Zanger van Måneskin Damiano David: ‘Het is crazy wat fans voor ons over hebben’

Als een bosje verwelkte zwarte tulpen hangt de formatie Måneskin in vier delen op een bankje in een Amsterdams hotel. De donkere lak op hun nagels bladdert enigszins af, de oogschaduw van bassiste Victoria de Angelis (21) is uitgelopen. Het is even na tien uur in de ochtend en de bandleden zijn moe, heel moe. Bezig aan een non-stoppromotietournee voor hun nieuwe single Mammamia zien de leden van de Italiaanse rockband bijna elke dag een ander Europees land. Deze week was er zelfs een optreden in de talkshow van Jimmy Fallon in VS.

Zo gaat het eigenlijk al sinds de groep in mei in de Rotterdamse Ahoy verrassend het Eurovisie Songfestival won. Måneskin versloeg met Zitti e Buoni (Kop dicht en gedraag je) het Franse chanson Voilà van Barbara Pravi. Sindsdien is de band ook voor Eurovisie-proporties een onverwacht grote hit. Op streamingdiensten zijn sommige songs van de groep over 500 miljoen streams heen. En de voor volgend jaar aangekondigde Europese tournee blijkt, hoewel groots opgezet, toch in te kleine zalen geboekt. Het concert in Amsterdam, op 3 maart volgend jaar in de Afas Live, raakte binnen een dag uitverkocht.

Dat de liefhebbers van de band fanatiek zijn blijkt bij aankomst in het hotel. Voor de ingang posten zo’n 20 zenuwachtige fans. Het zijn, op een uitzondering na, allemaal meisjes, gehuld in de kledingstijl die ook de band zelf aanhangt: veel zwartomrande ogen, laarzen met hoge hakken, spijkers en opzichtige kettingen.

Binnen vertellen de bandleden dat een deel van de fanschare de groep al enkele weken achterna reist. “Het is ongelooflijk hoe blij je hen kunt maken met een simpel praatje,’’ zegt zanger Damiano David (22), die als enige nagenoeg vloeiend Engels spreekt. “We waarderen hen zeer. Maar het is crazy wat ze voor ons over hebben.’’

De fans, de uitverkochte zalen en optredens in tv-shows. Is er voor jullie een leven vóór en ná het Songfestival?

“We hebben al een paar jaar een goede carrière in Italië. We hadden fans, deden interviews en gaven concerten. Maar vermenigvuldig dat met tien en je komt een beetje in de buurt van hoe het nu gaat. Het is een droom die uitkomt, ook al is het keihard werken en zijn we constant moe.’’

Is de droom zoals je hem vooraf verwachtte?

“Voor ons is het meest onverwachte dat die droom uiteindelijk is uitgekomen. Vooraf verwachtte niemand dat we het Songfestival zouden winnen. Dat begreep ik wel. Sterker: ik was het eens met iedereen die dat zei.”

De uitslag was inderdaad verrassend. Seventiesrock op 1 en een traditioneel Frans chanson op 2 in een tijd waarin elektropop en hiphop de hitlijsten domineren. Hebben jullie daar een verklaring voor?

“Ik denk dat muziek, net als mode, cyclisch is. Alles komt en gaat, steeds opnieuw, in een net iets andere vorm. Ik denk niet dat mensen hiphop en pop beu zijn, maar ze willen weer iets nieuws. Misschien extra gevoed door de verveling van de coronalockdowns. We waren op het juiste moment op de juiste plek. En vergeet ook niet dat er inmiddels een hele generatie is opgegroeid zonder rock in de mainstream, hè. Voor hen is onze muziek helemaal nieuw.”

Dit is het begin van een comeback van de gitaarmuziek?

De Angelis: “We voelen ons niet geroepen de verantwoordelijkheid voor die terugkeer op ons te nemen, maar het zou mooi zijn.”

David: “Ik zie dat het gebruik van echte gitaren en echte drums weer toeneemt. Muzikanten kiezen weer echte instrumenten in plaats van computers. De eerste stap is gezet.”

Jullie nieuwe nummer Mammamia gaat over vooroordelen en geruchten. Met de tekst They treat me like if I did something criminal/ I’m not a freak, I just thought it was carnival moest ik denken aan het voorval tijdens de puntentelling van het Songfestival waarover na afloop ophef ontstond omdat Damiano cocaïne zou hebben gesnoven.

“We bedoelen dat als je beroemd bent, iedereen heel snel een mening over je heeft. Op basis van een paar beelden, denken ze te begrijpen wat je doet. Dat zijn pure vooroordelen. Met dit lied proberen we er grappen over te maken.”

Damiano onderging een test om aan te tonen dat hij geen drugs had gebruikt. Hoe kijken jullie nu terug op het incident.

Met een lach: “Het was totale gekte. Maar uiteindelijk ook wel een iconisch moment. Mensen praten er nu nog over. Ik zeg: ‘Bedankt voor alle aandacht!’ Nee echt, ik was geen moment bezorgd. Ik wist precies wat er was gebeurd (David stelt dat hij een gebroken waterglas opruimde, red.) en dat ik dat kon bewijzen. We zouden niet in de problemen komen.”

Een laatste vraag over het Songfestival. In Nederland zijn artiesten nogal eens huiverig om mee te doen. Ze zijn bang voor hun geloofwaardigheid. Begrijpen jullie dat?

“Nou, ik zou zeggen: het is niet verplicht om als konijn verkleed te komen. Ga gewoon als jezelf, maak de muziek die je mooi vindt en verwacht er niet teveel van. Dat heeft voor ons ook prima uitgepakt.”