هنوز برگزیت اتفاق نیفتاده اما دولت کنونی بریتانیا گفته است که ۳۱ اکتبر این اتفاق خواهد افتاد و بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد. پارلمان بریتانیا اما در هفته‌ای که گذشت قانونی را تصویب کرد که طبق آن اگر این کشور تا تاریخ ۱۹ اکتبر نتواند با اتحادیه اروپا به توافق برسد، برگزیت اتفاق نخواهد افتاد.
برای همین با کاوه بهشتی‌زاده، وکیل مهاجرت و پناهندگی در بریتانیا گفت‌وگو کردم تا در کنار پرسیدن سوال‌های پناه‌جویانی که مقصدشان این کشور است، درباره شرایط آن‌ها بعد از برگزیت بپرسم. به باور بهشتی‌زاده اگرچه هنوز برگزیت در حالت تعلیق قرار دارد و آینده آن مشخص نیست، اما اگر این اتفاق بیفتد، شرایط بریتانیا برای پذیرش پناهجویان وخیم‌تر خواهد شد.بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری ابراز نگرانی کرده‌اند که اگر بریتانیا بدون توافق با اتحادیه اروپا از آن خارج شود، شرایط پناهجویان وخیم‌تر خواهد شد. تاکید آن‌ها بر قانون دوبلین۳ است که باعث پیوستن اعضای خانواده به یکدیگر می‌شود. مثلا کودکپناهجوی ۱۶ سالهای که در «کاله» - شهری در شمال فرانسه - تلاش می‌کند به انگلیس برسد، اگر عضوی از خانواده‌اش در بریتانیا باشد، می‌تواند به او بپیوندد. این نگرانی‌ها تا چقدر می‌تواند جدی باشد؟
تصمیم اتحادیه اروپا به پناهجویان مجرد یا خانواده‌هایی برمی‌گرد که همراه همدیگر هستند.
حزب لیبرال دموکرات بریتانیا رسما سیاست نه به برکسیت را اتخاذ کردحزب لیبرال دموکرات بریتانیا رسما سیاست عدم خروج از اتحادیه اروپا را اتخاذ کرد Oh
دیدار جانسون و یونکر؛ آخرین تلاش‌ها برای فرار از برکسیت بدون توافقنخست وزیر بریتانیا در دیدار خود با ژان کلود یونکر، پیشنهادهای کشورش را برای برکسیت همراه با توافق اعلام می‌کند.
هنوز برگزیت اتفاق نیفتاده اما دولت کنونی بریتانیا گفته است که ۳۱ اکتبر این اتفاق خواهد افتاد و بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد. پارلمان بریتانیا اما در هفته‌ای که گذشت قانونی را تصویب کرد که طبق آن اگر این کشور تا تاریخ ۱۹ اکتبر نتواند با اتحادیه اروپا به توافق برسد، برگزیت اتفاق نخواهد افتاد. این در حالی‌ست که سازمان‌های حقوق بشری خصوصا آن‌هایی که در حوزه پناهجویان فعالیت می‌کنند، هشدار داده‌اند اگر بریتانیا بر سر پناهجویان بعد از برگزیت به دستاوردی نرسد، شرایط پناهجویان سخت‌تر خواهد شد و برخی توافقات ملغی می‌شوند.
اگرچه از زمان رفراندوم سال ۲۰۱۶ که مردم بریتانیا رای به برگزیت دادند تاکنون هیچ تغییری در توافقات این کشور با اتحادیه اروپا رخ نداده است، اما مشخص نیست در آینده‌ای نه چندان دور، شرایط پناهجویان در این کشور به شکلی در خواهد آمد. آن‌هم بریتانیا؛ مقصد رویایی بیشتر پناهجویان، خصوصا ایرانی‌ها.
ارزش واحد پول این کشور، زبان انگلیسی، امکانات رفاهی برای پناهجویان و مهم‌تر از همه، وجود اشتغال خصوصا «کارهای سیاه» یعنی غیرقانونی، انگیزه‌های اصلی پناهجویان برای رسیدن به این کشور است.
