مبتکری که رنگ سوگواری را به رنگ جشن و شادی تبدیل کرد

مادر کوکو شانل (Coco Chanel) رختشوی بود و گابریل ۱۲ ساله بود که از دستش داد.

پدرش دستفروش بود و او را به پرورشگاهی به سرپرستی يک صومعه سپرد. در آنجا خیاطی آموخت و دستفروشی می‌کرد.

۲۰ ساله بود که در یک فروشگاه لباس عروس کار می‌کرد و گاهی در واریته‌ها ترانه "کیکاری‌کوکو" را می‌خواند که بعدها الهام‌بخش او برای انتخاب نامش شد.

۲۲ ساله بود که معشوقه مرد توانگری شد که کاخی در نزدیکی زادگاهش داشت. با پولی که در آنجا ذخیره کرد به پاریس رفت تا "ثروتمند و مشهور" شود.

۲۶ ساله بود که با بازرگان توانگری به نام آرتور کیپِل آشنا شد که هزینه ایده‌های او را تا سال‌ها می‌پرداخت.

۲۷ ساله بود که آوازه‌اش با گشودن یک فروشگاه کلاه‌های زنانه در پاریس پیچید چون کلاه در آن دوره ویژه زنان فرادست بود و او این پوشاک ساده را برای همگان طراحی و عرضه کرد.

۳۰ ساله بود که نخستین فروشگاه لباس و زينت آلات شانل را در پاریس گشود.

۳۷ ساله بود که معشوقش آرتور کیپل در یک تصادف خودرو درگذشت و از آن پس رنگ مشکی را به ياد او مد کرد و به عنوان رنگ دلخواه جا انداخت و خود همیشه سیاه پوشید.

در روز ۵ مه ۱۹۲۱ عطر محبوبش "شانل ۵" را عرضه کرد که تا امروز هم یعنی حدود صد سال پس از تولید اولین شیشه آن پرفروش‌ترین عطر دنیاست.

می‌گفت: «لباس لوکسی که راحت نباشد لوکس نیست.» پس کت و دامن‌های راحت و ساده با جیب که نیاز روزانه زنان شده بود را آفرید، لباس‌هایی برای سایزهای کوچک طراحی کرد، در طراحی‌های کیفش زنجیرهای طلایی به کیف افزود و دوخت روی چرم را وارد کار کرد.

۷۴ ساله بود که جایزه اسکار مد را در شهر دالاس گرفت.

به طور اتفاقی برُنزه کردن را به مد روزگار خود تبدیل کرد. وقتی که بر اثر آفتاب‌سوختگی برای عکاسی مجله حاضر شده بود همگان عکس‌هایش را پسندیدند و تا امروز این پدیده جهان مد را رها نکرده است.

۳۷ سال آخر زندگی را در هتل ریتز گذراند که در زمان جنگ جهانی دوم محفل افسران نازی بود. به این خاطر این بدگمانی پيش آمد که او با یک افسر نازی روابطی داشته است. از سوی دیگر چون چرچیل هم جزو دوستانش بود از داستان همکاری با نازی‌ها مبری شد.

او هیچگاه ازدواج نکرد و می‌گفت ترجیج میدهد معشوقه باشد تا همسر.

کوکو شانل در ۸۷ سالگی در پاریس درگذشت.