روزهای اول انقلاب امام وعده داده بود که در حکومت عدل اسلامی، سند همه چیز شش دانگ به نام مستضعفین زده خواهد شد. اصلا امام یک مستضعف می‌گفت، ده تا مستضعف از دهانش می‌ریخت. مستضعفین و مردم بی بضاعت هم حیران و البته خوشحال، جاده صاف کن انقلاب شدند و همینطور که زیر لب زمزمه می‌کردند: «ما و اینهمه خوشبختی؟ محاله» تاج و تخت سلطنت را چپه کردند. انقلاب که جلو می‌رفت به مرور اموال مستکبران و طاغوتیان مصادره می‌شد تا به دست وارثان حقیقی انقلاب که مستضعفین باشند رسانده شود.
گذشت و گذشت، کاخها، خانه ها، ویلاها، باغها، زمینها، ماشینها، حسابهای بانکی، اموال منقول و غیر منقول همه و همه به نفع مستضعفین مصادره شد. انقلاب به خوبی و خوشی داشت پیش می‌رفت که صدای اقشار فرودست و حاشیه نشین درآمد که پس چرا اینهمه از ثروتمندان گرفتند به ما چیزی نرسید و چرا یک عده رفتند توی کاخها جا خوش کرده اند و نم پس نمی‌دهند؟ اصلا چرا سفره انقلاب جایی برای نشستن ما ندارد و ما را فرستادند توی حیاط؟
حکومت اسلامی در تمام این چهل سال سعی داشت با سعه صدر و رأفت اسلامی این پرسشگران سمج تهیدست را نادیده بگیرد. اما متاسفانه روز به روز این اقشار صدایشان بلندتر و توقعاتشان بیشتر شد و هرچه حکومت اینها را حواله می‌داد به صبر و مقاومت و جهاد اقتصادی و سفت تر کردن کمربند و صرفه جویی و ساده زیستی و نخوردن گوشت و مرغ و اینجور چیزها، اینها روز به روز دریده تر و پر توقع تر می‌شدند. کار به جایی رسید که بعد از گرانی بنزین عده ای از همین اقشار فرودست و پاپتی گستاخانه به خیابان آمدند و در برابر «حکومت عدل علی» سینه سپر کردند.
روزهای اول انقلاب امام وعده داده بود که در حکومت عدل اسلامی، سند همه چیز شش دانگ به نام مستضعفین زده خواهد شد. اصلا امام یک مستضعف می‌گفت، ده تا مستضعف از دهانش می‌ریخت. مستضعفین و مردم بی بضاعت هم حیران و البته خوشحال، جاده صاف کن انقلاب شدند و همینطور که زیر لب زمزمه می‌کردند: «ما و اینهمه خوشبختی؟ محاله» تاج و تخت سلطنت را چپه کردند. انقلاب که جلو می‌رفت به مرور اموال مستکبران و طاغوتیان مصادره می‌شد تا به دست وارثان حقیقی انقلاب که مستضعفین باشند رسانده شود. حتی بنیادی به همین نام تاسیس شد تا کارهای نقل و انتقال اینهمه ثروت را به شکل تخصصی و منظم انجام دهد. از آنجا که در آن مقطع هنوز رگ و ریشه مستکبران و طاغوتیان کاملا خشک نشده بود یک نیرویی هم تشکیل شد به نام بسیج مستضعفین که مراقب باشند تخم و ترکه رژیم گذشته دوباره هوس بازگشت به کاخهای خود را نکنند.