برای همین با کاوه بهشتی‌زاده، وکیل مهاجرت و پناهندگی در بریتانیا گفت‌وگو کردم تا در کنار پرسیدن سوال‌های پناه‌جویانی که مقصدشان این کشور است، درباره شرایط آن‌ها بعد از برگزیت بپرسم. به باور بهشتی‌زاده اگرچه هنوز برگزیت در حالت تعلیق قرار دارد و آینده آن مشخص نیست، اما اگر این اتفاق بیفتد، شرایط بریتانیا برای پذیرش پناهجویان وخیم‌تر خواهد شد.بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری ابراز نگرانی کرده‌اند که اگر بریتانیا بدون توافق با اتحادیه اروپا از آن خارج شود، شرایط پناهجویان وخیم‌تر خواهد شد. تاکید آن‌ها بر قانون دوبلین۳ است که باعث پیوستن اعضای خانواده به یکدیگر می‌شود. مثلا کودکپناهجوی ۱۶ سالهای که در «کاله» - شهری در شمال فرانسه - تلاش می‌کند به انگلیس برسد، اگر عضوی از خانواده‌اش در بریتانیا باشد، می‌تواند به او بپیوندد. این نگرانی‌ها تا چقدر می‌تواند جدی باشد؟
باید توجه داشت که در این خصوص دو قانون وجود دارد؛ دوبلین۳ و دابز. طبق قانون دوبلین پناهجویان باید در اولین کشور اتحادیه اروپا که قدم می‌گذارند، درخواست پناهندگی کنند. در این قوانین استثناهایی هست. مثلا مادر و فرزند یا زن و شوهری که از هم جدا شده باشند، می‌توانند به هم بپیوندند. کشورها مسوول هستند تا آن‌ها را به هم برسانند. مثلا مادر در آلمان، پدر در فرانسه و کودک ۱۶ساله در بریتانیا هستند. این سه کشور بایستی با یکدیگر شور کنند تا ترجیح خانواده را بسنجند و آن‌ها را به هم برسانند. آیا بعد از برگزیت حتی بدو توافق، این قانون لغو می‌شود؟ به نظر من به احتمال زیاد بریتانیا بر سر اجرایی شدن این قانون با اتحادیه اروپا همکاری خواهد کرد. این به نفع کشورهاست که خانواده‌ها را از هم جدا نکنند. از سوی دیگر، بریتانیا یکی از امضاکنندگان قوانین حقوق بشری اتحادیه اروپاست که قراردادی کاملا جدا از عضویت در اتحادیه اروپا به حساب می‌آید. خانواده‌هایی که در اتحادیه اروپا از هم جدا افتاده‌اند می‌توانند از قوانین حقوق بشری استفاده کنند و به هم برسند.
اما قانون دابز روایت دیگری دارد. دابز کودک‌پناه‌جویی بود که شش سال داشت و بعد از شروع جنگ جهانی دوم، با قطار به همراه با پدرش از چکسلواکی سابق به بریتانیا قدم گذاشت. او با داشتن این تجربه تلخ تاریخی مدتی نماینده حزب کارگر بود و همینک عضو مجلس اعیان است. او از بریتانیا خواست که به پناهجویان زیر ۱۸ سالی که در کاله، یونان یا ایتالیا گیر کرده‌اند رسیدگی کند، آن‌ها را به بریتانیا آورده و پناهندگی‌شان را تایید کند. دولت بریتانیا بعد از فشارهای زیاد از سوی لردها، وکلا و فعالان حقوق بشری قبول کرد که ۳هزار کودک‌پناهجو را به بریتانیا بیاورد. خصوصا اگر عضوی از خانواده‌شان در این کشور زندگی می‌کرد و قوانین دوبلین شامل حال آن‌ها نمی‌شد. قانون دابز حتی افراد بالای ۱۸ سال را هم شامل می‌شد. بریتانیا اما بعد از وارد کردن ۴۰۰ پناه‌جوی نوجوان، به این امر خاتمه داد. الان روی بریتانیا فشار هست که به قول خود عمل کند و پشتیبان ۲۶۰۰ کودکپناهجوی دیگر شود. اما باید بگوییم که اجرایی شدن قانون دابز دیگر تمام شده است؛ چه برگزیت بیاید و چه نیاید.گفتید کشورها موظف هستند که بر اساس ترجیح خانواده اقدام کنند. اما تابستان سال گذشته، سران اتحادیه اروپا تصویب کردند که پناهجویان حق انتخاب مقصد را ندارند.
