Messi gaf de toeschouwers waarvoor ze kwamen: een demonstratie van zijn wereldklasse van weleer

3 juni: een 9 voor Lionel Messi

Messi leeft weer. Ik geloof dat het Bonucci was die hem een gore elleboog gaf. De Argentijnse nummer tien moest er even van gaan liggen. Bonucci kreeg geen rood. Het was lang geleden dat Messi met een type als de Italiaanse voorstopper de lucht in was gaan. Zelf joeg hij zonder ophouden op Jorginho, de overschatte draver van Chelsea. Af en toe legde hij hem gewoon neer, kennelijk ook geïrriteerd door de onterechte status van kandidaat voor de Gouden Bal 2021. Messi en Argentinië zijn nu een jaar of drie ongeslagen en gaven op Wembley ‘een signaal af’. Ik moest googelen waar deze Finalissima eigenlijk werd gespeeld. Lekker stadion, zei ik tegen mezelf. Het bleek Wembley met zijn heilige gras, waar de Argentijnen ‘een visitekaartje afgaven’ voor de wereldtitel. Tenzij Italië, dat zich voor Qatar liet uitschakelen door Noord-Macedonië, zwakker was dan het leek. Messi had laten weten dat zijn matige vorm sinds januari mede te wijten was geweest aan longschade na een covidbesmetting in januari. Daarvan was hij nu zichtbaar hersteld. Hij speelde beter dan hij dit seizoen in Parijs had gedaan. Twee keer een assist, op Lautaro Martínez en op Dybala, en acties die deden denken aan de Messi die vroeger de draaitol was, aangedreven door Iniesta en Xavi. Hij demarreerde, hakte zich langs tackelende Italianen en gaf ingenieuze ballen in de diepte. Schijnbewegingen, kopduels, schoten, niets was hem te veel. Donnarumma hield hem een keer of vijf van een doelpunt af, twee keer na een poging met zijn rechter. Wembley was uitverkocht dankzij Messi. Hij gaf de toeschouwers waarvoor ze kwamen: een demonstratie van zijn wereldklasse van weleer. Zijn tijdperk bleek nog niet voorbij. We hadden ongelijk gehad.

3 juni: een 8 voor Paul Pogba

Het zijn de Engelsen die wegwerpgebaren maken naar de prestaties van Pogba bij Manchester United. Ik denk dat hij wegwerpgebaren maakt naar de waardeloze coaches die hem, bijvoorbeeld, in dienst lieten voetballen van Bruno Fernandes in plaats van omgekeerd. Pogba kreeg te maken met Mourinho, Solskjær en Rangnick, drie trainers die geen idee hadden hoe om te gaan met het grote talent van een speler die op de training monden liet openvallen. (Intussen werd hij even wereldkampioen met een goal en een assist in de finale tegen Kroatië.) Zijn laatste seizoen zou zijn slechtste zijn geweest. Toen Rangnick kwam, had Pogba een hamstringblessure. Hij speelde twintig wedstrijden waarin hij één keer scoorde en negen assists gaf. Met een gemiddelde van 0,6 assists in 90 minuten was hij de tweede beslissende passer in de Premier League. Ter vergelijking: Fernandes bleef steken op 0,17 assists. Pogba, een van de grote spelers uit de geschiedenis van Manchester United, bleek tot zijn spijt te zijn beland bij een van de slechtst geleide clubs in het Verenigd Koninkrijk. Als ik hem was, diende ik een schadeclaim in wegens falend werkgeverschap.

3 juni: een 9+ voor Gavi

Na het zien van Spanje-Portugal begreep ik waarom Barcelona bij zal zijn met de verkoop van Frenkie de Jong. Gavi is zeventien en was met zijn tomeloze energie en gevoel voor ruimte de baas in het Spaanse elftal. Deze voetballer is zo goed dat niemand weet of hij nu een aanvallende middenvelder is, een spits of een controleur. Hij is alles. Na zijn wissel maakte Portugal gelijk. Dat was geen toeval.

2 juni: een 5 voor Memphis Depay

Memphis lijkt me een aardige jongen. Ik ga af op niks want ik heb hem nooit gesproken. Eén keer hoi tegen hem gezegd toen hij hoi tegen mij zei. In een gym was dat, waar hij plichtsgetrouw zijn oefeningen afwerkte. Gisteren steunde hij opzichtig zijn collega Promes, die wordt verdacht van poging tot minstens doodslag en handel in cocaïne. Maar, zei Memphis, er zijn geen strafbare feiten bewezen. Hij vroeg God om zijn broer te beschermen. Ik denk dat zelfs God Promes niet kan vrijwaren van geruime tijd brommen zodra hij de Nederlandse grens overschrijdt. Memphis komt hem dan vast opzoeken, want hij is een aardige jongen. Hoe heet de perschef van het Nederlands elftal ook alweer? Die man na Jansma? Moet hij niet eens met Memphis praten over het gebruik van sociale media? Ach weet je, laat ook maar.

1 juni: een 6 voor Noa Lang

Ik zou graag het hoofd van Van Gaal zien bij de eerste woordenwisseling met Noa Lang. Naar eigen zeggen heeft Lang de Belgische competitie ‘heet’ gemaakt. Door hem kennen kinderen van zes jaar de naam Club Brugge en kijkt heel Nederland naar beelden van de Belgische competitie. Zegt Noa. Ik denk trouwens niet dat Louis in discussie gaat met Lang. Hij stuurt Reuser en Davids op hem af. Edgar: “Weet je wie ik ben?” Reuser: “Weet je wie hij is? Hij speelde met Zidane en ik met hem, Rijkaard en Van Vossen.” Edgar: “Weet je wie ik goed vind in België? Tarik Tissoudali, 22 goals.” Reuser: “Jij zeven goals, toch?” Noa trekt een zo arrogant mogelijk gezicht, zodat de afdruk van de vlakke hand van Edgar Davids goed zichtbaar wordt. Edgar: “Welkom in Zeist, het is trouwens patat en geen frietjes.”

31 mei: een 6 voor Jürgen Klopp

Vandaag zou ik schrijven over Ancelotti en Klopp. Ik heb er geen zin in. Als je kunt beschikken over Kroos en Modric in topvorm – samen verloren ze één keer de bal – win je altijd. Ik ben heus geen enorme fan van Kroos, hij is vaak te laconiek naar mijn smaak, op de rand van desinteresse, behalve zaterdag toen hij zijn hoofd er heel goed bij hield. Ook heb ik weinig zin in het schrijven over ADO Den Haag. Ik ken een aantal fans van de club, nette mensen met humor op de koop toe. Hun gun ik geen tien punten aftrek. Excelsior gun ik de eredivisie, hoewel ze Mats Wieffer niet zullen kunnen houden, een eredivisiespeler bij uitstek. Hij moest een penalty nemen. Iedereen hield zijn hart vast. Koel schoot hij hem erin. Ik maakte een aantekening: schrijven over Wieffer.  

30 mei: een 9 voor Éder Militão 

De Champions Leaguefinale was veel interessanter dan de observatie dat het een aanvallend tegen een verdedigend elftal was. Laten we eens naar de verdedigingen kijken. Liverpool beschikte over vier wereldberoemde verdedigers, waarvan de grootste uitblinker zaterdag Konaté was. We herkenden hem, Robertson, Van Dijk en Alexander-Arnold, vier persoonlijkheden van wie Van Dijk Valverde liet voorzetten, terwijl Alexander-Arnold de uit zijn rug sprintende Vinícius niet zag. Bij Real Madrid kennen ze achterin de cultus van persoonlijkheden niet. Je hebt Militão bijvoorbeeld. Weet iemand hoe hij eruitziet? Nee, we kennen hem als onderdeel van een paneel van mannen in een wit shirt, een schuifdeur die meestal precies op tijd dichtgaat. Op de transfermarkt is Liverpools verdediging miljoenen meer waard, maar wie zou je liever achterin hebben staan in je elftal? Morgen over de coaching en waarom Ancelotti won van Klopp.

29 mei: een 10 voor Thibaut Courtois

Toni Kroos, voor wie het voetbal soms te gemakkelijk lijkt te zijn zoals Roger Federer zijn aandacht weleens niet bij een tenniswedstrijd hield, had tegen Liverpool geen moeite met het bewaren van de concentratie. Na afloop zette hij, vol adrenaline, een Duitse verslaggever voor joker die hem vroeg of het hem had verbaasd dat Liverpool Real Madrid onder druk had kunnen zetten. Kroos vroeg zich af of dit de vraag was waar hij mee kwam na er negentig minuten over te hebben kunnen nadenken en liep weg. “Hij loopt weg,” zei de Duitser. Kroos en Modric hadden net een masterclass uitverdedigen gegeven. Natuurlijk zette Liverpool Madrid onder druk. Dat is wat ze doen. Het elftal dat erin slaagt de druk te weerstaan en hun verdediging te testen, wint. Zeker wanneer het over de beste keeper van de wereld beschikt. 

27 mei: een 5 voor Orkun Kökcü

Vergelijk Kökcü nu eens met Camavinga. O nee, laten we dat maar niet doen. De controlerende middenvelder van Feyenoord speelde een goed seizoen: hij maakte zeven doelpunten en gaf negen assists. Dat was in de eredivisie. Misschien ben ik me de afgelopen maanden te weinig bewust geweest van het lage niveau van onze hoogste afdeling. Tegen AS Roma viel Kökcü opnieuw door de mand, net als in alle grote wedstrijden dit seizoen. Opnieuw gaf hij in de tweede helft een pass een meter of twintig achter de beoogde medespeler. Ik hoop voor Kökcü dat het een mentale kwestie is, zijn falen in topwedstrijden. Dan kan hij er volgend seizoen onder leiding van Slot aan werken. Een transfer naar Italië kan ik me na deze wedstrijd niet meer voorstellen. Er vielen nog een paar spelers hard van een misschien te snel getimmerde sokkel. Dessers kon werkelijk niet één bal aannemen, Nelson kwam geen man voorbij, Til miste de techniek voor deze finale en de ingevallen back Pedersen bediende hoogstens de cornervlag aan de overkant. Het was erg teleurstellend. De kijkers waren vooraf nog wel zo gerustgesteld door Van Hooijdonk. “We hebben ze toch gezien, Roma? Er liggen volop kansen.” Die lagen er niet. Roma had Zaniolo, een bijzondere topaanvaller, en ze hadden Pellegrini, een geweldige middenvelder met een marktwaarde van 45 miljoen. Roma had simpelweg de betere voetballers. Dan win je meestal.

27 mei: een  9+ voor Eduardo Camavinga

Over Camavinga gesproken. Hij viel in de Europese comebackwedstrijden van Real Madrid dit seizoen drie keer in voor in totaal 125 minuten speeltijd. Daarin maakte Real acht doelpunten en kregen ze er één tegen. De rol van Benzema in de Champions League was doorslaggevend, die van Camavinga bijna net zo belangrijk. Deze voetballer bereikt op 19-jarige leeftijd een niveau dat ik in de bijna zestig jaar dat ik het voetbal volg waarschijnlijk nog nooit heb gezien. Neeskens was ook zo jong toen hij wedstrijden voor Ajax en het Nederlands elftal ging beslissen, maar bij hem waren het vooral zijn lichaam en zijn longen die het werk deden. Bij Camavinga komt er een voor zijn leeftijd ongekend spelinzicht bij. Tegen PSG speelde hij Neymar met één tackle op de rand van de zestien naar de vergetelheid. De door mij bewonderde Patrick van IJzendoorn schreef in de Volkskrant dat Liverpool waarschijnlijk de Champions League gaat winnen. Ik hoop het voor zijn Angelsaksische hart. Dat van Klopp zal twee keer overslaan als hij vanavond Camavinga ziet warmlopen.

27 mei: een 8 voor Loïs Openda

Normaliter moet AZ morgen kunnen winnen van Vitesse. In de uitwedstrijd maakten ze al een betere indruk. Ze leken allemaal langer te zijn dan de tegenstanders, beter in de duels, zowel technisch als tactisch. Er school één adder onder het gras. Hij heette Openda. Martins Indi zag er in een duel met hem even gebrekkig uit als Tsonga in zijn laatste partij op Roland Garros. (Nu is Martins Indi nota bene geselecteerd door Van Gaal. Ridicuul). Ik weet niet wat de opties zijn voor Pascal Jansen. Ik zou alle mogelijkheden prefereren boven een duel Openda-Martins Indi. Dat kan zomaar de plaatsing van Vitesse opleveren.       

26 mei: een 8 voor Justin Bijlow

Nadat ik al dagenlang van sport op het hoogste niveau had genoten, het tennis op Roland Garros waar een winnaar als Zverev zich na afloop boog over zijn tegenstander Baez om hem te troosten, keek ik woensdagavond naar Feyenoord - Roma, een voetbalaanfluiting waarin de beste Feyenoorder de keeper was. Roma, met een betere voorhoede, won. Opvallend in Tirana verder nog een paar spandoeken waarop de woorden Hitler, kankerflikker, kankerjood, vergass (met twee s’en), de namen van Aboutaleb, van twee overleden jonge mensen: Lukoki en Moncef, een supporter van Marseille, en die van de voorzitter van ‘De roze kameraden’, een organisatie die onder vuur schijnt te liggen bij een bepaald soort supporters van Feyenoord. Kamerlid Kwint van de SP bepleitte niet alleen het ‘afstand nemen’ van deze soort, maar ook verbreken van elk contact door Feyenoord met de groep die zich ‘hooligans.cz’ noemt. 

25 mei: een 8 voor Luis Campos

Deze week viel de politie binnen bij voetbalclub en handelshuis Lille. Het onderzoek richtte zich op de transfer van Osimhen naar Napoli voor 71 miljoen euro. In ruil kreeg Lille vier Napolitanen, met een geschatte waarde van 20 miljoen. Drie van hen zijn alweer weg, behalve een keeper. Bleef over 51 miljoen. Lille zelf kreeg 36 miljoen. Het is een totaal lachwekkende deal waarin dus 15 miljoen euro gewoon zoek is. Ik denk dat ze goed in de zakken van oud-eigenaar Lopez moeten zoeken. Van de toenmalige td Campos wist L’Equipe op 24 mei te melden dat hij de financiële afhandeling van transfers altijd overliet/laat aan de president. Bij PSG zal dat dus Nasser al-Khelaïfi zijn. In de kleedkamer en wat de scouting betreft, eist Campos de totale heerschappij. Dat is goed nieuws voor de oud-trainer van Lille, Christophe Galtier. 

24 mei: een 7 voor Erik ten Hag

Er zijn momenten dat een sportjournalist met zelfrespect zijn beroep en zichzelf intens moet haten, bijvoorbeeld als de krant hem afvaardigt naar de persconferentie van een club die een trainer introduceert. Meer dan een pion in de marketing is hij dan niet. Ten Hag zei op die persconferentie: “Manchester United is altijd mijn favoriete club in Engeland geweest.” Volwassen mannen schrijven het op. Gek, hè, dat voetballers hun minachting voor de pers vaak nauwelijks kunnen verbergen. Ten Hag zag overeenkomsten tussen Ajax en zijn nieuwe club: “Ten eerste het rode shirt.” Er was nog een overeenkomst: “Beide clubs zijn gewend aan succes.” Het stadion voelde nu al als zijn thuis. Stel dat de persconferentie 50 kilometer verderop had plaatsgevonden. Dan was Liverpool altijd Ten Hags favoriete Engelse club geweest. Overeenkomsten met Ajax? Een rood shirt en gewend aan succes.

23 mei: een 8  voor Dean Huijsen

Door dat nerveuze gedoe met play-offs en kampioenswedstrijden, heb ik nog niet één partijtje van het EK O17 in Israël gezien. Wel een samenvatting van de laatste poulewedstrijd tegen Frankrijk die onze jongens met 3-1 wonnen. De gelijkmaker was een penalty van de nummer 4, een centrale verdediger die Dean Huijsen heet. Hij speelde in de jeugd van Malaga en ging een jaar geleden naar Juventus waar hij het afgelopen seizoen zeven keer scoorde (twee assists). Het hele gezin woont inmiddels in Italië, na een jaar of tien in Spanje, wijkplaats voor meer oude vrienden van Holleeder en Van Hout, zoals Deans vader die ooit via Ajax bij een paar andere Eredivisieclubs belandde. Zoon Dean is 1,95 meter lang en tweebenig doordat hij als kind elke ochtend 20 minuten met links tegen een muurtje stond te trappen. Woensdag kwartfinale tegen Italië.

22 mei: een 9,5 voor Kylian Mbappé

‘Ik zie de volgende oplossingen voor PSG: zorg ervoor dat Mbappé blijft. Haal Zinedine Zidane binnen, een technisch directeur als Campos of Edwards van Liverpool en bevrijd je van Messi en Neymar,’ schreef ik op 13 maart. Mbappé tekent bij en Campos wordt genoemd als TD, de man die Mbappé op zijn zestiende liet debuteren bij Monaco. Half februari opperde L’Équipe Mbappé meer macht binnen de club te geven. De socials in rep en roer: wie geeft een speler beslissingsbevoegdheid? Dat is niet raar: Di Stefano was de baas bij het grote Madrid, Cruijff overal, Maradona bij Napels en bij Argentinië, zo zijn er meer voorbeelden waarvan het doorslaggevende argument wordt gevormd door Michael Jordan bij de Chicago Bulls. Als Neymar nog één keer naar de verjaardag van zijn zus gaat, zet Mbappé hem op de bank. En terecht.

20 mei: een 8 voor Frank Lampard

“Het is niet dat ik iets tactisch heb gedaan in de tweede helft, ik heb gewoon vertrouwd op mijn spelers,” aldus de bescheiden Lampard nadat Everton zich donderdagavond had gehandhaafd in de Premier League. Te bescheiden. Ik zag drie doorslaggevende veranderingen. De eerste was het inbrengen van Dele Alli, een speler die vier maanden geleden van Spurs werd gekocht en die nu alweer van de hand zou worden gedaan door Everton. Alli werkte zich uit de naad. Hij slaagde erin de bal vast te houden en tegenstanders te passeren die dachten onpasseerbaar te zijn.

Een tweede verandering was het verplaatsen van Alex Iwobi naar het middenveld. Iwobi was een vleugelspeler die bij Arsenal klasse werd toegedicht als vleugelspeler. Eén ding wisten we in die tijd zeker: een gelukte voorzet zou er niet uit zijn voeten komen en scoren was er helemaal niet bij. Lampard zette hem back, ook geen succes. In de tweede helft tegen Crystal Palace verscheen hij plotseling op het middenveld en zie: de neef van Jay-jay Okocha speelde ‘in zijn kracht.’ Hij deed veel loopwerk en leverde ballen in bij meer getalenteerde medespelers als een wedergeboren Willy van de Kerkhof.

Een derde wijziging was met nog een half uur te spelen het inbrengen van Gray, die in de 85ste minuut met rechts de Kosticachtige voorzet gaf waaruit Calvert-Lewin de bal binnen kopte na een snoekduik die vaak wordt voorzien van een verwijzing naar een midvoor van het Nederlands elftal uit de jaren dertig van Indische komaf. Maar vandaag niet.

Op de bank van Everton zat het middenveldduo waarvan Lampard aanvankelijk dacht dat het onmisbaar was: Van de Beek en Allan. In het voetbal staat niets vast, onmisbaarheid het minst. Van de fans die uit enthousiasme na afloop het veld bestormden, kreeg degene die Vieira treiterend stond te filmen een klap en een schop van de coach van de tegenpartij. Jammer genoeg niet hard genoeg.

20 mei: een 9 voor Filip Kostic

Mensen zeggen dat hij de ideale opvolger van Tadic zou zijn. Kostic is wel wat flegmatieker dan zijn landgenoot, maar drie doelpunten en zeven assists in dertien Europese wedstrijden is niet slecht. De assist in de finale was een plaatje, hoewel we toen nog niet wisten dat Eintracht Frankfurt de penalty shoot-out zou winnen. Uiteraard was er weer een ex-prof aan de analistentafel die betoogde dat het voordeel van het nemen van de eerste penalty verwaarloosbaar was en uiteraard was er een andere ex-prof, de trainer van de verliezende partij Van Bronckhorst, die de penaltyserie ‘een loterij’ noemde. Leren ze die flauwekul in Zeist of zo?

Het mooie was dat de eerste helft van deze finale de meesten wegjoeg. Alleen mensen met plichtsbesef bleven kijken. Zij lieten zich ondanks alles ten slotte toch meeslepen door wat een steeds spannender gevecht zou worden waarin de middenvelder Rode van Frankfurt uitgroeide tot de beste speler van het veld.

20 mei: een 8 voor Mats Wieffer

Op sommige spelers hoef je maar één blik te werpen. Eerlijk gezegd zie ik nauwelijks Nederlandse play-offwedstrijden, wat er ook op het spel staat, want de buitenlandse concurrentie is te groot. Een kwartier Excelsior-Heracles was genoeg om liefhebber te worden van de middenvelder Mats Wieffer, die in de strijd om de opvolging van Kökcü een geduchte kandidaat zou kunnen worden.

19 mei: een 5 voor Pierre van Hooijdonk

Natuurlijk zijn ex-voetballers als de dood voor statistieken. Als ze erin geloofden, zouden de analisten zich moeten voorbereiden en konden ze hun wijsheden niet uit de losse pols ventileren. Dus kwam Pierre van Hooijdonk aan het eind van Glasgow Rangers-Eintracht Frankfurt met zijn door niemand weersproken weetje dat weliswaar de eerste penaltynemer in een shoot-out in het voordeel was, maar dat het maar om piepkleine verschillen ging. Ik moet weer eens verwijzen naar Palacios-Huerta, hoogleraar aan de London School of Economics – een universiteit die wedijvert in prestige met Oxford en Cambridge – die 1000 penalty’s onderzocht tijdens WK’s en EK’s. Van de teams die de eerste penalty namen won 60 procent. Zij die moesten inhalen dus 40 procent. ‘Ja maar, ja maar, Eintracht won en zij namen de tweede penalty, dus het klopt niet,’ zou een ex-prof zomaar kunnen zeggen.

