اکبر فراجی، زندانی سیاسی: با فریب من را به اعتراف واداشتند

«اکبر فراجی»، از زندانیان سیاسی محبوس در زندان «تهران بزرگ» (فشافویه) به «ایران‌وایر» خبر داد آن‌چه در پرونده قضایی او موجب محکومیتش شده، اعترافاتی است که از وی با «فریب» اخذ کرده‌اند. او ۹ ماه است که در زندان به سر می‌برد و در این مدت به مشکلات جسمانی متعددی مبتلا شده است.

فراجی بهمن ۱۳۹۷ از سوی اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و به یکی از بازداشتگاه‌های این نهاد منتقل شد. نیروهای امنیتی او را اول اسفند همان سال به زندان «اوین» منتقل کردند و پس از چهار روز، به قید وثیقه۳۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. در ادامه روند قضایی، در فروردین ۱۳۹۸ قاضی «ایمان افشاری»، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران فراجی را به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» به شش سال حبس محکوم کرد که پنج سال آن قابل اجرا است.

دادگاه فعالیت‌های فراجی را در شبکه‌های اجتماعی به عنوان بخشی از مصادیق او ارایه داد. بهمن ۱۳۹۸، پرونده به شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر رفت و قاضی «زرگر» حکم فراجی را تایید کرد. این حکم در شهریور ۱۳۹۹، پس از مراجعه فراجی به دادسرا، به اجرا درآمد و او را به زندان فشافویه منتقل کردند.

***

فراجی متولد سال ۱۳۶۰ و شهروند «باقر شهر» در شهرستان «ری»، از توابع استان «تهران» است که به روایت خود و خانواده‌اش برای «ایران‌وایر»، روز بازداشت به محل قرار با شخصی رفته بود که نمی‌دانسته چه کسی بوده و پس از آن دستگیر شده است: «من با یک آدم معمولی که به واسطه دوستم معرفی شده بود و اصرار به ملاقات داشت، قرار گذاشتم. تا آن لحظه او را ندیده بودم و بعدها فهمیدم که خودش هم دستگیر شده بود و می‌خواست با لو دادن من، حکم خود را سبک کند.»

حکم قضایی صادر شده برای اکبر فراجی بر مبنای اعترافات او صادر شده است؛ اعترافاتی که حالا فراجی می‌گوید با «فریب» از او اخذ کرده‌اند: «بازپرس با فریب دادن و ضابط هم با تهدید از من امضا گرفتند و گفتند اگر اعتراف را امضا کنی، با یک تعهد آزاد می‌شوی. اما بعد از آن‌که امضا کردم، من را به پنج سال حبس محکوم کردند. من فقط به "شعارنویسی" اعتراف کردم و به هیچ اجتماعی وصل نبودم و با هیچ‌کس هم تبانی نکرده‌ام.»‌

فراجی در ادامه صحبت‌هایش به شرایط زندگی خود می‌پردازد: «سرپرست مادر پیرم هستم که بالای ۸۰ سال دارد. الان هم درآمدی ندارد و خانواده‌ام هم از پس هزینه‌های مادرم و من بر نمی‌آیند. مادر من ناراحتی قلبی و آسم دارد. حتی نمی‌داند که من زندان هستم چون تحمل ندارد. خانواده‌ام به او گفته‌اند که برای کار به ترکیه رفته‌ام.»

این زندانی سیاسی می‌گوید طی بیش از ۹ ماه حبس، از حق مرخصی هم محروم بوده است. در عین‌حال، به وی وکیل تسخیری نداده‌ و گفته‌اند زندانی سیاسی حق وکیل گرفتن ندارد: «بعد از حکم وکیل خصوصی گرفتم که او هم کاری برایم انجام نداد. درخواست تخفیف مجازاتم رد شد و شعبه ۳۶ هم نظر قاضی افشاری را در محکومیتم تایید کرد.»

یکی از اعضای خانواده فراجی در گفت‌وگو با «ایران‌وایر»، ضمن تشریح وضعیت این زندانی سیاسی و مادرش، از شرایط جسمی او گفت: «اکبر از نظر جسمانی وضعیت خوبی ندارد. او به تازگی در زندان عمل کتف انجام داده است. دکترها هم گفته‌اند که دیگر نمی‌تواند با کتفش به راحتی کاری انجام دهد. یکی از چشم‌هایش آب مروارید دارد اما به او اجازه عمل جراحی نمی‌دهند.»

اکبر فراجی به «ایران‌وایر» گفت آب‌ مروارید چشمش او را آزار می‌دهد اما اجازه مرخصی و عمل جراحی به وی نمی‌دهند: «می‌دانند که چشم من جراحی می‌خواهد اما هیچ اقدامی انجام نمی‌‌دهند. به تازگی به خاطر اشتباه یک نفر در زندان کتفم در زندان آسیب دید و جراحی کردم. الان پلاتین در دستم گذاشته‌اند.»

این زندانی سیاسی و خانواده‌اش در پی اخذ وکیل هستند تا بلکه بتوانند با تنظیم لایحه اعاده دادرسی، این زندانی سیاسی را از اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» تبرئه کنند.

بی‌توجهی و عدم رسیدگی به وضعیت جسمانی زندانیان از یک‌سو و روند ناعادلانه دادرسی پرونده‌های سیاسی و عقیدتی از سوی دیگر، شرایط را برای زندانیان غیرقابل تحمل کرده‌ است و خانواده‌های‌شان نگران جان و سلامت آن‌ها هستند. از سوی دیگر، اخذ اعتراف با فریب و تایید احکام دادگاه‌های بدوی، به ویژه در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر، زندانیان را در ناامنی قضایی وخیم‌تری قرار داده است.