جام جهانی ۲۰۲۶؛ آیا آمریکا در زمین خود می‌درخشد؟

هنگامی که در سال ۲۰۰۴ فردی آدو چهارده ساله جوانترین بازیکنی شد که قراردادی حرفه‌ای در مسابقات لیگ فوتبال آمریکا (ام‌ال‌اس‌) امضا کرد، مشخص بود که طلوع جدیدی در فوتبال مردان آمریکا رخ داده است.

آدو از همان کودکی اعجوبه‌ای بود که معلوم بود آینده‌ای درخشان در انتظارش است اما در طول دوران حرفه‌ایش تنها هفده بازی برای کشورش انجام داد و اخیراً از تیم اوسترلن در دسته سه سوئد، بدون اینکه حتی یک بازی انجام داده باشد، جدا شد.

با این وجود، جاه‌طلبی‌های مدیران فوتبال در ایالات متحده همچنان ادامه دارد و در این فصل بازیکنان آمریکایی بیشتر از گذشته در لیگ قهرمانان حضور دارند.

در میان آن‌ها، وستون مک‌کنی در یوونتوس بسیار درخشان بوده. سرجینو دست نیز در شانزده بازی اخیر بارسلونا بازی کرده است، هرچند که آنها با باخت در برابر پاری‌سن‌ژرمن از دور مسابقات حذف شدند. تایلر آدامز گل صعود لایپزیگ به نیمه‌نهایی پارسال را زد. کریستین پولیشیچ در چلسی و جووانی رینا در بوروسیا دورتموند نیز استعدادهای فوق‌العاده‌ای نشان داده‌اند.

در مجموع امسال نه بازیکن در بالاترین سطح مسابقات اروپایی به میدان رفتند که سن همگی آنها زیر ۲۵ سال است. ظهور آنها برای آمریکا که خود را برای میزبانی مشترک جام جهانی ۲۰۲۶ با کانادا و مکزیک آماده می‌کند، کاملاً به موقع به نظر می‌رسد.

به گفته کارلوس کوردیرو رئیس سابق فدراسیون فوتبال آمریکا، هدف "قرار دادن فوتبال در مسیری جدید و پایدار برای نسل‌های آینده" این کشور است.

میانگین ۶۸۶۲۶ تماشاگر در هر بازی و در مجموع سه و نیم میلیون تماشاگر در سال ۱۹۹۴ که آمریکا میزبان جام جهانی مردان بود، این مسابقات را تبدیل به پرتماشاگرترین تورنمنت همه ادوار جام جهانی کرد. همین امر آمریکا را ترغیب کرد بار دیگر میزبان این مسابقات شوند.

در سال ۱۹۹۴، شرط فیفا برای میزبانی این مسابقات، تعهد برگزارکنندگان به راه‌اندازی رقابت‌های حرفه‌ای فوتبال در آمریکا بود. این مورد در سال ۱۹۹۶ محقق شد و میراث آن اکنون نسلی از بازیکنان پرورش یافته در باشگاه‌های آمریکا است که امید بسیاری وجود دارد در مسابقات پیش رو موفق ظاهر شوند.

آدامز، هافبک لایپزیگ، که در آکادمی ردبول نیویورک رشد کرده، به بی‌بی‌سی گفت: "وقتی به این موضوع فکر می‌کنم، بسیار هیجان زده می‌شوم. ما این بار باتجربه تر خواهیم بود. زیرا خوشبختانه بازی‌های زیادی پیش رو داریم و با تجربه بین‌المللی بالا، آماده رقابت‌ها خواهیم شد."

کریس ریچاردز که قرضی از بایرن مونیخ به هافنهایم رفته، می‌گوید: "انتظار داریم این بار بتوانیم در زمین خود جام جهانی را بدست آوریم."

امروز نسل جدید و جالبی از جوانان آمریکایی که در باشگاه‌های برتر اروپا بازی می‌کنند.

آخرین نمونه‌های این استعدادها، برایان رینولدز مدافع کناری ۱۹ ساله اف‌سی دالاس و براندون آرونسون از فیلادلفیا یونیون بودند که در نقل و انتقالات اخیر، به ترتیب به تیم‌های آ اس رم و ردبول سالزبورگ پیوستند.

به گفته یکی از استعدادیاب‌های اروپایی: "بازار آمریکای شمالی همیشه در رادار باشگاه‌های اروپایی بوده است اما اکنون این منطقه بازیکنان مدرن و توانمندی عرضه می‌کند که قادر به تحمل بازی‌های پرفشارند و انگیزه و تمرکز بالایی دارند."

