Wim is nu pastoor in de oud-katholieke kerk. Daar hoeft hij niet geheimzinnig te doen over het feit dat hij homoseksueel is. "We maken geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. We kennen ook niet het verplichte celibaat. In onze kerk kun je trouwen als priester en dat kan ook met iemand van hetzelfde geslacht."

Hoe anders was dat eerder, toen Wim nog bij de rooms-katholieke kerk hoorde. "Als je daar priester wordt, beloof je het celibaat. Dat betekent dat je alleen bent, dat je geen relatie aan gaat. Dat gold ook voor mij." Twaalf jaar lang hield hij dat vol.

Maar niet alleen het alleen-zijn viel hem zwaar. Ook het feit dat hij niet helemaal kon zijn wie hij is. "In kleine kring waren mensen wel op de hoogte van mijn homoseksualiteit. Maar je hebt in de kerk toch altijd het gevoel dat je iets te verbergen hebt. Ook voor mensen die geen priester worden, kan dat gelden. En dat is lastig, omdat er iets van je eigenheid, iets van je persoon weggestopt wordt."

Uiteindelijk wilde Wim dat niet meer. "Ik ging op zoek naar een partner. En toen ik die vond, moest ik mijn ambt teruggeven."

Wim denkt niet dat de RK-kerk er ooit soepeler in wordt. "In de rooms-katholieke kerk is alle seksualiteit zondig, als die niet tussen een gehuwde man en een gehuwde vrouw plaatsvindt. Dus ook als het om twee mannen en twee vrouwen gaat. Ik heb niet het vertrouwen dat dat verandert. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een andere manier om mijn geloof te belijden."

Het bracht Wim naar de oud-katholieke kerk. Hij zou het mooi vinden als de rooms-katholieke en de oud-katholieke kerk ooit weer één zouden worden, zoals het vroeger was. "En dan is homoseksualiteit niet eens het grootste probleem. In onze kerk kunnen ook vrouwen priester worden en dat is écht een no-go. Dat maakt het wel lastig om nader tot elkaar te komen."