منابع آگاه به «ایرانوایر» اطلاع دادهاند که خانوادههای برخی ورزشکاران، مربیان و داوران پناهنده از جمله حامیان کمپین «اتحاد برای نوید» تحت فشار نیروهای امنیتی قرار گرفتهاند.
«ایرانوایر» با برخی از ورزشکاران حامی این کمپین تماس گرفت اما آنها به دلیل امنیت اعضای خانواده خود، حاضر به گفتوگو در این باره نشدند. البته این نخستین باری نیست که جمهوری اسلامی از اهرم فشار برای ساکت یا همراه کردن ورزشکاران استفاده میکند.تاریخچه فشارهای امنیتی جمهوری اسلامی روی خانوادههای ورزشکاران ایرانی کم از پیشینهای که همین نظام برای تهدید و ایجاد ارعاب و وحشت فعالان سیاسی، مدافعان حقوق بشر یا خبرنگاران خارج از کشور از خود به جای گذاشته است، نیست.
نامی از کسی که این فریاد را سر داده، منتشر نشده است اما میگویند که او نامزد حبیب خبیری بوده که همراه با او دستگیر شده بود. حبیب را ۳۱ خرداد همان سال تیرباران کردند؛ همراه با نامزدش. این حکاکی، به جا مانده از یک همراه و همبند «فروزان عبدی» بود؛ بازیکن تیم ملی والیبال زنان ایران. او را سال ۱۳۶۱ برای نخستین بار به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین» دستگیر کردند. بردند، زدند، شکنجه کردند و پای اعتراف اجباری نشاندند. اینها همه به کنار، تمام اعضای خانوادهاش را شش ماه دستگیر کردند و به اتهام «همخانواده بودن» با فروزان، به حبس بردند. سرانجام هم سال ۱۳۶۷ او را به دار آویختند.