Drijfvermogen had gelukkig niks met Linda of John de Mol te maken. Of toch wel?
Han Lips schrijft elke dag over wat hij ziet op tv. Vandaag: de documentaire Drijfvermogen.
Lips was murw gebeukt. Suf geluld. Uitgeput. Vier dagen lang was hij overstelpt met nieuws, meningen en speculaties over The Voice of Holland en opeens knapte er iets. Lips kon niet meer.
En dus was hij blij dat NPO2 een prettig highbrow documentaire uitzond: Drijfvermogen. Een beetje vreemd, tikje onbegrijpelijk soms, maar het had goddank niets met Linda of John de Mol te maken. Of misschien toch een beetje, want Drijfvermogen gaat over machtsverhoudingen in de film- en mediawereld.
Acteur Tarikh Janssen, die in films als Smoorverliefd en Onze Jongens en series als Van God Los en Divorce speelde, weigert om nog langer enkel als zwarte man gecast te worden. “Ik heb nooit een menselijke rol neergezet. Een pop, een personage, maar geen mens,” zegt hij. Hij belt zijn agente op om te zeggen dat hij stopt met acteren, terwijl zij net een lucratieve klus voor hem heeft: het inspreken van een reclame voor een ‘exotisch drankje’ waarvoor ze iemand zoeken met een ‘Antilliaans accent’. Janssen ontploft van woede.
Zijn beste vriend en vriendin vinden dat hij zich aanstelt. ‘Hij koppelt dat hele racismeding eraan’ en ‘hij moet gewoon even normaal doen’, vinden zij, wat Janssen alleen maar bozer maakt.
Psychiater Glenn Helberg spreekt hem toe: “Je hebt er genoeg van dat je stereotiepe rollen krijgt, en als je je daartegen verzet, word je een ander stereotype: de angry black man. Maar je hebt recht op je emoties.” Niet veel later belandt Janssen in een gevecht met zijn vriend.
Is Drijfvermogen echt, is het een mockumentary, is het satire? Lips kwam er niet helemaal achter, en eigenlijk maakte dat ook niet veel uit; het was een fijne, intelligent gemaakte docu. En zeker een half uur ging het niet over The Voice in huize-Lips.
Reageren? hanlips@parool.nl