18 mei: een 4 voor José Mourinho

Gelukkig is er in de carrière van Mourinho een dalende lijn zichtbaar. Het begon bij Porto met het winnen van de Europa League en het jaar daarop de Champions League waarna Chelsea zich meldde. Hij werd er twee keer kampioen van de Premier League en een aantal jaren later nog eens. Sinds 2010 won hij in Europa niets meer behalve een Europa Leaguewedstrijd tegen Ajax in 2017. Maar ja, dat was verdedigen à la Bosz. Feyenoord heeft dus een kans over zes dagen. De disclaimer is dat Nederlandse clubs veel moeite hebben met Zuid-Europees spelbederf. In dat opzicht is Roma een Iberisch team. Laat dat spelbederf maar aan Mourinho over, die ooit een vinger stak in het oog van een assistenttrainer bij de tegenstander. Slot is voor dat soort fratsen te netjes. AS Roma is het Getafe van Italië.

17 mei: een 9 voor Jake Daniels

Een dag voordat de 17-jarige Jake Daniels bekendmaakte dat hij homoseksueel is, weigerde de 32-jarige Idrissa Gueye (spreek uit ‘gay’) een shirt van PSG aan te trekken waarop het regenboogsymbool was afgebeeld. ‘Gastro-enteritis,’ luidde het officiële communiqué van de club. Valérie Pécresse, provinciale hoofdbestuurslid van het Île-de-France, zei dat dit niet onbestraft mocht blijven. Daniels kwam naar buiten met een verklaring waarin hij schreef een geweldig seizoen te hebben beleefd met dertig doelpunten voor de Onder 19 van Blackpool, zijn debuut in het eerste met een daaruit voortvloeiend contract en zijn besluit om zijn geaardheid publiek te maken. Wat een dappere gast in dit onvolwassen mannenmilieu van kleedkamerrituelen en slechte grappen. Hij wordt gesteund door zijn club Blackpool en zijn teamgenoten in de jeugd. Je mag hopen dat het management van PSG gepaste maatregelen neemt tegen Gueye.

16 mei: een 5 voor Erik ten Hag

Ajax werkt nauwelijks mee aan een onderzoek van het Instituut Sportrechtspraak naar het gedrag van Marc Overmars. Ik begrijp daar niks van. Ajax is een beursgenoteerd bedrijf. Waarom onttrekt dat bedrijf zich aan zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid? Je krijgt het idee dat er met overgave een juridische muur wordt opgetrokken rond een cultuur waarin vrouwen zich zo onveilig voelen dat ze inmiddels ook niks meer zeggen. Het is een cultuur waarin Erik ten Hag zich openlijk uitspreekt voor een terugkeer op termijn van Overmars bij Ajax. “Als Johan Derksen terug kan op tv, waarom Overmars dan niet bij Ajax?” Als mensen uit de voetbalwereld zich over maatschappelijke of ethische kwesties buigen, zijn de onzin en de drogreden nooit ver weg. Er zijn er maar weinig zoals Lineker, die zich ook intellectueel staande houdt. Misschien leert Ten Hag dat wel in Manchester.

15 mei: een 8 voor Natascha van Grinsven-Admiraal

Ik viel in een ‘discussie’ over vrouwenvoetbal. De columnist van dienst, die onverwacht net een lans gebroken had voor Femke Halsema, zag weinig heil in voetballende vrouwen. ‘Niet goed genoeg’ naar zijn smaak. Misogynie moet ook gehoord worden tegenwoordig. ‘Dat is gewoon mijn mening. Mag het?’ Te gast was ook de commercieel directeur van Telstar, Natascha van Grinsven-Admiraal. Zij veegde de vloer aan met de columnist. Ik hoorde een steekhoudend argument. Vrouwen hebben minder (spier)kracht dan mannen, dus een rechtsback kan nooit openen op de linksbuiten. Zo ver kan ze niet schieten. Dat verandert de tactiek. Ogenschijnlijk offtopic: na het kampioenschap van Ajax liep ik naar de garage. “NIET ACHTER DE LINIE,” riep een ME’er in mijn oor. Het was een vrouw. Misschien kon ze niet hard schoppen, maar aan het schreeuwen gaf ik onmiddellijk gehoor.

13 mei: een 6 voor Antonio Conte

Er gaat in ieder van ons een Tijs van den Brink schuil. De lezer denkt: huh? De schrijver verklaart zich nader. Tijs van den Brink, een gereputeerde journalist die in God gelooft, schreef op een EO-platform over zijn onwil om vrienden van hem die Ajax aanhangen te feliciteren met de titel. Want het was allemaal zo oneerlijk gegaan. 

PSV was stelselmatig benadeeld door de KNVB, die bijvoorbeeld expres competitiewedstrijden te vroeg programmeerde na een Europese wedstrijd op donderdag. Dat PSV een aantal thuiswedstrijden zonder publiek moest spelen en uitwedstrijden tegen Ajax en Feyenoord met publiek. Dat de scheidsrechters stelselmatig tegen PSV floten.

Je zou dit een onchristelijke boutade kunnen noemen, wat ik niet doe omdat er, zoals gezegd, in ons allemaal een Tijs van den Brink schuilgaat. Ik heb bijvoorbeeld moeite met Antonio Conte. Niet omdat hij doping heeft gebuikt als speler, noch omdat hij als manager is genoemd als betrokkene bij omkoping, maar omdat hij het verdomt om Bergwijn op te stellen. Ik kan dat slecht hebben, dus ben ik blij dat Conte na de 3-0 overwinning op Arsenal donderdagavond, op zondagmiddag al om 13.00 uur zijn volgende competitiewedstrijd moet spelen. Had je dán Tijs van den Brink eens moeten horen over competitievervalsing.

Van het Tottenham Hotspur onder Pochettino met Eriksen, Alderweireld, de geweldige Mousa Dembélé en Jan Vertonghen kon ik veel hebben, van dit Tottenham weinig. Zo werden ze tegen Arsenal getrakteerd op een belachelijke penalty en speelden ze enorm verdedigend met Conte als een nep-Simeone langs de zijlijn. Terwijl zij dus zondag rond het middaguur tegen Burnley moeten, speelt Arsenal pas op maandagavond tegen Newcastle. Het gaat om tientallen miljoenen tussen Tottenham en Arsenal. Op het spel staat een CL-plek.

13 mei: een 9 voor Branco van den Boomen

L’Equipe wijdde een groot stuk aan Van den Boomen, twee jaar geleden voor 350.000 euro gekocht van De Graafschap door Toulouse, de club die al in april promoveerde naar de Ligue1. Het grappige is dat de Zuid-Franse provincieclub zijn scouting online doet en dat het type speler dat ze zochten, een passeur – iemand die linies oversloeg – via de algoritmes naar boven piepte op de laptop.

Omdat het tegenwoordig mode is om vertrokken voetballers terug te halen uit het buitenland, hier wat cijfers van VDB. Hij gaf 20 assists, maakte 12 doelpunten en had 15 voorassists. Hij was betrokken bij meer dan de helft van de 82 doelpunten van Toulouse. Dit zijn Tadicachtige statistieken, hoewel bereikt in de Franse tweede divisie.

Ik herinner me Van den Boomen goed als middenvelder in Ajax O17 en O19. Ajax had hem weggehaald bij Willem II. Uiteindelijk vonden ze hem te traag. Desondanks vond hij zijn weg. De computer was wijzer dan de scouts. Transferwaarde nu: 4,5 miljoen euro.

13 mei: een 9 voor Erik ten Hag

Ondanks een zichtbare verbetering bij Feyenoord van het spel, de resultaten en de toegenomen waarde van de spelers, beschouw ik Ten Hag als de beste trainer van de eredivisie. Of hij zal slagen bij Manchester United ligt niet alleen aan zijn vakmanschap. Als het klopt dat zijn eerste aankoop Frenkie de Jong is, zet hij een stap in de goede richting. Bij United is het middenveld een probleem waar De Jong een paar honderd geslaagde passes aan kan toevoegen. Weg met types als Fred en McTominay.

12 mei: een 9 voor Cody Gakpo

Aan tafel werd een gesprek gevoerd over de merites van Gakpo en Timber. Kortom: wie was de beste voetballer in de Eredivisie? Er zaten geen Feyenoorders aan tafel. Zij verdragen het niet wanneer er in dit verband geen spelers van Feyenoord worden genoemd. ‘En Senesi dan? En Sinisterra?’ Iedereen en zijn moeder halen ze erbij, maar het gaat natuurlijk simpelweg om Gakpo en Timber. Kijk de voorbereiding op het doelpunt van Berghuis tegen Heerenveen even terug. Drie keer is Timber bij die door hemzelf opgezette aanval betrokken. Elke keer met het technisch meesterschap van een De Bruyne. Een week geleden stiftte Gakpo als Salah de bal na een pass van Zahavi over de keeper van Feyenoord. Ongekend meesterschap. Ze deelden de eerste plaats als beste speler in de Eredivisie. Beiden nog net niet klaar voor de Premier League. Wel voor het WK.    

11 mei: een 7 voor Trent Alexander-Arnold

Aanvallend is er geen betere back te vinden in Europa, verdedigend twintig. Zijn bio zou heten: ‘De kwetsbaarheid van Alexander-Arnold’. Of: ‘Son Heung-Min gaf hem het nakijken.’ Virgil van Dijk heeft een koninklijke houding, die van een heerser met scepter in de hand en een rode cape om de schouders. Veel uiterlijk vertoon om zwakheden te maskeren. Liverpool speelt zaterdag de FA Cupfinale tegen Chelsea, Fabinho heeft een spierblessure, Liverpool vecht nog steeds met Manchester City om de titel en moet over twee weken tegen Real Madrid in de finale van de Champions League. Als je de ploegen op hun merites zou bekijken, was Liverpool beter. De inwoners van Madrid kijken naar Vinicius en Benzema, tegenstanders van Alexander-Arnold en Virgil van Dijk. Regeert daar de angst, bij die erfgenamen van Di Stefano en Puskas? Zij winnen, denken ze. Ik ook.

10 mei: een 4 voor Roger Schmidt

Het wekelijkse gejank van Roger Schmidt over scheidsrechters verveelt me net zo hard als de wedstrijd De Graafschap-Eindhoven waarop ik maandag een blik wierp. Niet te harden was het. Hoe vaak heeft Schmidt het aan de stok gehad met Bas Nijhuis? Loopt in de dubbele cijfers. Hij vond hem arrogant, twijfelde aan zijn spelregelkennis en hoefde hem nooit meer te spreken. ‘Cancel de VAR,’ ook een uitspraak van Schmidt. ‘Give them the cup today,’ dichtregel voor de eeuwigheid. Sommige mensen zwoegen zestig jaar op onsterfelijkheid, Schmidt komt elke week met een poëzieregel die decennia zal standhouden. Madueke duikt voor de lol een strafschopgebied binnen. ‘Penalty,’ volgens Schmidt. Sombere man vind ik het, terwijl hij over voetballers als Götze, Veerman en vooral Gakpo beschikt. Kijk je ogen uit, mister. Of, in de woorden van de dienster in het restaurant: “Geniet ervan.” 

9 mei: een 8 voor Jody Lukoki

Op een avond stond ik in de kantine op de Toekomst, toen de oud-trainer en opleider Joop Brand naar me toe kwam met een donkere jongen aan zijn zijde. Of hij zijn pupil aan me mocht voorstellen: Jody Lukoki. Pijlsnelle, behendige aanvaller die ver ging komen, zei de oud-trainer. Jody lachte en gaf me een hand. Daarna volgde ik de buitenspeler, die inderdaad veel beloofde, zoals talloze buitenspelers in de opleiding. Hij scoorde een keer in de Future Cup – ‘weet je nog die salto’, appte Janneke van der Horst me – tegen Barcelona, meen ik, waarna hij een keurig uitgevoerde salto liet zien. In het team onder 19 racete aan de ene kant Lukoki langs de zijlijn en aan de andere De Sa. De tribune vroeg zich af wie van hen eerder de top zou halen. Jody werd 29, ingehaald door het onheil.

8 mei: een 9 voor Edson Álvarez

Bij de stand 1-1 tussen AZ en Ajax kreeg ik de indruk dat Ajax het wel goed vond, dat gelijkspel. Of ze leden aan een collectieve zuurstofschuld of er was sprake van een algehele neurasthenie, de zenuwzwakte die sommige romanpersonages bij Louis Couperus parten speelt. Op een voetbalveld in de Eredivisie heb je er weinig aan. Het zijn dan vaak Zuid-Amerikanen die hun mentaliteit, hun hele hebben en houwen in de strijd gooien. Voor die kopbal van Álvarez moest hij een muur vol glasscherven en prikkeldraad overklimmen maar de pijn maakte hem niet uit. Hij deed het gewoon. Nu we de uitslag in Rotterdam weten, kan het doelpunt van Álvarez nog belangrijker worden dan het al was. Dat Berghuis zijn man liet lopen, is opeens bijna vergeten. Maar Ten Hag gaat hem niet meenemen naar Manchester. Dat niet.

6 mei: een 9+ voor Eduardo Camavinga

Het seizoen voordat hij naar Real Madrid verhuisde, bepaalde Rennes de transwaarde van Camavinga op 80 miljoen euro. Zijn laatste seizoen in Frankrijk was matig. Zijn waarde zakte zodanig dat Real ongeveer 30 miljoen moest betalen voor een toen 18-jarige. Zelden zal een topclub zo’n koopje hebben binnengehaald. Het is niet meer de vraag of Camavinga de beste speler ter wereld zal worden, maar wanneer.

Woensdagavond kwam hij in de 75ste minuut in het veld, nadat Casemiro het niet meer kon bijsloffen. Vijf minuten later was iedereen Casemiro vergeten en werd Bernardo Silva vermist. In de 89ste minuut passte Camavinga de bal hoog op Benzema, die met zijn linker Rodrygo bediende: 1-1 via een subtiele intikker met buitenkant voet. In de 91ste minuut veroverde de middenvelder de bal en zette de tegenaanval op waaruit Rodrygo 2-1 maakte.

In de vierde minuut van de verlenging deed de Fransman iets wat we nog niet van hem hadden gezien. Hij zag de ruimte voor hem en begon een enorme rush langs verschillende spelers van City. Hij gaf de bal aan Rodrygo, die doorpasste op Benzema. Rúben Dias legde de spits neer en de rest is voetbalmythologie waarin behalve Eduardo Camavinga ook keeper Courtois tot de halfgoden zal gaan behoren.

Ancelotti kon Camavinga en Rodrygo brengen, Guardiola moest het doen met Fernandinho, Grealish en Zinchenko. En hij wisselde De Bruyne, ook een vergissing van mythische afmetingen. Ze zeggen dat Ancelotti dit jaar geluk heeft gehad, maar hij is in zijn loopbaan ook kampioen in vijf verschillende landen geworden. Was dat geluk of vakmanschap?

6 mei: een 8 voor Gernot Trauner

Trauner speelde voor Lask, de Linzer Athletik Sport Klub, en Ried en nu beleeft hij een soort doorbraak bij Feyenoord. Als de twee centrale verdedigers de beste spelers van een elftal zijn – ook Senesi was weer goed, net als vorige week – dan weet je dat er sprake is van een ‘zwaarbevochten’ gelijkspel.

Niet dat Marseille na het eerste halfuur nog veel potten brak. In de negende minuut blokkeerde Senesi een schot van Payet en na twintig minuten speelde Guendouzi Payet vrij, die met links nogal hoog over schoot. Korte tijd later was de nummer 10 vertrokken met ‘een van pijn vertrokken gezicht’. Game over voor Marseille.

De creatieveling aan de andere kant – hoewel beter in zijn verdedigende werk – was Orkun Kökcü, die blijkt te zijn ontdekt door Martin Koeman voor FC Groningen. Ik wist dit niet. Het Franse So Foot nota bene wel, dus nu weten we het allemaal. Kökcü tackelde volgens Opta vijf keer, won zeven duels, verstuurde 47 passes, waarvan 26 in de ‘final third’. Vooral dat laatste cijfer is goed, gezien het niveau van de wedstrijd en de Getafeachtige sterfscènes die Feyenoord begon op te voeren. Kökcü is voor Feyenoord niet te houden, ik schreef het al eerder. Feyenoorders snappen daar gek genoeg niks van. “Hij is beter geworden,” zeggen zij.

6 mei: een 9 voor Arne Slot

Wie voor Feyenoord ook niet te houden is: Arne Slot. Misschien knoopt hij nog een jaar vast aan dit seizoen, dan gaat hij op weg naar hogere sferen. Hij is degene die een stuk of vijf spelers van dit team een marktwaarde heeft bezorgd waarvan niemand wist dat ze die in zich hadden. “Maar laten we Dick Advocaat niet vergeten,” zegt Hans Kraay dan altijd. Hij schijnt dat zelf nog te geloven ook. Als laatste Nederlander.

5 mei: een 5 voor Pep Guardiola

In de thuiswedstrijd tegen Real liet Guardiola Fernandinho invallen als rechtsback. Dat kostte een tegendoelpunt. Vinicius was sneller. Ook in Madrid ging het wisselen de trainer van City slecht af. Opnieuw werd het verschil zichtbaar tussen de stoïcijnse Ancelotti en de nerveuze Pep. De Bruyne speelde matig. Hij voldeed niet aan de hoge eisen van Guardiola, die zijn potentieel beste man wisselde. Benzema speelde matig. Ancelotti liet hem staan. Hij heeft vertrouwen in zijn voetballers. Guardiola vertrouwt zijn systeem. De wissels van Ancelotti waren intuïtief en logisch tegelijkertijd. Casemiro was versleten na een efficiënte eerste helft. Camavinga, op hem kom ik morgen terug, is 19 jaar en fit genoeg voor een verlenging. Ik had het idee dat Guardiola ook dacht aan de wedstrijd van zondag. Hij had De Bruyne nodig voor de titelstrijd. Ancelotti was al kampioen. Het gaf rust.

4 mei: een 8 voor Luis Díaz

Voor de zoveelste keer scoutte Porto een voetballer die een miljoenenwinst zou opbrengen. Luis Diaz is niet de voetballer met de recent hoogste transferwaarde. Dat was Militao, gekocht voor 7 miljoen, verkocht aan Madrid voor 50. Díaz vonden ze in Colombia voor 7 miljoen en ze verkochten hem aan Liverpool voor 45. Een koopje, gezien zijn prestaties de laatste maanden. Porto zal in geldnood zitten want een aanvaller die in Portugal 14 doelpunten maakte in een half seizoen met 5 assists, is echt meer waard. Laat het maar aan Jürgen Klopp over om zo’n jongen binnen drie maanden naar de wereldtop te brengen. Natuurlijk kon Villareal het tempo van de eerste helft niet volhouden en natuurlijk zou Liverpool niet zo belachelijk slecht blijven spelen. Maar de simpele wissel van Diaz voor Jota, maakte een groot verschil. Klopp maakte dat verschil.

3 mei: een 8 voor Josep Guardiola

In het voorjaar van 1998 heeft Guardiola me voor een tv-programma rondgeleid op La Masia, de kostschool waarvoor hij als kind zijn dorp Santpedor, 75 kilometer ten noordoosten van Barcelona, moest verlaten, tot verdriet van vooral zijn moeder. Hij liet een klaslokaal zien, de slaapzaal en de trap waaronder de kleine Messi zich kon verbergen als ze verstoppertje speelden voor het naar bed gaan. Ik leerde dat een tamelijk conservatieve opleiding innovatieve leerlingen kan voortbrengen. Deze kwaliteit kan zich tegen Guardiola keren. Hij heeft de neiging tot overanalyseren wat hem soms tot vergezochte oplossingen brengt, die zijn spelers niet kunnen volgen. Gek moet hij zijn geworden van de 4-3 in Manchester. Terwijl hij nadenkt, voor de tiende keer een fragment terugspoelt, nachtelijk overleg pleegt met een assistent over een looplijn van Benzema, draait Ancelotti zich nog eens om en snurkt.

2 mei: een 8 voor Theo Lucius

Als coaches de aandacht trekken, is dat meestal op grond van hun spelerscarrière. Bij Ajax O17 stond Yuri Rose langs de kant, bij PSV O17 Theo Lucius. Het waren niet de functies die we ze hadden toegedacht. Bij de stand 0-0 hoorden we Rose het meest, tatoeages verborgen onder lange mouwen. Toen PSV met 1-0 voorkwam, begon Lucius zich te roeren en zat Rose vaker in de dug-out. Ajax kon kampioen worden, PSV ook. Lucius spoorde zijn elftal aan zo vroeg mogelijk druk te zetten. Aanvankelijk luisterde men niet en leek Theo voor paal te staan. Langzamerhand renden de Brabanders steeds eerder naar voren en leden de spelers van Ajax in toenemende mate balverlies op het middenveld. PSV werd kampioen. Ik maakte het niet mee, ik was inmiddels fan geworden van Ajax O15, dat een veld verderop beter bleek te voetballen.  

1 mei: een 9 voor Erik ten Hag

Weer waren er Ajaxsupporters de wanhoop nabij over het spel van Ajax in de eerste helft. Ik zat te genieten in de Arena van de sfeer en van het voetbal en dacht er anders over. Die middag was ik voor het eerst in twee jaar naar de Toekomst geweest, had een mooi voetballend Onder 15 gezien en een naam in mijn documentje ‘talentvolle spelers’ genoteerd. Mijn zaterdag kon niet stuk. Ten Hag had zijn reputatie als tacticus eer aangedaan met een veranderde opstelling waarin Taylor vaak aan de rechterkant belandde en Youri Regeer een geslaagd basisdebuut als rechtsback maakte. Nu Ünüvar nog. Laat Ten Hag niet vergeten dat Guardiola het aandurfde om de vederlichte Mahrez te kopen, dat hij Phil Foden in de basis zette en dat Van Gaal onbevreesd de piepjonge Iniesta liet debuteren. Niet bang zijn, Erik.

