فوت‌و‌فن: لیدز-منچسترسیتی؛ رقابت نفس‌گیر ادامه دارد

لیورپول در نخستین بازی هفته، مقابل نیوکاسل با یک گل به پیروزی رسید و با این پیروزی به صورت موقت به صدر جدول لیگ برتر رسید.

نتیجه بازی لیورپول، فشار مضاعفی روی بازیکنان و کادرفنی منچسترسیتی گذاشت. در واقع سیتی درحالی بازی با لیدز را آغاز کرد که برای جبران فاصله ۲ امتیازی با لیورپول و بازگشت به صدر جدول، باید برنده می‌شد.

این فشار اما باعث نشد پپ گواردیولا از ایده خودش در استراحت دادن به دو مهره کلیدی خود یعنی کوین د‌بروینه و برناردو سیلوا عقب‌نشینی کند.

سیتی که سه‌شنبه گذشته در بازی رفت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید ۳-۴ پیروز شده بود، چهارشنبه این هفته بازی برگشت را در مادرید انجام خواهد داد و گواردیولا با نگاه به بازی مادرید، تصمیم گرفته بود ۲ هافبک هجومی نخبه خود را مقابل لیدز در ترکیب ابتدایی قرار ندهد تا آن‌ها برای بازی برگشت مقابل رئال کاملا آماده باشند.

لیدز هم پس از جدایی مارچلو بیلسا از این تیم و آمدن جس مارش آمریکایی به این تیم به عنوان سرمربی، از منطقه سقوط کمی فاصله گرفته بود اما با پیروزی دیروز برنلی مقابل واتفورد، شکست لیدز مقابل منچسترسیتی به مفهوم بازگشت خطر سقوط به ذهن هواداران این تیم بود.

تغییر سیستم به سود فودن

ترکیب سیتی نسبت به بازی با رئال مادرید، ۵ تغییر داشت. گواردیولا دفاع راست و چپ خود، دو هافبک میانی و یکی از سه نیروی تهاجمی تیمش را روی نیمکت قرار داده بود.

به این ترتیب جان استونز، زینچنکو، د‌بروینه، سیلوا و ریاض محرز در ترکیب اصلی نبودند. در سمت راست و چپ خط دفاع ژائو کنسلو و ناتان آکه بازی می‌کردند.

با توجه به تغییرات در ترکیب، گواردیولا سیستم تیمش را هم تا حدودی تغییر داده بود. به این ترتیب به جای ۳-۳-۴، این بار با حضور ایلکای گوندوقان کنار رودری، سیتی ۱-۳-۲-۴ بازی می‌کرد.

استفاده از این سیستم از یک سو به جای یک هافبک دفاعی، دو مهره دفاعی را جلوی مدافعان میانی سیتی قرار داده بود و از سوی دیگر فیل فودن به عنوان هافبک هجومی می‌توانست بسیار نزدیک به ژسوس و آزادانه‌تر از قبل بازی کند.

رحیم استرلینگ و جک گریلیش هم بال راست و چپ سیتی بودند. سیتی با این همه تغییر، همچنان یک تیم متعادل و به اندازه کافی هجومی به چشم می‌آمد.

برنامه ویژه برای ضربات ایستگاهی

لیدز در چند دقیقه ابتدایی فشار حملاتش سنگین بود اما سیتی به تدریج بر جریان بازی مسلط شد. گل اول سیتی در دقیقه ۱۳ روی ضربه ایستگاهی غیرمستقیم زده شد؛ ارسال فودن و ضربه سر رودری، دروازه لیدز را باز کرد.

در ادامه بازی اما مشخص شد که استفاده از ضربات ایستگاهی، یکی از برنامه‌های ویژه سیتی برای پیروز شدن در این مسابقه است.

در چند سال اخیر بارها درباره وسواس گواردیولا نسبت به نظارت بر فرآیند تحلیل بازی حریف بعدی صحبت شده است. در کتاب "اعترافات پپ" نوشته مارتی پرارنائو که یکی از فصل‌های سرمربیگری گواردیولا در بایرن مونیخ را واکاوی کرده، بخش مهمی از کتاب به فلسفه کاری گواردیولا در تحلیل حریفان اختصاص دارد.

به نظر می‌رسد که این بار در جریان تحلیل لیدز پیش از بازی، گواردیولا نتیجه گرفته بود که تیمش شانس مناسبی برای باز کردن دروازه حریف با ضربات ایستگاهی دارد.

پس از آنکه رودری در فضای میان تیر نزدیک و دور، دروازه لیدز را با ضربه سر باز کرد، سیتی فشار حملات لیدز در دقایق پایانی را تحمل کرد و در دقیقه ۵۴ از روی کرنر بار دیگر به گل رسید.

این بار هم ارسال فودن به فضای پس از تیر دور، ضربه سر روبن دیاز و قطع توپ توسط آکه در فاصله نزدیک به خط دروازه؛ تبدیل به گل شد.

چند دقیقه پس از گل آکه، بار دیگر روی یک ضربه کرنر ارسالی به فضای پس از تیر دور، دیاز ضربه سر زد و سیتی در آستانه زدن گل سوم قرار گرفت.

