برای اینکه سیر موضع‌گیری‌های بریتانیا را در باب مسئله راه‌آهن در ایران فهم کنیم باید به این نکته توجه کنیم که منافع بریتانیا همواره تعیین‌کننده خط مشی بریتانیا بود. از لرد سالیز بوری، وزیر امورخارجه بریتانیا در اواخر قرن نوزدهم نقل شده است که: «انگلستان نه دشمنانی ابدی دارد و نه یک تقدیر ازلی، فقط دارای منافع است.»
دیگر اینکه به رقابت روس و انگلیس در محدوده منطقه‌ای توجه داده شود. هر دو دولت مراقبت می‌کردند که مبادا با احداث راه‌آهن توسط یک رقیب منافع آن دیگری در خطر بیفتند. انگلستان همیشه ملاحظه این نکته را داشت که حتی‌الامکان از دسترسی سریع روسیه به هندوستان به وسیله راه‌آهن جلوگیری به عمل آورد.در نیمه دوم قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ایران همواره با رقابت روس و انگلیس مواجهه بود.
باید به این نکته نیز توجه داشت که در خلال این سال‌ها دولت قاجار اساساً توانایی احداث راه‌آهن را نداشت و اگر قرار بود چنین اتفاقی بیفتد می‌بایست دولت روس یا انگلیس این کار را صورت دهند.پس از قرارداد ۱۹۰۷ که ایران به دو منطقه نفوذ روس و انگلیس تقسیم شد، زمزمه‌هایی مبنی بر احداث یک مسیر ریلی سراسری در ایران با سرمایه صرافان روس و انگلیس و فرانسه شنیده می‌شد. این راه‌آهن می‌بایست از تفلیس به ساحل دریای خزر و تهران می‌رسید و در ادامه از اصفهان، یزد، کرمان و بلوچستان می‌گذشت و به هندوستان می‌رسید.
برخی از مقامات بریتانیا بر آن بودند که انگلستان باید در ساخت این راه‌آهن دخیل باشد. از آن سو مقامات روسیه رسماً اعتقاد داشتند که این راه‌آهن، روسیه را از نظر سوق‌الجیشی به خطر خواهد انداختدر ماه مه ۱۹۱۱/ ۱۲۹۰ خورشیدی دولت انگلستان از ایران خواست امتیاز خط‌آهن از خورموس در حوالی محمره تا خرم‌آباد را به این دولت دهد. درخواست این امتیاز بیشتر ملاحظات سیاسی داشت تا مسائل اقتصادی. علاوه بر آن، در آینده این امکان وجود داشت تا خرم‌آباد را به راه‌آهن بغداد وصل کنند.
در کتاب «جنوب غرب ایران، یادداشت‌های یک افسر دیپلمات»، سر آرنولد ویلسون انگلیسی می‌نویسد که در اوایل سال ۱۹۱۱ مامور مساحی و تهیه نقشه راه‌آهن آینده لرستان شد. وی در میان بختیاری‌ها رفت تا خوانین آن حدود را به احداث راه‌آهن متقاعد کند اما در این راه توفیق چندانی نیافت. چندی بعد وی مامور مساحی راه‌آهن از بوشهر به شیراز شد.
در خلال دورانی که بحث درباره قرارداد ۱۹۱۹ درجریان بود، احتمالاً در تعقیب سیاست استقرار یک دولت مرکزی قوی و تهیه ملزومات این فرایند بود که یک سندیکای انگلیسی یک عده متخصص را برای نقشه‌برداری راه‌آهن به ایران اعزام کرد و خط بندرجز به محمره را نقشه‌کشی کردند.همان‌طور که گفته شد سیاست بریتانیا در سالهای پس از جنگ جهانی اول کمک به شکل‌گیری یک قدرت متمرکز مرکزی بود که با همراهی با کودتای سوم اسفند ماه ۱۲۹۹ و بر آمدن رضاخان سردارسپه آنان عملاً به هدف خود نائل آمدند.
پس نگو فقط رضا_شاه بگو رضا_شاه_کبیر یا خاندان پهلوی . از مهمتر اینکه بگی جاویدشاه و مرگ_بر_کلیت_و_تمامیت_جمهوری_اسلامی . PahlaviReza IranProtests IranMassacre IraniansWantRegimeChange
ایران آخرین اخبار, ایران سرفصلها
Similar News:همچنین می توانید اخبار مشابهی را که از منابع خبری دیگر جمع آوری کرده ایم، بخوانید.
منبع: AlArabiya_Fa - 🏆 12. / 51 ادامه مطلب »
منبع: VOA Farsi صدای آمریکا - 🏆 17. / 51 ادامه مطلب »
منبع: bbcpersian - 🏆 15. / 51 ادامه مطلب »
منبع: dw_persian - 🏆 7. / 63 ادامه مطلب »
منبع: ilnanews - 🏆 10. / 53 ادامه مطلب »
شکست کوربین در انتخابات بریتانیا؛ پایان رویای یک چپگراکناره گیری جرمی کوربین از رهبری حزب کارگر به این معنا خواهد بود که این حزب باید بین ادامه سیاست های چپگرای کنونی و یا بازگشت به مواضع سوسیال دموکرات زمان تونی بلر و گوردون براون، نخست وزیران پیشین بریتانیا دست به انتخاب بزند. میتونه بره سر آشپز سفارت ج.ا. در لندن بشه! 😂 نذری بده و نذری بده 😂خخخخخ 😏😏😏 جرمی جان خوبی ؟؟؟ مارگرت والستروم ، فدریکا ، ... وای خدای من ... یه وقت فکر نکنید ما از این حال و روزتون خوشحالیم هااااااا 🙁
منبع: euronews_pe - 🏆 8. / 59 ادامه مطلب »