تصمیم اتحادیه اروپا به پناهجویان مجرد یا خانواده‌هایی برمی‌گرد که همراه همدیگر هستند. اما اگر خانواده از راه قاچاق وارد اتحادیه اروپا شده و قاچاقچی آن‌ها را از هم جدا کرده باشد، کشورها موظف هستند که اعضای یک خانواده را به یکدیگر برسانند. در قوانین هست که هیچ کشوری حق ندارد اعضای خانواده را از هم جدا کند. وگرنه نقض کامل حقوق بشری است که می‌تواند به سادگی در دادگاه مطرح شود. معمولا نظر تصمیم‌گیرنده اصلی را در نظر می‌گیرند و بعد کودکان. چون کودکان دوست پیدا کرده‌اند، زبان یاد گرفته‌اند یا در مدرسه مشغول به تحصیل هستند. نتیجه نهایی به تصمیم‌گیری جمعی بین خانواده، کودک و کشورهای مختلف برمی‌گردد.در دنیای پناهجویی شنیده‌های بسیاری درباره بریتانیا و روند بررسی پرونده‌ها وجود دارد. گاهی حتی پناه‌جویانی که برگه پلیس به همراه دارند، خود را پناهنده می‌دانند. روند رسیدگی به این پرونده‌ها دقیقا به چه شکل است و چقدر طول می‌کشد؟
جواب این سوال واقعا به شانس برمی‌گردد. وقتی فردی امروز وارد بریتانیا می‌شود و تقاضای پناهندگی می‌دهد همان روز مصاحبه کوتاهی صورت می‌گیرد تا نحوه رسیدن آن فرد به بریتانیا مشخص شود. او را در مکانی به مدت ۲۸ روز یا کم‌تر نگهداری می‌کنند. بعد از آن خانه و حقوق پناهندگی برایش در نظر می‌گیرند. پروسه رسیدگی پناهندگی در بریتانیا از فرد به فرد متفاوت است. ممکن است یک نفر طی ۱۰ روز پناهندگی بگیرد و فرد دیگری طی دو سال.
البته سیستمی در بریتانیا وجود دارد به نام «سیستم سریع رسیدگی به پناهجویی.» یعنی پناهجویان را در بازداشتگاه نگه می‌دارند و کل پروسه نباید بیش از ۶ تا ۸ هفته طول بکشد. مثلا پناهجویان کشورهای هندوستان، پاکستان، نیجریه و بنگلادش مطمئنا در این سیستم قرار می‌گیرند چون بریتانیا این کشورها را کشورهای امن می‌داند. پس رسیدگی به پرونده‌ها آسان‌تر است و راحت‌تر می‌تواند پاسخ منفی بدهد و آن‌ها را اخراج کند.
در خصوص شهروندانی که از ایران می‌آیند، روند بررسی پرونده‌ها متفاوت است. موکلی داشتم از کارمندان بی‌بی‌سی که در همین سیستم، پاسخ مثبت گرفت. چون واضح است که کارمندان بی‌بی‌سی فارسی در ایران جان‌شان در خطر خواهد بود.اما بیشتر پناهجویان ایرانی نه کنش‌گران سیاسی هستند و نه روزنامه‌نگاران. اکثرا پناهجویان اقتصادی و بعد خانوادگی هستند. مثل زنانی که تنها یا با فرزندان‌شان از خشونت خانگی فرار کرده‌اند. رسیدگی به این پرونده‌ها چطور پیش می‌رود؟
بررسی این پرونده‌ها تا زمان گرفتن پاسخ نهایی بین ۶ ماه تا ۲ سال طول خواهد کشید. این مساله هم به شانس آن پناه‌جو برمی‌گردد که کارمند وزارت کشور طی چه زمانی به کیس او رسیدگی کند. تا چهار ماه پیش سیستمی در بریتانیا حاکم بود که دولت را وادار می‌کرد طی ۶ ماه به پرونده پناهجویان پاسخ دهد. اما چهار ماه پیش دولت به این نتیجه رسید که بیش از نیمی از تازه‌واردان طی این مدت جوابی نگرفته‌اند. برای همین این سیستم کنار گذاشته شد. بعضی‌ها شانس دارند و زودتر جواب خود را می‌گیرند، برخی دیگر یک سال برای تعیین مصاحبه زمان نیاز دارند و یک سال هم برای گرفتن جواب.اگر پناهجویان وکیل نداشته باشند، این پروسه بیشتر طول می‌کشد؟ گرفتن وکیل برای آن‌ها چقدر هزینه خواهد داشت؟
تجربه من برعکس این مورد را نشان می‌دهد. احساس می‌کنم وزارت کشور بریتانیا علاقه‌ای به گرفتن پناه‌جو ندارد. برای همین پرونده آن‌هایی که وکیل ندارند، به سرعت مورد رسیدگی قرار می‌گیرد و ناآگاهی آن‌ها باعث سواستفاده بریتانیا می‌شود که سریع آن‌ها را رد کند. به همین دلیل بسیاری مهم است که پناهجویان به محض رسیدن به این کشور، با وکیل در ارتباط قرار بگیرند.
هزینه وکالت هم بستگی به پرونده دارد. اگر پرونده ساده‌ای باشد بین ۵۰۰ تا هزار پوند هزینه دارد. مثل خبرنگاری با چند صد مقاله و آثار شکنجه و حکم قضایی را در نظر بگیرید. این مدارک باید ترجمه شوند و در اختیار کارشناس قرار بگیرند. این پرونده کار بیشتری می‌برد و گران‌تر است. بعضی از وکلا با درک شرایط پناه‌جو هزینه را تعیین می‌کنند. مثلا می‌گویند تا فلان مرحله، سه هزار پوند هزینه خواهند داشت.
بریتانیا هم خدمات دولتی دارد که پناهجویان از آن می‌توانند استفاده کنند. به عنوان نمونه، دولت بریتانیا برای پذیرفتن پرونده هر پناه‌جو ۴۱۳ پوند می‌پردازد.شرایط مکان‌های زندگی که در اختیار پناهجویان قرار می‌گیرد چگونه است؟ آیا خانه‌هایی مستقل است یا چندین نفر ناچار به زندگی با یکدیگر خواهند بود؟
بریتانیا خانه‌هایی برای پناهجویان اجاره می‌کند که معمولا ۳ تا ۶ خوابه است. چندین پناه‌جو را با هم در آن قرار می‌دهند. معمولا هم سعی می‌کنند ملیت‌ها را یکسان انتخاب کنند تا زندگی راحت‌تری داشته باشند. گاهی هم ملیت‌ها متفاوت است. در بعضی مواقع که اتاق‌ها بزرگ باشد از پناهجویان می‌خواهند که چند نفر در یک اتاق زندگی کنند.
در سال گذشته شمار پناه‌جویانی که به بریتانیا وارد شدند به شکل چشم‌گیری بالا رفته است. خصوصا آن‌هایی که با قایق از فرانسه و با عبور از کانال مانش، خود را به این کشور رسانده‌اند. حتی در گزارشی آمده بود که زنی ایرانی در ۹ آگوست به دلیل وحشت سکته کرده و از قایق به دریا پرت شده و جان خود را از دست داده است.برخوردهای اولیه با این پناهجویان چیست؟ تکلیف پیکرهای آن‌هایی که جان باخته‌اند چیست؟
اولین اقدام بررسی هویت پناهجویان است که دولت بریتانیا مطمئن شود آن‌ها تهدیدی برای امنیت کشور هستند یا خیر. اگر نباشند، سریع به مساله مشکلات جسمی و روحی‌شان رسیدگی می‌شود. یعنی بعد از ملاقات با یک کارمند وزارت کشور و انجام پیش‌مصاحبه نخست، دومین قدم، احضار پزشک یا پرستار برای معاینه است. اگر مشکلی وجود داشته باشد سریعا مورد رسیدگی قرار می‌گیرد. اگر جنازه‌ای را پیدا کنند اول بررسی می‌کنند که بیماری داشته باشد یا خیر. معمولا هویت متوفی را مشخص می‌کنند، با خانواده‌اش تماس می‌گیرند و پیکر را به کشور مبدا برمی‌گردانند. در غیر این‌صورت، بدن همان‌جا دفن می‌شود.
احتمال بازداشت شدن افرادی که به بریتانیا می‌رسند بسیار است. اگر بازداشت شوند به بازداشتگاه منتقل می‌شوند، در غیر این‌صورت در هتل‌هایی اسکان داده می‌شوند که دولت بریتانیا مخصوص پناهجویان اجاره می‌کنند.تاسف‌بار. در بریتانیا حدی برای بازداشت مشخص نشده است. من پناه‌جویانی را دیده‌ام که برای ۶ یا ۷ سال در بازداشت بوده‌اند. در حالی‌که نداشتن مدت زمان مشخص روی روحیه افراد هم تاثیر می‌گذارد. زندانی می‌داند که تا کی محکوم به گذراندن زندان است. اما پناه‌جوی در بازداشت هیچ چشم‌اندازی به آزادی‌اش ندارد. امکاناتی مثل باشگاه ورزشی، کلاس‌های زبان و مهارت‌یابی برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود اما صرفا برای وقت پر کردن. به پناه‌جو می‌گویند اگر بخواهی، می‌توانی کار هم بکنی. اما با ساعتی یک پوند. در حالی‌که حداقل دستمزد برای کارگر نزدیک به ۹ پوند است. در واقع یک پناه‌جوی بازداشتی در پایان روز کاری دستمزدی می‌گیرد که یک شهروند برای یک ساعت کار دریافت خواهد کرد. البته این مساله به خاطر اعتراض‌های بسیار، قرار است به دادگاه استیناف برود.
پناهجویان در بازداشت‌گاه‌ها اینترنت، تلفن و کتاب‌خانه دارند اما اجازه خروج از بازداشتگاه را ندارند.
یکی از پرونده‌ها بسیار تاثربرانگیز بود. پناهجویی که در ۱۸ سالگی بازداشت شد ولی هنگام آزادی ۲۵ سال داشت. وقتی پرونده بعد از ۵۳ ماه به دادگاه رفت، قاضی گفت بازداشت هنوز قانونی است. او ۱۰ ساله بود که وارد بریتانیا شد. مشخص نبود از کجا آمده است. او را در فرودگاه پیدا کرده بودند. این کودک را به محلی مثل بهزیستی فرستادند. اما متاسفانه به خاطر شرایط و محیط، به یکی از شرورترین جنایت‌کاران بریتانیا تبدیل شد. در ۱۵ سالگی رییس یکی از گروه‌های خراب‌کاری شد و در زندان باند مواد مخدر به راه انداخت. حتی اقدام به تهدید خانواده پلیس‌های زندان کرد. پرونده او هنوز ادامه دارد و حالا با پابند الکترونیکی در خانه‌ای زندگی می‌کند که باید از ساعت ۸ شب تا ۶ صبح در آن بماند. افراد بسیاری مثل او هستند که در بازداشتگاه و زندان به سر می‌برند.در آخرین گزارش‌هایی که پیرامون پناه‌جویانی منتشر شد که با قایق به بریتانیا رسیده‌اند، گفته شده است که تعداد ۶۵ نفر را بازگردانده‌اند. دولت هم اعلام کرده است که برای مجازات و درس عبرت، به بازگرداندن این پناهجویان ادامه خواهد داد. اطلاعی دارید که چقدر این تهدید جدی است؟
کاملا از این روند آگاه هستم. بریتانیا می‌خواهد پیام محکمی به پناهجویان بدهد که از این راه خطرناک اقدام نکنند. چندین نفر از موکلان من هم در این جمعیت بودند. اما بریتانیا تصمیم گرفت آن‌ها را به اولین کشوری برگرداند که در آن اثر انگشت داشتند. گروهی از پناه‌جویانی که با قایق آمده بودند افرادی هستند که تقاضای پناهندگی‌شان در نروژ، بلژیک، ایتالیا و رومانی و فرانسه رد شده است. بریتانیا خصوصا نخست‌وزیر و وزرای جدید کشور، برای آن‌که از فاجعه بزرگ در آب‌های بریتانیا جلوگیری کنند، تصمیم گرفتند که با این پیام، چنین راه خطرناکی را مسدود سازند. به این شکل که اگر شما موفق هم بشوید از این طریق به بریتانیا وارد شوید، شما را برمی‌گردانیم. خبر دارم بسیاری از آن‌ها به کشورهای دیگر فرستاده شده‌اند. اگر پناهجویی در کشوری دیگر اثرانگشت نداشته باشد اما با قایق از فرانسه به بریتانیا آمده باشد، بریتانیا این فرد را به فرانسه برمی‌گرداند. اما اگر پناه‌جویانی باشند که شانس بیاورند، ممکن است در بریتانیا مورد بررسی قرار بگیرند. طبق قانون دوبلین بریتانیا تنها ۶ماه فرصت دارد تا پناهجویان را برگرداند و اگر این مدت طی شود، ناچار است که پرونده‌شان را در همین بریتانیا بررسی کند. دو برادر موکلم بودند که یکی در کرواسی اثرانگشت داشت و دیگری در ایتالیا. بریتانیا برای کرواسی نامه نوشت که این پناه‌جو را برنمی‌گردانیم اما برادر دیگر را به ایتالیا برگرداند. نمیتوانم بگویم چرا این اقدام صورت می‌گیرد. این اختیاری است که وزارت کشور دارد تا قانونی عمل کند یا غیرقانونی.
به نظر من دولت بریتانیا مساله وارد شدن پناهجویان با قایق را جدی گرفته است و فکر می‌کنم اکثر این پناهجویان را برخواهد گرداند؛ حداقل به فرانسه.به برگزیت برگردیم. تحلیل‌ها حاکی از آن است که خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا معضلات بزرگ اقتصادی برای این کشور به همراه دارد. یکی از مهم‌ترین عوامل ورود پناهجویان به این کشور هم به دلیل اقتصاد قوی آن و خصوصا وجود کارهای سیاه است. به نظر شما، بعد از برگزیت در حوزه اقتصادی، شرایط پناهجویان سخت‌تر خواهد شد؟
طبق آخرین گزارش‌هایی که دولت بریتانیا منتشر کرده است، در صورت وقوع برگزیت، اقتصاد کشور که پنجمین اقتصاد بزرگ دنیاست، طی ده سال آینده ۵ تا ۸ درصد کوچک‌تر خواهد شد. در اقتصاد یک کشور، ۵درصد رقم بالایی است و مسلما روی اقتصاد کشور تاثیر دارد. ارزش پوند امروز طی ۵ تا ۱۰ سال افت خواهد داشت. برگزیت نه تنها بحران سیاسی و هویتی است بلکه بحرانی اقتصادی خواهد بود. آزادی‌های تجارت با اتحادیه اروپا در سیستم گمرکی و مارکت بزرگ این اتحدیه از دست می‌رود. درباره دسترسی به ۵۰۰میلیون مشتری صحبت می‌کنیم.
