جوزپه پاترنو، دانشجوی ۹۶ ساله ایتالیایی که پیرترین دانشجوی ایتالیا به شمار می‌‌رود با موفقیت در امتحانات مدرک تحصیلی خود را از دانشگاه دریافت کرد. آقای پاترنو هر چند به گفته خودش با عشق به کتاب‌ها بزرگ شده بود، اما هیچ وقت شانس آن را که در دانشگاه تحصیل کند نیافته بود.
او با اشاره به ثبت نامش در رشته تاریخ و فلسفه دانشگاه پالرمو در دهه نود زندگی می گوید: «به خودم گفتم یا الآن یا هیچوقت، و بعد تصمیم گرفتم در سال ۲۰۱۷ ثبت نام کنم.»
وی اضافه کرد: «من می فهمیدم که ممکن است برای اخذ یک مدرک سه ساله کمی دیر باشد، اما به خودم گفتم بگذار ببینیم می توانم از پس‌اش بربیایم یا نه.»روز چهارشنبه او با کسب نمرات درخشان و رتبه اول در کلاس‌اش مورد تمجید فبریتزیو میچاری رئیس دانشگاه قرار گرفت. فرانچسکو ریزوتو، استاد جامعه شناسی دانشگاه پالرمو نیز وی را «نمونه‌ای برای دانشجویان جوان تر» خواند.
کلاس‌های نهایی درس آقای پاترنو به دلیل همه گیری کرونا به صورت ویئوکنفرانس برگزار می شد. آقای پاترنو که در سال‌های قبل از «رکود بزرگ» اروپا در دهه سی میلادی به دنیا آمده و در خانواده‌ای فقیر بزرگ شده بود، تنها توانسته بود از تعلیمات ابتدایی برخوردار شود. headtopics.com
او می گوید: «دانش همچون یک کیف دستی است که می توانم با خودم حمل کنم. این یک گنج است.»
جوزپه پاترنو دانشجوی ۹۶ ساله ایتالیایی که پیرترین دانشجوی ایتالیا به شمار می‌‌رود با موفقیت در امتحانات، مدرک تحصیلی خود را از دانشگاه دریافت کرد.
آقای پاترنو هر چند به گفته خودش با عشق به کتاب‌ها بزرگ شده بود، اما هیچ وقت شانس آن را که در دانشگاه تحصیل کند نیافته بود. او با اشاره به ثبت نامش در رشته تاریخ و فلسفه دانشگاه پالرمو در دهه نود زندگی می گوید: «به خودم گفتم یا الآن یا هیچوقت، و بعد تصمیم گرفتم در سال ۲۰۱۷ ثبت نام کنم.»
وی اضافه کرد: «من می فهمیدم که ممکن است برای اخذ یک مدرک سه ساله کمی دیر باشد، اما به خودم گفتم بگذار ببینیم می توانم از پس‌اش بربیایم یا نه.»روز چهارشنبه او با کسب نمرات درخشان و رتبه اول در کلاس‌اش مورد تمجید فبریتزیو میچاری رئیس دانشگاه قرار گرفت. فرانچسکو ریزوتو، استاد جامعه شناسی دانشگاه پالرمو نیز وی را «نمونه‌ای برای دانشجویان جوان تر» خواند.
کلاس‌های نهایی درس آقای پاترنو به دلیل همه گیری کرونا به صورت ویئوکنفرانس برگزار می شد.
آقای پاترنو که در سال‌های قبل از «رکود بزرگ» اروپا در دهه سی میلادی به دنیا آمده و در خانواده‌ای فقیر بزرگ شده بود، تنها توانسته بود از تعلیمات ابتدایی برخوردار شود.
او می گوید: «دانش همچون یک کیف دستی است که می توانم با خودم حمل کنم. این یک گنج است.»
وی درباره اینکه بعد از اتمام تحصیل اکنون چه برنامه‌ای برای آینده دارد گفت: «پروژه من این است که خودم را وقف نوشتن کنم. می خواهم تمام متونی را که شانس خواندنشان را نداشته‌ام درنوردم. این هدف من است.»