چین و هند به شدت بر سر ساخت‌وساز در امتداد مرز مورد اختلاف خود در منطقه هیمالیا با یکدیگر رقابت می‌کنند. جاده داربوک-شیوک-داولت بگ اولدی ۲۵۵ کیلومتر طول دارد و با عبور از گردنه‌های کوهستانی پرپیچ‌وخم به مرتفع‌ترین باند پرواز دنیا می‌رسد که بیش از ۵ هزار متر بالاتر از سطح دریا و در منطقه لداخ واقع شده است.
این راه ارتباطی سال گذشته و بعد از نزدیک به دو دهه کار به پایان رسید و اتمام آن می‌تواند توان انتقال سریع نیرو و تجهیزات هند را هنگام درگیری احتمالی افزایش دهد.
به نظر می‌رسد که فعالیت‌های عمرانی اخیر هند، از جمله این جاده جدید، باعث خشم چین شده است - اما خود چین سال‌ها است که دارد در امتداد مرز ساخت‌وساز می‌کند. گرایش هر دو طرف به این است که به ساخت‌وسازهای طرف مقابل به عنوان اقدامی محاسبه‌شده برای رسیدن به برتری تاکتیکی نگاه کنند، و خبر آغاز پروژه‌های بزرگ به افزایش تنش‌ها منجر می‌شود.
پایگاه هوایی دوالت بگ اولدی در سال ۲۰۰۸ دوباره فعال شد. اتمام راه ارتباطی جدیدی که این پایگاه هوایی مهم را به شهر له، مرکز منطقه، وصل می‌کند، توانایی هند برای ارسال سریع تجهیزات را بیشتر کرده است. این جاده که در چهار فصل سال قابل استفاده است، در ۲۰ کیلومتری گردنه قراقروم و در امتداد خط کنترل واقعی در شرق لداخ قرار دارد. headtopics.com
گفته می‌شود که یکی از دلایل اصلی درگیری بین نیروهای طرفین که به کشته شدن حداقل ۲۰ سرباز هندی منجر شد، جاده‌ای جدید برای یکی از پایگاه‌های هوایی هند بوده است که در نزدیکی مرز و در ارتفاعات منطقه واقع شده است.
چرا سربازان چین و هند در منطقه‌ای مرزی با هم درگیر شدند؟
جاده داربوک-شیوک-داولت بگ اولدی ۲۵۵ کیلومتر طول دارد و با عبور از گردنه‌های کوهستانی پرپیچ‌وخم به مرتفع‌ترین باند پرواز دنیا می‌رسد که بیش از ۵ هزار متر بالاتر از سطح دریا و در منطقه لداخ واقع شده است. این راه ارتباطی سال گذشته و بعد از نزدیک به دو دهه کار به پایان رسید و اتمام آن می‌تواند توان انتقال سریع نیرو و تجهیزات هند را هنگام درگیری احتمالی افزایش دهد.
درگیری روز ۱۵ ژوئن در دره گلوان نگرانی‌ها بابت سر ریز شدن تنش بین این دو قدرت هسته‌ای را افزایش داد. آن‌ها هرگز بر سر محل دقیق مرز ۳۵۰۰ کیلومتری خود به توافق نرسیده‌اند، و ارتش‌هایشان - هر دو از بزرگترین‌ها در دنیا - در خیلی از نقاط این ناحیه کوهستانی و متروک روبه‌روی یکدیگر موضع گرفته‌اند.هم چین و هم هند نه تنها پول و نیروی انسانی به ساخت جاده، راه‌آهن و پایگاه هوایی در امتداد "خط کنترل واقعی" - مرز بالفعل بین دو کشور - اختصاص داده‌اند، بلکه ادوات نظامی خود را نیز در منطقه نوسازی کرده‌اند.
به نظر می‌رسد که فعالیت‌های عمرانی اخیر هند، از جمله این جاده جدید، باعث خشم چین شده است - اما خود چین سال‌ها است که دارد در امتداد مرز ساخت‌وساز می‌کند. گرایش هر دو طرف به این است که به ساخت‌وسازهای طرف مقابل به عنوان اقدامی محاسبه‌شده برای رسیدن به برتری تاکتیکی نگاه کنند، و خبر آغاز پروژه‌های بزرگ به افزایش تنش‌ها منجر می‌شود.