29 april: een 9 voor Cyriel Dessers

De avond begon natuurlijk met vuurwerk, dat de club weer enige tienduizenden euro’s gaat kosten. De Kuip ontplofte, zoals de taalarme pleegt te zeggen. Maakt het uit, vuurwerkliefhebbers willen ook gezien worden. Mij hoor je niet over de mensen die het afsteken. Voordat je het weet, komt Joris Luyendijk me beschuldigen van minachtingsporno. Johan Derksen: “In mijn tijd, in de jaren zeventig, hadden we geen vuurwerk. Ben je gek? Wij hadden klappertjes. Tegenwoordig word je gecanceld om klappertjes.” Fidan Ekiz: “Ongelofelijk dat je tegenwoordig wordt gecanceld om klappertjes. Dat is die elitaire wokecultuur.” Feyenoord was goed, het elftal van Slot was goed. Ongelofelijk hoe efficiënt deze trainer het elftal in ruim een half jaar volgens zijn ideeën laat voetballen. Het ‘hoog druk zetten’ door aanvallers en middenvelders kreeg een nieuwe dimensie. De hakbal van Sinisterra werd bejubeld, maar als ik het goed zag, werd de hakbal omgezet in een assist door een Franse verdediger. De geniale hakbal zou Dessers zonder de verdedigingsfout misschien niet, of misschien wel hebben bereikt, wat enige glans van de geniale hakbal wegneemt. De Belg maakte met zijn gepunterde doelpunt wel een fout goed uit de zesde minuut, toen hij een kans kreeg die makkelijker was dan de punter uit de hakbal. Hij schoot nogal ver naast, terwijl hij de bal voor het doel op zijn schoen kreeg. Zijn tweede doelpunt kwam voort uit de zoveelste blunder van centrale verdediger Caleta-Car, een Kroaat zonder knipoog, maar zulke verdachte fouten achterin zie je zelden. Eerlijk gezegd lijkt een psychische meltdown me waarschijnlijker dan de invloed van wedkantoren. De man leek een trillende veteraan, toch is hij pas 25 jaar oud en 16 miljoen euro waard. Vier jaar geleden werd hij overgenomen van Red Bull Salzburg, zonder intakegesprek door de psycholoog. Lang verhaal kort: volgende week in Marseille zal er ook vuurwerk zijn en ook dan zullen we proberen het niet te minachten.

29 april: een 7 voor Mattéo Guendouzi

Sampaoli is tactisch een uitstekende trainer, uit de school van Bielsa, Cruijff en Guardiola. Nog niet zo lang geleden aasde hij op de functie van bondscoach van Oranje, donderdag had hij problemen met het plan van Arne Slot. Het was onder meer te zien aan de posities die Guendouzi allemaal moest innemen. Hij begon als rechtsbuiten, een rare plek voor deze geboren centrale middenvelder. Na 25 minuten was er een korte vergadering aan de zijlijn. Guendouzi kwam iets meer naar binnen en zette de aanval op waaruit Dieng 2-1 maakte. Bij balbezit moest hij naar de vleugel, bij balverlies naar binnen. Na rust kwam hij gewoon weer centraal te spelen, wat leidde tot een formidabele pass in de 66ste minuut, die bal die door Malacia werd veroverd met zijn wereldtackle. In de 86ste minuut weer zo’n splijtende bal. Aanvaller miste.
Frankrijk maakte kennis met de daar alom bejubelde Kökcü, Nederland zag Guendouzi over het hoofd. De Fransen hebben nu eenmaal meer oog voor individueel talent.

29 april: een 9 voor Jürgen Klopp

Klopp heeft bijgetekend. Liverpool is blij – en terecht. Veel mensen vinden hem een aansteller. Van mij mag hij. Ik zie hoe hij Diaz dit seizoen weer inpast, hoe hij hetzelfde deed met Fabinho, met de schitterende Thiago Alcântara, met Alisson Becker na jarenlang gekluns met keepers. En hoe hij Salah en Mané bij de les houdt. Geweldige coach.

28 april: een 9 voor Bernardo Silva

Om Manchester City-Real Madrid, kan ik nog steeds niet heen. Er was te veel om van te genieten, inclusief het optreden van de Roemeense scheidsrechter. Op dit niveau de voordeelregel toepassen op de rand van de zestien vereist moed en talent. Bernardo Silva stopte als een van de weinigen niet met voetballen en schoot de bal bovenin in de korte hoek. Hij is pas 27, deze jongen die over het voetbalverstand van een veteraan beschikt. Na de wedstrijd tegen Liverpool wees ik al op zijn multifunctionaliteit. Bij Monaco rechtsbuiten, bij City aanvankelijk ook totdat Mahrez kwam, daarna rechtshalf en nu een controleur die De Bruyne uit de wind houdt. In de zevende minuut racete hij terug om een doorbraak van Vinicius te verhinderen. Zijn vorm en die van De Bruyne maken het van levensbelang dat Casemiro woensdag in Madrid meedoet.

27 april: een 6,5 voor Aymeric Laporte

Het lijdt geen twijfel dat in een wedstrijd die het allerbeste naar boven bracht in de beste voetballers ter wereld, op Laporte weinig viel aan te merken. Het probleem was dat de twee halve fouten die hij maakte, Manchester City in de problemen brachten. Eerst durfde hij Benzema niet los te laten, op weg naar de tweede paal, terwijl Vinicius bezig was een meesterwerk te produceren. De tweede halve fout bestond uit een bal op zijn hand. Penalty voor Benzema: opnieuw een meesterwerk in de maak. We kunnen hier alleen details uitlichten: de woede van Guardiola toen Mahrez zelf schoot. Gary Lineker, de beste analist van Engeland, toonde hoe goed de Madrileense verdediger stond opgesteld waardoor hij Mahrez dwong tot het schot met rechts. De mooiste pass was van De Bruyne op Foden, twee uitblinkende spelers. Maar Madrid had Benzema.

26 april: een 8 voor Francis Coquelin

Liverpool-Everton was boeiend omdat Everton zijn spelbederf af en toe onderbrak voor een counter via Doucouré of Gordon. Toen Liverpool na een uur scoorde, kon de tv uit. Everton had gevochten voor lijfsbehoud tegen een titelkandidaat en ging deze teleurstelling niet meer goedmaken. Alcântara, tegen Manchester United nog de beste van het veld, had moeite met het constante geweld om hem heen. Wat dat betreft wordt de wedstrijd van woensdagavond tegen Villarreal interessant. Tegenover zich vindt hij dan Francis Coquelin, net als hij een voetballer die zich een paar keer moest hervinden. Alcantâra is twee klassen beter, maar gezien zijn relatieve verdwijnen tegen het agressieve Everton, is het van belang of Coquelin hem gaat opzoeken en schoppen. Als de Spanjaard op het middenveld kan domineren, wint Liverpool. En anders ook. Weet je wat? Liverpool wint. Aan het eind hebben ze Origi.

25 april: een 9 voor Jurriën Timber

Ajaxsupporters lijken tegenwoordig wel Feyenoorders in hun defaitisme. “Oh, dit gaat nooit meer lukken, we zijn te slecht,” klinkt het hier en daar. Ajax staat vier punten voor! Taylor brak door als eerste-elftalspeler en Brobbey leverde alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, niet voor het eerst. Ik keek naar PSV, ben nu al vergeten tegen wie ze speelden, het was geelblauw en het kwam uit Leeuwarden, en zag een soortgelijk gespartel. Ajax had Berghuis, PSV Bruma: twee vormdips vechtend om de hegemonie. Boscagli is geblesseerd, Ajax kan beschikken over Timber. Ik zeg niet dat hij zal slagen in de Premier League waar de centrale verdedigers gemiddeld twee meter hoog zijn – bij corners komen ze daarom altijd mee naar voren – maar Timber is een voetballer waar PSV alleen maar vanuit de verte naar mag kijken. Ajax wordt kampioen.

24 april: een 8+ voor Brian Brobbey

In de fase dat Ajax op Manchester United begon te lijken qua vorm en belangstelling voor voetbal, wisselde Ten Hag Berghuis voor Brobbey. Iets wat ik op Twitter na 25 minuten suggereerde. Niet dat ik er meer verstand van heb dan Ten Hag, maar in mijn tv-stoel ben ik gewoon meedogenlozer. Ook de wissel van Taylor voor Kudus had resultaat. Taylor was verre van slecht: hij koppelde dynamiek aan diepgang en had zichtbaar meer interesse in een overwinning dan de rest. Kudus daarentegen kan iets waaraan Taylor nog moet werken: een subtiele pass op de spits geven. Het spel van Taylor berust op kracht en energie, niet op subtiliteit. Brobbey nam Kudus’ balletje aan en deed waar híj goed in is: scoren. Hou hem in de basis en Berghuis op de bank, Erik. Ik zeg het maar één keer.

22 april: een 8 voor Willem Janssen

Willem Janssen heeft de Guardian gehaald met een klaarblijkelijk zelfgeschreven stuk over Erik ten Hag. Ik wist niet dat hij dat kon. Het is een lofzang op zijn vroegere trainer, die nooit slijmerig of saai wordt. Ook hij zegt dat Ten Hag niet meteen gaat winnen, omdat hij tijd nodig heeft om zijn ideeën geaccepteerd te krijgen.

Janssen besluit met een mooi voorbeeld dat ik niet kende of vergeten was. FC Utrecht moest voor toegang tot Europa een play-off spelen tegen AZ, van wie ze de eerste wedstrijd met 3-0 hadden verloren. Op zaterdag was Ten Hag verdwenen. Het bleek dat hij in het ziekenhuis was bij zijn zoon die een ernstig ongeluk had gehad. Op zondag was hij terug in de kleedkamer en zei: “Mijn zoon heeft het overleefd, wat een mirakel is. Nu gaan jullie een mirakel verrichten.” Utrecht won met 3-0 en besliste de play-off na penalty’s. Dit is wat ze in de sportjournalistiek een ‘jongensboek’ noemen. Ik noem het coachen.

Mitchell van der Gaag mag dus mee, plus Steve McClaren, die zich een reputatie verwierf als assistent van Ferguson en als kampioen met FC Twente. Verantwoording legt Erik af bij ene John Murtough, voormalig hoofd jeugdopleiding bij Everton en in Manchester. Hij zal het probleem niet zijn. De problemen vormen zes Amerikanen genaamd Glazer. Ze weten niets van voetbal en alles van geld en het leegtrekken van bedrijven.

Dat bedoelde Van Gaal, een van de slachtoffers van het monetaire bewind, dat verantwoordelijk was voor bijvoorbeeld de belachelijk aankoop van Cristiano Ronaldo, een voetballer waar een capabele trainer niets meer aan heeft. Het zal een van de eerste slechtnieuwsgesprekken worden die Ten Hag moet voeren. “Ga even zitten, Cristiano. Je weet dat ik het grootste respect voor je heb, maar...” En dan wachten op de achteruitschuivende stoel.

Dankzij Rangnick is ook Pogba een probleemgeval. Nog altijd een van de beste spelers ter wereld, zie het nationale elftal van Frankrijk, toch heeft de trainer van United geen flauw idee hoe hem te gebruiken. Ik kan ze niet allemaal langsgaan, die underachievers, maar ook Bruno Fernandes zal in de pas moeten gaan lopen met de structuren van Ten Hag. Bruno doet maar wat in het veld. Ik kan alleen maar hopen dat Ten Hag de klus gaat klaren. Helaas zal puur vakmanschap niet genoeg zijn.

22 april: een 8 voor Ramiz Zerrouki

Ik las dat PSV een leegloop wacht. Voor Gutierrez en Sangaré is buitenlandse belangstelling en andere middenvelders mogen weg. Ik zal PSV helpen. Alleen kunnen ze het niet. Joey Veerman ook niet. Hij heeft steun in zijn rug nodig. Voor die plek is de belangrijkste gegadigde Ramiz Zerrouki, Algerijns international, leider van het Twentse middenveld. Nog één jaar eredivisie en dan naar Frankrijk. Naast Veerman koos ik voor Zian Flemming met zijn zes goals en vier assists voor Fortuna. Ten slotte de onderschatte Youri Regeer, vijf goals en negen assists bij Jong Ajax. Kost ook al niks. Geen dank, graag gedaan.

22 april: een 9 voor Erik ten Hag

Wie gaat Ten Hag opvolgen? De Telegraaf plugt Alfred Schreuder. We weten allemaal waarom. De zaak is nog niet in kannen en kruiken. Ik blijf het zeggen: het zou zomaar een nog niet genoemde kandidaat kunnen zijn. Is Bielsa genoemd?

21 april: een 8 voor Gabriel

Na Liverpool-Manchester United was Chelsea-Arsenal een dag later weer zo’n meeslepend gevecht tussen twee bittere rivalen. Nou ja, het meeslepende op dinsdagavond zat hem in de kwaliteit van Liverpool vergeleken met de armoede van Man U, terwijl Chelsea-Arsenal echt een gevecht was. Arsenal moest winnen om CL-voetbal te veroveren, Chelsea moest winnen omdat Tuchel dat wil. De laatste denkt het te bereiken met hardlopen, Arteta ziet liever echt voetbal, net als zijn grote voorbeeld als speler en trainer Guardiola. Chelsea heeft dit seizoen al in te veel wedstrijden hard moeten lopen, Arsenal was hongerig en fris. Bovendien heeft het met Ødegaard, Saka en Smith Rowe meer voetbaltalent. Tuchel begon weer eens met Havertz en Ziyech op de bank en werd geklopt op creativiteit. Arteta vergeet zijn verdediging niet. Arsenal kocht Gabriel van Lille en na jarenlang gesukkel staat het achterin als een huis.   

20 april: een 9+ voor Thiago Alcântara

Wanneer het lijkt alsof topvoetballers als Van Dijk, Matip, Fabinho en Henderson slechts in dienst spelen van een teamgenoot, moet er iets bijzonders aan de hand zijn. Dat was het spel van Thiago dinsdagavond. Zeven jaar was hij een gewaardeerde kracht bij Bayern München, totdat Klopp een wereldster van hem maakte. Tegen Manchester United voltooide hij in de eerste helft 59 van 60 passes, over de hele wedstrijd 105 van 110. Het waren geen Jantje Petersbreedteballen. Hij opende waar hij ruimte zag, niet zelden na een passeerbeweging die een speler van United huilend achterliet. Zoals Thiago voetbalde stak hij Busquets in topvorm naar de kroon. Wat deden Matić en Bruno Fernandes in zijn zone? Hun functie bestond slechts uit het benadrukken van een immens niveauverschil. Wat moet Ten Hag daar doen? Dit team krijgt niemand aan de praat. 

19 april: een 10 voor Johan Cruijff

De overeenkomst tussen de doelpunten van Gravenberch en Gakpo was opvallend: de binnenkant voet deed zijn werk. Laten we aan de andere kant ook de buitenkant voet niet vergeten. Ik noem een Modric, een Cruijff. Voor één keer kwam het dogma van Studio Sport – altijd meer bewegend beeld dan pratend hoofd – als geroepen. De bewegende beelden in de Cruijffdocumentaire bestonden namelijk uit acties van de man zelf. In die acties speelde de buitenkant van de rechtervoet een hoofdrol. Eén fragment hadden ze zelfs gevonden waarin de buitenkant van zijn linker betoverde. Ademloos heb ik naar de film zitten kijken. Ja, Cruijff was goed, dat herinnerde ik me wel. Maar zo goed? Het moeilijkste voor hem moet zijn geweest dat hij altijd vocht tegen de hoogste verwachtingen. Hij kreeg er barstende hoofdpijn van. Desondanks heeft Johan Cruijff ons vertrouwen zelden beschaamd.

18 april: een 8 voor Ibrahim Sangaré

Er waren zoveel duels op het middenveld dat ik geen greep kreeg op de poppetjes. Ik maar turen totdat ik geen zin meer had in de tactische duiding en het lijf-aan-lijfgevecht over me heen liet komen. Wel zag ik dat Martínez doordekte op Götze en dat het pijn deed. De koning op de stroken langs de middenlijn was Sangaré. Behalve het moment dat Martínez de bal in zijn zak schoot, liet Sangaré meer tegenstanders huilen dan omgekeerd. Het was weer lachen om de analisten. Vroeger was Sangaré minder. Nee, ze hadden er niet naast gezeten ooit, want, goh, wat was Sangaré vooruitgegaan. Micah Richards die vond dat Benzema eindelijk op het niveau van Harry Kane was beland. Wesley Sneijder die het inbrengen van Camavinga door Ancelotti niet begreep. Om verstand van voetballen te hebben, moet je vroeger echt hebben gevoetbald.  

15 april: een 8 voor Arne Slot

Ik ging het stuk lezen van Michel Abbink over de coëfficiënten die Nederland met vijf tot zes ploegen extra de Champions League binnen zullen sleuren, maar helaas kon ik het na vier of vijf alinea’s al niet meer volgen. Het probleem voor mensen die veel zo niet alles van iets weten is dat ze de lezer deelgenoot willen maken van veel zo niet alles. De lezer heeft genoeg aan een procent of twintig van veel zo niet alles. Met Pieter Zwart heb ik vaak hetzelfde. Hij gaat exact uitleggen hoe het zat met de looplijnen van deze of gene en na honderd woorden ben je de draad kwijt. Ik heb veel waardering voor nerds. Je zou ze een domkop toewensen die nog even met een betuttelend potlood over de tekst heengaat. Mijn verklaring van de ommekeer in het spel van Feyenoord is deze: na rust gingen ze de verdedigers van Slavia Praag ‘hoger’ onder druk zetten, harder lopen en dieper in de longbuidels tasten. Dat is goed aan Slot: als hij ophoudt met tegen de scheidsrechter te zeiken, bewaart hij zijn energie voor het doen van de juiste omzettingen.

En voor het opstellen van de juiste spelers. Een kind heeft kunnen zien dat Dessers gevaarlijker is voor het doel van de tegenstander dan Linssen, dus kreeg Dessers de voorkeur en scoorde hij twee keer. Het tweede doelpunt was een mooi voorbeeld van een spits die niet zenuwachtig wordt. De keeper maakte een fout en Dessers stelde de genadeklap nog even uit. De keeper huilde meteen. Na de wedstrijd huilde hij weer. Ik vond dat mooi. Huilende keepers schrijven de partituur van onze geknakte levens.

15 april: een 9 voor Mario Götze

Het niveau van PSV-Leicester City lag hoger dat dat van Feyenoord, al liet de uitslag te wensen over. De liefhebbers konden zich warmen aan het voetbal van Mario Götze, die in de eerste helft de beste speler op het veld was. Later kwam hij zichzelf hijgend tegen, net als Veerman voor wie de tweede helft ook het land zonder uitzicht werd van de laatste kasseienstroken in Parijs-Roubaix. Het werd ze zwart voor de ogen, terwijl Maddison en Tielemans bleven rennen. Niet voor niets hebben die twee samen een marktwaarde van meer dan honderd miljoen. Götze en Veerman komen nog niet tot een kwart. Dat ze de Belg en de Engelsman één helft konden overklassen, was al een prestatie. Als kijker konden we vrede hebben met de uitschakeling, al had Sangaré die laatste bal erin moeten leggen.

15 april: een 5 voor Peter Bosz

Met 0-3 verliezen van een ploeg die een van de beste middenvelders van de Premier League kan opstellen – niet voor niets schijnt Ten Hag Declan Rice te willen hebben – is geen schande voor Olympique Lyon. Bosz staat tiende, West Ham op de zesde plaats in de zwaarste competitie van Europa. De vraag is, nu de supporters het stadion hebben geprobeerd te slopen, hoe lang voorzitter Aulas het verdedigende gepruts nog kan aanzien. De vraag is ook of Ajax een beetje op de hoogte is van het onvermogen van Bosz om die gatenkaas achterin te dichten. Wie staat er op de lijst in Amsterdam? Sommige leden van de technische staf pleiten voor Ron Jans. Ik ben voor Bielsa. Mij zou het niet verbazen als zich een verrassing aandient.

14 april: een 8 voor Geoffrey Kondogbia

Het was onmogelijk om niet te genieten van de stampij aan het slot van Atletico Madrid-Manchester City. Ethisch gezien waren er bezwaren aan te voeren, zowel tegen een als Getafe spelend City, als tegen de kopstotende, spugende Spaanse verdedigers en de sarcastisch applaudisserende bipolaire Simeone. Goed beschouwd was het vooral City, de braafste voetbalklas van Europa, dat hoon verdiende. Phil Foden, het liefste jongetje in de braafste klas van het Europese voetbal, gedroeg zich als een doortrapte Argentijn van Estudiantes. Simeone moet de strapatsen van het joch met bewondering hebben gadegeslagen. Foden slaagde erin de verdedigers van Atletico tot waanzin te drijven. Met hun eigen wapens nota bene. Na een zogenaamde blessure rolde hij als Lisandro Martínez terug binnen de lijnen om daar verder te sterven. Beste voetballer op het veld van dit gesticht: Geoffrey Kondogbia. Onverdiende overwinning: Manchester City.  

13 april: een 9 voor Eduardo Camavinga

Tegen PSG kwam hij Kroos al na een uur vervangen. Tegen Chelsea mocht hij pas een kwartier voor tijd invallen. Tierend verliet Kroos het veld, zijn trainer Ancelotti beledigend met een no look handshake. Toen Camavinga zijn doorslaggevende invloed op het middenveld ging uitoefenen, kwam Valverde hem daarbij helpen, na de tweede beslissende wissel van Ancelotti: Rodrygo ging naar rechts en Casemiro naar de bank. Het verschil tussen Tuchel en Ancelotti? De eerste is alleen tacticus, de tweede gokt op het talent van zijn voetballers. Rodrygo scoorde, Camavinga veroverde de bal links aan de zijlijn en stuurde Vinicius diep voor zijn voorzet naar het hoofd van Benzema. En dan heb ik de naam van Modric nog niet genoemd. Na een uur met een formidabele verdedigende actie op Havertz, kort voor tijd met een originele Cruijffbal op Rodrygo. Wat een wedstrijd.

