Gejoel en gevloek: eindelijk weer een marathon in Amsterdam met publiek
Tienduizenden lopers hebben zondag deelgenomen aan de 45ste editie van de marathon in Amsterdam, waar een enthousiast publiek eindelijk het spektakel mocht bijwonen. De Ethiopische atleet Tamirat Tola liep de race in een recordtijd.
Zondag zijn ruim 31.000 lopers in actie gekomen in Amsterdam, de meesten op kortere afstanden. Na wedstrijden op verlaten vliegvelden en afgesloten terreinen was bij de marathon in Amsterdam eindelijk weer publiek welkom.
In de Watergraafsmeer worden de lopers massaal aangemoedigd. Net voor kilometer 33 staan honderden kinderen de kopgroep toe te juichen. Zij hebben net hun eigen hardloopwedstrijd gelopen en zitten nog vol adrenaline. Het is een verademing om dit punt te bereiken, zegt Jochem Janse, die hier met zijn dochters staat en de marathon al drie keer liep. “Langs de Amstel en in Duivendrecht loop je vaak in je eentje, met maar een enkeling langs de kant. Hier is altijd enthousiasme, dat kan je goed gebruiken voor het laatste stuk.”
Even daarvoor, als het parcours de Middenweg passeert, hebben verkeersregelaars hun handen vol aan het tegenhouden van automobilisten die op pad zijn gegaan zonder ooit van de marathon te hebben gehoord. Woedend reageerden sommigen. De verkeersregelaars reageren nauwelijks op het gevloek en getier. Dat er motoragenten op de achtergrond staan, lijkt te helpen.
Fietsers ontsnappen
Even later, wat verderop in het parcours, bereiken lopers de oversteekplaats op de Zeeburgerdijk die vrijwilligers ‘de kooi’ noemen. Het is een van de vele oversteekplaatsen op het parcours van de marathon. Fietsers en voetgangers kunnen van de met dranghekken afgezette plak asfalt gebruikmaken om van binnen de marathonring naar buiten te ontsnappen. Tientallen fietsers staan er te wachten tot de drukte minder wordt. Nu zijn het vooral nog marathonlopers die mikken op een tijd een eindje over de vier uur.
Als het kan treedt de sluis in werking en kan er tot halverwege worden overgestoken. Daar moet dan weer gewacht worden, een minuut of vijf in de kooi dus, maximaal. Het leidt tot veel vrolijkheid: fietsers zijn, veel meer dan automobilisten elders, best bereid even te wachten. Een van de mensen in de kooi: “Je kan dit ook zien als een vipplaats, je staat echt tussen de lopers. En trouwens: je kan beter hier staan kijken dan dat je moet lopen.”
Bij het viaduct onder de Wibautstraat zijn er maar weinig die niet breken: geaccidenteerd terrein, zeker 100 meter lang een procentje of vijf. Het is het moment in de marathon en het moment op de dag dat een soort van hardlopen overgaat in een soort van wandelen. Het 36 kilometerpunt is zojuist gepasseerd, de laatste loodjes breken aan. De zwaarste, maar wel in de wetenschap dat je de finish langzaam maar zeker kunt ruiken, als paarden de stal. De Afrikaanse atleten die hier in de ochtend langs renden gingen vier vijf, zes keer zo snel. Karin blaast even uit bij de Rode Kruispost. “Het gaat wel,” zegt ze. “Als je het Amstel Hotel haalt, haal je het Olympisch Stadion ook. Toch?”
Het Vondelpark is de plek van de wederopstanding. Gesloopte hardlopers staan op uit de dood. Meelijwekkend wandelen wordt ineens weer joggen, soms zelfs hardlopen. Terwijl het op de Stadhouderskade nog pijn doet aan je ogen, doodlopers die nauwelijks nog vooruit komen. Maar hier rennen ze weer. Er schijnt weer licht in de ogen, het lijkt allemaal ineens geen pijn meer te doen. Deze mensen gaan het halen.
Het worden er ook steeds meer. ‘Veel drukker dan normaal’, zegt Google Maps. Let wel: dit is het Vondelpark, dat zegt dus écht iets. Het is hyperspits op zondagmiddag. Nog even en de drukte zal weer gaan afnemen. Als de laatste 10 procent deelnemers langs gaat komen.
Records
Tamirat Tola heeft de 45e editie van de marathon van Amsterdam gewonnen. De atleet uit Ethiopië liep daarbij een parcoursrecord: 2.03.39, ook de snelste tijd ooit gelopen over 42,195 kilometer op Nederlandse bodem. De oude toptijd in Amsterdam dateerde van 2018 en stond op naam van de Keniaan Lawrence Cherono in 2.04.06.
De 30-jarige Tola liep in de laatste 3 kilometer weg uit een kopgroep. Alleen zijn landgenoot Leul Gebresilase bleef nog enigszins in zijn buurt, maar zag in de slotfase de Keniaan Bernard Koech nog passeren. Die werd ongeveer een halve minuut na Tola tweede. Tola kwam naar Amsterdam met een persoonlijk record van 2.04.06.
Ook bij de vrouwen kwam de winnares tot een parcoursrecord. De Keniaanse Angela Tanui finishte in het Olympisch Stadion in 2.17.57. Geen atlete liep dit jaar sneller.
Het oude record in Amsterdam stond sinds de vorige editie van 2019 op naam van de Ethiopische Degitu Azimeraw: 2.19.26. De tweede plaats was voor Maureen Chepkemoi, eveneens een Keniase. Zij bleef, een kleine 2,5 minuten na Tanui, de Ethiopische Haven Hailu net voor.
Tanui kreeg kort na haar finish felicitaties van de in Amsterdam aanwezige Sifan Hassan, de winnares van het goud op de Olympische Spelen op de 5000 en 10.000 meter. Tanui, die zich eigenlijk had voorbereid op de marathon van Boston maar geen visum kreeg, droeg haar zege op aan haar afgelopen week vermoorde landgenote Agnes Tirop. “Ik moest voor haar winnen”, zei ze over haar vriendin, die dood in haar huis werd aangetroffen. Met haar tijd behoort Tanui tot de tien snelste vrouwen ooit op de marathon.
In Amsterdam kwamen zo’n 31.000 lopers in actie, een kleine 10.000 op de marathon.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
