امن و لذت‌بخش، وقتی روی هوا موج‌سواری می‌کنید

بیشتر از ۳۵ میلیون نفر در سراسر دنیا موج‌سواری می‌کنند و این ورزش کسب و کاری بزرگ در دنیاست. حالا فن‌آوری هم کمک کرده است تا این صنعت بزرگ‌تر، بهتر و امن‌تر شود.

کیانا فورس روی تخته‌ای سواری می‌کند که حدود یک متر بالاتر از سطح آب حرکت می‌کند.

او که قبلا موج‌سوار حرفه‌ای بوده، در ساحل اواهو از جزایر هاوایی به آرامی و ظرافت مشغول سواری روی تخته هیدروفویل خود بود؛ تخته‌های موج‌سواری که به "فویل‌بورد" معروف هستند.

این تخته‌های موج‌سواری از الیاف کربن ساخته‌ شده‌اند و زیر آن‌ها میله‌ای (محوری عمودی) قرار دارد که تا باله‌های تحتانی ادامه پیدا می‌کند.

وقتی که سرعت و شرایط دریا مناسب است، باله‌ها (که آن‌ها هم از الیاف کربن ساخته شده‌اند) به سطح آب فشار وارد می‌کنند و تخته را بالا می‌برند.

حالا روی میله (یا محور عمودی) این فویل‌بوردهای جدید، ملخ‌های الکترونیکی نصب شده است که به ورزشکاران کمک می‌کند نه تنها روی آب‌های آرام که در دریاچه‌ها و رودخانه‌ها هم از این تخته‌ها استفاده کنند.

فورس ۲۶ ساله می‌گوید: "بخشی از دلیل این که من سراغ فویل‌بورد سواری رفتم، این است که زن‌های زیادی در این ورزش حضور ندارند. گاهی وقت‌ها یک نفر را می‌دیدم که هنگام ورزش فریاد می‌کشید، هی بچه‌ها یک زن اینجاست."

در حالی که فن‌آوری به کار رفته در فویل‌بوردها بیش از یک قرن است که در قایقرانی استفاده می‌شود، اوایل دهه ۲۰۰۰ بود که این تکنولوژی وارد صنعت موج‌سواری شد.

در سال ۲۰۱۸ اما اولین هیدروفویل‌ها با نیروی محرکه الکترونیکی که "ائی‌فویل" نامیده می‌شوند برای اولین بار به صورت تجاری توسط شرکت پورتوریکویی "لیفت هیدروفویل‌" تولید شدند.

بیشترین این محصولات به مردمی فروخته می‌شوند که نزدیک اقیانوس هم زندگی نمی‌کنند. نیک لیسن، مدیر این شرکت که پارسال بیش از ۴۰۰۰ فویل‌بورد فروخته، می‌گوید: "برای مثال زنان ۵۰ ساله‌ای را در نظر بگیرید که کنار یک دریاچه زندگی می‌کنند."

استخرهایی که در آن‌ها موج‌سواری انجام می‌شود از اواخر دهه ۱۹۶۰ در گوشه و کنار جهان ساخته شدند و امروز با استفاده از فن‌آوری روز دنیا، بزرگ‌تر شده‌اند و موج‌های بهتری هم تولید می‌کنند.

شرکت استرالیایی "سرف لیکز" می‌گوید آماده افتتاح به گفته خودش، بزرگ‌ترین استخر موج‌سواری دنیا است.

این مجموعه که هنوز در مرحله تحقیق و توسعه است در فاصله ۲۰ کیلومتری از ساحل کوئینزلند واقع شده. در محوطه‌ای ۳/۶ هکتاری یک استخر دست‌ساز با ۱۴۰۰ تن ظرفیت قرار دارد. پمپ‌های فولادی این استخر می‌توانند هر ساعت به طور متوسط ۲۰۰۰ موج تولید کنند که ارتفاع آن‌ها تا ۲۴۰ سانتیمتر می‌رسد.

ارون ترویس، مدیر اجرایی شرکت سرف لیکز می‌گوید: "بهترین جلسه موج‌سواری زندگی‌تان را تصور کنید با موج‌هایی که مرتب تکرار می‌شوند."

با این که شرکت هنوز نتوانسته این مجموعه را افتتاح کند، اما می‌گوید که مشغول انجام ۲۰ پروژه در استرالیا، آسیا، اروپا و آمریکا است. در بزرگ‌ترین مجموعه این شرکت ۲۰۰ نفر همزمان می‌توانند موج‌سواری کنند.

