رسانه‌های ایران، به نقل از منابع داخلی و برخی رسانه‌ها با خبرنگاران خارجی، از دو دیدار دوستانه تیم ملی ایران در راه آماده‌سازی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر خبر داده‌اند. در فاصله هشت روز پس از مراسم قرعه‌کشی رقابت‌های جام جهانی، دو نام از قاره آمریکا برای تیم ملی فوتبال ایران مطرح شده است؛ پرو و نیوزلند.
آیا می‌توان خبرهای مربوط به بازی‌های دوستانه تیم ملی فوتبال ایران را جدی گرفت؟ طی ادوار گذشته، پس از هر صعود ایران به جام جهانی فوتبال، نام‌های متعددی برای دیدارهای دوستانه تیم ملی مطرح می‌شد که بسیاری از آنها به دلایل سیاسی، اقتصادی و مدیریت ورزشی، به سرانجام نمی‌رسید.
چرا نمی‌توان به برخی توییت‌های خبرنگاران اعتماد کرد؟
نام «فابریزیو رومانو» در فوتبال ایتالیا، به فاش‌گویی و رساندن اخبار، پیش از موعد پیوند خورده است. او کسی بود که دو هفته پیش از مراسم «توپ طلا» خبر از انتخاب عجیب و دور از ذهن «لیونل مسی» ستاره فوتبال آرژانتین برای دریافت این جایزه را داد.
کمتر کسی این ادعای آقای رومانو را باور کرد. اما حقیقت توییت او در روز مراسم، با پیروزی لیونل مسی مشخص شد.
در اسپانیا، توییت‌های «آلفونسو فرناندس» خبرنگار اسپانیایی، گاهی به عنوان خبر موثق از سوی رسانه‌های این کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمونه‌اش آن‌چه در مورد تمایل باشگاه «سویا» به عقد قرارداد با «امیر عابدزاده» دروازه‌بان تیم ملی ایران نوشت و حتی کمتر از یک هفته بعد مورد تایید مدیران این باشگاه قرار گرفت.
اما فضای «رسانه‌های اجتماعی» همیشه فضایی کاملا شفاف از اخباری که خبرنگاران رسانه‌های بین‌المللی منتشر می‌کنند، نیست. به صورت نمونه آن‌چه «جانلوکا دی‌مارتزیو» خبرنگار ایتالیایی در مورد «تعلیق قطعی» فوتبال ایران، پیش از آغاز مراسم قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۲ و حذف تیم ملی فوتبال ایران از این رقابت‌ها نوشت، هرچند بارها مورد توجه و استفاده رسانه‌های داخلی و خارجی قرار گرفت، اما از سوی «جیانی اینفانتینو» رئیس فدراسیون جهانی فوتبال با این عبارت تکذیب شد: «بیایید کمی جدی باشیم و جدی حرف بزنیم.»
شبکه‌های اجتماعی همین‌طور گاهی تبدیل به فضایی برای «شهرت» و «دیده شدن» بیشتر می‌شود. نمونه‌اش توییت‌هایی است که گاهی «سعد الحارثی»، خبرنگار سابق کنفدراسیون فوتبال آسیا و کنونی رسانه‌های عربستان منتشر می‌کند. از ادعای تعلیق فوتبال ایران، حذف شدن باشگاه‌های ایرانی با دستور کنفدراسیون فوتبال آسیا در میانه مسابقات یا حتی درخواست از بازیکنان باشگاه‌های عربستانی برای مصدوم کردن بازیکنان ایرانی.
در حالی که فدراسیون فوتبال ایران هنوز تصمیمی در مورد بقا یا برکناری «دراگان اسکوچیچ» نگرفته هم «نواف الاسیوی»، خبرنگار عربستانی در توییتی نوشت: «لئوناردو ژاردیم سرمربی سابق موناکو و الهلال عربستان سرمربی تیم ملی ایران در جام جهانی خواهد بود.»
طی سال‌های گذشته، به‌خصوص در زمان سرمربی‌گری «کارلوس کی‌روش»، بسیاری از اخبار مرتبط با بازی‌های دوستانه تیم ملی فوتبال ایران که در رسانه‌های خارج از ایران منتشر و سپس روی جلد رسانه‌های داخلی می‌نشینند، برگرفته از توییت‌های خبرنگاران بود، نه تقویم فدراسیون جهانی فوتبال.
چرا اروپایی‌ها از لیست تیم ملی ایران حذف شدند؟
تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر با تیم‌های ملی انگلیس، آمریکا و برنده پلی‌آف اروپا هم‌گروه شده است.
«حمید استیلی»، مدیر تیم ملی ایران ساعاتی پس از مراسم قرعه‌کشی جام جهانی به صداوسیمای حکومتی ایران گفت: «امکان بازی با تیم‌های خوب اروپایی وجود ندارد؛ چراکه آنها درگیر لیگ اروپا هستند و تقویم خود را از قبل بسته‌اند. فکر نمی کنم با تیم‌های کونکاکاف هم امکان بازی باشد.»
