وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به افغانستان پیشنهاد کرده که شبه نظامیان لشکر فاطمیون را که نیروی قدس شاخه برون مرزی سپاه پاسداران آنها را برای جنگ در سوریه آموزش داده بود، در افغانستان و تحت فرماندهی این کشور به کار بگیرد.
پیشنهاد ظریف تکرار طرحی مشابه «حزب‌الله» در لبنان، «حشدالشعبی» در عراق و «انصارالله» در یمن است که گروه‌های شبه نظامی تعلیم دیده از سوی نیروی قدس سپاه هستند و در این کشورها به صورت نیابتی هم‌سو با جمهوری اسلامی ایران عمل می‌کنند. «حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله لبنان به صراحت گفته است که جمهوری اسلامی منابع مالی و تسلیحاتی این گروه را تامین می‌کند.
حال جمهوری اسلامی از زبان ظریف پیشنهاد داده است که دولت افغانستان اعضای لشکر فاطمیون را تحت فرماندهی خود درآورد و برای کمک به امنیت در داخل مرزهای خود آنها را استخدام کند. پذیرش این پیشنهاد برای دولت افغانستان چنان موانع جدی دارد که اگر استخدام فاطمیون محال نباشد، دست‌کم بسیار بسیار دشوار و موکول به آینده‌ای دور خواهد بود.
لشکر فاطمیون سابقه‌ای دراز در جمهوری اسلامی دارد.
وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به افغانستان پیشنهاد کرده که شبه نظامیان لشکر فاطمیون را که نیروی قدس شاخه برون مرزی سپاه پاسداران آنها را برای جنگ در سوریه آموزش داده بود، در افغانستان و تحت فرماندهی این کشور به کار بگیرد.آیا این پیشنهاد قابلیت اجرایی دارد؟«محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی به تلویزیون «طلوع» که در افغانستان فعالیت می کند،: «افغان‌هایی که در کشور سوریه جنگیده‌اند، بهترین نیروهایی هستند که اگر دولت افغانستان تمایل داشته باشد، می‌تواند از این نیروها، برای مبارزه با داعش و حفظ امنیت افغانستان استفاده کند. این نیروها، با سابقه رزم با تروریست‌ها و داعش می‌توانند کمکی به دولت افغانستان باشند.»
پیشنهاد ظریف تکرار طرحی مشابه «حزب‌الله» در لبنان، «حشدالشعبی» در عراق و «انصارالله» در یمن است که گروه‌های شبه نظامی تعلیم دیده از سوی نیروی قدس سپاه هستند و در این کشورها به صورت نیابتی هم‌سو با جمهوری اسلامی ایران عمل می‌کنند. «حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله لبنان به صراحت گفته است که جمهوری اسلامی منابع مالی و تسلیحاتی این گروه را تامین می‌کند.
حال جمهوری اسلامی از زبان ظریف پیشنهاد داده است که دولت افغانستان اعضای لشکر فاطمیون را تحت فرماندهی خود درآورد و برای کمک به امنیت در داخل مرزهای خود آنها را استخدام کند. پذیرش این پیشنهاد برای دولت افغانستان چنان موانع جدی دارد که اگر استخدام فاطمیون محال نباشد، دست‌کم بسیار بسیار دشوار و موکول به آینده‌ای دور خواهد بود.
لشکر فاطمیون سابقه‌ای دراز در جمهوری اسلامی دارد. در سال‌های ابتدای انقلاب بهمن۱۳۵۷ و جنگ ایران و عراق، بخش «حمایت از جنبش‌های آزادی‌بخش» سپاه پاسداران، گروهی از مهاجران افغانستانی در ایران را در قالب گروهی به نام سپاه محمد گردآورد و آنها را عازم جبهه جنگ با عراق کرد. عراق هم مشابه همین کار را با اتباع «فلسطینی»، «مصری» و «یمنی» در برابر ایران انجام می‌داد.
در اواخر جنگ ایران و عراق این گروه کوچک تبدیل به تیپ شده بود. این گروه شبه نظامی به غیر از «مجاهدین» داخل خاک افغانستان بود که از کمک‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای مبارزه با نیروهای «شوروی» و سپس «طالبان» برخوردار بودند.
پس از پایان جنگ ایران و عراق، جمهوری اسلامی، باقی مانده نظامیان افغانستانی آموزش دیده را برای مبارزه با طالبان به کشورشان فرستاد اما این شبه گروه نظامی در جریان جنگ‌های طولانی داخلی در افغانستان رو به انحلال گذاشت و شیرازه آن به عنوان یک واحد نظامی از هم پاشید.
نزدیک به دو دهه بعد در زمانی که بخش حمایت از جنبش‌های آزادی‌بخش سپاه به نیروی قدس تبدیل شده بود و جمهوری اسلامی برای حمایت از حکومت «بشار اسد» در عملیات نظامی در سوریه شرکت داشت، برخی فرماندهان و جنگجویانی که به افغانستان فرستاده بودند در «تیپ ابوذر» که بازماندگان افغانستانی از جنگ با عراق در داخل ایران بودند، ادغام شدند و گروه فاطمیون شکل گرفت.
گرچه ظریف می گوید که بدنه اصلی فاطمیون از «داوطلبان» افغانستانی که از کشورهای غیر ایران به آن می پیوستند تشکیل شده است، اما عضوگیری فاطمیون از میان مهاجران قانونی و غیرقانونی افغانستان در داخل ایران و عمدتا از استان‌های خراسان رضوی به مرکزیت «مشهد» بود. عضوگیری مهاجران افغانستانی از جمله در برابر