به این ترتیب ارسال به فضای تیر دور با محوریت دیاز، آکه و لاپورته برنامه اصلی سیتی روی ضربات ایستگاهی غیرمستقیم بود که البته برای این تیم نتیجه‌بخش هم بود.

آکه چند دقیقه پس از زدن گل، با زینچنکو تعویض شد و درحالی زمین را ترک کرد که نقش کلیدی خود در حفظ صدرنشینی سیتی و نزدیک‌تر شدن تیمش به قهرمانی را به خوبی ایفا کرد؛ چه در کارهای دفاعی و چه روی ضربات ایستگاهی هجومی.

گل چهارم سیتی را بازیکنی زد که احتمالا در پایان فصل، به حضور ۹ ساله خود در این باشگاه پایان خواهد داد.

فرناندینیو ۳۷ ساله تا پیش از آمدن گواردیولا به منچسترسیتی، یک هافبک دفاعی کلاسیک در این تیم بود اما این بازیکن برزیلی در جریان همکاری با گواردیولا، مثل فیلیپ لام، کاپیتان پیشین بایرن مونیخ و چند بازیکن دیگر، پیشرفتی چشمگیر داشت و تبدیل به یک بازیکن چندکاره شد.

همین چند روز قبل در اواسط نیمه اول بازی با رئال مادرید، جان استونز مصدوم شد و در غیاب کالین واکر، گواردیولا فرناندینیو را به میدان فرستاد تا در پست دفاع راست بازی کند.

فرناندینیو در ساله‌ای اخیر از سوی گواردیولا در پست دفاع میانی و دفاع چپ هم به کار گرفته شده و به خصوص در چند فصل ابتدایی حضور گواردیولا در سیتی، یکی از مهم‌ترین بازیکنان سیتی در ترکیب اصلی بود.

با پیوستن رودری به سیتی و با توجه به بالا رفتن سن فرناندینیو، کم کم این بازیکن برزیلی به گزینه دوم گواردیولا برای قلب خط میانی تبدیل شد.

اما در همین فصل هم فرناندینیو با اینکه در اغلب بازی‌ها در ترکیب اصلی قرار نگرفته، اما دو گل در لیگ زده و یک پاس گل داده و یکی از مهره‌های موثر گواردیولا بوده است.

گواردیولا هنوز جدایی فرناندینیو در پایان فصل را تائید نکرده اما به نظر می‌رسد این بازیکن هم در مسیر سرخیو آگوئرو قرار دارد؛ بازیکنانی که پیش از پیوستن گواردیولا به سیتی، در این باشگاه حضور داشتند و در دوره گواردیولا هم باثبات و موثر بودند اما دوره حضورشان در این تیم به صورت طبیعی به پایان می‌رسد.

چهار بازی تا روشن شدن سرنوشت لیگ

گواردیولا در مسیر پیروزی ۴ بر صفر مقابل لیدز، نیاز به استفاده از کاپیتان خودش یعنی د‌بروینه پیدا نکرد اما تعویض‌هایی که انجام داد، بسیار موثر بود.

برناردو سیلوا و فرناندینیو در دقیقه ۸۰ به جای فودن و رودری وارد زمین شدند. سیلوا در حفظ توپ در نیمه لیدز، عملکرد موثری داشت و فرناندینیو هم چند دقیقه پس از گل سوم تیمش توسط ژسوس، با یک شوت سنگین دروازه لیدز را برای چهارمین بار باز کرد.

به این ترتیب سیتی در مسابقه‌ای که در چند مقطع زمانی کوتاه تحت فشار لیدز قرار گرفته بود، به پیروزی ۴ بر صفر رسید و ۸۳ امتیازی شد تا دوباره با یک امتیاز فاصله نسبت به لیورپول، به صدر جدول برگردد.

سیتی برای تکرار قهرمانی خود، به ترتیب مقابل نیوکاسل، وولوز، وستهم و استون‌ویلا قرار خواهد گرفت. بازی با ولوز و وستهم در زمین حریف برگزار می‌شود و به نظر می‌رسد امید لیورپولی‌ها برای عبور از سیتی، به نمایش ولوز و وستهم باشد.

تاتنهام، استون‌ویلا، ساوتهمپتون و ولوز حریفان لیورپول تا پایان فصل هستند. روی کاغذ بازی‌های تیم یورگن کلوپ در هفته‌های پایانی دشوارتر از سیتی است.

با این حال، هر دو تیم توانایی کسب ۱۲ امتیاز از ۴ بازی را هم دارند به خصوص اینکه در این مقطع سرنوشت‌ساز فصل، مصدومان چندانی ندارند و اغلب بازیکنان دو تیم در فرم آمادگی مناسبی قرار دارند.

در پایان هفته جاری و پس از برگزاری بازی‌های نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا، شاید کلوپ و گواردیولا در فینال لیگ قهرمانان اروپا هم به هم برسند؛ رقابت نفس‌گیر این دو مربی موفق همچنان ادامه دارد.