لورال هوبارد، نخستین زن تراجنسیتی حاضر در المپیک حذف شد
لورال هوبارد، به عنوان نخستین فردی که توانست در المپیک بر خلاف جنسیت انتسابی هنگام تولد مسابقه دهد در رشته به علاوه ۸۷ کیلوگرم وزنه برداری زنان روی سکو رفت اما نتوانست وزنههایی که مربیان برایش انتخاب کرده بودند را بالای سر ببرد و پس از سه تلاش ناموفق از المپیک توکیو حذف شد.
او که با ۴۳ سال سن سومین وزنهبردار مسن این رشته در تاریخ المپیک است در نوبت نخست وزنه ۱۲۰ کیلوگرم را انتخاب کرد اما با وجود ناکامی، وزنه دوم و سوم خود را ۱۲۵ کیلوگرم انتخاب کرد و به زمین انداخت تا بدون موفقیت المپیک توکیو را ترک کند.
لورال هوبارد در واکنش به حضور تاریخی خود در المپیک گفت: "میدانم که به لحاظ ورزشی نتوانستم کاری بکنم و به استانداردی که خودم و احتمالا کشورم از من انتظار داشت دست پیدا کنم اما یک چیزی که عمیقا بابت آن سپاسگزارم، حمایتی است که مردم نیوزیلند از من داشتند. حمایتی که وصفناپذیر است. میخواهم از کمیته المپیک نیوزیلند که در تمامی مراحل من را حمایت کردند تشکر کنم."
در همین حال، امیلی کمپل از تیم وزنهبرداری زنان بریتانیا توانست با کسب مدال نقره نخستین زن مدالآور المپیکی کشورش در این رشته شود. او در مجموع یک ضرب و دو ضرب ۲۸۳ کیلوگرم را بالای سر برد اما نتوانست حریف لی ونون از چین شود که صاحب مدال طلای این رشته شد.
لورال هوبارد کیست؟
لورال هوبارد به عنوان یک وزنهبردار جوان در سن ۲۳ سالگی با ثبت مجموع ۳۰۰ کیلوگرم در سال ۲۰۰۱ رکوردار ملی رشته خود در نیوزیلند بود. اما کمی بعد از رشته وزنهبرداری مردان کناره گرفت.
هوبارد حدود ۱۰ سال بعد، یعنی در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که یک تراجنسیتی است و خود را زن معرفی کرد. او در سن ۳۳ سالگی به وزنهبرداری بازگشت و توانست ۷ مدال طلا در رقابتهای جهانی کسب کند.
اما در سال ۲۰۱۸ در حالی که پیشتاز رقابتهای کشورهای مشترک المنافع بود با مصدومیت جدی در ناحیه آرنج روبرو شد و همه از جمله خودش تصور کردند که ورزش قهرمانی برایش به پایان رسیده است. با این حال، تنها یک سال بعد هوبارد موفق شد مدال طلای مسابقات پسفیک را کسب کند و در رقابتهای جهانی هم ششم شد.
او امسال با ۴۳ سال سن به عنوان سومین وزنهبردار مسن تاریخ المپیک به توکیو رفت و توانست نخستین زنی شود که اجازه یافت بر خلاف هویت انتسابی هنگام تولد خود مسابقه دهد.
انتخاب او برای عضویت در کاروان المپیک نیوزیلند بسیار خبرساز و مناقشهبرانگیز شد. در حالی که کمیته المپیک نیوزیلند او را یک "الگوی بسیار ارزشمند و مهم" خواند و حضورش را "راهگشای گفتمان فراگیری و پذیرش" دانسته بود و بسیاری از ورزشکاران المپیکی نیوزیلند هم حضور او را خوشامد و مغتنم شمرده بودند، برخی دیگر از جمله ورزشکاران و منتقدان این تصمیم از انتخاب او برای اعزام به توکیو انتقاد کرده بودند. منتقدان اکثرا بر این نکته تاکید داشتند که هوبارد در تاریخچه فیزیکی خود دوران بلوغ و رشد هورمونی را مطابق ویژگیهای مردانه گذرانده و به این لحاظ، فیزیک جسمی او نسبت به زنان ورزشکار متفاوت است. اما این نکتهایست که بسیاری از دانشمندان و دانشگاهیان بر سر آن توافق ندارند.
کمیته بینالمللی المپیک از سال ۲۰۰۴ به ورزشکاران تراجنسیتی اجازه حضور در این مسابقات را داده است.
این کمیته از سال ۲۰۱۵ در آییننامههای خود تصریح کرده است که حضور ورزشکاران تراجنسیتی از مرد به زن - بدون نیاز به عمل جراحی - در المپیک مجاز است و این ورزشکاران تنها باید نشان دهند دست کم چهار سال با هویت زن زندگی و حضور داشتهاند و این که طی ۱۲ ماه گذشته سطح هورمون تستوسترون آنها کمتر از ۱۰ نانومول در لیتر بوده است.
همزمان این کمیته به رشتههای ورزشی این اختیار را داده که برای خود معیارهای متفاوتی وضع کنند و آیین نامه های خود را داشته باشند.
برای مثال، اتحادیه بینالمللی فدراسیونهای دو و میدانی میزان کمتر از ۵ نانومول در لیتر را برای ورزشکاران تراجنسیتی زن در نظر گرفته است.