12 april: een 6 voor Matthijs de Ligt

De Ligt moet zelf weten of hij weggaat bij Juventus of niet. Als Raiola je zaakwaarnemer is, weet je welk belang prioriteit heeft: hoeveel vangt de agent? Ik las dat Bayern, PSG, Barcelona en Chelsea belangstelling voor de geblokte verdediger hebben. Toevallig kwam het vorige week in mijn aandachtsveld, door sommigen timeline genoemd: het slechtste schilderij ooit gemaakt. Het hangt in de slaapkamer van het echtpaar De Ligt en is zo wanstaltig dat het zelfs sociaalrealisten doet huiveren. De Ligt als een vero Benito, de echtgenote aan zijn voeten overdekt met bruine blafdieren. Parijs valt als eerste af, de stad van het Musée d’Orsay, Centre Pompidou, de Bourse van Pinault en de bakermat van het impressionisme. Wie dat schilderij boven zijn bed hangt, zal in Parijs zo gedeprimeerd raken dat er steeds meer penalty’s worden weggegeven.

11 april: een 8 voor Kevin De Bruyne

De wedstrijd Manchester City-Liverpool beloofde veel en elke belofte werd ingelost. Een voor mij nieuwe jongen in het blok was João Cancelo, omdat ik niet let op linksbacks als ze geen Roberto Carlos heten of Kees Kuijs. Deze Portugees bleek vooral heel goed te kunnen dribbelen, hij passeerde mannetjes alsof ze er niet waren. Hij was een soort Ousmane Dembélé, maar dan op linksback. Zijn voorzet was het die Jesus vrij voor de keeper zette. Opvallend was ook de rol van Bernardo Silva, een van de meest tackelende spelers van City. Ooit een supertalent als rechtsbuiten, drukte hij nu op de rem- en gaspedalen van het middenveld. Alcántara van Liverpool was goed, maar de aller-allerbeste was uiteraard De Bruyne, vooral vanwege zijn dieptepass op Sterling. De goal was buitenspel, maar de genialiteit van de pass kon de VAR niet meten.

10 april: een 4 voor Andre Onana

Kijkend naar PSV-RKC – in de wetenschap dat als het me niet beviel ik altijd kon overschakelen naar de Amstel Gold Race – dacht ik aan Onana. De jongen doet niet echt zijn best om zich in Amsterdam, vlak voor zijn vertrek, te laten kronen tot MVP. Het kon hem niets schelen hoe het publiek over hem dacht, zei hij. Hij zwaaide ook niet naar de supporters en negeerde zijn medespelers. Hij gedroeg zich als een BMW-rijder op de snelweg. Rechts passeren, flitsen met het grote licht, toeteren tijdens het bumperkleven, onder het motto: ‘Ik heb een BMW en jullie niet.’ Als één ding vaststaat is het dit: Ten Hag gaat Onana niet meenemen naar Manchester, als hij zelf ten minste nog zin heeft. Hij heeft vast Everton teruggekeken. Bij Manchester United liepen wel tien Onana’s in het veld, behalve De Gea.

8 april: een 6 voor Joey Veerman

Het spel van Veerman tegen Leicester City bracht gemengde gevoelens teweeg. In de 19de en 27ste minuut verloor hij de bal, overweldigd door het tempo om hem heen. Kort na rust onderschepte hij een pass om de bal meteen weg te geven. In de 51ste minuut gaf hij een prachtige ‘throughpass’ (Leo Pagano) op Gakpo, die een penalty had kunnen krijgen.

Het leek er toen op alsof Veerman iets verder naar voren mocht gaan spelen, wat hem niet belette om de bal weer vlug kwijt te raken. Omdat hij over het zelfvertrouwen van een Volendammer beschikt – Volendammers nemen zichzelf nooit iets kwalijk, falen is voor anderen– gaf hij tijdens het uitverdedigen een briljante bal over drie meter. Het zelfvertrouwen geheel intact passte hij kort voor tijd goed op Doan, wat hem niet verhinderde vlak voor het einde drie keer de bal te verliezen.

Mijn conclusie is dat Veerman in Leicester een klasje heeft doorlopen met als onderwerp de mate waarin een voetballer, vooral een middenvelder, zich tot het uiterste moet concentreren wil hij zich op Premier Leagueniveau staande kunnen houden. Hetzelfde gold voor het andere talent, Gakpo, die er weliswaar af en toe dreigend uitzag, maar verder dan blaffen ging het niet. Het bijten volgt hopelijk in de thuiswedstrijd.

8 april: een 5 voor Arne Slot

‘Wie is die man met dat cappuccinokapsel?’ vroeg mijn vrouw. Ze wees naar Marino Pusiç, de assistent van Arne Slot, die de zaak op het veld na afloop van de eerste helft stond op te fokken als een derde hulpcoach van Estudiantes in de jaren zestig. Pusiç kreeg van opwinding het schuim op zijn haar. Arne Slot had ook al een keer met de vlakke hand op de dakrand van de dug-out geslagen. Hopelijk ziet de camera dit, luidde de lichaamstaal.

Slot zou zich in plaats van over de scheidsrechter beter druk kunnen maken over zijn verdediging. Waren niet alle doelpunten van Slavia Praag intikkers van een meter afstand waar zich plotseling drie tot vier Tsjechische aanvallers bevonden voor een optisch kringgesprek, met spelers van Feyenoord als waarnemers op afstand? Hoeveel was Senesi ook alweer waard vorig seizoen? Twintig, dertig, veertig miljoen? Die jongen houdt zich in de Serie A heel misschien op het nippertje staande bij Salernitana.

Helaas speelde Kökcü ook geenszins de pannen van het dak. Hij schoot een vrije trap binnen in de korte hoek – keepersfoutje – waarna de verslaggever zei: “En De Kuip ontploft.” Hij paste zich aan aan het niveau van de wedstrijd. Zeggen dat De Kuip ontploft, is iets wat al een jaar of vijftien net zo erg is als ‘gebakje’ zeggen.

8 april: een 9,5 voor Karim Benzema

Ik moet nog even terugkomen op Benzema, de beste aanvaller sinds Zidane. Al was de laatste een nummer tien en Benzema een echte spits, met de visie van een tien. Hoe vaak zet hij niet een aanval op waaruit hij vijf seconden later zelf scoort? Hij is spits en spelmaker ineen. Weer scoorde hij een hattrick, net als tegen PSG. Hij heeft finesse, balcontrole, een hoofd met het balgevoel van Ronnie O’Sullivan, intelligentie en onbaatzuchtigheid. ‘What a player,’ tweette Luka Modric over hem. Bijna een half miljoen likes voor een uitroep van bewondering door een medespeler. Modric houdt van voetballen en dus van Benzema.

7 april: een 9,5 voor Karim Benzema

De pass op Vinícius van Benzema, ‘Big Benz’ in L’Équipe, had dezelfde kwaliteit als zijn kopbal vijf seconden later. Vinícius speelde hem de bal aan en Benzema legde die in één keer met de buitenkant van zijn rechter pasklaar in de diepte voor de Braziliaan. Niemand op het veld tijdens Chelsea-Real Madrid had zo’n bal kunnen geven. De eerste aan wie ik denk bij het aanschouwen van de wonderen van Benzema, bij wie alles lukt wat zijn talent hem dicteert, is Zidane. Het zijn spelers die op het hoogste competitieve niveau dingen doen die ze vroeger op straat al deden. Zonder schroom laten ze zich leiden door een talent, waarvan ze zich ooit realiseerden: dit ben ik. Iemand vroeg hoe het mogelijk was dat Benzema zich jaren had kunnen wegcijferen voor Cristiano Ronaldo. Omdat hij wist dat hij beter was, daarom.

6 april: een 8 voor Phil Foden

Je kent de Engelsen: één mooie steekbal op De Bruyne en de kranten en pundits verklaren Foden tot de toekomstig grootste voetballer uit de Engelse historie. Niet dat het geen mooie pass was tegen de geconcentreerde verdediging van Atlético Madrid, die met zes man naast elkaar achterin speelde en vier daar vlak voor. Toch vond Foden na een korte aarzeling het gaatje, geholpen door de weglopende en versnellende Kevin De Bruyne. Ik vroeg me af waarom Guardiola die andere linksbenige artiest, Mahrez, eraf had gehaald voor Foden. En kwam op een theorie: Mahrez en Bernardo Silva zijn ook in staat zo’n steekbal te geven. Ik zou weleens uitgezocht willen zien of het juist is dat ouder wordende voetballers eerst hun eigen kans pakken. En dat Foden nog jong genoeg is om zich weg te cijferen voor de grote ster.

5 april: een 5 voor Henk Fraser

Fraser heb ik één keer ontmoet. Aardige vent, korte lont als speler. In de Hard gras-podcast hadden we het erover of managers als Van Nistelrooij en Huntelaar in hun nieuwe functies het waas voor de ogen zouden kunnen krijgen dat hen als speler soms teisterde. Kijkend naar Fraser over het gokgedrag van twee van zijn spelers, dacht ik: nu moet de verslaggever zich opmaken voor een haastige aftocht. Henk nam het, vol ingehouden woede, niet serieus wat die ‘juicekanalen’ aan fake news brachten. Iemand bij Sparta moet de trainer het verschil uitleggen tussen roddel- en onderzoeksjournalistiek. De man is nota bene in dienst van de KNVB. De bond zal snel duidelijker moeten worden dan slechts het woord ‘zorgelijk’ gebruiken. Professionals die zich in de illegale gokwereld begeven, horen in hun sport niet thuis. De Amerikanen geven het voorbeeld: levenslange schorsingen.

4 april: een 7 voor Kalidou Koulibaly

In de openingswedstrijd wacht Senegal, de ­Afrikaanse kampioen. Ik heb de Afrika Cup ­bekeken: ze vielen niet mee. Koulibaly is een overschatte centrale verdediger, naar mijn smaak dan, tien miljoen meer waard door een imposante gestalte. Geef mij maar De Vrij of De Ligt. Dan hebben ze een geblokte middenvelder, die bij PSG vaak in de basis staat: Idrissa Gueye. Die is goed, al veroudert hij snel. Voorin loopt de beste voetballer. Hoe goed Mané is, hoef ik hier niet uit te leggen. De woorden ‘heel goed’ volstaan. Hun aller-­allerbeste man staat op doel: Édouard Mendy, de keeper van Chelsea, behorend tot de beste vijf in Europa. Nederland kan dat winnen, evenals tegen Ecuador en Qatar. Daarna waarschijnlijk tegen de USA. De kwartfinale wordt een probleem: waarschijnlijk het Argentinië van Messi, Di María, Martínez en Tagliafico. Messi voor zijn laatste kans. Poe. 

3 april: een 8 voor Davy Klaassen

Zoals vaak dook Klaassen op voor de keeper van de tegenpartij, in dit geval een oude kennis, en schoof hij de bal langs Leeuwenburgh. Tot dat moment vroeg ik me af of Onana zo slecht was door Schuurs, of dat Schuurs nerveus werd van de bijna tastbare onzekerheid van zijn keeper. Pas toen Álvarez na een uur werd ingebracht was de stabiliteit achterin hersteld en maakte Schuurs niet één fout meer. In de as waren ze verlost van de verdedigende en tactische oogkleppen van Gravenberch. Ook hij ging iets beter voetballen toen hij aan de linkerkant van het middenveld werd verwacht. Zou iemand Ryan al eens hebben verteld dat Kimmich op het middenveld van Bayern speelt, evenals Goretzka, de nieuwe piepjonge ster Musiala, met op de achterhand internationals als Tolisso en Sabitzer? Wat gaat hij in hemelsnaam doen in München?

1 april: een 8 voor Louis van Gaal

Het meest geruststellende signaal van de wedstrijd tegen Duitsland was naar mijn smaak dat ik Van Dijk in de tweede helft diep zag doordekken op een Duitse aanvaller. Dat deed hij twee keer. Het betekende dat hij zijn veldheershouding à la Beckenbauer had losgelaten en zich fysiek in het strijdgewoel wenste te storten. Dat zal ook Van Gaal met instemming hebben bekeken. De tijd van de rondblikkende maarschalk, een rol die Virgil graag speelt, is voorbij. De Ligt dekte al heel goed door en nu schaarde Van Dijk zich aan de zijde van zijn assistent. De wedstrijden tegen Denemarken en Duitsland lieten zien dat er hoop gloort voor het Nederlands elftal op een kwartfinale en misschien zelfs een halvefinaleplaats in Qatar. Op het moment van schrijven ken ik de loting niet. Het overleven van de poule, of hij nu des doods is of niet, kan niet onoverkomelijk zijn. Waar ik benieuwd naar ben is of dit de definitieve selectie is of dat er nog ruimte is voor personele wijzigingen. Gakpo zal de plek van Malen wel innemen, Koopmeiners heeft niet overtuigd naast De Jong, dus nieuwe kansen voor De Roon. En misschien gaan ze nog eens kijken in Zuid-Frankrijk waar Rosario de zaakjes op het middenveld van Nice goed voor elkaar heeft. Wat doet Van Gaal als Veerman PSV kampioen maakt? Een linksback staat nog niet vast, als De Vrij terug is misschien toch Blind? Wat wel vaststaat is dat er maar één Nederlandse trainer is die deze voetballers op hun best kan laten spelen en dat is Louis van Gaal. Koeman had de beschikking over Dembélé en zette Dest rechtsbuiten. Dat is het grote verschil tussen een trainer met visie en de ziekte van de behoudzucht. Angst is in het voetbal de slechtste raadgever.

1 april: een 8 voor Steven Bergwijn

Zijn uitstekende voetbal tegen Denemarken en Duitsland zal op de positie van Bergwijn in Londen geen invloed uitoefenen. Kane en Son zijn de nummers één en twee en als de deal met Juventus van veertig miljoen voor Kulusevski doorgaat, staat Bergwijn op nummer vier, gedeeld met Lucas Moura. Ajax zal moeten toeslaan nu het nog kan. Van Gaal gaat Bergwijn nooit meer laten vallen wat betekent dat hij ook op het WK zal opvallen. Voetballers die opvallen op een WK worden sprongsgewijs duurder. Wat transfersommen betreft is november een betere maand voor een WK dan juli.

1 april: een 9 voor Frenkie de Jong

Nog wat verhelderende cijfers van Frenkie de Jong tegen Duitsland: hij vocht 8 duels uit waarvan hij er 7 won; hij passte 18 keer op de helft van Duitsland waarvan 13 keer geslaagd, een gemiddelde van 72 procent; zijn totale passnauwkeurigheid was 86 procent wat betekent dat hij op eigen helft dik in de 90 procent zat. Van Gaal heeft aanvallers nodig die doelpunten maken. Hij heeft ook voetballers van wereldklasse nodig die de aanvallers voeden. Vraag eens aan Bergwijn wat het uitmaakt of je een bal van De Jong krijgt, zoals die tegen de Denen, of een bal van Højbjerg eerst uit je strottenhoofd moet zien te spugen alvorens hem te verwerken.

Ik hoop wel dat Frenkie snel ophoudt met zijn markthandeltje in NFT’s. Moge hij drie keer om zijn as draaien. Babel is de man van het snelle gewin.

31 maart: een 8 voor Claudia Zornoza

Er waren eenennegentigduizend toeschouwers bij de kwartfinale in de Champions League voor vrouwen tussen Barcelona en Real Madrid. Dat hadden ze bij Buitenveldert twintig jaar geleden niet durven dromen. Het vrouwenvoetbal gaat hard vooruit. Eén onderdeel ervan blijft achter: het keepen. Real Madrid kreeg een penalty die houdbaar werd ingeschoten. De keeper lag in de goede hoek, had de kracht niet om de bal tegen te houden. Alèxia Putellas, winnaar van de Gouden Bal, schoot ‘tergend’ slap en houdbaar in de verre hoek. De bal ging erin. Aan het hoogtepunt van de wedstrijd kon de keeper van Barcelona niks doen: Claudia Zornoza lobde de bal van veertig meter over de keeper van Barcelona heen. Wereldgoal zeggen we dan. Ik had te doen met Lieke Martens die geblesseerd was; wat zou ze graag hebben meegedaan aan deze wedstrijd, een absoluut hoogtepunt.

30 maart: een 9 voor Frenkie de Jong

Tegen Denemarken was De Jong (ik zeg geen Frenkie meer want daarvan krijgen ze in de provincie hoge bloeddruk, oké nog een paar keer dan: Frenkie, Frenkie, Frenkie, Frenkie, Frenkie en voor het evenwicht ook nog even Stevie, Stevie, Stevie, Stevie), was De Jong al zwaar betrokken bij de tweede goal van Bergwijn. Ook tegen Duitsland opende hij de weg naar Neuer voor Bergwijn met een sublieme bal op Dumfries die voor kopte. Stevie legde enige op Daniel Levy gerichte agressie in zijn schot. Gündogan moet zich hebben gevoeld als Griezmann en als Modric, twee wereldsterren die het ongeluk hadden een De Jong in topvorm op hun pad te vinden. In deze staat van concentratie kan niemand in de wereld tegen hem op. Ook Jamal Musiala niet, volgens sommigen de MOTM. Dat was hij niet. Dat was namelijk Frenkie.

29 maart: een 6 voor Roman Abramovitsj

Ze zeggen dat hij een vriend is van Poetin. Nu schreef The Wall Street Journal dat ze hebben geprobeerd om de eigenaar van Chelsea te vergiftigen. 

Gif als moordmethode is communisten eigen. Vroeger gebruikte de KGB Bulgaarse handlangers om via vergiftigde paraplupunten mensen op de straten van Londen in hun achterste te prikken. Nu regelen ze hun vieze zaakjes zelf en gooien ze druppels in drinkwater, koffie, theezakjes en kennelijk ook chocoladerepen die men at bij de onderhandelingen begin maart waaraan Abramovitsj meedeed vanwege zijn familie van moederskant die uit Kiev komt. 

Daarom heeft Zelenski met succes aan Joe Biden gevraagd om hem van sancties te vrijwaren. Abramovitsj staat niet op de Amerikaanse lijst. Zou Chelsea, bij een verkoop in de VS, weer over miljoenen kunnen beschikken? Zo ja, was het mede-onderhandelen een strategische meesterzet van oligarch Abramovitsj.

28 maart: een 7 voor Steven Berghuis

Aanvallend viel Berghuis niks te verwijten. Hij gaf een assist op Aké en kreeg een penalty mee. Toch moet een nummer tien ook verdedigend meedoen. Het eerste doelpunt van Denemarken was zijn schuld. Hij miste de alertheid om een pass op het middenveld te verwerken. Ze pakten de bal van zijn voeten. Bedoelde Van Dijk dat, toen hij zei dat het nieuwe systeem nog niet helemaal was ingeslepen? Of bedoelde hij dat de keeper niet het volle vertrouwen van de verdedigers heeft? Of bedoelde Van Dijk, en dat laatste vermoed ik, dat hij anders moet spelen dan bij Liverpool? Dat het onder Van Gaal niet genoeg is om ‘de tegenstander in de ogen te kijken’, zoals hij onlangs vertelde. Dat Van Gaal van hem een energieker optreden verwacht dan het optillen van zijn been bij een schot van de tegenstander.

27 maart: een 9 voor Steven Bergwijn

Was het nou Overmars die het gevecht met zijn financieel directeur opgaf, of was het Susan Lenderink zelf die de onderhandelingen met Levy van Spurs staakte? Dat het een fout was, staat vast. Het is niet heel onwaarschijnlijk dat Ajax met Bergwijn van Benfica zou hebben gewonnen die zo al de helft van zijn transferbedrag had terugverdiend. Een paar cijfers van Bergwijn zaterdagavond: hij schoot drie keer tussen de palen, waarvan twee keer raak, won drie duels, had twee key passes en twee geslaagde dribbels. Toen de verslaggever vooraf naar het opstellen van Bergwijn vroeg, schoot Van Gaal in de lach. Hem niet opstellen was geen optie, na de wedstrijd tegen Noorwegen. In de WK-kwalificatiecampagne speelde hij vijf wedstrijden, waarvan vier gewonnen en één gelijk. Dat Ajax hem niet kon/wilde binnenhalen, zal Ten Hag niet stimuleren om te blijven.

26 maart: een 9 voor Gareth Bale

In een schitterend wedstrijdverslag door Barney Ronay van Wales-Oostenrijk in The Guardian, gebruikte hij de term ‘main character energy’. Het is de manier waarop sommige mensen een kamer komen inlopen, poseren voor een foto, het woord nemen in een groep. Ze stralen uit dat wat er ook gebeurt, zij de hoofdpersoon in deze scène zullen zijn.

Ik zag een stukje van een woedende Peter Pannekoek die in Dit was het Nieuws het woord nam over de ruim 1100 door de Nederlandse staat ontvoerde kinderen, ‘uit huis geplaatst’ tijdens het toeslagenschandaal. Pannekoek bruiste van die main character energy, zoals Bale bij een vrije trap in de 23ste minuut

 van de kwalificatieplay-off van donderdag. Het stadion in Cardiff begon verwachtingsvol te zoemen. Marco van Basten heeft niet zo veel woorden van opgetogenheid tot zijn beschikking, opperste vreugde zit nu eenmaal niet in hem, maar de woorden van extase die hij had, gebruikte hij in de rust allemaal om die vrije trap van Bale, een meesterwerk, te beschrijven. Ik geloof dat ‘volmaakt’ het wel samenvatte, voor de gereserveerde Van Basten een verbale salto mortale.

Ook Bales tweede doelpunt was van internationaal niveau. Hij kwam aangesneld in de zestien om de bal van een teamgenoot af te pikken, draaide zich pijlsnel om en schoot hem in de verre bovenhoek met die vermaledijde linker. Bale is helemaal niet bezig met de mensen, of de pers in Madrid. Hij heeft het geprobeerd, ze moesten hem net even te vaak niet, dus als er een beslissende wedstrijd van zijn hometeam nadert, bereidt hij zich daarop voor. Wales is zijn team, met Wales wil hij onsterfelijk worden. Ze moeten nog tegen Schotland of tegen Oekraïne om een plek in het eindtoernooi te veroveren en iets zegt me dat Bale dat voor elkaar gaat boksen.