در این روند، وضعیت پناهجویان هم بدتر خواهد شد. بریتانیا طی سالهای گذشته تا جایی‌که توانسته امکاناتی مثل حقوق ماهیانه، تخصیص محل زندگی و موارد دیگر را برای پناهجویان کم کرده است. مثلا پولی که به پناهجویان می‌دهند اصلا با تورم قابل مقایسه نیست. این مبلغ نصف بیمه بیکاری است که شهروندان بریتانیایی دریافت می‌کنند. باید در نظر داشت که بیمه بیکاری برای شهروندان این کشور طبق قوانین بریتانیا خط فقر محسوب می‌شود. نصف این مبلغ برای پناهجویان در نظر گرفته شده است. یعنی هفته‌ای ۳۶پوند و ۳۵ پنس. هزینه اجاره خانه، پول برق و آب و گاز برعهده دولت است. اما هزینه تلفن پرداخت نمی‌شود. اگر پناه‌جو بخواهد به قراری رسمی و دولتی برود برایش بلیت می‌فرستند اما هزینه رفتن به پزشک یا وکیل برعهده خود او خواهد بود.
اگر پناهجویان پاسخ رد برای درخواست پناهندگی‌شان دریافت کنند، این خدمات را هم طی ۲۸ روز از دست می‌دهند. با چنین شرایطی، نمیتوانم درباره پناه‌جویانی که تصمیم دارند به شکل غیرقانونی (سیاه) زندگی و کار کنند، نظری داشته باشم. این تصمیم شخصی هر فردی است.آیا پناه‌جویانی که درخواست‌شان رد می‌شود، برگه ترک خاک دریافت می‌کنند؟ چه مدت وقت دارند تا بریتانیا را ترک کنند؟
دولت بریتانیا به این افراد نامه می‌فرستد که پاسخ درخواست شما منفی است و لطفا کشور ما را ترک کنید. اما هیچ زمانی روی این برگه مشخص نشده است. برای همین زندگی و اشتغال سیاه به راه میفتد. البته بازگرداندن پناهجویان به ایران اتفاق نمیفتد. هم به خاطر روابط دو کشور و هم این‌که ایران با پذیرفتن اجباری پناهجویان رد شده، موافقت نکرده است. آن‌ها می‌توانند بعد از یک یا دو سال دوباره درخواست بدهند. اگر کمبود مدارک هم باعث شود که ادعای پناه‌جو مورد قبول واقع نشود، او می‌تواند بعد از تکمیل مدارک‌اش دوباره درخواست پناهندگی بدهد.فکر می‌کنید بعد از برگزیت، بریتانیا همچنان مقصد رویایی پناهجویان باشد؟
بریتانیایی که امروز به عنوان کشوری با آزادی بیان و فکر می‌شناسیم و بهترین دانشگاه‌ها و بازار کار خوبی دارد، واحد پولش قوی است و با پاسپورت آن می‌توان به ۱۶۰ کشور جهان سفر کرد، بعد از برگزیت دیگر چنین نخواهد بود. در حال حاضر یکی از راست‌گراترین و نژادپرست‌ترین دولت‌های تاریخ بریتانیا حکومت را در اختیار دارد. دولتی که وزیر کشور آن به اعدام معتقد است و نخست‌وزیرش بدون هیچ ابایی، دروغ می‌گوید و اعضای حزب‌‌اش را به خاطر موافق نبودن با برگزیت اخراج می‌کند. بریتانیا به کشوری کاملا دو دسته تبدیل شده است. عده‌ای می‌خواهند در اتحادیه اروپا بمانند و دسته دوم می‌خواهند این اتحادیه را ترک کنند. این را در حالی می‌گویم که در بریتانیا زندگی می‌کنم، پاسپورت این کشور را دارم، همسرم بریتانیایی است و خانه خودم را دارم. اما بریتانیا بعد از برگزیت، جذابیت‌های قبلی را برای مهاجرت و پناهندگی نخواهد داشت.