمیم مقاومت کرد. در فاصله کوتاهی بعد از به رسمیت شناخته شدن اسرائیل توسط ایران، محمد مصدق به نخست‌وزیری رسید که در ائتلافی نانوشته با آیت‌الله ابوالقاسم کاشانی، مهمترین آخوند سیاسی آن دوران به سر می‌برد.
برای ایران، اسرائیل یک شریک اقتصادی قابل اعتماد بود که در خاورمیانه، با تمامی رقبای ایران در حال نبرد بود و نزدیکی به آن، علاوه بر منافع اقتصادی، توجیه بسیار قدرتمند و محکمه‌پسند ژئوپولتیک نیز داشت. علاوه بر این، همراهی با اسرائیل در چارچوب سیاست خارجی هوادار غرب حکومت ایران نیز ارزش مضاعفی پیدا می‌کرد و برای ایالات متحده، دوست استراتژیک ایران در میان قدرت‌های جهان، اهمیت داشت.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: bbcpersian - 🏆 15. / 51 ادامه مطلب »
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: MashreghNews - 🏆 5. / 63 ادامه مطلب »
منبع: VOA Farsi صدای آمریکا - 🏆 17. / 51 ادامه مطلب »
منبع: isna_farsi - 🏆 2. / 63 ادامه مطلب »