Je staat een beetje voor gek misschien, maar wie een ton pakt, lacht als laatst

Lips heeft weinig te wensen hoor. Hij heeft z’n natje, z’n droogje en elke avond de hele wereld binnen handbereik met z’n afstandsbediening. Nou ja, als hij dan toch even hardop dromen mag: een grotere televisie misschien, zo eentje waarbij je met je hoofd moet draaien als Pasveer de bal uittrapt. Maar verder? Hij zou het niet weten.

Luxe natuurlijk, dus verder gunt hij iedereen die het kan gebruiken een knaller van een geldprijs, bij voorkeur afgeleverd in een gouden envelop door een schnabbelende presentator. Vrolijke tv – steevast. En écht, met ongekamde mensen in huispak. Eerst de achterdocht, dan de shock en als laatste: vreugde. Ja, dan sta je een beetje voor gek misschien, maar wie een ton pakt, lacht als laatst.

Deze week zag Lips Postcode Loterij Lotgenoten: je leven verrijkt, met elke dag een vliegensvlug itempje – één minuut precies – waarin men op bezoek ging bij winnaars van de Postcode Loterij om te horen wat ze eigenlijk met de gewonnen pecunia hebben gedaan. Bescheiden tot nu toe. 

Judith won 50.000 euro. Móóózes, dacht ze toen ze de envelop opentrok. En daarna zagen we haar bezig met het plannen van een reis naar haar roots in Suriname. Dinsdag kreeg een stel met hun gewonnen 25.000 euro wél een voet tussen de deur in de overspannen huizenmarkt. 

En gisteravond had Ger haar 25.000 euro besteed aan een auto waardoor ze haar zoon naar school kon brengen. Dolgelukkig was ze, want het gezorgd voor ‘een stukje stabiliteit en een stukje waardigheid’.

Hè, fijn allemaal, dacht Lips. Maar eerlijk gezegd: hij miste de verhalen waar de stabiliteit en waardigheid juist te grabbel waren gegooid. Waar bleven de miljoenen? De gouden Lamborghini’s, de scheidingen, buren die misgrepen – zulk drama, en dát in een minuutje. Lips zou kijken. 

Reageren? hanlips@parool.nl.