روز هشتم اعتصاب کارگران؛ تداوم حمایت‌ها از کارگران پیمانی نفت

۸ تیر ۱۴۰۰

خواندن در ۶ دقیقه

روز هشتم اعتصاب کارگران؛ تداوم حمایت‌ها از کارگران پیمانی نفت

استان‌وایر- با پیوستن کارگران پالایشگاه لامرد در استان فارس و کارگران کارگاه نصب نیرو شعبه اندیمشک به اعتصاب سراسری کارگران نفت، شمار مراکز کارگری زیر مجموعه نفت و گاز و پتروشیمی که با خواسته «افزایش دستمزد» و «تغییر نوبت مرخصی» دست به اعتصاب سراسری زده‌اند، به ۷۲ شرکت رسید.

از روز دوشنبه هفتم تیر ۱۴۰۰ هم کارگران پتروشیمی لردگان، ۲۰۰ نفر از کارگران «شرکت گاما جاسک»، کارگران پروژه «صدف جهان پارس» و «گهر زمین» سیرجان شاغل در ذوب‌آهن به اعتصاب سراسری کارگران نفت ملحق شدند.

«انجمن صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی مریوان و سروآباد» با انتشار بیانیه‌ای، از کارگران پیمان‌کاری نفت و گاز حمایت کرد. در متن این بیانیه آمده است: «پیروزی کارگران نفت و گاز، پیروزی همه ما است. حدود یک هفته است که اعتراضات کارگران صنایع نفت و گاز کشور در جریان است؛ اعتراضاتی که بیشتر از ۶۰ شرکت از صنایع کلیدی را دربرگرفته‌اند. اعتراضات این دوره کارگران نفت و گاز با حضور هزاران کارگر رسمی و غیر رسمی، پیمان‌کاری و قراردادی و با هر تخصص و سابقه کاری، دیوارهای جداسازی خود با کارگران سایر صنایع دیگر را شکسته‌ و توطئه‌های انشقاق و فاصله بین کارگران را خنثی کرده‌اند. شکاف بین کارگران قراردادی و رسمی و پیمانی و جداسازی‌های شرکتی را با اتحاد و هم‌بستگی سراسری خود پر کرده‌اند.»

این انجمن صنفی در ادامه بیانیه خود نوشته است: «افزایش دستمزدها، حذف شرکت‌های پیمان‌کاری و استخدام همه کارگران با قراردادهای مشابه کارگران رسمی، بازبینی زمان کار بر اساس ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت، بازگشت به کار کارگران اخراج شده، برخورداری همگانی از حق مسکن، درمان و آموزش رایگان و برخورداری از حق تجمع، اعتصاب و تشکل‌یابی مستقل از مطالبات جمعی این اعتصابات است. اعتراضات سراسری کارگران صنایع نفت و گاز خواست و مطالبات همه کارگران در بخش‌های مختلف را نمایندگی می‌کنند.»

نویسندگان این بیانیه در ادامه بر حمایت خود از اعتصاب سراسری کارگران نفت تاکید کرده و نوشته‌اند: «ما تشکل‌های کارگری مریوان با تمام توان از اعتراض بر حق کارگران حمایت می‌کنیم و تک تک مطالبات این اعتراضات را خواست و مطالبه کل طبقه کارگر ایران می‌دانیم. هر نوع فشار و اخراج کارگران اعتراضی را به شدت محکوم می‌کنیم. هم‌چنان‌که کارگران هفت‌تپه هم تاکید کرده‌اند، ما نیز ضمن حمایت کامل از کارگران و خواست و مطالبات آن‌ها، از همکاران خود توقع داریم که هوشیارانه هر نوع تلاش برای شقه شقه کردن و اختلاف در میان خود به نام کارگر رسمی و غیر رسمی، قراردادی و غیر قراردادی، بومی و غیر بومی و... را خنثی کنند.»

انجمن صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی مریوان و سروآباد حق اعتراض و تشکل‌یابی مستقل کارگران را ابتدایی‌ترین حقوق کارگران دانسته است.

حمایت کارگران گروه ملی فولاد از اعتصاب کارگران صنعت نفت

کارگران «شرکت صنعتی فولاد ایران» در اهواز هم با انتشار بیانیه‌ای از اعتصابات سراسری کارگران صنعت نفت حمایت کردند. در این بیانیه از کارگران صنعت نفت به عنوان پرچم‌داران و پیش قراولان این حرکت جدید یاد شده است که کنار خود حمایت کارگران ایران و‌ جهان، خانواده‌های دادخواه و جان‌باختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸و تشکل‌های کارگری را دارا هستند.

در بخش دیگری از بیانیه کارگران گروه ملی فولاد آمده است: «ما کارگران مستقل شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران-اهواز نیز در جسم و جان‌مان با کارگران اعتصابی و مقاومت گسترده هم‌طبقه‌ای‌ها، علیه شرکت‌های واسطه‌ای، ظلم دولتی، دستمزد پایین، عدم ثبات شغلی و علیه تمامی اشکال نابرابری طبقاتی یک‌رنگ و یک‌دل هستیم.‌»

نویسندگان این بیانیه که در کانال تلگرامی «صدای مستقل کارگران فولاد» منتشر شده، با تاکید بر این که جنبش کارگری پیشتاز تمام اعتراضات جامعه شده است و کارگران صنعتی و نیروهای مزدی برای نخستین مرتبه در تاریخ ایران در قامت طبقه به میدان آمده‌اند، نوشته‌اند: «فرصت را غنیمت می‌شماریم تا از هم‌رزمان خود بخواهیم که با نیرویی متحد تلاش کنیم تا به این اعتصابات بپیوندیم. بیایید نشان دهیم که ما وعده و وعید نمی‌خواهیم و زندگی بهتر را همین امروز طلب می‌کنیم. آینده‌ نامعلوم چیزی عاید ما نخواهد کرد. مبارزه امروز ما فلسفه ساده‌ای دارد و آن تغییر وضعیت زندگی و جامعه‌مان است.»