گذشت و گذشت، کاخها، خانه ها، ویلاها، باغها، زمینها، ماشینها، حسابهای بانکی، اموال منقول و غیر منقول همه و همه به نفع مستضعفین مصادره شد. انقلاب به خوبی و خوشی داشت پیش می‌رفت که صدای اقشار فرودست و حاشیه نشین درآمد که پس چرا اینهمه از ثروتمندان گرفتند به ما چیزی نرسید و چرا یک عده رفتند توی کاخها جا خوش کرده اند و نم پس نمی‌دهند؟ اصلا چرا سفره انقلاب جایی برای نشستن ما ندارد و ما را فرستادند توی حیاط؟
حکومت اسلامی در تمام این چهل سال سعی داشت با سعه صدر و رأفت اسلامی این پرسشگران سمج تهیدست را نادیده بگیرد. اما متاسفانه روز به روز این اقشار صدایشان بلندتر و توقعاتشان بیشتر شد و هرچه حکومت اینها را حواله می‌داد به صبر و مقاومت و جهاد اقتصادی و سفت تر کردن کمربند و صرفه جویی و ساده زیستی و نخوردن گوشت و مرغ و اینجور چیزها، اینها روز به روز دریده تر و پر توقع تر می‌شدند. کار به جایی رسید که بعد از گرانی بنزین عده ای از همین اقشار فرودست و پاپتی گستاخانه به خیابان آمدند و در برابر «حکومت عدل علی» سینه سپر کردند. اینجا بود که دیگر کاسه صبر علی زمان لبریز شد و دید ظاهرا با این ملت مالک اشتر بودن و کظم غیض و این چیزها جواب نمی‌دهد و باید مشت آهنین نشان این گرسنه ها داد. و همین شد که این جماعت تهیدست و بی همه چیز(به معنای واقعی کلمه) را با کمک یاران باوفایش (مستضعفین واقعی) چنان به خاک و خون کشید که احتمالا در کتابها نوشته خواهد شد.
بعد از این ماجرا بود که رهبر انقلاب دیگر تقیه را جایز ندانستند و دست به یک شفاف سازی تاریخی زدند. ایشان روز گذشته یکبار برای همیشه تکلیف مستضعفین را روشن کردند و فرمودند:
«اسم بسیج کشور ما «نیروی مقاومت بسیج مستضعفین» است.چه کسانی هستند؟ مستضعفین را بد معنا می‌کنند؛ این چند سال اخیر باب شده آن را افراد فرودست و اقشار آسیب‌پذیر معنا می‌کنند؛ نه! قرآن مستضعف را این نمی‌داند، قرآن می‌گوید: مستضعفین یعنی ائمّه و پیشوایان بالقوّه‌ی عالَم بشریّتبلی... این بیانات تاریخی نقطه پایانی بود بر یک سوء تفاهم چهل ساله! افراد فرودست و اقشار آسیب پذیر اصلا از اول قرار نبود سهمی در انقلاب داشته باشند! اینها اصلا ربطی به مستضعفین ندارند. مستضعفین یعنی "ائمه و پیشوایان بالقوه عالم بشریت". یعنی خود حضرت آقا و اهل بیت محترمشان، یعنی سران نظام و انقلاب، یعنی ائمه جمعه، یعنی اعضای مجلس خبرگان و شورای نگهبان، یعنی سرداران سپاه و همه آنهایی که به صورت بالفعل در ایران پیشوایان مردم هستند و به صورت بالقوه هم ان شاء الله به زودی زمامدار عالم بشریت خواهند شد. چهل سال همه بزرگان نظام و انقلاب تقیه کردند و مساله را باز نکردند که اقشار فرودست توی ذوقشان نخورد. ولی دیگر در چهل ساله دوم انقلاب و بخصوص بعد از وقایع اخیر لازم بود در این مورد به صراحت با مردم سخن گفته شود. آنجا که امام خمینی فرمودند من یک موی کوخ نشینان را به کل کاخ نشینان نمی‌دهم منظورشان از موی کوخ نشینان، پشم علمای اسلام بود و اعوان و انصارشان. نه آن پابرهنه ها و گداگشنه های پر توقع حاشیه شهرها.
به حمد الله عدو سبب خیر شد و الان دیگر حجت بر همه تمام شد. این است که خواهش می‌کنیم اقشار فرودست و آسیب پذیر هی نیایند بگویند سهم ما از انقلاب چه شد و چرا از این سفره انقلاب حتی ته مانده ای هم دیگر به ما نمی‌رسد. رسالت این نظام و انقلاب به مراتب بالاتر از سیر کردن شکم شما گداگشنه هاست. نظام اسلامی دارد می‌رود که به امید خدا پیشوای عالم بشریت شود. ای مردم فرودست و گرسنه و محروم از همه چیز. ای مفلوکان... انقدر نوک دماغتان را نبینید. اهداف والای نظام را با خواسته های حقیر معیشتی تان گره نزنید. سعه صدر نظام هم حدی دارد. مطمئن باشید اگر پایتان را از گلیم پاره تان دراز تر کنید مستضعفین نظام همانطور که به اعتراضاتتان به گرانی بنزین با سرب داغ پاسخ دادند، باز هم آماده اند تا ساق های نحیف تان را خُرد نمایند!