مدیرمسئول روزنامه «قانون» بار دیگر مجرم شناخته شد

مدیرمسئول «روزنامه قانون» به اتهام «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» مجرم شناخته شد. «شعبه ۹ دادگاه کیفری یک استان تهران»، به ریاست قاضی «محمدی کشکولی»، در روز ۱۳مهر۱۳۹۹ این حکم را صادر کرده است.

«احمد مومنی‌راد»،‌ سخن‌گوی هیئت‌منصفه دادگاه مطبوعات، در این‌ باره به «خبرگزاری جمهوری اسلامی ایرنا» گفته است که این هیئت «مهناز مظاهری»، مدیرمسئول روزنامه قانون، را مجرم شناخته و او را مستحق تخفیف مجازات ندانسته است. هنوز مصداق این اتهام روزنامه قانون مشخص نیست.

روزنامه قانون، نزدیک به جناح اصلاح‌طلب، از آبان‌ ماه ۱۳۹۱ در تهران منتشر می‌شود و پیش‌تر سه بار توقیف شده است و بارها از سوی نشریه‌های جناح مقابل یا همفکران آن‌ها مورد انتقاد قرار گرفته است.  

مهمان‌ ناخوانده ایران، دلیل توقیف جنجالی «قانون»

در یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌ها، قانون به خاطر تیتری که روز بعد از حضور «بشار اسد» در ایران منتشر کرده بود،‌ توقیف شد. این روزنامه، اسفند ماه ۱۳۹۷ در واکنش به حضور غیرمنتظره بشار اسد در تهران، او را «مهمان ناخوانده» خطاب کرده بود. سخنگوی هیئت‌منصفه مطبوعات در آن زمان گفته بود، توقیف قانون بر اساس نقض مصوبه «شورای عالی امنیت ملی» صورت گرفته است.  

پس از آن شورای سردبیری قانون بیانیه داد که این روزنامه بنا بر ابلاغ «دادسرای فرهنگ و رسانه» تا اطلاع ثانوی توقیف شده است، ولی چند ماه بعد، انتشار قانون از سر گرفته شد.

گزارش درباره بزرگترین زندان خاورمیانه

پیش از این، روزنامه قانون در سال ۱۳۹۵ نیز با شکایت سازمان اطلاعات سپاه برای مدتی توقیف شده بود. دلیل این توقیف، انتشار گزارشی با تیتر «۲۴ ساعت لعنتی» بود در تاریخ ۲۲تیر۱۳۹۵ بود. این گزارش، حضور یک زندانی در «مجتمع ندامتگاه تهران بزرگ» و رفتار نامناسب ماموران با او را گزارش کرده بود.

این گزارش، ندامتگاه تهران بزرگ را «بزرگترین زندان خاورمیانه»‌ خوانده و از برخوردهایی مثل «قیچی کردن لباس»، «کوتاه کردن موها»، «جیره‌بندی آب بهداشتی و سرویس بهداشتی»‌ نوشته بود. 

انتشار این گزارش واکنش‌هایی از سوی مسئولان «سازمان زندان‌ها» و قوه قضاییه را در پی داشت. از جمله، «عباس جعفری دولت‌آبادی»، دادستان وقت تهران، محتوای این گزارش را کذب خوانده بود. 

توقیف به خاطر نقل یک خبر

این روزنامه، کمتر از دو سال بعد از آغاز انتشار در اردیبهشت ۱۳۹۳ با دستور مستقیم عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران، توقیف شد.

انتشار خبر آزادی «محمد رویانیان»، یکی از مقام‌های دولت «محمود احمدی‌نژاد» از زندان دلیل این توقیف شد. در مقابل انتشار این خبر هیئت‌منصفه مطبوعات استان تهران، مدیر مسئول این روزنامه را به اتهامات «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» و «انتشار مطالب خلاف عفت عمومی» توقیف کرد. 

این توقیف سه ماه بعد به پایان رسید و قانون مجددا در تاریخ ۱۳دی۱۳۹۳ به روی دکه‌های روزنامه فروشی رفت.

درخواست توبه به خاطر یک یادداشت

روزنامه قانون، نزدیک به طیف اصلاح‌طلبان، به جز توقیف‌ رسمی تا کنون بارها از سوی نشریه‌های جناح مقابل یا همفکران آن‌ها مورد برخورد قرار گرفته است.  

محمدعلی جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران، در انتقادی به این روزنامه در سال ۱۳۹۴ گفته بود، روزنامه قانون باید نسبت به یادداشتی که درباره «نمایش کارناوالی ۲۲ بهمن برای تحقیر سربازان آمریکایی» نوشته است، توبه کند. این عضو ارشد سپاه پاسداران ایران، نوشتن این یادداشت را «یک کار بسیار اشتباه» خوانده بود. 

ماجرا این بود که تعدادی از سربازان آمریکایی که به دلیل نقص فنی شناورهایشان وارد آب‌های ایران شده بودند، توسط نیروی دریایی سپاه پاسداران در ۲۲دی۱۳۹۴ متوقف و بازداشت و بعد از ۱۶ ساعت آزاد شدند. 

انتشار تصاویر این ملوانان آمریکایی در حالی که زانو زده بودند، واکنش‌های منفی کشورهای غربی و آمریکا را در پی داشت. 

اما تحقیر این سربازان آمریکایی بعد از آزادی آن‌ها تمام نشد و در راهپیمایی‌های روز ۲۲ بهمن نیز در برخی از شهرهای ایران نمایشی از ملوانان بازداشت‌شده آمریکایی در خیابان اجرا شد و صدا‌وسیمای جمهوری اسلامی فیلمی از یکی از آن‌ها در حال گریستن را پخش کرد.

نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و وزارت خارجه این کشور نمایش این فیلم را اقدامی «تنفربرانگیز» خواندند و ایران را به خاطر سوء استفاده تبلیغاتی از ملوانان بازداشت‌شده به شدت محکوم کردند.

روزنامه قانون پس از آن در یادداشتی با عنوان «چرا اسیر آمریکایی می‌گریست؟» نوشت: «در راهپیمایی‌های ۲۲ بهمن دو نمایش کارناوالی برای تحقیر آمریکا، یا شاید برای تحریک زیان‌بخش مردم آن کشور، انجام شد. یکی به زنجیر کشیدن نمادین و تعزیه‌مانند اسیران آمریکایی و گرداندن آنان در تهران و قم و شاید در جاهای دیگر بود و دیگری نشان دادن فیلمی در صداو‌سیما از اسیران زانوزده که یکی از آنان می‌گریست.»

در این یادداشت احتمال داده شده بود که دلیل گریستن سرباز آمریکایی می‌تواند زانو زدن آن‌ها باشد و این صحنه به «صحنه‌های اسیران آمریکایی و اروپایی با لباس نارنجی و دست نهاده بر پشت گردن در صحنه اعدام داعش» تشبیه شده بود «که لحظاتی بعد گردن‌شان بریده می‌شد یا تیر خلاص دریافت می‌کردند.»

برای دیدن اخبار و گزارش‌های بیش‌تر درباره رسانه و خبرنگاری به سایت خبرنگاری جرم نیست مراجعه کنید