لری ساندرلند یکی از مدیران باشگاه سینسیناتی و مربی تیم‌های زیر شانزده و هفده سال آمریکا معتقد است با وجود اینکه جرقه اولیه از جام جهانی ۱۹۹۴ بوده اما نقطه عطف پرورش استعداد چهارده سال پیش بوده است.

او به بی‌بی‌سی گفت: "پیشرفت بازیکن نیازمند صبر بسیار است. ما با راه‌اندزی آکادمی توسعه فوتبال در آمریکا در سال ۲۰۰۷، پرورش بازیکنان مستعد را بسیار جدی گرفتیم."

"تلاش کردیم بهترین‌ها را در کنار هم بازی دهیم. این روش مسیر ما را مشخص می‌کرد. بیش از گذشته و به‌جای پرداخت در ازای بازی، شیوه بازی مجانی را انتخاب کردیم و در عوض باشگاه ها را تشویق به سرمایه گذاری روی بازیکنانی کردیم که به بالاترین سطح می‌رسیدند."

این روش باعث جریان مستمر استعداد به سمت باشگاه‌های لیگ شد تا تحت هدایت مربیانی بهتر و محیطی حرفه‌ای‌تر، ده ماه در کنار هم تمرین کنند. در این برنامه تاکید بیشتر بر بازیکن‌سازی باشگاه‌ها بود.

این برنامه شامل آموزش مربیان با همکاری فدراسیون فوتبال فرانسه بود که تجربه خوبی در تأسیس آکادمی نخبگان فوتبال در کلرفونتن داشت که ده سال پیش از اولین قهرمانی‌‌‌شان در جام جهانی در سال ۱۹۹۸ آن را تأسیس کرده بودند.

ساندرلند اضافه می‌کند: "ما در آمریکا، تجربیات ارزشمندی را از مدرسه مربیگری فدراسیون فرانسه آموختیم و با ترکیب آن با صبر، اکنون می‌بینید که در حال نتیجه گرفتن هستیم."

گرگ برهالتر سرمربی تیم مردان آمریکا نیز با این گفته موافق است: "این برنامه برای فوتبال جوانان آمریکا همه چیز بوده است."

در رده ملی بازیکنان بسیاری معرفی شده‌اند. ساندرلند می‌گوید: "برای تحقق این امر، فوتبال ایالات متحده شبکه خود را گسترش و به استعدادیابها‌ آموزش داد چگونه بازیکنان خاص و متناسب با نیاز را شناسایی کنند. در مقابل باشگاه‌های لیگ نیز سرمایه گذاری بسیاری برای شناسایی استعداد می‌کنند."

با وجود اینکه استاندارد لیگ آمریکا هر روز بهتر می‌شود اما این احساس همچنان وجود دارد که بازیکنان آمریکایی برای تحقق توانایی‌های خود نیاز به حضور در اروپا دارند.

برای نمونه، مک‌کنی در یوونتوس در کنار کریستیانو رونالدو و سرجینو است و کنراد دلافونته هر روز با لیونل مسی در بارسلونا تمرین می‌کند.

آدامز یکی از بازیکنان باتجربه در تیم جوانان که ماه گذشته ۲۲ ساله شد می‌گوید: "مسئله فقط اعتماد به نفس و اعتماد به توانایی‌هایمان است که با حضور در این باشگاه‌ها تقویت می‌شود. ما در حال یادگیری افکار و فلسفه‌های جدید هستیم و روز به روز بهتر خواهیم شد."

جوانان آمریکایی زیادی اکنون در اروپا بازی می‌کنند. ۲۳ بازیکن در تیم‌های اروپایی حضور دارند و همین تعداد برای بازی‌های این هفته مقابل جامائیکا و ایرلند شمالی فراخوانده شدند.

بوندسلیگا کانون ویژه‌ای برای استعدادهای آمریکایی است، آدامز، ریچاردز و رینا در دورتموند بازی می‌کنند. بازیکنانی مانند جاش سارجنت، مهاجم وردربرمن و مهاجم ۲۰ ساله شالکه، متیو هاپ، نیز از جمله جوانان حاضر در فوتبال آلمان هستند.

انتقال ریچاردز به بایرن مونیخ در نتیجه روابط باشگاه اف‌سی دالاس با این باشگاه برتر آلمانی‌ بود که در کنار آن انتقال، به شش بازیکن دیگر این باشگاه نیز در ژانویه فرصت داد با قهرمان اروپا تمرین کنند.