او مدعی شد حالا از میان تیم‌های آمریکای مرکزی، شمالی و تیم‌های آفریقایی باید به دنبال حریف تدارکاتی بود.
۵۵ تیم اروپایی باید امسال در رقابت‌های لیگ اروپا شرکت کنند. این مسابقات ابتدا در مرحله مقدماتی از ژوئن تا سپتامبر ۲۰۲۲ (خرداد تا مهر ۱۴۰۰) و سپس ژوئن ۲۰۲۳ (خرداد و تیر ۱۴۰۲) در مرحله دوم و در نهایت مارس ۲۰۲۴ (بهمن و اسفند ۱۴۰۲) برگزار خواهد شد.
به این ترتیب بخشی از فرصت تمامی تیم‌های غیراروپایی برای برگزاری بازی دوستانه مقابل نمایندگان اروپا از دست خواهد رفت.
اما در مورد سایر تیم‌ها و قاره‌ها، شرایط برای ایران ساده نیست؛ موضوعات سیاسی و اقتصادی، بیش از هرچیز اجازه دیدارهای دوستانه را از تیم ملی ایران خواهد گرفت.
ایران درحالی باید از بین حریفان آفریقایی و آمریکای مرکزی حریفانش را انتخاب کند که هیچ نماینده‌ای از این مناطق در گروه خود ندارد. همین‌طور به نظر می‌رسد به دلیل مسائل سیاسی، دیدار با تیم ملی کانادا در شرایط فعلی، غیرممکن باشد.
تحریم‌ها و صداوسیما چه نقشی در بازی‌های دوستانه ایران دارند؟
موضوع اول، «حق پخش تلویزیونی» هر بازی دوستانه یا رسمی است. سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی، نه عادتی به پرداخت حق پخش تلویزیونی دارد و از «سرقت تصاویر» پرهیز می‌کند. به همین دلیل شبکه‌های ماهواره‌ای هم علاقه‌ای به خریدن حق پخش تلویزیونی مسابقاتی که یک سوی آن تیم ملی فوتبال ایران قرار گرفته‌اند، ندارند.
وقتی درآمدی برای تیم‌های مقابل یا شبکه‌های تلویزیونی وجود نداشته باشد، انگیزه‌های بازی دوستانه نیز برای دیدار با ایران از بین می‌رود.
سوی دیگر ماجرا، هزینه‌هایی است که تیم‌های ملی فوتبال در جهان برای دیدار با حریفان خود مطالبه می‌کنند.
به صورت نمونه، فدراسیون‌های فوتبال برزیل و آرژانتین، برای یک دیدار دوستانه با تیم‌هایی در رده تیم ملی فوتبال ایران، ژاپن، غنا، استرالیا، چک یا مجارستان، بین یک میلیون و پانصد هزار دلار تا ۲ میلیون دلار، دریافت می‌کنند. این رقم برای تیم‌های ملی فوتبال آلمان، ایتالیا و فرانسه، کمی بیش از ۲ میلیون یورو برآورد می‌شود.
فدراسیون فوتبال ایران به دلیل تحریم‌های اقتصادی و عدم دسترسی به درآمدهای خود در فیفا و همچنین پرداخت نشدن حق پخش تلویزیونی و عدم دسترسی به درآمدهای خود از این سازمان، بودجه کافی برای تامین هزینه این دیدارهای دوستانه را نخواهد داشت.
اما حتی تصور کنیم که فدراسیون فوتبال ایران، بودجه لازم برای برگزاری این مسابقات را نیز داشته باشد، به دلیل عدم دسترسی به سیستم یک‌پارچه بانک جهانی و تحریم‌ها، امکان پرداخت این مبلغ از راه‌های قانونی، وجود نخواهد داشت.
به همین دلیل، گزینه‌های پیش روی فدراسیون فوتبال در نهایت به نام‌های همیشگی یا حریفان ساده‌تر خلاصه می‌شود.
طی سال‌های گذشته، دیپلماسی جمهوری اسلامی، دیدارهای دوستانه تیم ملی را تعیین می‌کرد. بازی با تیم ملی روسیه پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ بهترین دستاورد فوتبال ایران از سیاست خارجه ایران بود. در سایر موارد، سوریه همو‌اره حریف تدارکاتی تیم ملی بوده است. عراق، دومین گزینه و گاهی هم قطر حریفان تیم ملی شده‌اند.
در روزهای گذشته، خبرگزاری تسنیم از پرو و نیوزلند، نام برده است. حریفانی که هنوز به صورت قطعی، دیدار با ایران را تایید نکرده‌اند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر