شهروندان افغانستانی وطن خود را به خاطر ناامنی، فقر و بیکاری و نزدیک بودن مرگ به لحظه‌هایشان، ترک می‌کنند و به ایران می‌روند. آن‌ها معمولا قاچاقی راهی ایران می‌شوند، به شهر مرزی «نیمروز» می‌روند، قاچاق‌بر پیدا می‌کنند و جان و مال خود را در اختیار او قرار می‌دهند تا بلکه چشم‌اندازی نسبت به آینده برایشان به ارمغان آید. میان این مهاجران غیرقانونی، شماری کودک وجود دارند که تحصیل در وطن را ترک کرده‌اند تا بلکه برای کمک به تامین معیشت خانواده‌‌های خود، کارگری کنند.
کاروان‌های مهاجران افغانستانی، برای رسیدن به ایران بایستی از مرز پاکستان عبور کنند؛ مرزی که در اختیار گروه «طالبان» قرار دارد و معمولا قاچاق‌بران با پرداخت مبلغی رشوه با نام «صلاحی» مسافران خود را از آنجا رد می‌کنند. اما کاروان آن‌ها به دست طالب‌ها گرفتار شد. قرار بود همگی این مسافران به راحتی قدم به خاک ایران بگذارند. اما مرزبانان ایرانی پی‌در‌پی شلیک می‌کردند تا آنکه یکی از دوستان موسی، کشته شد: «قبرش در همان "فیروزکوه" در استان غور است. آن‌قدر به ماشین شلیک کردند که دوستم همان‌جا کشته شد. چند نفر دیگر هم در آن تیراندازی‌ها کشته شدند و همان‌جا خاکشان کردیم.»
خودرو به منطقه‌ای رسید که مسافران بایستی پیاده طی می‌کردند. موسی روایت می‌کند که سه قاچاق‌بر با موتور حرکت می‌کردند و آن‌ها بایستی دنبالش می‌دویدند: «کمربندی بود. قاچاق‌برها ما را از پشتِ یک تپه، پیاده بردند. هرکس عقب می‌ماند، او را با چوب و شلاق می‌زدند تا بدود. خودشان سوار موتور بودند و ما باید دنبال آن‌ها می‌دویدیم. وقتی از کمربندی رد شدیم، موتور آن‌ها دنبال ما می‌آمد. بعد از رد شدن از کمربندی، ما را در وانت جاساز کردند و رویِ ما، چادر کشیدند تا پلیس متوجه جابه‌جایی ما نشود.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.