آقای ترویس می‌گوید: "هدف تجاری ما ۹۹ درصد مردم جهان هستند که تا به حال موج‌سواری نکرده‌اند. صنعت موج‌سواری در ۱۰ سال آینده می‌تواند ۱۰ برابر بزرگ‌تر شود."

او همچنین می‌گوید که شرکت او می‌تواند موج‌هایی تا ارتفاع ۴/۵ متر برای ورزشکاران حرفه‌ای تولید کند.

اما برای موج‌سوارانی که دغدغه‌های محیط زیستی دارند، یکی از مسائل اصلی این است که تخته‌های موج‌سواری هنوز با نوع خاصی از پلاستیک به نام پلی‌اورتان ساخته می‌شوند.

حالا اما یک شرکت کوچک فرانسوی به نام " Wyye" در تلاش برای حل این مشکل است. این شرکت می‌گوید که با استفاده از چاپگرهای سه‌بعدی تخته‌هایی بیوپلاستیکی از نشاسته ذرت می‌سازد.

این شرکت را که دو دوست به نام‌های سلیوین فلری و لیو بوفیر راه انداخته‌اند، الان هشت کارمند دارد. محل شرکت بیاریتز در جنوب غرب فرانسه است و چهار چاپگر سه بعدی شبانه روز در آن کار می‌کنند. این شرکت تخته‌هایش را برمبنای اندازه، وزن و نیازهای افراد می‌سازد و به سراسر اروپا می‌فرستد.

لئو کریر، مدیر بخش بین‌الملل شرکت " Wyye" می‌گوید: "هدف ما این است که ظرفیت تولید محصولاتمان را دو برابر کنیم."

او که می‌گوید الان تولید یک تخته به طور متوسط ۲۰ تا ۵۰ ساعت طول می‌کشد، اضافه کرد: "اما مسئله این است که سرعت پیشرفت فن‌آوری چاپگرهای سه‌بعدی حیرت‌انگیز است. الان از زمان ثبت سفارش تا رساندن آن دست مشتری دو هفته طول می‌کشد؛ این برابر با میزان زمانی است تخته‌های موج‌سواری عادی بدست مشتری می‌رسد. به نظرم ما خیلی زود از آن‌ها جلو می‌زنیم."

با این که حمله کوسه به موج‌‎سواران پدیده‌ای بسیار نادر است (۷۲ مورد در سال) اما کماکان ذهن این ورزشکاران را به خود مشغول کرده است.

نیتان گاریسن یکی از این افراد است. او که اهل چارلستون در کارولینای جنوبی است در دوران نوجوانی با تجربه حمله کوسه به دوستش روبرو شد. این تنها تجربه تلخ او نبود و سال‌ها بعد یک کوسه سفید همسایه‌اش در کالیفرنیا را کشت.

آقای گاریسن برای جلوگیری از حمله کوسه در سال ۲۰۱۴ وسیله‌ای ساخت و آن را "شارکبانز" نامید. این وسیله‌ای کوچک است که موج‌سوار می‌تواند دور مچ یا قوزکش ببندد.

این وسیله با کمک آهنربا یک میدان مغناطیسی ۱۸۰ سانتیمتری ایجاد می‌کند که در میدان الکترونیکی مورد استفاده کوسه برای شکار و جهت‌یابی اخلال ایجاد می‌کند.

آقای گاریسن می‌گوید: "اگر بخواهیم معادلی انسانی برای آن پیدا کنیم مثل این می‌ماند که به خورشید خیره شوید یا نوری شدید را به صورت یک نفر بتابانید. این برای کوسه ناخوشایند است و موجب می‌شود که راهش را کج کند."

با این که به طور متوسط سالانه ۳۰ هزار شارکبانز فروخته می‌شود، مسئولان استرالیایی میزان موفقیت آن را ۶۵ درصد اعلام کرده‌اند. این کمتر از دو سوم است و سال ۲۰۱۶ موج‌سواری که در فلوریدا از این وسیله استفاده کرده بود مورد حمله کوسه قرار گرفت و ۴۴ بخیه خورد.

آقای گاریسن می‌گوید: "این هم مثل هر وسیله ایمنی دیگری ۱۰۰ درصد موثر نیست. کوسه‌ها حیواناتی وحشی هستند، ولی این وسیله دست‌کم موجب پایین آمدن ریسک می‌شود. این وسیله به کوسه می‌گوید که شما آن جا هستید و برای پیدا کردن غذا، جای دیگری برود."