26 maart: een 8 voor Aleksandar Trajkovski

Het klinkt raar misschien dat ik met het volste plezier naar die play-offwedstrijden van donderdagavond heb gekeken. Je verwacht nietszeggende potjes in de trant van Heracles-Cambuur en toch sluipt zelfs in Zweden-Tsjechië een soort laatste minuut spanning die je nog even op doet blijven. Italië-Noord Macedonië was er ook zo een waarvoor Van Basten het woord ‘ongelofelijk’ paraat zou hebben. In de rust dacht hij nog dat Italië zich zou plaatsen voor de laatste ronde, zoals wij allemaal. In de 57ste minuut passte Verratti briljant na een prachtige aanval en miste Berardi.

Het moment van Trajkovski kwam toen wij al bezig waren de kerk te verlaten, bovenaan de trap keken we nog even om, en daar schoof de in Saoedi-Arabië voetballende Noord-Macedoniër met een marktwaarde van 3,5 ton, de bal in de hoek langs wereldster Donnarumma. Dit was vrijwel hetzelfde elftal dat Europees kampioen werd, behoudens Spinazzola, die er toen ook al snel uit lag. Italië mist een spelmaker, een Pirlo, een Antognoni, een Joey Veerman.

26 maart: een 9 voor Christian Eriksen

In de afgelopen maanden zag ik Christian Eriksen een aantal keren trainen bij Fysiomed, waar Leo Echteld al een jaar of 25 de leiding heeft. Christians persoonlijke begeleider is al heel lang Wouter van Doorn, over wie de Deense pers deze week berichtte. Ik snapte niet veel van het stuk, Deens, behalve dat Van Doorn de nadruk heeft gelegd op Eriksens mentale weerbaarheid. Het lijkt me geweldig als we hem vanavond zien scoren in de Arena.

25 maart:  een 8 voor Erik ten Hag

Ten Hag heeft gesproken met Manchester United. Ik zag een mail van iemand die hem nu al vergeleek met ‘Professor Branestawm’ (woordspeling op brainstorm), de hoofdpersoon van een serie kinderboeken over een verstrooide uitvinder die in een tuinschuurtje woont onder een paddenstoel. ‘He will be the most widely satirized footballman of all time. Pure gold.’ De hu

mor in Engeland speelt zich op een hoger niveau af dan hier, waar de gillende lach van Van der Gijp heerst. Ik kan het mis hebben, maar is Manchester United de ideale club voor Ten Hag? Elke thuiswedstrijd kijkt Ferguson op hem neer vanaf zijn tribuneplek. Hij krijgt te maken met het narcisme van Ronaldo, de incompetentie van de Glazers en het voortdurende over zijn schouder meelezen door Scholes, Ferdinand en Roy Keane. Daar moet je zin in hebben. Doe het niet, Erik.

24 maart: een 5 voor René van der Gijp

Volgens René van der Gijp, ‘lachen, man’, had hij vroeger bij het Nederlands elftal een ‘teringhekel’ aan spelers van Ajax. Die hadden het maar steeds over positiespel en dat je een teamgenoot moest aanspelen op zijn goede been. ‘Ruud en ik’ vonden dat best raar. Van der Gijp heeft het vaak over ‘Ruud en ik’. Omgekeerd hoor je het zelden. Er is dan ook een verschil tussen de twee pundits: Gullit heeft een geweldige carrière gehad, Van der Gijp niet. Hij beschreef een avond bij Cruijff thuis waar ook Van Basten en Piet Keizer waren. ‘Dan zit je te kijken naar de beste voetballer van de wereld, geweest in dit geval, hij was trainer van Barcelona. Maar die beginnen ook over positiespel enzo.’ Van der Gijp had nog nooit zoiets geks gehoord: professionals die over hun vak praten.

23 maart: een 4 voor Marc Overmars

Wat zou Overmars niet begrijpen aan het woord ‘spijtig’? Spijtig betekent iets als ‘jammer maar helaas’. Overmars vond het spijtig dat hij niet bij Ajax kon blijven. Hij is niet de enige oud-voetballer die matig formuleert. In het voetbal maakt dat weinig uit, want die wereld wordt vooral bevolkt door oud-voetballers. Wat hij in elk geval niet bedoelde met ‘spijtig’ was dat het hem speet dat door zijn gedrag een aantal vrouwen bij Ajax zich gedwongen voelde om op uitnodiging van Van der Sar naar de directie te stappen met het verzoek of Overmars kon stoppen met het ongevraagd sturen van foto’s van zijn geslachtsdeel. Dat vonden ze niet alleen spijtig, maar ook kut. Dat de Belgen van Antwerp hem een contract aanboden, is vooral spijtig voor de vrouwen die er werken. Die durven hun telefoon niet meer te ontgrendelen.   

Lees ook: Aanstelling Overmars ‘een klap in het gezicht van de vrouwen die bij Ajax hebben geklaagd’

22 maart: een 5 voor Ronald Koeman

Wie is de technisch directeur van de KNVB? Hoogma nog steeds? Earnest Stewart? Marcel Brands toch niet? Dat is het probleem van die organisatie: het blijft gissen. De site is zo slecht dat je hem na drie minuten turen door een loep, geërgerd dichtgooit. Decossaux en Francis zitten er in elk geval al sinds de oorlog en ze weten te veel van elkaar, dus dan zullen zij het wel zijn die met Ronald Koeman ‘om de tafel hebben gezeten’. Ik ben benieuwd welke clausule Koeman nu weer in zijn contract wil laten opnemen om op elk gewenst moment te kunnen wegsluipen als een dief in de nacht. Wat de tactiek betreft, kan Ronald misschien eens een tijdje stagelopen in Barcelona bij Xavi. Wat liep dat middenveld gesmeerd zeg, met Busquets, Pedri en Frenkie. Om van te watertanden. Aantekeningen maken, Ronald.

21 maart: een 8 voor Antony

Makkelie had zich voorgenomen om géén gele kaarten te geven. Toen Antony na de winnende zijn shirt uittrok moést Makkelie de kaart trekken en daarmee waren alle momenten dat hij het niet had gedaan, voor niks geweest. Er kwam rood voor Antony die eerst hinkend het veld opkwam na een kennelijke beenbreuk en vervolgens door Tadic op de grond werd gegooid met de opdracht tijd te rekken. Er werd toen allang niet meer gevoetbald in de Arena. Het was uitzinnig gooi- en smijtwerk waarbij zelfs Davy Klaassen op de vuist ging. Ik had sterk het idee in een Badr Hari-achtige comedyshow te zijn beland. In Antony brandde het vuur van de favela, bij hem ontstoken na een ‘sfeeractie’ van de Amsterdamse ultra’s. Hij hield niet meer op met rennen. In het echt kan hij harder lopen dan op tv, geloof me.

19 maart: een 8 voor Tanguy Ndombele

Voetballen leer je nooit te doorgronden. Ik zag de tweede helft van Lyon tegen Porto. Je wilt niet naar Portugezen kijken, maar zolang dat verderfelijke voetbal niet door de Uefa is gecanceld, ben je soms gedwongen de Portugese bijvangst mee te nemen als je, zoals ik, bent geïnteresseerd in de avonturen van Peter Bosz in Frankrijk. Het afgelopen weekend had hij zomaar ontslagen kunnen worden, donderdagavond duwde hij het ontslag weken voor zich uit met hetzelfde elftal dat de aanvallers van Rennes meer ruimte had gegund dan ze ooit hadden gezien. Er loopt zoveel individueel talent rond in Frankrijk – en de voetballers mogen het etaleren. Vergelijk een trainer als Galtier met Tuchel. Wie onder de Duitser een bal langer dan een seconde in zijn bezit heeft, kan zich gaan opmaken voor een warme douche. Iemand als Calvin Stengs heeft in de rust van de wedstrijd tegen Montpellier zeker de opdracht gekregen van Galtier: “Doe je ding” – of wat Franse trainers ook zeggen in zo’n geval. Dat AZ voetballend rendieren uit de poolcirkel niet meer kan bijbenen, heeft vooral te maken met het verlies van Stengs. International Clasie verslaat geen rendier, nooit. Ook Bosz blijkt zijn spelers te kunnen opzwepen. Zijn tactische kennis of spelopvatting heeft hiaten, maar talent wordt door hem herkend. Het had tot gevolg dat Ndombele, een outcast onder de Portugese gifmenger Mourinho, er donderdagavond een dubbele tiptop uit durfde te gooien. Eenzelfde voortgezette truc demonstreerde de nog jonge Braziliaan Paquetá, die alles kan met een bal en de energie heeft van een Neeskens. De grootste metamorfose kende een andere Braziliaan, Mendes, die de aanvallers van Rennes vier dagen eerder uitnodigde hem vooral belachelijk te maken en die nu pasteís de nata maakte van elke Portugees in zijn beurt. Wisselvalligheid is het handelsmerk van Boszteams. Hij staat nu in de kwartfinale van de Europa League met voetballers die harten kunnen stelen. De harten van hen die altijd op zoek zijn naar Redondo-achtige dingen.

19 maart: een 5 voor Dusan Tadic

Goede voetballer, die Tadic, uitstekende speler zelfs, van wie je elk moment verwacht dat hij weer eens ‘het verschil gaat maken’. Dat zal dan dus morgen tegen Feyenoord moeten gebeuren. Gebeurt het niet, dan groeit de twijfel bij hemzelf en vooral bij de omstanders. Kan hij het nog wel, vragen we ons af. Tadic is in een bepaald opzicht de Paul de Leeuw onder de voetballers. Natuurlijk kan hij het nog, maar wanneer? Ik ga hier de naam van die Portugese club niet noemen, ze schakelden ook PSV uit, maar er zijn dinsdagavond gesprekken gevoerd tussen mensen in appgroepen die het niet zouden betreuren wanneer de eerste atoombom op de Portugese havenstad zou worden geworpen. ‘Ja, maar ze hebben Amerika ontdekt.’ Rot op ernaar toe dan. Dan had je mensen die hun kans schoon zagen om Álvarez weer eens ergens de schuld van te geven. Hij deed niks, raakte die oplichter niet eens aan. ‘Ja maar, ja, maar, hij had de scheidsrechter niet de gelegenheid moeten geven om te kunnen fluiten.’ Met Redondo-achtige dingen bedoel ik de fratsen van Antony dus niet.

19 maart: een 9 voor Pedri

Pedri staat erg hoog op de lijst van spelers die in staat zijn tot Redondo-achtige dingen. Gelukkig was Frenkie de Jong enigszins betrokken bij het doelpunt van Pedri, anders zou het pijnlijk worden. 

18 maart: een 4 voor Thomas Tuchel

‘Abramovitsj heeft bevoorrechte toegang gehad tot de Russische president Poetin,’ aldus de Uefa die Chelsea heeft verboden om met publiek te spelen tijdens de rest van het Champions Leagueseizoen. De journalist die Tuchel om commentaar vroeg, had zijn avond verpest, aldus Tuchel die net van Lille had gewonnen. Na de interlandbreak zou hij de vraag kunnen beantwoorden. Ik heb vast een mogelijk antwoord voor hem geformuleerd. ‘Abramovitsj zag maar één manier om vrienden te blijven met Poetin: door van zijn eigen, via roof verworven miljarden een behoorlijk deel af te staan aan de president van Rusland. Als hij dat niet deed, zou hij zichzelf vermoedelijk terugvinden in de badkamer met een touw om zijn nek, net als zijn voormalige partner, de olicharg Berezovski. Misdadigers onder elkaar, weet je. Mij hoor je niet over Roman. Ik blijf liever leven.’ (Sprak Thomas Tuchel.)

17 maart: een 8+ voor Edson Álvarez

Al voor de wedstrijd had Wesley Sneijder geen goed woord over voor Álvarez. Na afloop nam Boskamp het over: Ajax’ nederlaag was helemaal te wijten aan Álvarez. Wat een dombo was dat, om zo’n achterlijke overtreding te maken. “Kijk, kijk, kijk nou, hij heeft zijn hoofd naar de tribune gedraaid.” Ik maar kijken en nog eens kijken, maar een overtreding zag ik niet. Ik zag een corrupte Portugees expres over zijn eigen benen struikelen. SBS moet het natuurlijk allemaal zelf weten. Ik hoorde dat ze het niet fijn vinden om steeds de campingzender te worden genoemd. Daar vragen ze toch echt zelf om. Wat doen Vlammetje en Berenhap daar in ’s hemelsnaam? Alumni van de Johan Cruyff University zijn ze duidelijk niet. Humberto Tan zal het braadworst wezen. Volgens mij luistert hij niet eens. De man wil graag psychisch gezond blijven.

16 maart: een 8 voor Klaas-Jan Huntelaar

Het leukste aan Huntelaar is zijn moestuin. Als Klaas-Jan foto’s in de rondte gaat sturen om een vrouw te imponeren, zijn het die van door hemzelf gekweekte aubergines. Als hij gaat onderhandelen met Mino Raiola geeft hij hem een zakje courgettezaad om het ijs te breken. Huntelaar tegen Van der Sar: “Wortels moet je nu in de volle grond stoppen, vanaf half maart. Paar centimeter van elkaar. Je moet een wortel wel de ruimte geven. Kan niet? O, je rug, snap ik. Jij kunt niet zo ver bukken natuurlijk.” Hoe Huntelaar aan Winston Bogarde uitlegt dat je deze maand het beste eerst uien en sjalotten kunt inzaaien. De sfeer bij Ajax gaat heel snel veranderen. Het morele kompas wordt bijgesteld. Er daalt weldadige rust neer over de Toekomst. De tijd van Promes is voorbij. Geen cocaplanten in de moestuin.

15 maart: een 4 voor Peter Bosz

Een maand geleden slaagde Bosz erin met een paar omzettingen een wedstrijd naar zich toe te trekken. Nu was hij kansloos tegen het Rennes van Génésio, die vanaf 2015 drie jaar voor Lyon werkte en zich, bijvoorbeeld, wist te plaatsen voor de Champions League. Dat gaat Bosz niet lukken, op de tiende plaats in de Ligue 1 nu, het slechtste resultaat in 25 jaar. Het was weer de Hollandse School in optima forma zondag: lekker aanvallen, niet omschakelen en bij balverlies de aanvallers van de tegenpartij schouderophalend nakijken. Steeds zag je er drie of vier van Rennes ontsnappen en twee verdedigers van Lyon meehuppelen. Het stond 0-3 bij rust en 0-4 in de 50ste minuut, toen Bosz een verdediger had gewisseld voor een aanvaller. De naam van deze trainer wordt genoemd bij Ajax en PSV. Ik adviseer daarmee te stoppen.

14 maart: een 8 voor Kylian Mbappé

Het begon al bij het voorstellen van de spelers gisteren in Parijs. Mbappé werd toegejuicht, Neymar en Messi uitgejouwd als nooit tevoren. Ik kan me niet herinneren dat die laatste ooit van het thuispubliek in Barcelona zo veel hoon over zich kreeg uitgestort. ‘Direction demission’ stond er op een groot spandoek, ‘Mbappé à Paris, Leonardo au pilori’ op een ander – de TD van PSG moest van de supporters ‘aan de schandpaal’. Mensen die niets weten van Parijs denken dat het geen echte ‘voetbalstad’ is. Zij zijn nooit in de banlieues geweest, waar een stuk of zestig profvoetballers zijn opgegroeid die spelen in alle grote competities van Europa, buiten Frankrijk. Ik zie de volgende oplossingen voor PSG: zorg ervoor dat Mbappé blijft. Haal Zinedine Zidane binnen en een technisch directeur als Luís Campos of Michael Edwards van Liverpool en bevrijd jezelf van Messi en Neymar.

12 maart: een 4 voor Neymar

Wanneer zou Neymar nu eens voor het resultaat gaan voetballen, in plaats van met elke ‘no look’-pass zichzelf te aaien voor de spiegel. Dat hij het kan liet hij zien met een mooie diepe bal, de assist die aan het doelpunt van Mbappé voorafging. Dat hij zijn best wil doen, net als Messi, bleek wel uit zijn regelmatige aanwezigheid op de rand van het eigen strafschopgebied om de afgesproken taken uit te voeren in het centrale blok met Messi, Paredes en Verratti dat Kroos dermate uit zijn doen bracht dat diens enige aanvallende wapenfeit bestond uit een voorzet op Benzema die net naast kopte. Er was een schitterende een-twee Neymar-Messi waaruit de laatste de bal net voor langs stiftte. Het had een doelpunt kunnen zijn. Maar Neymar won niet. Hij wint namelijk nooit. Niet met Brazilië, niet met PSG. Nooit een beker, nooit eremetaal. Hij kan voetballen, maar dat zijn er een heleboel. Winnen is iets heel anders. Winnen is in staat zijn de bajonet te gebruiken, zoals Ancelotti. Met zijn vriendelijke hondenkop maakt hij de stier emotieloos af. In de 57ste minuut kwam zijn alles beslissende wissel: Kroos eruit, Camavinga erin. Drie minuten later maakte Benzema gelijk. Van Camavinga werd gezegd dat hij niet verdedigend op het middenveld kon spelen. Voetbalgeheugens gaan niet ver terug. Hoe vaak heb ik hem niet bij Rennes naast Nzonzi in de controle zien voetballen? In een mooi interview in L’Equipe een paar jaar geleden beleed hij zijn liefde voor het maken van slidings op een nat veld. Hoe lekker hij dat vond, even lekker als een pass geven die een spits vrij voor de keeper zette. Symbolisch voor de wedstrijd was een actie in de 89ste minuut. Neymar dreigde door te breken op de rand van de zestien. Camavinga schopte hem onderuit. Dit was het grootste talent van het Franse voetbal die aan een Braziliaans wonderkind liet zien wat er nodig is om te winnen. Uiteraard nam Messi de vrije trap en uiteraard ging die bal er niet in. Benzema had zijn werk toen al gedaan: de zwijgende moordenaar zou ik hem willen noemen. Je ziet of hoort hem niet, totdat hij juicht.

12 maart: een 6- voor Ronald Koeman

Koeman maakte bekend ‘open te staan’ voor een terugkeer als bondscoach. Koeman is schaamteloos als het voetbal zelf. Hij denkt dat je een trein kunt bestellen als een Uber. We mogen hopen dat de Uber voor een ander ritje kiest. Dat ze in Zeist bij wijze van uitzondering eens een spoortje karakter laten zien. Ik vrees het ergste. De enige bijvangst is dat Koeman tegen Van Dijk zou durven zeggen dat zijn verdedigende actie tegen Lautaro Martinez, die de winnende voor Inter maakte, nergens op leek. Ik denk: app dat dan maar even. Maar dat doet Ronald niet, want hij heeft Van Dijk nu te hard nodig.

12 maart: een 2 voor Quincy Promes

Moskou lijkt de geëigende plaats voor Promes. Misschien dat hij in Rusland een drugsring kan opzetten. Geef Poetin een percentage en je kunt je gang gaan. Ik herinner me dat Ten Hag vertelde dat hij Promes kort na zijn vrijlating in december 2020 aan de telefoon had: “Gelukkig was hij opgeruimd en positief.” Ben benieuwd of dat gesprek ook getapt is.

11 maart: een 9,5 voor Karim Benzema

Op het tactische aspect kom ik morgen terug. Vandaag zingen we een doxologie, het loflied op een spits die nooit slaapt, Benzema. In de 25ste minuut schoot hij goed op doel na een interventie van Messi op Modric. Na 34 minuten en 15 seconden kopte hij op het doel van Donnarumma, evenals na 36 minuten en 26 seconden op een voorzet van Kroos: net naast. In de tweede helft volgde een explosie van doeltreffendheid. In de 60ste minuut zette hij Donnarumma onder druk die voor zijn doel langs passte, een fout die Raiola met afgrijzen aan zijn bonus deed denken. In de 63ste minuut weer een kopbal net naast. Toen begon er een rondo van PSG, die door Benzema en Modric in de 75ste minuut ruw werd onderbroken. Onmeetbare seconden later 3-1 door, drie keer raden, de god van Bernabeu. Gloria in excelsis Karim.

10 maart: een 5 voor Rob Dieperink

De VAR in de maatschappij heet rechter. Je kunt zeggen dat Laurens Dassen de scheidsrechter was die Gündogan rood gaf en dat de rechtbank de kaart introk. Beugelsdijk zou Buitink hebben geduwd, zoals Dassen Gündogan. Scheidsrechter Rob Dieperink gaf een penalty aan Vitesse. De VAR hield zich koest terwijl dit géén penalty was. Gelukkig had de maatschappelijke VAR meer lef: Volt moet Gündogan terugnemen in de fractie en haar 5000 euro betalen. Ik had eraan toegevoegd: plus in het openbaar excuses maken. Bij het kijken naar De Slimste Mens wisten we het al: dat wordt niks met die Dassen. Gezond verstand, ho maar, algemene ontwikkeling nul. De KNVB is het spoor ook bijster. Sparta moet nog zes minuten voetballen tegen Vitesse. Weliswaar goddank zonder publiek. Stel je voor: de tribune achter de keeper van Sparta alsnog vol met gedrogeerde hoodlums.

9 maart: een 4 voor Thomas Tuchel

Het is fijn om een vooroordeel bevestigd te zien door het gedrag van de verdachte, de bevooroordeelde zou ik haast zeggen als ik zeker wist dat de bevooroordeelde de ander is. Tuchel vind ik een lul langs de kant van het veld. Kindergebaren met het vuistje bij een Chelseagoal en Ziyech te weinig opstellen. Nu werd hij een groot kind tijdens de persconferentie bij het aangesneden onderwerp van zijn baas, de oligarch Abramovitsj. “Stel me die vraag niet, stel me die vraag niet,” kermde hij. Wel honderdduizenden ponden per week opstrijken van de vriend van Poetin maar een vraag erover kon hij niet aan. Dan Lewandowski, die een overeenkomst met sponsor Huawei opzegde. Kostenplaatje solidariteit met Oekraïne 5 miljoen. Natuurlijk verdient hij bij Bayern veel geld, maar afzien van 5 miljoen is een stap waarbij Tuchel in snikken zou uitbarsten.

