Doe mij een glazen machinegeweer gevuld met wodka
Bij de slijter in winkelcentrum De Kameleon liggen automatische wapens in de etalage. Geen echte natuurlijk, het zijn behoorlijk prijzige flessen wodka in de vorm van een machinegeweer. Afkomstig uit Oekraïne, waar ze volgens de verhalen verstand hebben van kogels en kegels, en nu hier verkrijgbaar voor de liefhebber die zijn vrienden iets bijzonders wil voorschotelen. Doen we er nog een? Welja, schiet mij maar lek.
De flessen vormen een merkwaardige dissonant in de week van de veiligheid die in het winkelcentrum wordt gehouden. Er hangen grote banners op de stoep met de vraag: wat doe jij voor veiligheid? De week werd afgetrapt met een informatiemarkt waar actieve organisaties uit de buurt het winkelend publiek informeerden over allerlei mooie projecten tegen intimidatie op straat, geweld in huis en inbraak in de flat.
Die informatiemarken zijn doorgaans eenzijdig samengesteld. Je komt helaas nooit een kraampje tegen met enthousiaste criminelen die met de voorbijgangers het gesprek aangaan over het bezit van een vuurwapen. Hoe komen ze eraan? Wat was de prijs, en was dat inclusief kogels of zonder? Waar bewaren ze het wapen als ze het niet nodig hebben? Schrikken ze zelf ook nog van de knal of raak je daar op den duur toch aan gewend?
De zware jongens en meisjes ontbraken ook aan tafel tijdens een thema-avond over de veiligheid in Zuidoost in Pakhuis de Zwijger. Het cultureel centrum is sinds jaar en dag de favoriete ontmoetingsplek van bestuurders om het gesprek met de burger aan te gaan over de grote onderwerpen. De problemen van de stad worden uitgebreid besproken, maar zelden of nooit opgelost, wat duidelijk maakt dat – net als de zwijgcultuur – ook de praatcultuur zijn beperkingen heeft.
Dat praatjes geen kogelgaatjes vullen, werd duidelijk in winkelcentrum Amsterdamse Poort, waar in tien dagen tijd jonge overvallers tot drie keer toe hun slag sloegen in telefoonwinkels. Kennelijk was het hun ontgaan dat het de week van de veiligheid was. Sinds de overvallen staat er in elke telefoonwinkel in het winkelcentrum naast de verkoper een stevige beveiliger, voor de gemiddelde klant toch ook een weinig geruststellende aanblik.
Het komt er vermoedelijk op neer dat uiteindelijk iedereen zijn rol vervult. De bestuurder reikt onder applaus het keurmerk uit dat de buitenwereld duidelijk moet maken dat het wel snor zit met de veiligheid in het winkelcentrum. Een stukje verderop zitten twee jongens met een vuurwapen in de broekband op een bankje te wachten tot de laatste klanten de telefoonwinkel hebben verlaten. En de slijter, die legt een glazen machinepistool gevuld met wodka in de etalage.
Patrick Meershoek is verslaggever van Het Parool en schrijft elke woensdag een column. Lees alle columns hier terug.
Reageren? patrick@parool.nl.