هارون، پناهجوی ۱۷ ساله افغان که به زبان یونانی صحبت می‌کند، می‌گوید: «می‌خواهم سیاستمدار شوم و به افغانستان برگردم. باید سرزمینمان را از نو بسازیم. جنگ باید تمام شود.» پس از انتقادهای گسترده یونان از اتحادیه اروپا به دلیل بی‌عملی در برابر شمار بالای مهاجران در این کشور، برخی اعضای اتحادیه اروپا، ازجمله آلمان و فنلاند برای پذیرش آسیب‌پذیرترین گروه پناهجویان یعنی کودک بی‌سرپرست، اعلام آمادگی کردند.
یونان می‌گوید دست‌کم ۵هزار کودک پناهجوی بی‌سرپرست در این کشور زندگی می‌کنند. با وجود خروج دسته‌های کوچک کودکان از یونان، بسیاری از آن‌ها همچنان بدون حمایت پدر و مادر یا قوم و خویش در همین کشور ماندگار هستند.
هارون، نوجوان ۱۷ ساله افغان یکی از آن‌ها است. او از چند سال پیش ساکن یونان است و هم‌اکنون با کمک سازمان مردم‌نهاد متادراسی (Metadrasi/ گام بعد) همراه با سه نوجوان دیگر در یک آپارتمان در یونان زندگی می‌کند. هارون عاشق بوکس است؛ به مدرسه می‌رود و به زبان یونانی صحبت می‌کند. او می‌خواهد چند سال دیگر در همین کشور بماند اما هدف بلند پروازانه‌اش، بازگشت به افغانستان و دگرگونی «خانه پدری» است. هارون می‌گوید: «می‌خواهم سیاستمدار شوم. می‌خواهم به افغانستان برگردم. باید وطن را از نو ساخت. جنگ باید تمام شود. صلح باید برقرار شود. ما به شغل‌ها بیشتر احتیاج داریم. دوست دارم افغانستان هم یک کشور نرمال، مانند بقیه کشورهای جهان باشد.»آپارتمان هارون و همقطارانش، بخشی از برنامه «خانه‌های نیمه خودمختار» سازمان متادراسی برای نوجوانان ۱۶ تا ۱۸ ساله است.
۲۵ کودک پناهجوی بی‌سرپرست، روز سه‌شنبه آتن را به مقصد لیسبون، پایتخت پرتغال ترک کردند. شاید ماسک‌های آن‌ها مانع از دیدن لبخندشان شود اما، خروج از شرایط سخت یونان مسلما یک گام بلند برای زندگی افرادی است که با وجود سن و سال کم، رنج بسیاری را متحمل شده اند.
پس از انتقادهای گسترده یونان از اتحادیه اروپا به دلیل بی‌عملی در برابر شمار بالای مهاجران در این کشور، برخی اعضای اتحادیه اروپا، ازجمله آلمان و فنلاند برای پذیرش آسیب‌پذیرترین گروه پناهجویان یعنی کودک بی‌سرپرست، اعلام آمادگی کردند.
یونان می‌گوید دست‌کم ۵هزار کودک پناهجوی بی‌سرپرست در این کشور زندگی می‌کنند. با وجود خروج دسته‌های کوچک کودکان از یونان، بسیاری از آن‌ها همچنان بدون حمایت پدر و مادر یا قوم و خویش در همین کشور ماندگار هستند.
هارون، نوجوان ۱۷ ساله افغان یکی از آن‌ها است. او از چند سال پیش ساکن یونان است و هم‌اکنون با کمک سازمان مردم‌نهاد متادراسی (Metadrasi/ گام بعد) همراه با سه نوجوان دیگر در یک آپارتمان در یونان زندگی می‌کند. هارون عاشق بوکس است؛ به مدرسه می‌رود و به زبان یونانی صحبت می‌کند. او می‌خواهد چند سال دیگر در همین کشور بماند اما هدف بلند پروازانه‌اش، بازگشت به افغانستان و دگرگونی «خانه پدری» است. هارون می‌گوید: «می‌خواهم سیاستمدار شوم. می‌خواهم به افغانستان برگردم. باید وطن را از نو ساخت. جنگ باید تمام شود. صلح باید برقرار شود. ما به شغل‌ها بیشتر احتیاج داریم. دوست دارم افغانستان هم یک کشور نرمال، مانند بقیه کشورهای جهان باشد.»آپارتمان هارون و همقطارانش، بخشی از برنامه «خانه‌های نیمه خودمختار» سازمان متادراسی برای نوجوانان ۱۶ تا ۱۸ ساله است. ساکنان این خانه‌ها با وجود استقلال نسبی در زندگی شخصی، ۲ بار در هفته با مددکاران و مشاوران اجتماعی دیدار می‌کنند. هدف این برنامه این است که نوجوانان مسئول‌تر بار بیایند و در عین حال حواسشان به زندگی باشد. سازمندهندگان این طرح می‌گویند که «خانه‌های نیمه خودمختار»، پناهجویان نوجوان را خلاق‌تر کرده است: هارون و یکی از هم‌خانه‌هایش از صفحه‌های موسیقی قدیمی، اثر هنری می‌سازند.
با این حال، هزاران پناهجوی کودک بدون سرپرست دیگر ساکن یونان، به خوش‌اقبالی هارون نیستند. لورا پاپا، بنیانگذار و رئیس متادراسی می‌گوید: «ما هزاران پناهجوی کم سن و سن بی‌سرپرست داریم. بسیاری از آن‌ها در همان پاسگاه‌های ثبت مهاجران در جزایر در شرایط بدی زندگی می‌کنند. امکانات کافی نیست. ۴۰ درصد آن‌ها حق پیوستن به خویشاوندانشان در یکی از کشورهای اروپایی را دارند با این حال، روند اداری مانع از انجام این کار است. این روند باید فورا تسریع شود.»