8 maart: een 5 voor Dusan Tadic

Na een weekend waarin burgers in Moskou op straat de berichten op hun Whatsapp aan de politie moesten laten zien, waarin honderdduizenden Oekraïners uit hun huizen moesten vluchten terwijl ze door handlangers van een massamoordenaar en oorlogsmisdadiger werden beschoten, is het misschien gek om het te hebben over Dusan Tadic. Minstens even gek als het niet willen dragen door Tadic van een aanvoerdersband in Oekraïense kleuren. Beslist Tadic dat echt bij Ajax, een beursgenoteerde onderneming? Nu niet zeggen dat hij het tegen AZ wel had gedaan. Dat doet niet ter zake in een weekend dat alle aanvoerders in de eredivisie een geel-blauwe band om de arm hadden, alleen die van Ajax niet. Ik ga hier niet doen alsof ik het morele kompas van Ajax bepaal. Wel ben ik van mening dat Tadic die penalty door Haller had moeten laten nemen.

7 maart: een 9 voor Calvin Stengs

Ondanks een uitstekende bekerwedstrijd tegen Versailles op dinsdag, mocht Calvin Stengs zaterdagavond maar tien minuten meedoen bij Nice. Manager Galtier na afloop: “We kregen de frisheid en de technische kwaliteiten van Stengs, die verse benen bracht plus de kwaliteit van zijn linkervoet.” Waarom dan maar tien minuten? Het is typisch Galtier, die bij Lille vaak genoeg hetzelfde heeft gedaan, om invallers te brengen die de wedstrijd beslissen. Stengs gaf een geladen Di Maria-bal bij de tweede paal, die door Delort in het dak van het doel van PSG werd gerost. Het zegt alles over zijn trainer dat Stengs inmiddels durft om zijn talent te laten sprankelen bij deze Zuid-Franse club die, gesteund door het geld van Ineos, op weg lijkt naar de top. De tweede Nederlander die een grote wedstrijd speelde, was Rosario. Ik hoop dat Van Gaal heeft gekeken. 

5 maart: een 9 voor Lisandro Martínez

Tot voor zeer kort verdiende Martínez een van de meer bescheiden salarissen in kleedkamer. Pas in oktober is in die financiële hiërarchie een aanpassing gedaan die meer recht deed aan de prestatieve rangorde. Nog altijd staan Tadic en Haller onbetwist op 1, dan een kleine kopgroep en dan het peloton. Martínez zit nu dicht tegen de tweede groep aan, des te rechtvaardiger omdat jongens als Álvarez, Martínez, Antony en Gravenberch nog verkocht moeten worden, de wat oudere spelers niet meer. 

Naast uitblinker Martínez speelde Gravenberch tegen AZ voor het eerst sinds tijden weer eens als iemand die begrijpt wat topvoetbal vergt: uiterste concentratie en diep putten uit het energiereservoir. Ook Blind voetbalde met meer discipline dan tegen Go Ahead en Benfica. Hij bleef voor zijn doen redelijk vaak achter de bal, genoeg om AZ nooit een doortocht te bieden. En als hij even ontbrak in de machinekamer, veegde Martínez alle stofnesten aan de kant. Deze voetballer, die tegenwoordig ook nauwkeurige passes geeft, gaat waar dan ook in Europa een serieuze toekomst tegemoet. 

Wat ik vreemd vond aan AZ was het ontbreken van een substantieel middenveld. Je kan toch tegen Berghuis, Álvarez en Gravenberch centraal niet met alleen De Wit en Clasie aankomen? Clasie en De Wit tegen drie gerenommeerde internationals. Niet zo gek dus dat Pavlidis niet kon worden aangespeeld. De Wit is een speler die op dit niveau hijgend en piepend achter zichzelf aanloopt en desondanks te laat komt. Clasie kijkt naar de naderende windhoos, leunt heel even tegen de storm in en gaat dan vlug onder tafel zitten.

In feite botste AZ op een veel hogere begroting en dit keer een begroting die niet van plan was zich lager voor te doen. AZ heeft een lange reeks van overwinningen achter de rug en stuitte voor het eerst voelbaar op het verlies van vooral Koopmeiners en Stengs.

5 maart: een 6 voor Antony

Weer duwde Antony zijn hoofdje tegen een ander voorhoofd aan. Meestal zijn die gasten groter, dus eigenlijk moeten ze lachen om dit nog niet helemaal uit de kluiten gewassen piepkuiken. Er is op de training een rollenspel nodig om de agressie van de pingelaar te beteugelen. Hij zal wel over veel persoonlijke charme beschikken, anders had hij allang rood gehad of een echte kopstoot terug waarbij je krak hoort. 

In de 48ste, 51ste, 54ste, 71ste en 77ste minuut leed de vleugelspits balverlies en dan had ik niet eens zin om heel nauwgezet te tellen. Waar hij heel goed in is: onbaatzuchtig meeverdedigen. Zijn voeten zijn zo razendsnel, dat hij, zeker voor een aanvaller, regelmatig de bal herovert op een verdediger die net dacht dat hij vrij spel had. Als hij de bal terugpakt, is hij weg als een windhond.

5 maart: een 6 voor Roman Abramovitsj

De mededeling dat Abramovitsj de opbrengst van de verkoop van Chelsea wil gebruiken voor slachtoffers van de oorlog, werpt vragen op. Nergens staat ‘Oekraïense slachtoffers’. Hij wil 4 miljard pond, de waarde van de club schijnt 2 miljard pond te zijn. De oude Zwitser Wyss is naar Californië vertrokken om te overleggen met een zakenpartner. Het bod wordt niet hoger dan 2 miljard. Er staat veel druk op de deal, vanwege die dreigende sancties. Ik denk niet dat het tot een verkoop komt.

4 maart: een 8 voor Joey Veerman

Hoewel ik het tenue van Go Ahead Eagles mooi vind, mooi op een ouderwetse manier – zo hoort een voetbalshirt eruit te zien – viel me opeens de amandelkleur van het PSV-shirt op. Het tedere groen, zoals de dichter zegt. Het was modern, moderner dan je in Eindhoven zou verwachten. Ik ben geen shirtfetisjist, hoewel ik graag de remake draag van het Braziliaanse geel met de groene kraag uit 1958, desondanks denk ik dat het amandelkleurige shirt een verzamelobject kan worden waarmee Theo Maassen graag over de markt wil lopen. “Kijk daar loopt Theo met dat uitshirt van 2022,” zouden de mensen zeggen. “Het seizoen dat Veerman doorbrak.” Vergelijken met voetballers van weleer wordt vaak gedaan. Zo heeft Veerman de blik en de touch van een jonge Van Hanegem. Over vijf jaar weet hij hoe je een elleboog het beste kan gebruiken.

3 maart: een 8 voor Calvin Stengs

Leeft de beker voor mij? Ooit wel. Er was geen FA Cupfinale die ik miste. We vertelden verhalen over helden die een bekerwedstrijd uitspeelden met een gebroken been of een schedelbasisfractuur. Dat was de Cup. Nu zijn bekerwedstrijden gelegenheden voor reserves ‘om zich te laten zien’. Dat deed Calvin Stengs dinsdag in de wedstrijd Nice-Versailles uitstekend. L’Équipe zwaaide hem lof toe en ik zag een formidabele een-twee kort voor tijd waaruit iemand op de lat schoot. Stengs was goed. De ster was Gouiri, wat niemand zal verbazen. Er was een solo met daarin een tiptop en een tegenstander die intens werd vernederd met een bal door zijn benen, die werd beëindigd met een assist voor Dolberg. Hoog niveau. Vanavond krijgen we AZ-Ajax. Krijgt Danilo de kans die Stengs kreeg? En wat gaat hij er dan van maken? Ten Hag blijft hem loven. Wij niet.

2 maart: een 7 voor Peter Bosz

De kop van L’Équipe op dinsdag was onheilspellend: ‘Bosz n’est pas du tout en danger’ aldus Aulas, de president van Lyon. Het gevaar schuilt in de woorden ‘du tout’: dat Bosz ‘absoluut niet’ in gevaar is. Waarom die nadruk dan? We moeten erkennen dat Lyon een behoorlijke wedstrijd speelde tegen Lille (met de voortreffelijke Botman die Dembélé en Toko Ekambi in bedwang hield.) Het was dat de Braziliaanse keeper Jardim schoten van Toko Ekambi, Faivre, Paquetá en Dembélé stopte, anders had Lyon gewonnen op de spreekwoordelijke pantoufles. Tegen het einde was er een incident tussen de Brazilianen Jardim en Paquetá. Na een duel met Paquetá viel de keeper op de rand van de zestien, Paquetá scoorde snel. VAR erbij: afgekeurd. Bosz noemde dit een ‘schandalige beslissing’. Dat was het niet. Het was een kwartje dat ook op de andere kant had kunnen vallen. Lille won met 0-1.

1 maart: een 9 voor Édouard Mendy

Een van Chelsea’s grote aankopen het vorig seizoen was die van Mendy, gekocht van Rennes. Hij hoort bij de top vijf keepers in Europa, die in de penalty shoot-out in de finale van de Afrika Cup een strafschop stopte en een andere op de paal keek. De Egyptenaren kregen er maar twee in voordat Mané Senegal naar de titel schoot. Had Tuchel die finale niet gezien? Klaarblijkelijk niet, wat bleek uit zijn oliedomme beslissing om Mendy te vervangen, vlak voor de beslissende penaltyreeks tegen Liverpool in de finale van de Carabao Cup. Let wel: Mendy had een formidabele wedstrijd gekeept met, bijvoorbeeld, extreme reddingen op Mané en Keita. In het veld kwam Kepa Arrizabalaga. Lang verhaal kort verteld: hij stopte niet één penalty en schoot de beslissende hoog over. ‘Kepa skies’, schreef een Engelse krant. Het leek een doodsbericht.

28 februari: een 6 voor Clarence Seedorf

Volgens Mike Verweij en Valentijn Driessen van De Telegraaf zou ik deelnemen aan een campagne om de Portugees Campos naar Ajax te brengen. Als ik het me kon permitteren, was ik van mijn stoel gevallen. Laat het maar aan De Telegraaf over om campagnes te vermoeden of te herkennen. Ze hebben een ruime ervaring in het metier. Nu De Telegraaf noch Ajax iets van Luis Campos willen weten, stop ik bij dezen officieel de campagne. De Telegraaf-campagne om Clarence Seedorf tot technisch directeur van Ajax te laten benoemen, volgen we intussen op de voet. Nauwgezet bestuderen we de periode van 2009 tot 2013 toen Clarence (mede-)eigenaar was van de voetbalclub Monza, een deel van een immens project om wereldwijd voetbalscholen naar Seedorfs inzicht op te richten. In welke fase het project verkeert, is onbekend. Met Monza degradeerde hij twee keer.

26 februari: een 9 voor Frenkie de Jong

Doordat ik tegenwoordig deelneem aan een podcast, heb ik geleerd hoe scherp de lijnen langs de clubliefde worden getrokken, vooral bij supporters van clubs die denken dat andere clubs, of een zekere andere club, worden ‘voorgetrokken’ door de KNVB, door de media, door sommige podcasts. Men schijnt met de stopwatch in de hand te luisteren naar het aantal minuten dat aan die ene club wordt besteed in verhouding tot andere clubs. Schamper laat men op Twitter de uitkomsten zien.

Een grote ergernis onder supporters is ook het noemen bij de voornaam van bepaalde voetballers, zoals Frenkie de Jong. Ik zal hem in dit stukje dan ook noemen bij zijn achternaam, hoe goed zijn spel tegen Napoli ook was. Dit is om de supporters van andere clubs tevreden te stemmen. Het is inderdaad een feit, daarin hebben die supporters gelijk, dat Sierd de Vos Madueke nooit Noni noemt, noch dat andere verslaggevers dat doen. Terwijl die solo van gisteren na een half uur in de wedstrijd tegen Maccabi, schreeuwde om het liefkozende ‘Noni! Wat doe je jongen?’ toen hij zich als een slang langs diverse tegenstanders kronkelde.

Het was dus De Jong die een van de mooiste doelpunten – en zeker een van de belangrijkste van zijn carrière – maakte en niet Frenkie. De Jong speelde een geweldige wedstrijd, met als hoogtepunt die met zijn rechter in de bovenhoek gekrulde goal. Ook het overstapje na een harde, lage pass van Traoré – ik geef toe dat Adama een slechte voornaam is om liefkozend uit te spreken – waarmee hij Aubameyang vrijspeelde, was van het niveau dat we nog van Ajax kenden.

Jammer was het dat een van de nieuwe Barcelonapatronen het aanspelen door De Jong van Traoré is. Deze buitenspeler moet het hebben van zijn snelheid en kracht, niet van een vlekkeloze aanname van de bal. Toch was de aankoop van Wolves, juist door zijn snelheid en kracht, een gevaarlijke toevoeging aan de voorhoede van Barcelona. Een over de zijlijn springende bal namen we op de koop toe.

Een enorme aanhanger van de wet dat trainers zelf aan de top moeten hebben gespeeld, ben ik niet. Toch kan niemand ontkennen dat Xavi van Barcelona een efficiënt elftal aan het maken is, zeker nu Frenkie zich ontwikkelt tot de grote regisseur die altijd al in hem school. De Jong, bedoel ik natuurlijk.

26 februari: een 6 voor Antony

Het hield het midden tussen een kopstoot en een haat-aai, wat Antony met zijn voorhoofd deed tegen de Urugyuaanse spits van Benfica – over namen gesproken: Darwin kan echt niet – maar dom was het wel. Niet voor het eerst liet een Nederlands team zich provoceren door Portugese straatvechters.

Mensen zeggen dat Ajax het in de thuiswedstrijd tegen Benfica ‘gaat afmaken’. Met het door Antony getoonde gebrek aan zelfbeheersing zal dat niet lukken, hoe goed de jongen ook speelt. Het rood, het bloed en de woede loeren overal. Benfica zal rollen, schreeuwen, huilen, tijdrekken en anderszins provoceren, zoals alleen Portugese voetballers dat kunnen. Het vereist een grondige voorbereiding, niet volgens de methode Bogarde. Ajax houdt zijn jasje aan.

26 februari: een 4 voor José Mourinho

Ik volg de loting voor de Conference League live – niet omdat ik gek ben, maar ik heb een deadline. Vitesse-Roma. Als er één bevolkingsgroep in staat is om Mourinho gek te maken, zijn het Arnhemmers. PSV-Kopenha… (deadline).

25 februari: een 9 voor Noussair Mazraoui

Zijn pijndrempel is niet zo hoog, maar voetballen kan Mazraoui als de beste. Helaas moest hij balverlies van Gravenberch betalen met geel. De laconieke spelopvatting van de laatste had eerder met een wissel bestraft mogen worden. Dit zou ‘makkelijk achteraf praten’ genoemd kunnen worden, ware het niet dat ik zulks op Twitter al in de rust had aangestipt. Ten Hag hoort zonder twijfel bij de beste trainers van Europa, alleen had hij tegen de klassieke Portugezen sneller maatregelen kunnen nemen. Blind en Gravenberch werden overhoop gespeeld. Maar Ajax ‘heeft geen plan met mij’ aldus de middenvelder die volgens sommigen een ‘wereldtalent’ is. Een groter talent is Mazraoui die het volgens sommigen ‘allemaal nog maar moet laten zien in een grote competitie’. Nous hoeft geen plan. Bij die voorzet op Tadic dacht ik aan Trent Alexander-Arnold. Betere backs zijn er niet. 

24 februari: een 8 voor Ngolo Kanté

In mei 2021 toen het om de knikkers ging, zagen we de zoveelste wedergeboorte van Kanté, de middenvelder van wie het nooit zeker is of hij het van zijn talent moet hebben of van zijn loopvermogen. Tegen Real Madrid twee keer de beste van het veld in de halve finales van de Champions League en als man of the match in de finale tegen Manchester City, stelde hij zijn kandidatuur zeker voor de Gouden Bal, die altijd naar Messi gaat of naar de man die ijsbaden prefereert boven voetballen. Nu de knock out fase van de Champions League is begonnen weten we dat Kanté begint te zingen. Lille was niet eens zo veel slechter dan Chelsea, maar Lille had Kanté niet. Dus misten ze de dynamiek, de snelheid, het technische en inzichtelijke vernuft van de man die in mei weer de beste middenvelder van Europa zal zijn.

23 februari: een 8 voor George Best

Met mijn Engelse oom Han, bij leven technisch directeur van Mac Fisheries, ging ik aan het eind van de jaren zestig altijd één keer naar het voetballen in Londen als ik bij hem logeerde in Berkshire. In de late zomer speelde Arsenal tegen Manchester United (1-1). In het veld zagen we Charlton, Best, Law en bij de thuisclub Kidd, Radford en de legendarische George Armstrong. Van het voetbal herinner ik me weinig behalve een rush van Best. Wat me bijstaat is de aftocht van een speler met een verband om zijn hoofd. Hij liep voor ons langs. We stonden in een soort loopgraaf gedolven vlak naast de zijlijn. Het gras kon je ruiken. De gewonde speler was getroffen door een scherpgeslepen munt van vijf pence. Old habits die hard. Zondag moest Elanga bloeden, getroffen door een laagwaardige munt in Leeds.

22 februari: een 10 voor Nouri

Met Nouri bedoel ik de hele familie, iedereen die zich dag in dag uit inspant bij de verpleging van Abdelhak: zijn ouders, broers en andere familieleden die elkaar aflossen bij het verzorgen van hun kind, broer en neef. Goddank is er dan eindelijk overeenstemming bereikt tussen Ajax en de Nouri’s. Zo kreeg de aangespannen arbitragezaak het beoogde effect. Ajax blijft levenslang de medische kosten voor Abdelhak Nouri betalen. Van het nettobedrag van 7.850.000 euro worden eerder uitgekeerde voorschotten afgetrokken evenals het al betaalde ‘verpleeghuis’ van Abdelhak. Het bedrag is netto omdat in Nederland schade-uitkeringen niet worden gezien als inkomen. Het was moeilijk om het persbericht kurkdroog te lezen. Vooral het teruggeven aan de familie van Appies rugnummer 34 ontroerde me. Niemand zal bij Ajax nog met nummer 34 spelen en dat is op de een of andere manier troostrijk.

21 februari: een 9 voor Mohamed Salah

Ziyech had al een afgekeurd doelpunt gemaakt toen hij een dalende bal bij de tweede paal in alle rust met zijn binnenkant uit de lucht langs de keeper schoof. Het mooiste in de Premier League was de manier waarop Salah het tweede doelpunt van Liverpool maakte. Hij controleerde op snelheid een diepe bal met zijn linkervoet, kapte de keeper uit en schoof hem zachtjes met zijn rechtervoet in de rechterhoek. Het mooiste was dat hij met zijn lichaam twee spelers van Norwich naar de andere hoek stuurde. Het was een schijnbeweging die alleen de verdedigers konden waarnemen. Zo’n subtiliteit zie je zelden. Liverpool won vijf PL-wedstrijden op rij, staat nu tweede en virtueel nog drie punten achter op Manchester City. Het lelijkste winnende doelpunt dit weekend was dat van Jurriën Timber. Je kunt er wel kampioen mee worden.

19 februari: een 9,5 voor Kylian Mbappé

Hij was al veruit de gevaarlijkste aanvaller van de avond, zeker toen bleek dat Benzema beter op de bank had kunnen beginnen. De spits van Real Madrid was zichtbaar niet helemaal hersteld van zijn spierblessure. Na vierenhalve minuut rende Mbappé langs de verdedigers van Real en gaf voor op Di Maria. De Argentijn schoot over met die gouden linker van hem. Even later produceerde de bekritiseerde Messi een ‘toverbal’, aldus de schrijver Helinski op Twitter, die de Franse wereldkampioen alleen voor Courtois zette. Bal ging over.

Paris Saint-Germain was stukken beter dan Madrid, ook door het middenveld waarop Verratti, Paredes en Danilo/Hakimi, net als Ajax in 2019, lieten zien dat Kroos-Modric-Casemiro problemen krijgt onder druk. Mbappé moet, om zich heen kijkend, hebben geconstateerd dat, voor het winnen van bekers en titels, Madrid meer belooft op grond van de geschiedenis dan het heden kan waarmaken. Te veel mannen van boven de dertig daar. Behalve snel en onvoorstelbaar getalenteerd bleek Mbappé ook qua conditie overal bovenuit te steken. Hij liet Courtois weer een redding verrichten na een fantastische aanval meteen na rust en hij kreeg de door Messi schamel genomen penalty mee. Zijn winnende doelpunt was al legendarisch voordat Courtois zijn benen had gesloten.

De laatste dagen hoor je weer voorzichtige geluiden over een mogelijke contractverlenging in Parijs. Als ik L’Équipe goed begrijp gaat het Mbappé vooral om de invloed die hij wil uitoefenen. Lees: de macht in de kleedkamer die bijvoorbeeld ook door een superster als Michael Jordan in Chicago werd gegrepen. Het moet afgelopen zijn met de privileges van de Zuid-Amerikanen. Aankopen als die van Ramos? Stoppen met die flauwekul. Penalty’s? Voor Kylian! Het beoogde salaris van 25 miljoen plus dito tekenbonus maakt hem minder uit.

