احمد نادعلیان از روزهایی گفت که خسرو سینایی به جزیره هرمز رفته بود تا فیلم «جزیره رنگین» را بر اساس اقتباسی آزاد از فعالیتهای او در این جزیره روایت کند، او در این گفتوگو از نگاه سینایی نه تنها به سینما بلکه به جامعه و شرایط اجتماعی نیز صحبت کرد. چشممان به دولت نباشد او همچنین از نگاه سینایی به فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی گفت: یک بار گفت که میگویند من در این فیلم از تو حمایت کردهام، گفتم، چرا این کار را میکنی؟ این کار موجب نقد میشود.
او پاسخ داد، وقتی چیزی را باور کنم انجامش میدهم و باور من بر این است که در جامعه نباید چشممان به دولت باشد و افراد باید با نهادهای کوچک در بدنه اجتماع و در مناطق دوردست کار کنند.
نادعلیان در این میان بار دیگر به سراغ «کوچه پاییز» رفت و گفت: وقتی به این فیلم نگاه کنید متوجه میشوید بیشتر دوستان سینایی جزو نقاشان هستند. نقاشان کمتر به سمت صنعت هنر میروند و یک مقدار دلی کار میکنند که همین ارتباط با نقاشان میتواند نشاندهنده نوع نگرش او به فیلمسازی هم باشد.
او درباره فضای سینما و تفاوت نگاه سینایی با جریانهای موجود، به گفتههای گیزلا سینایی نیز رجوع کرد: بعد از ساخت فیلم وقتی با خانم سینایی صحبت میکردم، گفت که سینایی منتقد این نوع فضا است، اما آخر سر هم کار دل خودش را میکند. headtopics.
.
چشممان به دولت نباشد
او همچنین از نگاه سینایی به فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی گفت: یک بار گفت که میگویند من در این فیلم از تو حمایت کردهام، گفتم، چرا این کار را میکنی؟ این کار موجب نقد میشود. او پاسخ داد، وقتی چیزی را باور کنم انجامش میدهم و باور من بر این است که در جامعه نباید چشممان به دولت باشد و افراد باید با نهادهای کوچک در بدنه اجتماع و در مناطق دوردست کار کنند.
نادعلیان در این میان بار دیگر به سراغ «کوچه پاییز» رفت و گفت: وقتی به این فیلم نگاه کنید متوجه میشوید بیشتر دوستان سینایی جزو نقاشان هستند. نقاشان کمتر به سمت صنعت هنر میروند و یک مقدار دلی کار میکنند که همین ارتباط با نقاشان میتواند نشاندهنده نوع نگرش او به فیلمسازی هم باشد.
او درباره فضای سینما و تفاوت نگاه سینایی با جریانهای موجود، به گفتههای گیزلا سینایی نیز رجوع کرد: بعد از ساخت فیلم وقتی با خانم سینایی صحبت میکردم، گفت که سینایی منتقد این نوع فضا است، اما آخر سر هم کار دل خودش را میکند.
این هنرمند محیطی اما این دیدگاه سینایی را نکته متفاوت شدن نگاه او به جزیره هرمز نسبت به برخی دیگر از چنین آثاری دانست: سینایی در ساخت «جزیره رنگین» به غیر از آقای احمدی که بازیگر حرفهای است و همسرم که نابازیگر است و در چند سکانس بازی کرد، از افراد بومی جزیره استفاده کرد. فردی با آن تجربه حرفش این بود که افراد معروف تهران نمیتوانند معرف شخصیت جامعه هرمز شوند. او چنین نگاهی داشت.
او همچنین تعریف کرد که برخی از بازدیدکنندگان خارجی یا ایرانیان خارج از کشور که به دیدن موزه نادعلیان میروند میگویند از طریق دیدن فیلم که در خطوط هواپیمایی «ترکیش ایرلاین» و «امارات ایرلاین» نمایش داده شده است با هرمز آشنا شدهاند.
در همین حال به واسطه نمایش این فیلم در شبکههای یک و چهار عده بسیاری متوجه ساخت این اثر شدهاند و حتی این موضوع باعث شده است در ماههای اخیر تماسها برای ساخت مستندی از زندگی نادعلیان بیشتر شود.
البته از آنجا که پیش از «جزیره رنگین» مجتبی میرطهماسب هم با ساخت «رودخانه هنوز ماهی دارد» از فعالیتهای او مستندی ساخته، پاسخ نادعلیان برای ساخت مستندهای دیگر از او منفی بوده است.
او در بخش دیگری از این گفتوگو در تحلیل نگاه سینایی در این فیلم نسبت به مسائل جامعه چنین گفت: در صحنهای از فیلم کسی که سیلی زده و کسی که بومی و میانجی است روبهروی قلعه پرتغالیها نشستهاند. انگار سینایی میخواهد بگوید تجدد و سنت یک جا باید همدیگر را ملاقات کنند و سنگهایشان را وا بکنند. این نسخهای است که سینایی برای جزیره هرمز، ایران یا برای ترامپ و سایرین پیچیده است. به اعتقاد او ما در طنابکشی میان سنت و تجدد، چپ و راست و... رفتار حذفی داریم.
نادعلیان در پایان صحبتهایش درباره سینایی را چنین خاتمه داد: او طبع شعر داشت. موسیقی را هم خوب میشناخت، اما به دلیل دیسک کمر و سنگینی ساز کمتر به سمت ساز زدن میرفت. به نظرم همه اینها ابزاری بود برای اینکه دغدغههایش را بگوید، چون قلمروهایی در صنعت سینما هست که شاید اجازه نمیدهد بتوان به همه آن دغدغهها پرداخت.
چکیده گفتوگو با احمد نادعلیان
-سینایی به کار با نهادهای کوچک در بدنه اجتماع و در مناطق دوردست باور داشت
-سینایی معتقد بود «جزیره رنگین» فیلم متفاوتی خواهد بود ولی لزوماً به معنی خوب یا بد نیست