Kathleen Ferrier mag een vrouw van de wereld worden genoemd. Geboren in Suriname studeerde ze in Nederland en woonde ze in Chili, Brazilië en Hong Kong, naast Nederland, waarnaar ze in 2018 terugkeerde, al doceert ze ook nog steeds aan de Asian University for Women in Chittagong, Bangladesh.
“Maar er was wel een statement gemaakt. Niet dat dat statement mij toen zo bezighield, maar als ik er nu op terugkijk is het toch grappig dat ik toen op het idee kwam om de boel een keer om te draaien.”“In Suriname had ik – voordat ik in Leiden naar het vwo ging – Nederlands, Engels, Frans en Duits geleerd, maar mijn ouders hadden mij altijd meegegeven dat wij ons als Surinamers veel meer moesten richten op onze eigen regio: de Cariben en Latijns-Amerika.
“Ze was zelf een heel onafhankelijke vrouw die lesgaf, in Nederland had ze Duits gestudeerd en wiskunde, daarna was teruggekomen naar Suriname en pas op latere leeftijd trouwde ze met mijn vader.”“Het heeft denk ik wel te maken met waar zij vandaan kwamen, gezien de verhalen die ik hoorde over mijn grootouders en overgrootouders. Mijn vaders ene grootmoeder kwam met de eerste boot, de Lalla Rookh, van contractarbeiders uit India, als meisje van acht jaar.
Uw grootvader, een treinconducteur, werd in het binnenland aangesproken: zorg dat je alles voor je gezin in orde hebt voordat je dood gaat. Hij lachte erom maar een paar dagen later stierf hij, zomaar. Wat is dat? “Kerken vieren het geloof op verschillende manieren, bij sommigen kunnen dingen wel, bij anderen niet en dat is prima. Winti bijvoorbeeld, het Afrikaanse geloof dat je ook in Suriname vindt, is niet overal geaccepteerd. Sommige wijzen het af, anderen niet.
“In Europa denken we dat óns beeld van mensenrechten, met ónze vorm van democratie, universeel is, maar dat is snel aan het afbrokkelen. Dat merk ik door alle contacten die ik nog steeds heb in Latijns-Amerika en Azië, maar ook in Europa, waar je hoort: die democratie, waar leidt die eigenlijk toe? “En de bottom line van de mensenrechten, daar kom ik altijd bij terug, is dat je jezelf in de ander moet zien en de ander in jezelf.”“Nou nee, ik voel me een wereldburger, hoe pretentieus het ook klinkt. Ik voel me honderd procent thuis in Nederland, maar als ik over Suriname vlieg springen de tranen in mijn ogen. Als ik over de Andes vlieg, dan denk ik: de Cordillera, wow. Als ik alleen al de beelden zie van Hongkong, dan denk ik: dat is ook thuis.
Mee eens, hokjes vernauwd alleen maar terwijl er veel meer is…
2eKamertweets KGFerrier Helemaal , met je Eens. Nederland is ' Berucht ' om haar ' HokjesGeest' ben je ' Allochtoon, Boer,bouwvakker, administratief medewerker,vakkenvuller, etc?
POLITIEK IN HOKJES DENKEN IS NUTTIG . DAN WEET IEDEREEN WAAR HIJ AAN TOE IS !!! EN OOK WAAR MEN THUIS HOORD ! POLITIEK SOCIAAL DENKEN EN HANDELEN IS EEN ANDER VERHAAL . IK ZIE NEDERLAND GRAAG NEDERLANDS GEREGEERD WORDEN MET ONZE CULTUUR NORMEN EN WAARDEN !
Zolang wij haar maar onderhouden.
Was dit niet het kamerlid dat veinsde terminaal ziek te zijn? 🤣🤣
Heeft zelf toch ook gekozen voor een zeer bekrompen “christelijk” hokje.
Haar hokje: Een schaamteloze wachtgeld hoer
Nederland Laatste Nieuws, Nederland Headlines
Similar News:Je kunt ook nieuwsberichten lezen die vergelijkbaar zijn met deze die we uit andere nieuwsbronnen hebben verzameld.
Bron: RTLBoulevard - 🏆 19. / 51 Lees verder »
Bron: VoetbalPrimeur - 🏆 20. / 51 Lees verder »
Bron: VoetbalPrimeur - 🏆 20. / 51 Lees verder »
Bron: NOS - 🏆 5. / 63 Lees verder »