کارگران گروه ملی فولاد ضمن حمایت از حرکت سراسری که کارگران صنعت نفت آن را شکل داده‌اند، به همه کارگران و مزد بگیران پیشنهاد کرده‌اند تا در ارتباطات و مکالمات خود درباره کیفیت این اعتصاب گفت‌وگو کنند و مباحث جنبش کارگری و سازمان‌دهی‌ اعتصابات را بیشتر از قبل مطرح سازند.‌

کارگران شرکت صنعتی فولاد ایران در اهواز با اشاره به وجود منابع غنی در کشور و ثروت‌های اجتماعی موجود نوشته‌اند: «درد یکی است و درمان نیز. همه جا از کارگر و بازنشسته و معلم و کارمند و مال‌باخته و ... از دستمزد زیر خط فقر می‌رنجند‌. امنیت شغلی ندارند. در شکاف عمیق طبقاتی گرفتارند‌. حمایت پرقدرت یا پشتیبانی دولتی ندارند و بدون افق و ناامیدانه نفس می‌کشند. در حالی‌که در سرزمینی غنی از منابع حیات و ثروت‌های اجتماعی زندگی می‌کنیم اما اقلیتی از طماعان و غارت‌گران کمر به نابودی ما بسته‌اند. چرا از این همه ثروت چیزی نصیب خانواده کارگر نمی‌شود؟»

کارگران گروه ملی فولاد در پایان بیانیه خود گفته‌اند: «کارگران‌ نفت در ادامه اعتصاب‌های پرشور اقشار مختلف مردم، طی سال‌های اخیر دست به حرکت گسترده‌ای زده‌اند؛ حرکتی که نیازمند همراهی تمام آن‌هایی است که نشان‌داده‌اند به دنبال حق خود با اعتصاب و اعتراض خواهند رفت... برای به عقب راندن نهادها و قدرت‌های ضد کارگری، ضروری است تا هم‌گامی برادران و خواهران خودشان را در میان کارگران و معلمان و کامیون‌داران و بازنشستگان و دانشجویان و... داشته باشند. تنها در صورت پیوستن به این کمپین جمعی و اعتصاب سراسری با خواست‌ها و مطالبات مشترک طبقه کارگر است که می‌توانیم به یک زندگی بهتر و یک جامعه انسانی برسیم.»

آوارگی تعدادی از کارگران شرکت نفت لرستان

به دستور معاون منابع انسانی وزارت نفت، ۲۲ نفر از کارگران سابق جایگاه‌های سوخت «سی‌ان‌جی» در لرستان به همراه تعدادی دیگر از کارگران استان‌های خوزستان و یزد باید تا اواسط تیرماه به شرکت نفت معرفی شوند.

انتقال اجباری تعدادی از کارگران شرکت نفت لرستان به استان هرمزگان از تیرماه سال جاری اجرا خواهد شد. این انتقال موضوعی است که از سال گذشته مطرح و با وجود تعویق در اجرای دستور وزارت‌خانه طی سال ۱۳۹۹، گویا با اصرار وزیر نفت این موضوع قرار است در تیر ماه ۱۴۰۰ اجرایی شود.

در پی واگذاری جایگاه‌های سی‌ان‌جی به بخش خصوص در طول سال‌های اخیر، کارگرانی که برای شرکت نفت در این جایگاه‌ها کار می‌کردند، به دلیل نوع واگذاری، از این جایگاه‌ها اخراج شده و یا در اختیار شرکت نفت قرار گرفتند.

شرکت نفت منطقه لرستان هم مدتی این کارگران را به صورت موقت در مناطق و حوزه‌های مختلف به کار گرفت اما در نهایت اعلام شد که ظرفیت این شرکت پاسخ‌گوی به کارگیری این افراد نیست و آن‌ها باید به مناطق دیگر منتقل شوند.

مهر ۱۳۹۹، وزارت نفت دستور داد کارگران مورد نظر به استان هرمزگان انتقال یابند و در این استان به کار گرفته شوند. اما کارگران به دنبال انتشار نامه وزارت‌خانه در این خصوص، به این وضعیت اعتراض کردند. بسیاری از آن‌ها این اقدام وزارت‌خانه را اجحاف در حق خود دانسته و گفته‌اند: «با توجه به میزان حقوق و دستمزدی که می‌گیرند، به هیچ عنوان امکان مهاجرت اجباری به هرمزگان را ندارند. چرا که مجبورند هزینه سنگین رهن و اجاره مسکن و خرید لوازم خانگی را متحمل شوند.»

اما مدیران ارشد وزارت نفت در روزهای پایانی عمر این دولت، بار دیگر تصمیم به انتقال اجباری کارگران از لرستان به هرمزگان گرفته‌اند. این در حالی است که برای حل مشکل اسکان و معیشت آن‌ها تدبیری در نظر گرفته نشده است. کارگران این تصمیم را ظلم به خود می‌دانند.

نماینده این کارگران در شرکت نفت لرستان به فارس گفته است: «همان‌گونه که قبلا هم گفته بودیم، در ‌شرایط موجود امکان مهاجرت به استانی مانند هرمزگان که فاصله بسیار زیادی با محل زندگی ما دارد را نداریم. متاسفانه در تصمیم وزارت‌خانه کوچک‌ترین توجهی به نظر و نیاز و شرایط کارگران نشده است.»