آقای مدیری، چطور میشود که یک مرد جوان ایرانی که از کودکی در ایران نبوده به این مقطعِ دردناکِ تاریخی در ایران بازمیگردد و از سرکوب و اعدامهای ارمغانِ انقلاب ۵۷ میگوید؟ از زندگیها و از رویای بربادرفته آزادی؟خب به هر حال تاریخچه خصوصی که با زمانِ بعد از انقلاب دارم و این که حتی دلایلِ اینجا بزرگ شدنم به هر حال دلایلش در گذشته است و توی اتفاقاتی است که آنجا افتاده و به همان دلایل مهاجرت هم اتفاق افتاده.
درد بزرگی بوده و من اگر بخواهم از تجربه خودم بگویم؛ خب من بچه بودم و در این تجربه بزرگ شدم. من چند ماه بعد از مرگ میترا به دنیا آمدم و خیلی چیزها را در بچگی آگاهانه تجربه نکردم. سالها بعد که در اروپا، در هلند زندگی میکردیم بیشتر متوجه میشدم. ولی خب تأثیراتش را [تجربه میکردم]. خشم و دردی را که ایجاد میکند، درد از دست دادنِ فرزند و احساسِ آن خیانتی که انجام شده و همین طور اتفاق خیلی ناحقی که افتاده جای زخم خیلی خیلی بزرگی را به جا میگذارد.
آن شیوهای که موقع فرار از ترکیه بود که خیلی سخت بود برای خانواده و پدر و مادرم… اما همزمان [در ایران] بعد از دو سه هفته خیلی زود متوجه شدم که شهروند این کشور نیستم. یعنی از خیلی نظرها برایم غریب بود. مثلاً باید میرفتم به اداره گذرنامه و اشتباهی چند بار میخواستم از طرف ورودی خانمها بروم و اصلاً چنین چیزی برایم غریب بود.
مسلماً اگر بخواهیم بگوییم تقصیر کیست خب مشخص است تقصیر جمهوری اسلامی است و این را در فیلم هم میبینیم؛ موقعی که در خانه میریزند، اعدامی که اتفاق میافتد و زندانی که هست… این چیزی نیست که از آن دور شده باشم ولی به عنوان نویسنده و فیلمساز این جریانهای بزرگ را سعی میکنم در فیلم به حالت شخصی در بیاورم.
کار کردن با شبنم تجربه خوبی بود؟ چون فکر میکنم حرفهایترین بازیگری که در فیلمتان بود به هر حال شبنم طلوعی بود. در طول تاریخ به خانمها ظلم شده و در هر شرایطی مجبور بودهاند که خودشان با این [ظلم] تا بکنند و صدای آنها شنیده نمیشد. الآن صدای آنها شنیده میشود و حرفشان را میتوانند بیان کنند. همزمان تجربهای که ما با آقای نامجو داشتیم تجربه خیلی مثبتی بود. سرِ سِت فیلم ما هیچ گونه اتفاقی نیفتاد و تجربه حرفهای و محترمانهای بود با همه اعضای تیم؛ مرد و زن.
آقای مدیری دوست دارم بدانم نگاه شما به عنوان مردی که در خارج از جامعه ایران بزرگ شدهاید - موضوع فیلم به کنار- درباره «می توی ایرانی» و آزار جنسی زنان از خیابان گرفته تا محل کار تا به هر حال همه فضاهای مختلفی که همه ما در ایران تجربه کردهایم چیست؟ اصلاً تجربهای از این موضوع دارید؟ در سفری که به ایران داشتید؟ چون ما زنان ایرانی هیچ کداممان نیست که این تجربه را نداشته باشیم.
در فیلم از «سازمان» صحبت میشود. مشخصاً گفته نمیشود که چه سازمانی است. سازمانی که در فیلم میبینیم سازمانی است که بر اساس سازمانهای واقعی آن موقع و این زمان ساخته شده ولی یک و یک نیست و به هر حال چیزی است که برای فیلم به فیکشن تبدیل شده. عمداً هم نام نبردم چون که بیشتر از این لازم نبود فیلم سیاسی یا شعاری شود.
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: VOA Farsi صدای آمریکا - 🏆 17. / 51 ادامه مطلب »
منبع: AlArabiya_Fa - 🏆 12. / 51 ادامه مطلب »
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »
منبع: RadioFarda_ - 🏆 13. / 51 ادامه مطلب »
منبع: aa_persian - 🏆 11. / 53 ادامه مطلب »
منبع: AlArabiya_Fa - 🏆 12. / 51 ادامه مطلب »