در تابستان ۲۰۱۷، این دو کشور در فلات دوکلام در شرق لداخ در برابر یکدیگر صف کشیدند. آن تقابل نیز بر سر ساخت‌وساز بود؛ چین قصد داشت که جاده‌ای را در نزدیکی مثلث مرزی بین این دو کشور و بوتان طولانیتر کند.هند فاصله را کم می‌کند
پایگاه هوایی دوالت بگ اولدی در سال ۲۰۰۸ دوباره فعال شد. اتمام راه ارتباطی جدیدی که این پایگاه هوایی مهم را به شهر له، مرکز منطقه، وصل می‌کند، توانایی هند برای ارسال سریع تجهیزات را بیشتر کرده است. این جاده که در چهار فصل سال قابل استفاده است، در ۲۰ کیلومتری گردنه قراقروم و در امتداد خط کنترل واقعی در شرق لداخ قرار دارد.
هند از سال‌ها پیش در دوالت بگ اولدی نیرو مستقر کرده است، اما تا پیش از راه‌اندازی مجدد این پایگاه و ساخت این جاده، تنها راه رساندن تدارکات به این نیروها انداختن محموله از بالگرد بود. چیزی را هم نمی‌شد از آنجا خارج کرد و اطراف باند پرواز به "قبرستان تجهیزات" تبدیل شده بود.
هند در گرماگرم تنش‌های مرزی با چین ۵ جنگنده رافال دریافت کرد
هند حالا دارد با ساختن جاده و پل این راه را به مراکز لجستیکی درون‌مرزی و پاسگاه‌های خط کنترل واقعی وصل می‌کند. این کار به نیروهای گشتی هند اجازه خواهد داد تا جلوتر بروند و واقعیت‌های تاکتیکی منطقه را عوض می‌کند.توضیح تصویر،
فرود هواپیمای ترابری سنگین هند روی باند مرتفع‌ترین فرودگاه جهان در دوالت بگ اولدی
با وجود درگیری‌های اخیر، هند اعلام کرده است که به بهبود زیرساخت‌هایش ادامه خواهد داد و روند انتقال ۱۲ هزار کارگر به مناطق مرزی را تکمیل خواهد کرد.
هند سال‌ها بود که زیرساخت‌هایش را رها کرده بود، اما حالا می‌خواهد با توسعه مناطق مرزی خود با چین برتری تدارکاتی این کشور را از بین ببرد.
در مجموع برای ساخت ۷۳ جاده و ۱۲۵ پل استراتژیک در طرف هندی خط کنترل واقعی برنامه‌ریزی شده است. اما تا امروز تنها ۳۵ جاده تکمیل شده است و ۱۱ جاده دیگر نیز قرار است تا پایان سال کامل شود.
دهلی در عین حال ساخت ۹ راه‌آهن استراتژیک را نیز تصویب کرده است که قرار است در امتداد مرز چین کشیده شوند و امکان حمل سریع تجهیزات زرهی سنگین را برای ارتش هند مهیا کنند.توضیح تصویر،
هند ساخت جاده در امتداد مرزش با چین را تسریع کرده است
این کشور ۲۵ پایگاه هوایی نیز در مناطق مرزی دارد، اما در حال حاضر روی توسعه میدان‌های فرود مقدم تمرکز کرده است. هند در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که هشت میدان را نوسازی خواهد کرد و هفت میدان جدید نیز در نزدیکی مرز خواهد ساخت.
اما پروژه‌های عمرانی هند به دلایل مختلف، از جمله شرایط منطقه‌ای، محدودیت‌های بودجه‌ای و تاخیرات اداری، کند پیش می‌رود و این کشور راه زیادی برای طی کردن دارد.چین در سالیان اخیر از توانایی‌های عمرانی مثال‌زدنی خود استفاده کرده است و در امتداد مرز شبکه‌ای از پایگاه‌های هوایی، پادگان‌های نظامی و زیرساخت‌های فیزیکی دیگر ایجاد کرده است.