آدامز نیز از ردبول نیویورک به همتای آلمانی‌اش در لایپزیگ پیوست.

سال گذشته، اف‌سی سینسیناتی با هدف به اشتراک گذاری دانش، استعداد و مسائل تجاری، همکاری خود با باشگاه هافنهایم آلمان را آغاز کرد.

اما این فقط باشگاه‌های آلمانی نیستند که روابط خوبی با باشگاه‌های آمریکایی دارند، اتلتیکو مادرید اخیراً اتلتیکو اتاوا را در کانادا شکل داده است. منچسترسیتی و نیویورک‌سیتی همکاری نزدیکی با هم دارند و گلاسکو رنجرز نیز همکاری استراتژیک با تیم دسته دومی اورنج کانتی دارد.

در قالب این همکاری، وقتی فرانسیس جیکوبز آینده‌دار به سن شانزده سالگی برسد، با قراردادی به رنجرز رفته و با کنار زدن آدو، تبدیل به جوانترین بازیکن حرفه‌ای آمریکا خواهد شد.

در برخی از لیگ ها، نفوذ آمریکا بیش‌تر در اتاق‌های هیئت مدیره و سیستم‌های جذب بازیکن دیده می‌شود. آن‌ها اخیراً سرمایه‌گذاری خود در سری آ ایتالیا را افزایش داده و تیم‌هایی چون میلان، فیورنتینا، رم و پارما را خریداری کرده‌اند.

اما چرا باشگاه‌های آمریکایی حاضر هستند بهترین بازیکنان خود را به باشگاه‌های اروپایی بدهند؟

آخرین باری که آمریکا میزبان یک جام جهانی بود، لیگ فوتبال نداشت. بنابراین جذب و رشد استعداد برای اکثر باشگاه‌ها پدیده‌ای نسبتاً جدید است و تا همین اواخر نیز آنها بهترین جوانان خود را مجانی از دست می‌دادند.

ساندرلند می‌گوید: "اما الان یاد گرفته‌ایم که قرارداد بازیکنان خود را تا وقتی جوان هستند ببندیم و سپس آنها را تشویق کنیم به اروپا بروند و از این راه درآمدزایی کنیم."

والدین آمریکایی اکنون بیشتر به پسران خود اجازه می‌دهند تا در سنین جوانی قرارداد حرفه‌ای امضا کرده و تحصیل‌شان را در کنار ورزش حرفه‌ای ادامه دهند.

اما برای جبران ترک استعدادها به سمت اروپا باشگاه‌های آمریکایی رو به جذب ستارگانی از سایر کشورها و با مبالغ بیشتر از قبل آورده‌اند. همانطور که اف‌سی سینسیناتی با خرید برنر مهاجم برزیلی از سائو پائولو در فوریه به قیمت ۱۰ میلیون پوند، نشان داد قراردادهای مالی لیگ آمریکا نیز رو به رشد است.

یکی از چالش‌هایی که فوتبال در آمریکا با آن روبرو است، رقابت باشگاه‌های لیگ آمریکا با سایر ورزش‌های محبوب این کشور در به دست آوردن قلب جوانان و تشویق آنها به پیوستن به آکادمی‌ها در سنین جوانی است.

آدامز که در یازده سالگی علاوه بر فوتبال، یک بسکتبالیست با استعداد نیز بود، به آکادمی باشگاه ردبول‌ نیویورک پیوست. او معتقد است که محبوبیت این ورزش در دهه گذشته رو به افزایش بوده و موفقیت بازیکنان فعلی آمریکایی کودکان بیشتری را تشویق می‌کند تا به فوتبال روی آورند.

او می‌گوید: "فکر می‌کنم واقعا مهم است که امروز مردم دیگر مانند گذشته فقط بسکتبال و فوتبال آمریکایی را از تلویزیون تماشا نمی‌کنند، بلکه بسیاری از آنها به تماشای لیگ قهرمانان اروپا و بازی‌های باشگاهی آمریکا در آخر هفته‌ها علاقه‌مند شده‌اند."

اکنون مسابقات فوتبال مرتب از کانال‌های تلویزیونی‌ آمریکا پخش می‌شوند و لیگ آمریکا در حال گسترش است و استقبال تماشاگران پیش از شیوع کرونا بسیار زیاد بوده است.

ساندرلند می‌گوید: "می‌بینید جوانان زیادی که می‌توانند بسکتبال، فوتبال آمریکایی یا بیس‌بال بازی کنند، سراغ فوتبال می‌روند و فوتبالیست حرفه‌ای می‌شوند."