شایا گلدوستسازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۱ میلادی، روز ۲۰ ژوئن را «روز جهانی پناهنده» نامگذاری کرد. این روز برای بزرگداشت جرات و جسارت انسا ... ترکیه اولین و نزدیکترین کشور به ایران برای ثبت درخواست پناهجویی است.
کشوری که در سالهای اخیر به دلیل تغییر ساز و کار سازمان ملل متحد و سیاستهای کشورهای پناهندهپذیر از امنیت لازم برای پناهجویان و پناهندگان برخوردار نیستسازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۱ میلادی، روز ۲۰ ژوئن را «روز جهانی پناهنده» نامگذاری کرد. این روز برای بزرگداشت جرات و جسارت انسانهایی بیشماری است که به دلایل مختلفی مثل جنگ، خشونت، نداشتن امنیت جانی و روانی به دلایل اجتماعی، قومی، مذهبی، سیاسی، اقتصادی، اقلیمی، جنسی و جنسیتی و … مجبور به ترک خانه و وطن میشوند و به دنبال رویاها و آرزوها و مکانی امن برای زندگی میگردند.
در سالهای اخیر روند رسیدگی به پرونده پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه بسیار نگرانکننده بوده است. گروهها و اقشار آسیبپذیری در میان پناهجویان و پناهندگان هستند که سالهاست در ترکیه در انتظار سرنوشتی نامعلوم به سر میبرند. یکی از حساسترین این گروهها اعضای جامعه رنگینکمانی است. افرادی که به واسطه خشونت و تبعیض و به دلیل فشارهای موجود از سوی خانواده، جامعه و قانون رفتن را به ماندن ترجیح دادهاند.
رنگین کمان ایرانبا وجودی که در قانون ترکیه روابط جنسی افراد همجنس و گرایشهای جنسی و هویتهای جنسیتی مختلف جرم تلقی نمیشود، اما این کشور از نظر فرهنگی و مذهبی تفاوت چندانی با ایران نداشته و نگاه عموم جامعه به قشر رنگینکمانی به دلایل ذکر شده بسیار منفی است
ترکیه اولین و نزدیکترین کشور به ایران برای ثبت درخواست پناهجویی است. کشوری که در سالهای اخیر به دلیل تغییر ساز و کار سازمان ملل متحد و سیاستهای کشورهای پناهندهپذیر از امنیت لازم برای پناهجویان و پناهندگان برخوردار نیستسازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۱ میلادی، روز ۲۰ ژوئن را «روز جهانی پناهنده» نامگذاری کرد. این روز برای بزرگداشت جرات و جسارت انسانهایی بیشماری است که به دلایل مختلفی مثل جنگ، خشونت، نداشتن امنیت جانی و روانی به دلایل اجتماعی، قومی، مذهبی، سیاسی، اقتصادی، اقلیمی، جنسی و جنسیتی و … مجبور به ترک خانه و وطن میشوند و به دنبال رویاها و آرزوها و مکانی امن برای زندگی میگردند.
در سالهای اخیر روند رسیدگی به پرونده پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه بسیار نگرانکننده بوده است. گروهها و اقشار آسیبپذیری در میان پناهجویان و پناهندگان هستند که سالهاست در ترکیه در انتظار سرنوشتی نامعلوم به سر میبرند. یکی از حساسترین این گروهها اعضای جامعه رنگینکمانی است. افرادی که به واسطه خشونت و تبعیض و به دلیل فشارهای موجود از سوی خانواده، جامعه و قانون رفتن را به ماندن ترجیح دادهاند.
ترکیه اولین و نزدیکترین کشور به ایران برای ثبت درخواست پناهجویی است. کشوری که در سالهای اخیر به دلیل تغییر ساز و کار سازمان ملل متحد و سیاستهای کشورهای پناهندهپذیر از امنیت لازم برای پناهجویان و پناهندگان برخوردار نیست. کشوری سنتی و مذهبی با دولتی اسلامگرا که از نظر فرهنگی و قانونی فضای مناسبی برای افراد رنگینکمانی محسوب نمیشود. تورم بیسابقه سالهای اخیر نیز در کنار عوامل دیگر، زندگی را نه تنها برای قشر پناهجو و پناهنده، بلکه برای شهروندان ترک نیز بسیار دشوار کرده است.
با وجودی که در قانون ترکیه روابط جنسی افراد همجنس و گرایشهای جنسی و هویتهای جنسیتی مختلف جرم تلقی نمیشود، اما این کشور از نظر فرهنگی و مذهبی تفاوت چندانی با ایران نداشته و نگاه عموم جامعه به قشر رنگینکمانی به دلایل ذکر شده بسیار منفی است. در هفتههای گذشته خبر از توزیع اعلامیههایی در مورد «سنگسار کردن افراد رنگینگمانی تا مرگ» در شهر اسکیشهیر ترکیه، به دست رسیده است. فعالان و سازمانهای مدافع حقوق افراد الجیبیتیکیو در ترکیه میگویند که جوامع مذهبی در حال افزایش نفوذ در شهر اسکیشهیر هستند، شهری که تعداد زیادی از پناهندگان رنگینکمانی در آن ساکن بوده و به عنوان فضای امنی برای آنها در نظر گرفته شده است. با وجودی که فعالان و وکلای حقوق رنگینکمانیها در اسکیشهیر، علیه این اعلامیهها شکایت جنایی کردهاند، اما مادامی که مقامات ارشد دولتی از جمله رئیسجمهور، وزیر کشور و مقامات مذهبی علیه قشر رنگینکمانی نفرتپراکنی میکنند، شرایط تغییر نخواهد کرد.
در سالهای اخیر انتقادهای زیادی به عملکرد آژانس پناهندگی سازمان ملل در انتقال پناهندگان به کشور مقصد میشود، اما علاوه بر ناکارآمدی این سازمان، عواملی چون تغییر الگوی پذیرش پناهندگان از سوی کشورهای غربی مخصوصا ایالات متحده آمریکا و همچنین همهگیری ویروس کرونا، که شرایط اقتصادی دنیا را دچار چالش کرده است، بیتاثیر نبودهاند. انتقال مسئولیت رسیدگی به پروندهها و انجام مصاحبهها به اداره مهاجرت ترکیه نیز، پناهجویان زیادی را در معرض خطر اخراج از ترکیه قرار داده است.IRQR
در کانادا، در گفتوگو با ایرانوایر از آخرین اقدامات انجام شده برای تسریع رسیدگی به پرونده پناهندگان میگوید. او که در سفرهای متعدد خود به شهرهای مختلف ترکیه، به طور مستقیم با اعضای جامعه رنگینکمانی پناهنده در ارتباط و از مسائل ومشکلات آنها با خبر است، در نامهای خطاب به دولت کانادا این وضعیت را با صراحت شرح داده است. وی درباره نامه ارسال شده به دولت و مقامات دولتی کانادا میگوید:
«من به شخصه از شرایط پناهندگان در ترکیه باخبر هستم. اخیرا در نامهای طولانی خطاب به دولت کانادا به شدت به روند بررسی پروندهها در اداره مهاجرت اعتراض کردم. به این موضوع اشاره کردم که بسیاری از پناهندهها بیش از دو سال است که همچنان منتظر صدور ویزاهایشان هستند و هیچ پیشرفتی در پروندهها حاصل نشده است. در قسمتی از نامه تاکید کردم که یا پاسخ این نامه را ندهید و یا از فرستادن پاسخهای اتوماتیک و جملات از پیش تعیین شده خودداری کنید، چون تمام آن پاسخها را بارها شنیدهایم.