ماجرای اصلاحاتِ ناکامِ همسان‌سازی برای بازنشستگان سخت و زیان‌آور/ چرا بازنشستگان همچنان ناراضی‌اند؟!

رئیس کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی می‌گوید: فرمولی که در حال حاضر برای اجرای احکام متناسب‌سازی مشاغل سخت و زیان‌آور استفاده شده به تایید «نمایندگان بازنشستگان مشاغل سخت» رسیده و سپس اجرایی شده است اما بازنشستگان استان‌های مختلف در تماس‌های مکرر می‌پرسند، نمایندگان ما چه کسانی بوده‌اند که ما آنها را نمی‌شناسیم و چگونه به این فرمول‌های ناعادلانه رضایت داده‌اند؟! همسان‌سازی ربطی به «کارگران» ندارد! به همین دلیل، به ایلنا می‌گوید: همسان‌سازی هیچ ربطی به کارگران بازنشسته ندارد و طرحی‌ست که فقط برای بازنشستگان دولت یا همان بازنشستگان صندوق‌های کشوری و لشگری «معنادار» است.

در واقع، همسان‌سازی را با هزار سریش هم نمی‌توان به بازنشستگان تامین اجتماعی چسباند؛ آنچه که برای بازنشستگان تامین اجتماعی معنا دارد، افزایش مستمری‌ها براساس الزامات مواد ۱۱۱ و ۹۶ قانون تامین اجتماعی و سپس افزایش مزایای مزدی آنهاست؛ «قانون» به صراحت می‌گوید: مستمری بازنشسته باید به اندازه نرخ تورم و براساس سبد معیشت خانوار متوسط افزایش یابد اما چون «قانون» را اجرا نکرده‌اند، به سراغ طرح ابتر و ناهمخوانی به نام همسان‌سازی رفته‌اند؛ از سوی دیگر، بودجه مناسب نیز برای این طرح اختصاص نداده‌ و نام آن را به «متناسب‌سازی» تغییر داده‌اند! در نهایت هم نتوانسته‌اند رضایت بازنشستگان کارگری را جلب نمایند.

اما مهمتر از چنین کار دشواری، اجرای قانون است؛ آیا اگر در فروردین ماه حداقل مستمری بازنشستگان کارگری که به گفته اعضای کانون‌های بازنشستگی حداقل ۷۰ درصد آنها حداقل‌بگیر هستند، به اندازه سبد معیشت حداقلیِ ۴ میلیون و ۹۴۰ هزار تومانی زیاد می‌شد، نیازی به اینهمه صرف وقت و معطلی بابت اجرای همسان‌سازی بود؟!