محمدرضا شجریان، خواننده نامدار ایران در روز ۱۷ مهر ۱۳۹۹ بعد از یک دوره طولانی بیماری در تهران درگذشت. نام شجریان با موسیقی معاصر ایران چنان گره خورده که شاید گزاف نباشد که او را مهمترین چهره موسیقی سنتی ایران در یک قرن گذشته بدانیم.
آلبومهایی مانند پیام نسیم، سرو چمان، آرام جان و فریاد از جمله آلبومهای او بودند که نه در استودیویی در تهران بلکه بر روی صحنهای در اروپا یا آمریکا ضبط شده بودند. چند آلبوم دیگر او نیز که رسما در ایران منتشر نشد، در خارح از ایران ضبط شده است. او در مقدمه آلبومی با عنوان "به یاد پدر" که مجموعهای از تلاوتهای قرآنی اوست نوشته است: "آنچه در این راه به دست آوردهام از برکت آموزش، راهنمایی و تشویقهای ایشان بوده است".
پس از آن بود که آموختن کلاسیک آواز را با اسماعیل مهرتاش، نوازنده تار در جامعه باربد آغاز کرد. چند سالی آنجا ماند اما چون هم جامعه باربد نگاهش بیشتر به تئاتر معطوف بود و هم مهرتاش خواننده نبود و با تار آموزش آواز میداد، جامعه باربد را ترک کرد. محمدرضا منتشری و جمال وفایی از همدورهایهای او در جامعه باربد بودند.
در همان سالها بود که شجریان همکاریاش را با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی آغاز کرد، آنجا بود که هسته گروههای شیدا و عارف شکل گرفت. شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی با شجریان همکاری کرد و عارف به سرپرستی و آهنگسازی حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان با پریسا کار کردند. آفتاب نیمه شب با تار جلیل شهناز در دستگاه چهارگاه و ابوعطا با ساز فرهنگ شریف و همچنین رباعیات خیام با آهنگسازی فریدون شهبازیان و دکلمه احمد شاملو که پس از انقلاب هم منتشر شد، از مهمترین آثار او در این دوره بودند.با این حال دلبستگی شجریان بیشتر به آواز بود تا تصنیف. بارها گفته بود اگر به خاطر شنوندگانش نبود شاید اصلا تصنیف نمیخواند. سال ۱۳۵۴ همکاریاش را با رادیو و بعد با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی قطع کرد. جشن هنر طوس در سال بعد آخرین همکاری رسمی او با پایور در پیش از انقلاب بود.
اجرای گروه شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی و آواز محمدرضا شجریان در حافظیه در جشن هنر شیراز، یکی از نخستین کنسرتهایی بود که از تلویزیون ملی ایران کامل پخش شد. همچنین نخستین بار بود در این سطح از دف در کنسرتی ایرانی استفاده میشد، سازی که در نزدیک به پنج دهه پس از آن پای ثابت بیشتر کنسرتهای ایرانی بوده است.
در جریان اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، تصنیف رزم مشترک ساخته مشکاتیان با مطلع "همراه شو عزیز تنها نمان به درد، کین رزم مشترک هرگز جدا جدا درمان نمیشود" بار دیگر و این بار وسیعتر و از طریق شبکههای اجتماعی دست به دست میگشت. این دو در کنار کارهای مشترک دیگری از شجریان و مشکاتیان همچون "سرّ عشق" ، "نوا و مرکب خوانی"، "دستان" و "دود عود" هنوز از محبوبترین آثار موسیقی ایرانی نزد دوستداران موسیقی محسوب می شوند، به طوری که بسیاری بر این عقیده اند که این دو پس از قطع همکاری، هیچکدام نتوانستند از نظر کیفی اثری شبیه آثار مشترک شان منتشر کنند.
شجریان میگفت که از طریق اشعار آواز و تصنیفهای این آلبومها که عمدتا از حافظ و بعضا از سعدی، مولوی و عطار بود، بسیاری با ادبیات قدیم ایران آشنا شد. کسانی که شاید حتی علاقهای به شعر نداشتند، اشعار تصنیفهای او را از اول تا آخر از بر داشتند. در آغاز دهه ۱۳۷۰ شجریان گروه آوا را بنیاد گذاشت و با تعدادی از اعضای گروه عارف و چند نوازنده دیگر پس از سالها در ایران کنسرت برگزار کرد. این کنسرت هشت نفره که برای اولین بار همایون، پسر ۱۶ سالهاش او را با نواختن ضرب همراهی میکرد در اسفند ۱۳۷۰ در فرهنگسرای بهمن در جنوب تهران برگزار شد که همزمان آلبوم آسمان عشق در دستگاه سهگاه را منتشر کرد.
در همان سالها آلبوم آسمان عشق را منتشر کرد. نخستین آلبوم رسمی که همایون در کنار پدرش نوازندگی کرد. این آلبوم که بیشتر تصنیفها و قطعات ضربیاش ساخته خود شجریان بود، چندان نتوانست مقبولیت آلبومهای پیشین او را تکرار کند. او که علاقه زیادی به ساختن ساز داشت و فن آن را نزد سازندههای متبحری چون ابراهیم قنبری مهر فرا گرفته بود، در گروه شهناز در کنار سازهای ملی ایرانی از سازهای ابداعی خود مانند صراحی، ساغر و کرشمه استفاده کرد. او عقیده داشت سازهای موحود ایرانی برای این ارکستر بزرگ کافی نیستند و موسیقی ایرانی برای صداهای خارج از گستره فعلی نیاز به سازهای ابداعی جدید دارد.
محمدرضا شجریان در مصاحبههای خود گفته بود که در چند سال اخیر بارها به درخواست های او برای برگزاری کنسرت در ایران پاسخ منفی داده شده است. حتی روی کار آمدن دولت حسن روحانی هم گشایشی ایجاد نکرد.موضعگیری علیه او به اندازهای بود که پخش دعای ربنای با صدای او که از سال ۱۳۵۸ در تمام ماه رمضان در آستانه افطار از تلویوزیون ایران پخش میشد، تا زمانی که او زنده بود، متوقف شد.
استوره ایست که هرگز از دل وطن پرستان و انسانهای والا از بین نخواهد رفت و در پوست و استخوان تاریخ همیشه ماند گار خواهد بود
دو سال ديگه فراموش ميشه
روحشون شاد،،،
خداوندگار موسیقی تسلیت به همه⚘⚘
روحت شاد مرد بزرگ
هر کس همانگونه که زندگی کرده است همانگونه از او یاد میشود، استاد در زندگی پایدار بوده و یادش ماندگار خواهد بود.
خوش به حال ما که در دوره شجریان زیستیم . شجریان درقلب ماست . شجريان
سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند🖤🖤🖤
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: iranwire - 🏆 4. / 63 ادامه مطلب »
منبع: dw_persian - 🏆 7. / 63 ادامه مطلب »
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »
منبع: iranwire - 🏆 4. / 63 ادامه مطلب »
منبع: dw_persian - 🏆 7. / 63 ادامه مطلب »
منبع: iranwire - 🏆 4. / 63 ادامه مطلب »