19 februari: een 5 voor Wesley Sneijder

Het was natuurlijk het toppunt van cynisme dat veteranen als Derksen en Tan de kandidatuur van Sneijder als Technisch Directeur bij Ajax zogenaamd serieus namen. Dat doen ze helemaal niet. Een directeur bij Ajax zou bij voorkeur niet midden in de nacht op andermans auto moeten willen dansen. Toch boezemen de geluiden die je hoort: ‘de nieuwe TD moet Ajax-gerelateerd zijn’ niet veel vertrouwen in. Ik noemde vorige week Luis Campos, naar mijn idee verreweg de beste kandidaat voor de functie. In het programma van Leo Driessen reageerde Michael van Praag met de vraag: ‘Spreekt hij Nederlands?’ Ik heb nieuws voor Michael: het moderne voetbal is iets internationaler geworden dan in zijn tijd. In de kleedkamer van Paris Saint-Germain wordt echt geen Frans gesproken. Spaans is daar de voertaal. Kylian Mbappé spreekt het vloeiend. Maar ja, de Batavieren spraken Nederlands, dus de eerste voorwaarde die je stelt bij een nieuwe directeur van een club waar zes buitenlanders in het eerste spelen is: spreekt hij Nederlands?

Disclaimer: de Batavieren spraken geen Nederlands. Toen ook al niet.

19 februari: een 8 voor Jesper Karlsson

Tot mijn verbazing zag ik dat AZ vierde stond in de eredivisie. Dat noemen we ‘op de ranglijst naar boven sluipen’. Nadere bestudering leerde dat AZ vijfentwintig punten haalde uit de laatste negen wedstrijden, een abnormaal rendement. De spelers ken ik niet zo goed, lang zo goed niet als die uit de tijd van Kees Kist en Kristen Nygaard, maar dat Jesper Karlsson op weg is naar een flinke transfer, staat buiten kijf.

18 februari: een 9 voor Jürgen Klopp

In het eerste kwartier van de tweede helft leek Inter te gaan winnen van Liverpool. Zelfs Dzeko werd dreigend. Klopp keek naar zijn bank en toverde Henderson, Keita en Diaz tevoorschijn, terwijl de afdruipende Fabinho toch elf ballen had veroverd op de middenvelders van Inter. De wedstrijd ‘kantelde’ onmiddellijk. De enige die overeind bleef was de Slowaak Skriniar die meer dan negentig procent van zijn duels won. Firmino was na rust al ingevallen en hij deed voor de zoveelste keer wat Klopp van hem verwacht: een doelpunt maken. Hij kopte over Bastoni heen en niemand geloofde nog in een Italiaans doelpunt. Dat kwam dan ook niet. Wel natuurlijk eentje van Salah die ze erin prikt alsof tegenstanders er voor de vorm staan. Ik hoop dat De Vrij straks in de rechtszaal voor de zaak tegen SEG geen hoofdpijn meer heeft.

17 februari: een 8 voor Peter van Vossen

De ene gek na de andere komt met kandidaten die Overmars zouden kunnen opvolgen. De namen van Seedorf, Sneijder en Vink zijn gevallen. Voor de laatste is het sneu dat hij in dit rijtje is gerangschikt. Bij dezen haal ik hem er weer uit. Het was eigenlijk een vorm van smaad. (Ga ik nu ook het woord eigenlijk zomaar gebruiken?) Ik ben zo vrij om mijn kanshebbers erbij te voegen: om te beginnen Willy en René van de Kerkhof. Om de een of andere reden komen ze bij PSV niet aan de bak, maar die hebben ook Lars Unnerstall laten lopen. Dan Tscheu La Ling. Die naam hoor je niet vaak meer, dus duur kan hij niet zijn. Jan Smit uit Volendam? Is gewend om dubbeltjes om te draaien. Tenslotte: Peter van Vossen. Waarom hij? Omdat het kan. 

16 februari: een 4 voor Ralf Rangnick

Zelden zal ik lachen om een psycholoog in het voetbal. Als mensen van ‘de oude stempel’ grijnzen om een aanpak die men vroeger uit zijn hoofd zou laten – anders legde Wim Suurbier zijn lul in een of ander bord bami – weet je onmiddellijk dat er moderne ideeën bestaan die hout zullen snijden. Wanneer daarentegen Rangnick de Duitse sportpsycholoog Sascha Lense laat overvliegen omdat zijn ploeg vaak gelijkspeelt na een aanvankelijke voorsprong, denk ik: beter wisselen is misschien ook een optie. Daar zit de selectie van Manchester United dan: Ronaldo (Portugees), Matic (Serviër), Pogba (Fransman), Bailly (Ivoriaan), Lindelöf (Zweed), Fred (Braziliaan) en Cavani (Uruguayaan). Ze horen een Duitse therapeut die Engels probeert te spreken. De spelers kijken elkaar aan. Ik garandeer de lezer dat het geen vijf minuten zal duren of de hele selectie zit te snikken van het lachen.

15 februari: een 7 voor Edwin van der Sar

Als ik werd geïnterviewd door Hans Kraaij, maakte ik ook een verwarde indruk. ESPN is een grote organisatie met een contract van honderd miljoen euro voor het uitzenden van het betaalde voetbal in Nederland. Dan staat Edwin van der Sar voor een van de moeilijkste interviews van zijn loopbaan en wat is de meest serieuze optie die ESPN kan sturen? Hans Kraaij jr. Je weet wel, Hansie-Hansie die zelfs door SBS te licht werd bevonden om naast René van der Gijp te zitten in een dagelijkse talkshow. “Hans, weet je zeker dat jij de geschikte man bent voor dit vraaggesprek over een zaak die je in maatschappelijk opzicht als uiterst pijnlijk kunt kwalificeren?” “Als ik het gesprek niet mag voeren, gooi ik achter Edwin mijn jasje op de grond. Je kent me. Ik ben tot alles in staat.’

14 februari: een 3 voor Marc Overmars

Nou, Van der Sar heeft gesproken. Wat hij heeft gezegd, weet ik al niet meer. Het woord geluiden viel. Bayern München was het grote voorbeeld van Johan Cruijff. Daar waren oud-voetballers aan het bewind, in München kon je zien hoe succesvol oud-spelers in het management ­waren. Even later was Franz Beckenbauer betrokken bij het kopen en verkopen van wereldkampioenschappen voetbal en zat zijn mede­bestuurs­lid Uli Hoeness in de gevangenis voor fraude en belastingontduiking. Er zijn een paar problemen in het profvoetbal: het morele kompas schittert door afwezigheid en het afschudden van de status van halfgod door ex-topspelers blijkt vrijwel onmogelijk. Behalve Van der Sar vallen ze in gaten van drugs-, alcohol-, seks- en gokverslavingen. Niet zelden raken ze hun snel verdiende miljoenen kwijt evenals hun eerste echtgenotes. De geschiktheid voor een bestuursfunctie blijkt niet uit het voorbijsnellen van een back.

12 februari: een 9 voor Erik ten Hag

Niet alleen stond Ten Hag voor de bekerwedstrijd tegen Vitesse de pers vlekkeloos te woord, nog bewonderenswaardiger was de manier waarop Ajax van het begin af aan Vitesse bij de keel greep en er ten slotte alle lucht uit kneep. Op het veld heerste bepaald geen ongeloof noch verbijstering.

Nu zijn vriend Overmars zichzelf de das heeft omgedaan met gedrag dat zelfs op middelbare scholen niet als normaal wordt beschouwd, staat Ten Hag voor een dilemma. Of hij kan zijn Europese reputatie te gelde maken bij een andere topclub, of hij kan in het zichtbare machtsvacuüm bij Ajax springen en voorzien van een eisenpakket de technische macht naar zich toe trekken. De scouts op De Toekomst hebben knowhow genoeg om hem bij te staan in de permanent noodzakelijke vernieuwing van de selectie.

Mijn optie, de derde, zou zijn het aantrekken van de hier al vaker geroemde technisch directeur Luis Campos, een 57-jarige Portugees. Zijn laatste wapenfeit was het aantrekken voor Lille van de transfervrije Rafael Leão, die hij een jaar later voor dertig miljoen verkocht aan AC Milan. Woensdag maakte Leão het openingsdoelpunt voor Milan voor de beker tegen Lazio. In de competitie maakte hij zes goals en gaf hij vier assists. Wij kennen die speler niet eens, Campos al toen hij in de junioren speelde. In zijn drieënhalf jaar bij Lille haalde hij bijvoorbeeld Fonte en Yilmaz binnen: geen winstmakers, maar enorme versterkingen voor coach Galtier. Op Pepe, Gabriel, Leão, Osimhen en straks Botman maakte hij een winst van, pakweg, tweehonderd miljoen euro. Van Monaco hoef ik alleen maar de jongere spelers te noemen die hij voor weinig of voor niks aantrok: Mbappé, Martial, Lemar, Fabinho, Mendy en Bakayoko.

De hamvraag is natuurlijk of een man met zo’n staat van dienst voor Ajax zou willen werken. Het antwoord is ja, weet ik uit de eerste hand.

12 februari: een 8 voor Jürgen Klopp

De leukste video deze week was er een waarin Jürgen Klopp, niet alleen de coach van Liverpool maar ook een soort vaderfiguur voor zijn selectie, Sadio Mané omhelsde voor het winnen van de Afrika Cup. Toen hij zag, of hoorde, of voelde dat Mohamed Salah de kleedkamer uit kwam, sprong hij terug als een betrapte schooljongen. Onbeschrijfelijk is de blik van Klopp, een no look van jewelste, die strak de andere kant op keek alsof er niets was gebeurd.

Volgens Klopp was de Egyptenaar bij terugkomst uit Kameroen zichtbaar aangeslagen door de nederlaag tegen Senegal in de finale. Hij zal dan ook niet blij zijn geweest met het online geplaatste beeld, nota bene gemaakt door het eigen clubkanaal, dus de kans is groot dat Salah ernaar heeft gekeken. De vraag is: heeft hij het gevoel voor humor dat nodig is om hard te kunnen lachen om Klopps reactie?

12 februari: een 8 voor Kees van Wonderen

Goede trainers halen alles uit hun spelers. Van Wonderen is er zo een. Cordoba en Brouwers zouden zonder Van Wonderen knokken tegen de vergetelheid. Tegen NEC speelde Go Ahead vooral tactisch een uitstekende wedstrijd. De voetballers – een beetje beperkt toch wel, behalve die Cordoba, die een lob van Europees niveau losliet – vochten zich kapot voor hun coach. Wat zou Van Wonderens volgende club zijn? Subtop in de eredivisie minstens.

11 februari: een 9 voor Antony

Op een avond dat Justin Kluivert in Nice zijn Braziliaanse directe tegenstander alle hoeken van het veld liet zien en tegen Marseille twee keer scoorde met een assist op de koop toe, speelde ook de Braziliaanse rechtsbuiten van Ajax, Antony, de pannen van het dak. Gelukkig greep het voetbal in Amsterdam weer een hoofdrol en voel ik geen aandrang om het kortstondige gezang dat Overmars een echte Ajacied zou zijn, te recenseren op inhoud en beschaving. Álvarez voetbalde weer een van die wedstrijden waarin hij ballen onderschepte die wij pas zagen nadat hij ze had opgepikt en de andere buitenlanders Martínez, Tadic en Haller demonstreerden dat zij vooral voetbalden voor een carrière. Het is een van de redenen dat Ajax baat heeft bij een buitenlandse technisch directeur, nu het gevaar dreigt dat het management zich in paniek naar binnen gaat keren.

10 februari: een 8 voor Noni Madueke

Als ik al gespannen toekeek wanneer Madueke tegen NAC een sprint inzette, hoe angstig zal hij dan de werking van zijn spieren in de gaten hebben gehouden? Drie keer achter elkaar moest hij afhaken in het najaar van 2021. Nadat hij dinsdagavond het eerste doelpunt had gemaakt, vloog het deksel van de snelkookpan en barstte hij in snikken uit.

Het opstaan na het juichen op de grond ging een beetje haperend, dus kreeg ik weer de ‘het zal toch niet?’ reflex. Maar het zou gelukkig niet. Na bijna een half uur gaf hij een geweldige bal op Mwene en kort voor rust pingelde hij zich naar de achterlijn om de bal met rechts in de voeten van Götze te schuiven. Was ik de manier waarop hij Götze na vijf minuten alleen voor de keeper zette nog bijna vergeten. Fijne voetballer.

9 februari: een 3 voor Marc Overmars

Op vrijdagochtend maakte Overmars hier en daar een praatje in de kantine op De Toekomst. Daarna liep hij relaxed naar beneden om naar de training van het eerste te kijken. Nog geen idee van enige shitstorm klaarblijkelijk, terwijl die brief van Van der Sar toch al een dag of tien eerder was verstuurd. De zondag daarop zou Overmars verklaren dat hij ‘vorige week werd geconfronteerd met meldingen over mijn gedrag’. Huh? Vorige week? Wanneer vorige week dan? ‘Helaas realiseerde ik me niet goed dat ik hiermee grenzen heb overschreden.’ Nuf said. Blik op de toekomst. Wie is de beste td in Europa zonder vaste baan? Luis Campos, een adviseur van Ancelotti. Zou hij willen? Ja! Campos beschouwt Ajax als een geweldige club waarvoor hij graag zou werken. Juist een buitenlander met een immens netwerk zou nu ideaal voor Ajax zijn.

8 februari: een 3 voor Marc Overmars

‘Marc is waarschijnlijk de beste voetbaldirecteur die Ajax gehad heeft,’ liet Ajax weten in een officieel bericht. Dat lijkt me niet ter zake doen en het is bovendien onjuist. Marc heeft voor Ajax veel geld verdiend en transfers gedaan, maar een goede directeur was hij niet. Vraag even aan die vrouwen die gisteren trillend naar hun werk zijn gegaan, omdat ze hadden gedaan wat Van der Sar van hen had gevraagd: ‘Meld het wanneer je je onveilig voelt.’ Vraag aan hen of zij Overmars ook de beste directeur ooit vinden. Zedenpreken wil ik niet, maar de inhoud van die appjes hoef ik niet te zien om te weten dat deze baas werknemers in een positie heeft gebracht waarin zij nooit meer hopen te komen. Dan ben je als werkgever weinig waard. Zeker niet de beste directeur die Ajax gehad heeft.   

7 februari: een 9 voor Orkun Kökcü

Kökcü is geboren in Haarlem, een kleinburgerlijke stad waar ik als kind vaak ben geweest omdat mijn beide oma’s er woonden. Ik associeer Haarlem niet met een jongen van Turks-Azerbeidzjaanse afkomst die bij EDO heeft gevoetbald. Hij ging via de Stormvogels naar FC Groningen en op zijn 14de naar Feyenoord. Gisteren nam hij de wedstrijd tegen Sparta van meet af aan in handen en werd hij op het veld de leider die er al jaren geleden in hem school. Er wordt gespeculeerd over Gravenberch die niet gaat bijtekenen bij Ajax, in de klauwen gevallen van Raiola, dus dan weet je het wel, en welke Europese topclubs er allemaal smeken om zijn handtekening. Op 35 miljoen wordt zijn transferwaarde geschat, die van Kökcü op 14 miljoen. Impopulaire opinie? Gravenberch haalt op dit moment bij lange na het niveau van Kökcü niet. 

5 februari: een 7 voor Mohamed Salah

De tweede halve finale van de Afrika Cup haalde het qua spanning en kwaliteit niet bij de eerste. Egypte en Kameroen waren duidelijk minder dan Senegal en Burkina Faso op woensdag. Een zee van negativisme spoelde over de sociale media, met als hoogste breker een tweet van Arno Vermeulen die er al twee weken geen fluit aan vond, aan die Afrika Cup. Hij voorspelde zelfs dat de Afrikaanse landen in Qatar geen hoge ogen zouden gooien. Een niet zo gedurfde prognose van Arno. Tijdens het WK van 2018 werden Egypte en Marokko laatste in hun groep en kwamen Nigeria, Tunesië en Senegal niet verder dan de derde plaats na de groepswedstrijden.

Het is nu eenmaal zo dat het spelpeil in Europa en Zuid-Amerika hoger ligt dan in Afrika. Vermeulen had dit toernooi nodig om erachter te komen, wij weten het al wat langer. Toch was ik blij dat ESPN de rechten had gekocht van de Afrika Cup (nee natuurlijk had dat niks met Arno’s zuurgraad te maken.) Ik kon me fijn ergeren aan Queiroz, de zoveelste Portugese coach die zich niet kon gedragen; ik zag een speler van Mechelen, Oum Gouet, die harder kon schieten dan Koeman of Tielemans, een Egyptenaar bijgenaamd Trézéguet, het loopwonder van Aston Villa dat eigenlijk Mahmoud Hassan heet; en dat Mo Salah voor de tweede keer dit toernooi de eerste penalty in een shoot-out aan de tegenstander gaf, een poging tot zelfmoord die twee keer mislukte. Egypte won omdat Kameroen kapotging aan de druk van het thuisland.

Verder was het zo warm in het Olembestadion dat zelfs het gras lag te zweten zodat alle spelers meermaals omvielen door de gladheid. Ik ga mooi kijken zondag naar Egypte-Senegal, de broederstrijd tussen Salah en Mané, al weet ik dat beide landen in Qatar niet ver zullen komen, volgens Arno Vermeulen die er niet vaak naast zit.

5 februari: een 8+ voor Ibrahim Sangaré

Of Schmidt verantwoordelijk is geweest voor de aankoop van Sangaré voor 7 miljoen, weten we niet. Een van de beste spelers van de Afrika Cup kwam naar PSV in september 2020, Schmidt was er sinds die zomer. Onder leiding van de Duitse trainer werd Sangaré minstens drie keer zoveel waard als zijn aankoopsom, iets waarover Schmidt zelf nooit zal pochen. Hij slaagde erin afgeschreven spelers als Doan, Mauro, Bruma en Gutiérrez terug te brengen, in elk geval terug naar een minder hopeloze positie op de spelersmarkt. In economisch opzicht kun je het bewind Schmidt niet mislukt noemen. Het voetbal was minder, al is elke trainer afhankelijk van het niveau van zijn selectie. Wat hij zich eigen heeft gemaakt in Eindhoven is de identiteit van Calimero: ‘Give the cup to Ajax today.’ Sneller hebben we een buitenlander nooit zien integreren.

5 februari: een 7 voor Mohamed Ihattaren

Iedereen gunt het Ihattaren. Veel zal afhangen van de empathie van de trainers bij Ajax, die niet bekend staan om hun geduld, noch om hun gemoedelijkheid. Hun eerste maatregel zou waarschijnlijk het inruilen van zijn auto zijn voor een Lada Niva.

’Een Lada?’ vraagt ‘Mo’ vol ongeloof.

‘Johan Cruijff begon hier op een van Piet Keizer geleende brommer.’ (Denk hierbij aan het stemgeluid van Richard Witschge.)

‘Het is een schakelbak. Weet je hoe dat gaat, schakelen?’

Amsterdamse humor.

4 februari: een 9 voor Sadio Mané

Je kon woensdagavond naar Celtic-Rangers kijken, een oud bedrijf dat ooit in zwang was, of naar Burkina Faso-Senegal, een nieuwe horizon. 84.000 mensen namen de juiste beslissing, 34.000 kozen voor het verleden. Deze halve finale van de Afrika Cup was prachtig. Er kwamen van die luchtbotsingen op volle snelheid voor en brancards om de slachtoffers weg te dragen. De lachende scheidsrechter (the Smiling Ref) luisterde twee keer zonder morren naar de VAR. Er was goed voetbal te zien, ook van Burkina Faso, een land gegijzeld door militairen, en een Senegalese superster die tot de bodem ging, Sadio Mané. Senegal speelde met een zeker cynisme, Burkina Faso met de overmoed van het jonge talent. Het realisme won ten slotte van het enthousiasme, maar dat was niet erg. In het voetbal kan de liefhebber ook bewondering opbrengen voor een winnaar zonder scrupules. 

3 februari: een 8 voor Peter Bosz

Vaak wordt de invloed van de trainer overschat en soms kan een ingreep doorslaggevend zijn. Dinsdagavond werd de gestaakte wedstrijd Lyon-Marseille overgespeeld. Marseille was een uur lang stukken beter, vooral dankzij de tomeloze drang naar voren van de middenvelder Guendouzi die ook het eerste doelpunt maakte met een zijwaartse kopbal na een corner van Payet. Bosz greep in: hij speelde eerst een soort 3-4-2-1 en veranderde dat in de tweede helft naar 4-2-3-1. Nog belangrijker was dat hij Moussa Dembélé inbracht en dat Guendouzi moe werd van het onophoudelijke draven. De middenvelder, gehuurd van Arsenal, kost aan het eind van het seizoen acht miljoen. Dat wordt hét koopje van 2022. Dembélé, die een doelpunt maakte volgens de Bergkampdoctrine van aannemen, omdraaien en chippen, speelt tot mijn verbazing nog steeds voor Peter Bosz. Voorzitter Aulas is de Daniel Levy van Lyon.

2 februari: een 9 voor Christian Eriksen

Brentford was verrast door zijn fitheid, ik niet. Van tijd tot tijd verschenen er filmpjes op sociale media uit Denemarken, Chiasso of gemaakt op De Toekomst door Ajax TV. Emotieloos schoot Eriksen de ene na de andere bal in het doel. Deze maand zag ik hem een paar keer in de gym. Gewone stervelingen houden er na een uur met stijve spieren mee op, profvoetballers hebben dan net hun warming-up achter de rug. Eriksen maakte een levenslustige indruk. Hoewel wij elkaar nooit hebben gesproken, zei hij vrolijk gedag en maakte een gebbetje over mijn snelheid. Vorige week donderdag trainde hij met zijn zoontje. Niets aan zijn gedrag wees op een trauma, voor zover de Bram Bakker in mij daarover zou mogen oordelen. Hij leek stabiel op zijn benen te staan, gesteund door dikkere kuiten dan die van Memphis.

