Véronique Gens. — © ullstein bild via Getty ImagesHet orkestlied is een bijzonder beestje. Enerzijds krijg je er de volle symfonische kracht en kleurenpracht, anderzijds blijft het een genre van de emotionele compactheid. Bovendien moet je als zanger de puissance om boven de instrumenten uit te stemmen, combineren met lichte verfijndheid. Die moeilijke evenwichtsoefening heeft er ongetwijfeld mee te maken dat het repertoire niet bepaald populair is.verandering in.
Dit is geen plaat die je verstomd zal laten staan. Wel eentje waar alles precies goed zit, tot de hoorbare blijdschap van de solist toe.van Antonio Vivaldi? Wie zit daar in godsnaam op te wachten? Het zou niet mogen, maar soms start je als recensent toch met wat vooroordelen aan een nieuw album. Het duurde slechts een handvol maten voor Julien Chauvin en zijn Concert de la Loge me ervan konden overtuigen hoe fout ik zat.
In sommige werken wordt de stilte uitgecomponeerd, zoals in het motet waaraan de plaat zijn titel ontleent. Intrigerend gegeven, maar de thematische uitwerking had strakker gekund. Of de combo – hoge mannenstem, renaissanceharp, blokfluiten, vedel en clavicytherium – de meest ideale is, daar zijn wij niet over uit: zanger en strijker zalven met langoureuze melodieën, maar de fond van snaren en toetsen zit vol brokjes en de blokfluit lusten wij graag zoeter.
Belgique Dernières Nouvelles, Belgique Actualités
Similar News:Vous pouvez également lire des articles d'actualité similaires à celui-ci que nous avons collectés auprès d'autres sources d'information.
La source: Knack - 🏆 5. / 68 Lire la suite »
La source: gva - 🏆 12. / 63 Lire la suite »
La source: Nieuwsblad_be - 🏆 25. / 50 Lire la suite »
La source: destandaard - 🏆 13. / 59 Lire la suite »
La source: gva - 🏆 12. / 63 Lire la suite »