از زمانی که «علی خامنهای»، رهبر جمهوری اسلامی، خواستار افزایش جمعیت ایران شد سیاستهای بهداشت باروری در کشور تغییر کرد و ارائه برخی از خدمات بهداشتی - پزشکی متوقف شد. فعالان حقوق زنان نگرانند که این محدودیتها به دشوارتر شدن وضع زنان، به ویژه در مناطق محروم، منجر شود و آنان را با خطرات بیشتری مواجه کند. شماری از کاربران توییتر با استفاده از هشتگ «حقوق باروری» به همین محدودیتها و خطرهای بالقوه ناشی از آن، اشاره کردهاند.
«شهناز طاهری»، کارشناس ارشد مامایی عمومی با گرایش بهداشت باروری، ساکن خوزستان به ایرانوایر میگوید اهرمهای فشار بسیاری در ایران وجود دارد که این حق اولیه را از زنان سلب کند. به گفته او، همه این اهرمهای فشار لزوما حکومتی یا ناشی از نقص قانون نیست و برخی از آنها ریشه در سنتها، تربیت و عرف دارد. کاربران توییتر در کارزاری که با هشتگ بهداشت باروری به راه انداختند از حق انسان در مورد سلامت تن، به ویژه در محرومترین مناطق، نیز گفتند.: «زنان در مناطق محروم ایران، دسترسی بسیار ناچیزی بە این امکانات دارند، بارها دیدەام حتی برای یک سونوگرافی سادە باید از یک شهر بە شهر دیگر بروند».
این بهورز البته خاطره تلخی هم از آموزشهایش دارد؛ سه سال پیش، در یک روز گرم مردادماه، یکی از مردان روستا با حمله به آمنه، او را تهدید به قتل کرد: «با یک پاره آجر به من حمله کرد و صورتم آسیب دید. البته من تصمیم گرفتم به این شرط که اجازه انتخاب به همسرش بدهد، از او شکایت نکنم.» به باور این بهورز، بخشی از موضوع بهداشت باروری به موضوع تبعیض در تغذیه مرتبط است: «تصورش را بکنید این زنها که هر کدامشان چندین شکم زایمان کردهاند اصلا تغذیه مناسبی ندارند. فقر و تبعیض باعث شده که آنها در آخر صف تغذیه خانواده و در درجه دوم اهمیت باشند؛ چون معمولا بهترین قسمت غذا به مرد خانواده تعلق دارد؛ با این توجیه که او زحمت میکشد و تولیدکننده است. بعد اگر چیزی باقی ماند به کودکان خانه میرسد.