1 februari: een 8 voor Tanguy Ndombele

Lyon verkocht de middenvelder Guimaraes voor 50 miljoen euro en huurde er Ndombele voor terug. Dat is een deal die typerend is voor het zakelijk instinct van voorzitter Aulas. Ndombele, de opvolger bij Tottenham Hotspur van de Belg Mousa Dembélé, begon goed in Londen met een doelpunt bij zijn debuut en een assist de wedstrijd daarna. Toen begon het grote verpieteren, zoals zo vaak bij talentvolle voetballers die in de klauwen vallen van het monster Mourinho. Wie Ndombeles debuut zag tegen IJsland in 2018, snapt niks van dat verpieteren. Hij kwam erin voor Pogba en zette meteen Mbappé vrij voor het doel. De speler heeft de schijnbewegingen van een Zidane, of een Redondo, en de lichaamsbouw van een breker op het middenveld. Zijn lopen is sluipen. Het lijdt geen twijfel dat hij beter is dan Guimaraes. Voor Peter Bosz is hij examenmateriaal.

31 januari: een 8 voor Mohammed Kudus

Kudus moest zich verweren in Ghana omdat hij in Amsterdam was gebleven uit angst voor juju, een vorm van tovenarij waarmee het Afrikaanse voetbal in verband wordt gebracht. ‘Kijk ze nou toch eens met hun voodoopraktijken,’ denken wij dan. Ons voetbal kent zijn eigen juju, vergis je niet. In 1988 had je de magiër Ted Troost die mensen kon optillen aan twee millimeter huid, ging het verhaal. De spelers liepen met hem weg. Vandaag is het Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP), een dwaalleer die bij AZ en Feyenoord floreert, die het voetbal verovert. Neem een onzekere voetballer, zet er een kwakzalver naast en het verdienmodel dient zich vanzelf aan. De NLP’ers vullen hun zakken, terwijl wij geamuseerd kijken naar de geverfde Afrikaanse fans met hun malle dansen. Als er acht doden vallen bij een stadion, zijn dat twee alinea’s in de krant.

29 januari: een 9 voor Wim Jansen

‘Zonder Wim Jansen had Van Hanegem niet bestaan,’ schreef ik in een stukje voor de Top 100 van Nederlandse voetballers. Dat was overdreven, hoewel Van Hanegem kon schitteren dankzij Jansen die veel vuil werk opknapte voor de iets tragere Kromme. Maar wat ik altijd zo leuk vond aan Wim Jansen, was dat hij een groot Beatlesfan was, met name van Paul McCartney. Daarom heb ik een van McCartneys mooiste liedjes enigszins vrij vertaald, The End of the End.

Voor Wim Jansen
Als het einde bijna is voltooid
Begint er een nieuwe reis
Naar een betere plek
En deze was al lang niet gek
Dus een betere plek
Moet wel speciaal zijn
De hemel is een voetbalplein

Op de dag van mijn dood moeten ze grappen maken
Met verhalen van vroeger waarop ze kunnen inhaken
Terwijl de kinderen luisteren
En aan elkaar die verhalen verder fluisteren

Op de dag van mijn dood moeten de klokken luiden
Als muziek voor de liedjes die ons verwarmen als dekens
Waaronder we liggen te luisteren
Naar die liedjes van vroeger de zoete geluiden

Als aan het einde een eind is gekomen
Begint er een nieuwe reis
Naar een betere plek
En deze was al lang niet gek
Een nog betere plek
Moet wel zo speciaal zijn
Dat er geen reden is voor verdriet
Dus huilen hoeven jullie niet.

29 januari: een 8 voor Ibrahim Sangaré

Ivoorkust ging er dus uit tegen Egypte na penalty’s. Vaak druist de uitslag van een voetbalwedstrijd in tegen het rechtvaardigheidsgevoel van de kijker. Egypte is een elftal, net als Marokko trouwens – wat zal dat zondag een saaie kwartfinale worden – dat het ouderwetse, Europese systeem van het heilige tegenhouden beoefent. Ivoorkust was speelser en bracht twintig minuten voor tijd twee pure aanvallers, Zaha en Boga. Helaas bleek de eerste zo onder de indruk van alles te zijn, dat hij zijn team alleen maar dwarszat met krankjorum gedrag. Boga probeerde wel een dribbel hier en daar, maar scoren kon ook hij niet. De beste en ook de gevaarlijkste man was, net als in eerdere wedstrijden, Sangaré. Hem zo te zien spelen moet voor PSV’ers ondraaglijk zijn geweest. PSV heeft afgelopen zondag Sangaré veel meer gemist dan Ajax Haller.

29 januari: een 7 voor Henk Veerman

De transferdeadline maakt mensen gek. Waarom koopt Utrecht Veerman? Waarom wil Veerman naar Utrecht? Voor 50.000 euro meer? Ik snap niks van die opgefokte onzin. Tenzij Overmars alsnog Bergwijn weet te scoren. Dan hoor je me niet.

28 januari: een 2 voor Gianni Infantino

Infantino, wiens naam per vandaag verandert in Infantilo, stelde dat het verdubbelen van de wereldkampioenschappen voetbal het verdrinken van Afrikaanse vluchtelingen zou verminderen. Eerst werd de Fifa geleid door corrupte dieven als Blatter en Platini, die WK’s verkochten aan de hoogste bieder. Nu beschikt de Fifa over een vent die de voetbalkalender wil laten ontploffen met zijn megalomanie. Daarvoor gebruikt hij het beeld van boten vol vluchtelingen – de man denkt in metaforen. Volle kalenders en volle boten, voel je hem? Het cynisme is weerzinwekkend. In die overkoepelende voetbalbond gaan miljarden om, maar een pr-adviseur kan er niet van af. Niet dat pr-adviseurs altijd het verschil maken, het optreden van Hugo de Jonge zijn we nog niet vergeten. Grappig vond ik dat de Fifa-site wel melding maakte van Infantino’s glorieuze optreden voor Europese politici, maar dat er niks stond over bootvluchtelingen.  

27 januari: een 4 voor Lahlou Benbraham

Het was moeilijk om bij het kijken naar Senegal-Kaapverdië niet aan een omgekochte scheidsrechter te denken. Lahlou Benbraham heette de snuiter, afkomstig uit Algerije dat relatief een welvarend land moet zijn. Hij gaf een rode kaart aan een Kaapverdiaan voor iets waarvoor Bas Nijhuis niet eens zou fluiten en de keeper van Kaapverdië kreeg rood voor een botsing. Als de man niet was omgekocht, was hij in elk geval niet capabel om te fluiten.

Ik kijk niet alles van de Afrika Cup maar genoeg om te durven zeggen dat het voetbal slecht is en de opwinding groot. Musa Barrow van Bologna, marktwaarde 20 miljoen, is een dynamische aanvaller en de coach van Gambia een interessante Belg. Burkina Faso speelt zaterdag de kwartfinale tegen Tunesië, terwijl de president net is afgezet. Nooit saaie momenten in Afrika met zijn 1,3 miljard inwoners.

26 januari: een 9 voor Hakim Ziyech

Het verbaast me dat zo weinig mensen Ziyechs doelpunt hebben gezien. Ik vroeg Jan en alleman: ‘Heb je de goal van Ziyech gezien?’ Een enkeling had hem even teruggekeken op YouTube. Jammer, omdat zo’n doelpunt live het langste leven leidt. De verbazing, de opwinding, het ongeloof, de bewondering, de vreugde, de herhalingen uit allerlei standpunten, het nagenieten, verlengen de levensduur van zulke schoonheid tot het vijf-, zesvoudige. Hudson-Odoi passeerde twee man en schoof de bal naar Hakims rechtervoet. Hij legde hem klaar voor zijn linker, nog één touch en de bal vertrok met een vette curve naar een voor Lloris onbereikbare bovenhoek. De smet op het meesterwerk was Tuchels juichen. Daar ging hij weer krom staan om dat vuistje te ballen en er vier keer lucht mee te slaan. Volwassen man, hè. Terwijl Ziyech zijn trainer helemaal niet nodig heeft.  

25 januari: een 6 voor Lisandro Martínez

Ooit had je had Matthäus, later Simeone en nu Deyverson van Getafe. Men rolde en simuleerde dat het een aard had. Tadic moet filmpjes van hen hebben bekeken. Als Tadic op de grond valt, speelt hij een sterfscène. Hij krijgt een schop tegen zijn enkels en grijpt naar zijn hoofd. Logisch is het niet, maar toch gaat de scheidsrechter voor de zekerheid kijken. Martínez voegde aan het begrip doorrollen tegen PSV een dimensie toe. Eerst rolde hij over de achterlijn na een duel met de vederlichte Mwene. Toen rolde hij terug het veld in. In het terugrollen probeerde hij pijn uit te drukken. Het bleef bij proberen, als een soapie tijdens zijn debuut. Ze zeggen dat voetballers leren van Europese wedstrijden. Martínez dacht zondag aan Getafe, maar het omgekeerde was niet zo. “Wij zoeken spelers die MacBeth aankunnen, geen zichtbare aanstellers.”

24 januari: Een 8 voor Brian Brobbey

Obispo kwam als een kruisraket op Brobbey af, vloog over hem heen en raakte midden in de explosie de knie van het fenomeen. Zelf moest de PSV’er er ook van hinken. Op halve snelheid hobbelde Brobbey de perfecte voorzet van Tadic tegemoet, kwam omhoog als een vogel met een lamme vleugel en landde goddank op zijn goede knie. Antony maakte het sloopwerk af met een duwtje van rechts dat de vlijmende pijn opnieuw in de knie deed schieten. 

Timber maakte een van zijn spaarzame beslissende fouten waarop Götze Álvarez van zich afschudde als een Mexicaans plaagorganisme en schoof de bal in de hoek. In het laatste kwartier hervond Álvarez zijn rol van doorslaggevende schoffelaar door werkelijk alles te onderscheppen wat maar te onderscheppen viel. Hij hield tegen met zijn hoofd, voeten, borst en allerlei lichaamsdelen die we nog niet kenden.

21 januari: een 9 voor Steven Bergwijn

Lang niet alle transfers gaan door. Tijdsdruk speelt vaak een rol, geld is uiteraard belangrijk – zowel de transfersom als het salaris – en dan is er nog de slagvaardigheid van een ervaren bestuurder of het gebrek eraan van iemand die de voetbalwereld niet past als een maatpak.

Vaak hebben we de bankman Ed Woodward flaters zien slaan als ceo van Manchester United. De laatste miskoop was natuurlijk Cristiano Ronaldo; niet omdat hij een slechte voetballer is, maar omdat hij karakterologisch niet past in een elftal vol jonge talenten. Kijk hoe hij reageerde op zijn wissel tegen Brentford woensdagavond en hoe de nieuwe trainer, voetbalprofessor Rangnick, al tijdens de wedstrijd op de knieën ging voor een temper tantrum van het Portugese kind. Woodward had die jongen nooit moeten kopen en zeker niet uit overwegingen van branding. Waar Ronaldo heerst, is de kleedkamer verdeeld.

Susan Lenderink is, als cfo weliswaar, de Woodward van Ajax. In plaats van te luisteren naar Overmars en Ten Hag en Bergwijn in een eerder stadium aan te trekken, keek ze te veel naar de getallen. Tadic en Blind, de grote verdieners bij Ajax, hebben geen restwaarde. Bergwijn, die vóór woensdag ongeveer 23 à 24 miljoen kostte, zou na twee jaar Ajax voor minstens het dubbele van de hand kunnen worden gedaan. De cfo luisterde niet naar de technische mensen en liet de deal afspringen. Een dag later was Bergwijn, die in zijn eentje drie punten pakte voor Tottenham, zomaar tien miljoen meer waard. Je kunt de schuld geven aan het opportunisme van de voetbalwereld, je kunt het opportunisme ook incalculeren.

Overigens is opportunisme niet voorbehouden aan het voetbal. Ruim twintig jaar geleden bood een telecomgek uit Spanje een paar miljard voor Endemol omdat hij op zoek was naar ‘inhoud’. Waanzin is de bron van De Mols rijkdom, niet zijn vermeende creativiteit. Ajax leidde na het Bergwijnechec meteen de aandacht af met het benaderen van Ihattaren, een in potentie goed speler, maar een die nog lang niet in staat is om interlands te beslissen, laat staan competitiewedstrijden in de Premier League.

21 januari: een 8 voor Özgür Aktas

Joey Veerman begon niet geweldig aan de wedstrijd tegen Telstar. Bij het tellen van zijn rendement aan het eind van het potje stond er een assist en een goal op zijn rekening. De assist was vintage Veerman: steekbal door de as. Telstar begon heel goed aan de wedstrijd. Men zette ‘druk naar voren’, waar PSV slecht tegen kon, en kwam op voorsprong door een doelpunt van het kopwonder Aktas, voor wie Telstar al zijn vierde club in het betaalde voetbal is. Misschien dat Jonker van hem de Botman van IJmuiden kan maken. Het was dat Drommel een ongehoorde redding verrichtte op een tweede kopbal van Aktas, anders was het met rechts kalm ingeschoten doelpunt van Veerman een stuk minder waard geweest.

21 januari: een 8 voor Danilo

Vier doelpunten maken is geen kleinigheid. Ook niet tegen een amateurclub. Dus wat Bruggink zei, dat Danilo voor bijna alle eredivisieclubs een aanwinst zou zijn, sneed hout. Danilo heeft techniek en een killersinstinct. Een andere typerende ESPN-meme zoals: ‘Ik vind Bergwijn niet zo’n goede voetballer’– is het voortijdig afmaken van Daramy. Er waren twee of drie rushes waaruit veel talent sprak. Te vroeg afschrijven kan altijd nog.

20 januari: een 5 voor Susan Lenderink

Een dag nadat de cfo van Ajax de stekker uit de onderhandelingen met Tottenham Hotspur en Bergwijn had getrokken, maakte Stevie in de 94ste en 95ste minuut van de wedstrijd tegen Leicester City twee beslissende doelpunten. De eerste aanval begon met een technisch volmaakt passje op Kane, het tweede doelpunt werd binnengeschoven met de binnenkant rechts door de ijskoud gebleven aanvaller. Bij Ajax keken de technische mensen tandenknarsend toe. Weer scoorde Stevie door de as, waar Ten Hag hem ook graag had gezien. Ajax was het slachtoffer van de bureaucratische structuur van de beursgenoteerde onderneming, waar de cfo eindverantwoordelijk is voor transfers – zelfs al lag haar ervaring vooral bij het managen van warenhuizen en dameslingerie. Als ze vorige week 23 of 24 miljoen had geboden, was Bergwijn van Ajax geweest. Ten Hag loopt te stampvoeten, wat ik je brom. 

20 januari: een 5 voor Sadio Mané

Naar de Afrika Cup kijk ik vaker dan verwacht. Dinsdag naar het laatste uur van Malawi-Senegal, vergelijkbaar met de tweede helft van Heerenveen-Go Ahead Eagles. Er was slecht voetbal en het op papier minste elftal had de meeste samenhang. In Afrika zie je voetballers de raarste passes geven. Ze schuiven de bal over de zijlijn of geven hem in de breedte aan een tegenstander, die gaat rennen om vervolgens een voorzet aan de tegenstander te geven. Ik wijt het aan stress. Ze spelen voor volk en vaderland en dus bakken de wereldsterren Mané en Koulibaly er weinig van. Go Ahead werd beter gecoacht dan Heerenveen. Van Wonderen heeft, behalve Córdoba, matig materiaal waarmee hij goed omspringt. Go Ahead, het Malawi van Deventer, won van de hogere begroting. Malawi, het Go Ahead van Zuid-Oost Afrika, verdiende een penalty maar kreeg hem niet.

19 januari: een 8 voor Frenkie de Jong

Donny van de Beek moet wanhopig zijn over zijn speelminuten bij Manchester United. Zaterdag mocht hij weer twee tot drie minuten meedoen. Nu schijnen ze hem weer niet snel genoeg te vinden voor de Premier League. Slecht gescout dus. Loopsnelheid kun je meten. Kennelijk kan Matic wel hard genoeg lopen voor de Premier League. Zo’n club maakt glimlachend de carrière van een speler kapot. Frenkie de Jong nadert bij Barcelona ook een soort gevarenzone. Nu zijn plotseling Nico, Pedri en Gavi de briljanten voor een stralende toekomst. Busquets verloor een bal op het middenveld waaruit Madrid scoorde en Frenkie werd gewisseld voor Pedri. Die was één keer gevaarlijk en werd daarna een snel dovend planeetje. Frenkie de Jong doet zijn best geen ballen te verliezen. Hij mag namelijk niet wat Busquets, Pedri, Gavi en Nico wel ongestraft mogen doen.

18 januari: een 4 voor Frank Wormuth

Waarom denkt Djokovic dat hij onder en boven de wet staat? Waarom denkt Ten Hag dat ook? Waarom denkt Rai Vloet dat het om hem gaat? Waarom denkt men in de topsport dat een moreel kompas iets voor anderen is? Er wordt simpelweg te weinig tegengas gegeven. Natuurlijk stelt een normaal mens Vloet niet op nadat hij een kind van vier heeft doodgereden met te veel alcohol op. Natuurlijk staat de wetgeving in Australië en Portugal boven het belang van een Servische wappie en een voetbalclub uit Amsterdam. Leer ermee leven, mensen. Gedraag je. Doorgaans kan ik de tijdgeest aardig volgen, maar hier lijkt de topsport op een colonne tractoren die rechten opeist die slechts zijn voorbehouden aan colonnes tractoren. Nu bereidt tractor Djokovic zich voor op het gravelcircuit in Europa. Ik hoop dat Nadal Australië wint en Parijs ook. 

17 januari: een 8+ voor Brian Brobbey

Dus eerst liet Mino Raiola de onderhandelingen met Ajax ploffen om Brobbey transfervrij aan Leipzig te kunnen slijten. Ik ben benieuwd wie de hoogste tekenbonus ving: de speler of de tussenpersoon. Voor de voetballoopbaan van de speler was het een deal van niks: geld op de rekening en ledigheid op de bank. Overmars en Ten Hag kennen geen rancune. Toen Brobbey liet weten naar Ajax te snakken, zorgden zij voor het gespreide bed. Het is een huurdeal zonder koopoptie. Waarom? Als iets ontbreekt in de duistere wereld van de voetbaldeals is het transparantie. Brobbey heeft Raiola nog niet ontslagen, wat me verbaast. Als mijn makelaar een huis koopt waarin ik niet wil wonen, zoek ik snel een andere. Brobbey liet vooralsnog zijn humeur niet bederven en schopte en kopte er twee in tegen Utrecht. Zijn medespelers gunden het hem zichtbaar.

15 januari: een 8 voor Steven Bergwijn

Het wereldkampioenschap voetbal in Qatar speelt natuurlijk een rol in de transfergeruchten en -feiten van dit moment. David Neres heeft speeltijd nodig om weer in aanmerking te komen voor een plek in het Braziliaanse elftal waarvoor hij sinds september 2019 niet meer is geselecteerd. Het zal een belangrijke reden zijn voor zijn overstap naar Sjachtar Donetsk, misschien nog belangrijker dan het hogere salaris dat hem is geboden.

Paul Pogba kijkt ook om zich heen. Ook een voetballer van zijn status, de beste speler van het afgelopen EK, wil wedstrijden spelen om tijdens het WK in topvorm te kunnen zijn. Of hij genoeg minuten krijgt van de Duitser Rangnick, valt te betwijfelen. Al in 2017 verklaarde de voetbalprofessor dat hij Naby Keïta – nu Liverpool, toen middenvelder bij Leipzig – echt niet zou willen ruilen voor Paul Pogba. De vorige maand was de man aan het zeiken over Pogba’s revalidatie in Dubai. Geen idee heeft hij kennelijk van de wereld van het moderne voetbal, waarin de supersterren zelf hun begeleiders uitkiezen en ook de plek waar ze het liefst aan hun herstel werken. Dubai is nu eenmaal in de mode bij veel spelers, of Rangnick dat nu fijn vindt of niet. Overigens werkte Pogba in Dubai onder leiding van Leo Echteld van Fysiomed, in samenspraak met Manchester United. Dat wist de nieuwe coach nog niet, denk ik.

Bergwijn, die beslist een toevoegde waarde voor Ajax zou betekenen, op een van de vleugels of zelfs in de as, kiest ook zijn eigen pad. Om fit aan het seizoen te beginnen trainde hij deze zomer door bij de man die hem al tien jaar begeleidt, Camiel van Druten uit Almere. Het is geen Dubai, maar Stevie is dan ook een stuk ingetogener en bescheidener dan de exuberante Pogba. Ook hij wil als basisspeler naar Qatar, dus heeft hij speeltijd nodig. Conte zou hem graag houden, maar een grotere rol dan invaller voor Son of Kane kan hij hem niet beloven. Jammer dan, denkt Stevie. Nog zie ik hem de bal tegen Noorwegen in de bovenhoek rossen en beleef ik zijn uitbraak over vijftig meter plus het afleggen op Memphis. Die Steven Bergwijn zien Overmars en Ten Hag heel graag komen.

15 januari: een 9 voor Karim Benzema

Benzema zagen we weer schitteren in een matig Real Madrid, dat in de halve bekerfinale in Saoedi-Arabië tegen Barcelona speelde. Het hele seizoen blinkt hij uit, zozeer dat sommigen hem dit jaar de Gouden Bal hadden gegund. Verder dan de derde plaats in de Guardian Top 100 van 2021 kwam hij niet. Woensdag maakte hij een doelpunt en gaf hij een schitterende assist op Vinicius, zijn natuurlijke bondgenoot bij Madrid, waar talenten elkaar al decennia vinden: van Puskás en Di Stéfano, via Guti en Raúl tot het grote duo van dit tijdperk. Trainer Xavi wisselde Luuk de Jong, wat hij beter niet had kunnen doen. Dat we dit ooit zouden zeggen.

15 januari: een 9+ voor Mohamed Kamara

Kamara, niet te verwarren met de zes andere Kamara’s in de selectie van Sierra Leone, keepte tegen Algerije de wedstrijd van zijn leven en hield de nul. L’Equipe sprak van ‘un match immense’, dan weet je het wel. Hij werd gekozen tot Man of the Match en barstte in tranen uit. De Afrika Cup belooft nog veel.