Direct naar artikelinhoud
Paul Vugts.
Paul Vugts

In de chaos van het Marengoproces hunkert iedereen naar waardigheid

Het is twee jaar geleden dat advocaat Derk Wiersum werd doodgeschoten op weg naar zijn werk: het bijstaan van verdachten in de nesten. Zo was hij de raadsman geworden van kroongetuige Nabil B. in de grote liquidatiezaak Marengo, tegen Ridouan Taghi en consorten.

Die zaak is intussen uitgegroeid tot, alleszins, een monsterproces. Derks keuze de kroongetuige te verdedigen, lijkt hem fataal geworden.

Twee jaar. Wat kort. Eenvoudig haal ik mijn gevoel terug van 18 september 2019.

Ik fietste naar de rechtbank, maar boog af na de tip dat het Wiersum was die in Buitenveldert was doodgeschoten. Al fietsend belde en appte ik naar wie wat kon weten. Op Derks nummer kreeg ik zijn voicemail. Uiteindelijk hoorde ik wat ik nooit had willen horen. Het klopte.

Een advocaat was vermoord om de kroongetuige in Marengo te raken, wiens onschuldige broer Reduan eerder al was doodgeschoten in Noord.

Die afgrijselijke moorden zijn vreemd genoeg ook láng geleden, als je bedenkt wat sindsdien is gebeurd. Het Marengo­proces is alweer door zo veel dalen gegaan.

Het diepste van die dalen riep een déjà vu op aan wat ik zojuist beschreef. Weer hoopte ik, fietsend naar de ‘plaats delict’ in de Leidsebuurt dit keer, dat niet klopte wat tipgevers meldden. Vergeefs. Wéér was een betrokkene bij Marengo doodschoten: Peter R. de Vries, vertrouwensman van de kroongetuige voor wie ook Wiersum optrad.

Na die rotzomer waarin we Peter de laatste eer bewezen, gingen we dinsdag met al die rechters, officieren van justitie, advocaten, verdachten en ons journalistenlegertje maar weer verder met Marengo. In die militaristische beveiliging.

’s Middags was het alweer gehakketak en gedoe. Nu om de berichten die Nabil B. vanuit zijn cel stiekem aan familie had gestuurd.

Niet eens meer onverwacht, probeerden advocaten voor de derde keer de rechtbank te laten wegsturen, ‘te wraken’ zoals dat heet. De wrakingskamer van andere rechters moest woensdag oordelen of de rechtbank ‘de schijn van partijdigheid had gewekt’. Terwijl iedereen wachtte op die zitting, bleek de wrakingskamer de rechters te laten zitten zónder de boze advocaten ook maar te horen. De onderbouwing van die achter gesloten deuren gemaakte keuze is alleen juridisch juist.

Natúúrlijk ontplofte weer een bom.

Drieënhalf jaar na de moord op de broer van de kroongetuige, exact twee jaar na de moord op de advocaat van de kroongetuige en ruim twee maanden na de moord op de vertrouwensman van de kroongetuige hunkeren álle betrokkenen naar een waardig verloop van het verdere Marengoproces, maar het zit er nog geen dag in. Sommige betrokkenen tellen de dagen tot het klaar is en ze verder kunnen met hun leven, maar zoals het nu gaat…

De chaos, het ongenoegen en de angst blijven maar heersen. Onwerkelijk. Op naar het volgende incident. Zucht.

Paul Vugts schrijft elke vrijdag over zijn werk als misdaadverslaggever.

Reageren? paul@parool.nl.