Bestsellerauteur Esther Verhoef: ‘Weekenden ken ik als workaholic niet’

Esther Verhoef heeft een ­me­diaweek ingelast. En uitgerekend nu heeft ze Covid-19. ‘Kan het interview ook per mail?’ vraagt haar pr-­manager. Uitstellen tot een later livegesprek doet ze liever niet. ‘Ik ken schrijvers die ’s ochtends een paar uur schrijven en ’s middags een prima interview geven, maar bij mij werkt dat niet,’ schrijft Verhoef. ‘Dan komt er van schrijven niets terecht en dat interview wappert alle kanten op, want ik zit dan nog in de wereld van mijn boek.’

‘Ik zat ooit volop in een schrijfproces en had voor de grap tegen mijn uitgever gezegd: al belt de koning, ik ben voor niets en niemand ­beschikbaar, anders komt het boek niet af. Viel er kort daarna bij de uitgeverij een officiële uitnodiging van het koningshuis voor me op de mat. Niet te geloven, toch? Ze hebben me toch maar gebeld en ik ben toch maar gegaan. Want een grote eer. En uit nieuwsgierigheid natuurlijk. Het boek, Nazomer, verscheen daardoor wel een maand later, want het duurt lang om weer terug in de flow te komen.’

Twee boeken per jaar

Voor De nachtdienst, dat afgelopen week verscheen, zat ze na een paar dagen bedrust alweer de drukproef te corrigeren. Toch is ze minder streng voor zichzelf dan vroeger, in de eerste ­jaren van haar succes, laat Verhoef weten. ‘Er is een tijd geweest waarin ik twee boeken per jaar schreef en ook nog een wekelijkse column had. Nu schrijf ik één boek per jaar of zelfs per twee jaar.’ Al is rust nemen nog altijd niet haar sterkste kant. ‘Ik duik meestal van het ene in het andere schrijfproces. Daar zit hooguit een week tussen. Ik ken ook geen weekends. Af en toe werk ik een halve nacht door. Wat ik in de flow schrijf, zijn vaak de beste scènes. Ook als ik ’s zomers in ons huis in Frankrijk ben, schrijf ik fulltime door. Maar we gaan ook weleens een paar dagen naar de kust of een dag de rivier op met een kano, hoor. Ik ben al minder een workaholic dan vroeger.’

Ze zoekt de rust liever in kleine momenten, schrijft ze. ‘Ik kan intens genieten van kleine dingen. Een zonsondergang, een mooi huis, een oude boom, de hond die iets grappigs doet. ­Yoga. Dansen en filosoferen met vrienden. Daarnaast houden Berry en ik van koken, eten, reizen en lange stukken fietsen. We zijn al eens naar de Dordogne gefietst, dat was een van de mooiste vakanties ooit.’

Onweerswolk

Met haar man Berry als belangrijk onderdeel van de BV Esther Verhoef zijn werk en privé een vloeibaar geheel voor de schrijver. Met bijna drie miljoen verkochte boeken in eigen land, twee verfilmingen en een op stapel, en vertalingen in twintig landen, komt er elke dag wel wat op haar af. ‘Hij is letterlijk mijn partner in crime. Berry weet alles van de personages en het verloop van het verhaal, we plotten ook regelmatig samen. Dan sluiten we ons een aantal dagen op in een huisje of hotel en leggen we ons volledig toe op het verhaal.’ Onder pseudoniem Escober schreef het tweetal samen vijf thrillers.

Vroeger kwamen er nog weleens klachten van de kinderen. ‘Ik neem altijd een beetje de kleur aan van de personages en het verhaal dat ik schrijf. Dan ben ik niet altijd te genieten,’ schrijft Verhoef. ‘Een aantal jaren geleden schreef ik met Daniëlle Hermans samen de bundel Stil in mij - overleven bij de nonnen. Daarin komen vrouwen aan het woord die als meisje door nonnen zijn mishandeld in weeshuizen en andere instituten. Die verhalen zijn zó triest, zo ingrijpend. Ik liep toen constant met een onweerswolk om me heen. Daar heeft iedereen last van gehad.’

Billie Eilish

Aan De nachtdienst schreef Verhoef bijna twee jaar. ‘Ik vind het heerlijk om me in een onderwerp vast te bijten en daar dan in een paar dagen of weken veel over te leren. De grootste uit­daging bij het schrijven vond ze de 14-jarige dochter van de hoofdpersoon, dierenarts Emma van Eerd. ‘Ik moest weten: hoe gaan jongens en meisjes van die leeftijd met elkaar om, waar hebben ze het over, wat houdt hen bezig? Ik heb hierover met mijn nichtjes gesproken, ben op Snapchat gegaan en heb allerlei artikelen voor en door jeugd gelezen. Om in de flow te blijven, luisterde ik naar Snelle en Billie Eilish.’

‘In elk personage zit daarnaast wel iets van mezelf, ook bij de mannen en de kinderen. ­Kleine dingen soms, ik ben me er zelden van ­bewust. Voor een opleiding heb ik ooit stage ­gelopen bij een dierenartspraktijk en geassisteerd bij operaties. Ik zat erbij terwijl de dierenartsen tijdens een koffiepauze discussieerden over hoe het zou zijn om een mens te opereren. Dat is me altijd bijgebleven, dat sfeertje, die wrijving ook tussen degenen die het ‘wel even zouden doen’ en die het totaal onethisch vonden. Ik heb er eerder over geschreven, maar niet zo intens als nu in De nachtdienst.’

Esther Verhoef, De nachtdienst, Prometheus, 22,50 euro.