برنامه راه‌سازی پکن در منطقه هیمالیا در اوایل دهه ۱۹۵۰ آغاز شد و حالا شبکه جاده‌ای و ریلی گسترده‌ای در تبت و استان یون‌نان دارد.
این کشور در عین حال قصد دارد جاده قدیمی تبت-سین‌کیانگ را به بزرگراه ملی جی۲۱۹ که تقریبا در امتداد کل مرز دو کشور کشیده شده است وصل کند. تا پایان سال نیز جاده‌ای بتونی بین مدوگ و زایو در نزدیکی ایالت آروناچال پرادش هند کشیده خواهد شد که چین مدعی حاکمیت بر آن است.
از طرف دیگر مسیر ریلی جدیدی نیز بین شیگاتسه، دومین شهر بزرگ تبت، و نینگچی در نزدیکی مرز هند در دست ساخت است و برنامه‌ای هم برای ساخت خط آهن دیگری بین شیگاتسه و یادونگ وجود دارد. این منطقه شاهد درگیری بین نیروهای دو طرف در اوایل ماه مه امسال بود.
چین حدود ۱۲ پایگاه هوایی در برابر هند دارد که ۵ تای آن‌ها در تبت کاربری مسافری نیز دارند.
این کشور حالا دارد ۳ فرودگاه جدید در تبت می‌سازد و فرودگاه‌های شیگاتسه، نگاری گونسا و لهاسا را با اضافه کردن آشیانه‌های زیرزمینی و باندهای جدید توسعه می‌دهد.
کارشناسان نظامی می‌گویند که هند از نظر نیروی هوایی در موقعیت بهتری است، چرا که پایگاه‌های چین عمدتا هم فاصله بیشتری با خط کنترل واقعی دارند و هم در نقاط مرتفعتری واقع شده‌اند. رقیق بودن هوا در این نقاط به این معنی است که هواپیماها بالاجبار باید سوخت و مهمات کمتری حمل کنند.این ساخت‌وسازهای مرزی تنها یک هدف دارد: فراهم کردن شرایط لازم برای انتقال سریع نفرات و تجهیزات نظامی به مناطق مرزی در صورت بروز جنگ تمام‌عیار.
هند برای مدت مدیدی مخالف توسعه زیرساخت‌ها بود، چرا که فکر می‌کرد بهبود زیرساخت‌ها در نزدیک مرز به نیروهای چینی کمک خواهد کرد که در صورت شروع جنگ سریعتر به داخل خاک کشور نفوذ کنند. اما حالا دارد این استدلال را کنار می‌گذارد.
این دو کشور یک بار در سال ۱۹۶۲ با یکدیگر جنگیده‌اند که به شکست مفتضحانه هند منجر شد. در سه دهه گذشته نیز چند دور مذاکره برگزار شد که هیچ کدام موفق به حل اختلافات مرزی نشدند.توضیح تصویر،راجسواری پیلای، عضو بنیاد پژوهشی آبزرور، می‌گوید پروژه‌های عمرانی هند "در قدم اول واکنشی دفاعی به تهدید ناشی از زیرساخت‌های چین است که به ارتش این کشور اجازه می‌دهد خیلی سریع دست به عملیات تهاجمی بزند و نیروهای خود را به مناطق مورد اختلاف اعزام کند."
از طرف دیگر، رسانه‌های دولتی چین به بسیج سریع نیروهای این کشور برای اجرای رزمایش در نزدیکی مرز هند و نقش شبکه حمل‌ونقل موثر خود اشاره کرده‌اند.
روزنامه گلوبال تایمز از قول کهنه‌سرباز ناشناسی نقل کرد که "مقیاس و زمان کوتاه بسیج نیروها نشان داد که ارتش می‌تواند قدرت خود را در هر نقطه از چین که بخواهد متمرکز کند و نیروهای خود را در مناطق دورافتاده، از جمله در ارتفاعات، تقویت کند."
خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بی‌‌بی‌سی فارسی دنبال کنید