نویسنده ۷۵۰ کتاب و ده هزار داستان

پدر انید بلایتون (Enid Blyton) تاجر بود و از کودکی ذوق نویسندگی دخترش را پرورش داد، اما مادرش می‌خواست که او را دستکم یک پیانونواز حرفه‌ای بار آورد.

شش ساله بود که آموختن پیانو را آغاز کرد، اما هرگز این کار را هم‌پای نویسندگی جدی نگرفت.

در زندگی‌نامه‌اش "داستان زندگی من" دوران کودکی‌اش را به بهشتی تشبیه می‌کند، اما گواهان عینی و پژوهشگران می‌دانند که او نه تنها در این باره که اصولا زندگی را کلیشه‌وار برای بچه‌ها خوب و بی‌مشکل ترسیم کرده است. به گفته اتو برونکن، استاد ادبیات کودکان و کارشناس آثار این نویسنده، شاید این پناهگاه او برای گریز از واقعیات ناهنجار زندگی بوده باشد.

۱۳ ساله بود که پدرش خانواده را ترک کرد و او که پدر را خدای‌گونه دوست می‌داشت به افسردگی دچار شد، اما هرگز از این رویداد سخنی نگفت، بلکه در زندگی‌نامه‌اش پدرش را یکسره ستوده است.

۲۳ ساله بود که دوره آموزگاری کودکان را به پایان رساند و چهار سال در این رشته کار کرد.

۱۰ ساله بود که نخستین داستانش را نوشت و ۱۴ ساله بود که شعر کودکانش برنده یک مسابقه شد، اما پس از آن ۵۰۰ داستانش را در عرض ۱۱ سال برای ناشران گوناگون فرستاد که پذیرفته نشدند.

۲۵ ساله بود که سرانجام نخستین کتابش "پچپچه‌های بچه‌ها" چاپ شد و از آن پس تا مدت‌ها دستکم هفته‌ای یک کتاب داستان برای نشر آماده می‌کرد.

اگرچه همواره در گفتگوها خانواده را نسبت به نوشتن برتر می‌شمرد، اما در واقع به هیچ چیز جز به نوشتن اهمیت نمی‌داد:

«من سراغ داستان‌ها نمی‌روم که بنویسم‌شان، آن‌ها برای نوشته شدن به من می‌تازند.»

از انید بلایتون چندین داستان مانند "سوزن جادویی" و "دختر شرور در مدرسه" توسط نشر مرکز به فارسی چاپ شده است.

گرچه داستان‌های او سیاه و سفید و پرکلیشه و گاه از نظر گزینش واژگان نژادپرستانه‌اند، اما چون زندگی و ماجراهای بچه‌های مستقل و باهوش را به طور ملموسی ترسیم کرده، تا کنون ۶۰۰ میلیون نسخه از آن‌ها در سراسر جهان به بیش از ۴۰ زبان فروخته شده است.

انید بلایتون در ۷۱ سالگی در زادگاهش درگذشت.