Het was alsof alle negatieve energie nog in de woning aanwezig was

Net toen ik mijn avondeten aan het opscheppen was, ging de telefoon. De politie: of we met spoed een woning konden schoonmaken. Het ging om hetzelfde adres als waar wij twee dagen eerder het gehele trappenhuis bloedvrij hadden gemaakt na een ernstig geweldsdelict met dodelijke afloop. Nu moest ook de woning worden schoongemaakt.

’s Avonds op pad gaan voor een klus voelt altijd anders. De straten zijn leeg en de meeste mensen zitten thuis op de bank met hun gezin. Ze hebben er geen weet van dat wij stilletjes langsrijden om de meest verschrikkelijke gebeurtenissen op te ruimen.

Bij aankomst stond de politieagent die twee dagen geleden ook op locatie was ons op te wachten. Hij groette vriendelijk en escorteerde mijn collega en mij naar de woning. Terwijl we door de galerij liepen, inspecteerde ik vluchtig de plekken die we eerder hadden schoongemaakt.

Toen ik de woning binnenstapte, overviel me direct een beklemmend gevoel. Ik kreeg het benauwd en kon moeilijk ademhalen. Het was alsof alle negatieve energie van wat zich in de woning had afgespeeld nog aanwezig was.

De beste omschrijving die ik daarvan kan geven, is de benauwdheid die je thuis soms voelt als de verwarming te hoog staat. Een verstikkend gevoel van droogte en warmte dat je van alle kanten omhult.

Omdat het incident zich hoofdzakelijk in het trappenhuis had afgespeeld, viel de vervuiling binnenshuis mee. Het waren voornamelijk bloedspetters en -vegen. Lastiger waren de vele pillen, flessen alcohol en lachgastanks die overal en nergens stonden.

Wanneer ik bloed moet opruimen, bestaat er geen twijfel. Er mag geen spetter overblijven, hoe minuscuul ook. Maar hoe zit het met andere, voor nabestaanden confronterende zaken die technisch gezien niet vallen onder onze verantwoordelijkheid?

Zo nu en dan treffen we bijvoorbeeld hulpmiddelen aan die worden gebruikt bij voodoorituelen, bizarre seksspeeltjes, erectiepillen, drugs en zelfs wapens. Niet meteen dingen die je wil achterlaten voor nabestaanden, maar tegelijkertijd zijn het ook privéspullen van een overledene.

Ik had het liefst alles weggegooid en de woning neutraal opgeleverd. De omstandigheden omtrent het overlijden waren al bedroevend genoeg. De nabestaanden hoefden al die extra ‘rommel’ niet te aanschouwen.

Omdat de opdracht deze keer via de politie verliep, konden we niets zomaar weggooien. We ruimden zoveel mogelijk op en lieten het allemaal net wat mooier lijken dan het was. Er kon weer ademgehaald worden in de woning.

Tuğrul Çirakoğlu maakt met zijn bedrijf schoon in extreme ­situaties. Hij vertelt de verhalen achter het vuil. Lees al zijn verhalen hier terug.