آنها به بیمارستان پزشکان بدون مرز حمله کردند؛ در غرب کابل، در منطقه‌ای شیعه‌نشین. به بیمارستانی حمله کردند که تازه‌مادران و نوزادانشان در آن حضور داشتند. شلیک گلوله، حداقل ۱۳ نفر را به کام مرگ کشیده است. دو تای آنها، نوزاد بودند. به گزارش ایسنا، فقط تروریست‌هایی مثل داعش و طالبان نیستند که به بیمارستان‌ها و بخصوص بیمارستان‌های پزشکان بدون مرز حمله می‌کنند. نیروی هوایی آمریکا و حتی نیروهای امنیتی افغانستان هم سابقه هدف‌گرفتن غیر عمدی بیمارستان پزشکان بدون مرز را دارند.
حمله انتحاری به زنان باردار و تازه‌مادران و نوزادان البته سطح دیگری از وحشی‌گری است.
پاتریسیا گزمن، رییس شاخه آسیایی گزارشگران حقوق بشر، در این‌باره می‌گوید: حمله به زایشگاه [حتی در یک منطقه جنگی] غیرقابل توجیه است و نمی‌شود در این‌باره حرف زد. می‌گویند فرد مسلحی که در بیمارستان شلیک کرده است، در پوشش لباس پزشکان وارد بیمارستان شده است؛ اقدامی آشکارا خلاف قوانین جنگ که نه تنها حمله به بیمارستان‌ها و اماکن غیرنظامی را ممنوع می‌داند، بلکه تاکید می‌کند سربازان و جنگجویان حق ندارند لباس کادر پزشکی را به تن کنند. البته بعید است تروریست‌ها احترامی برای چنین قوانینی قائل باشند.
«رمضان علی»، یک شاهد عینی از حمله دیروز به بیمارستان پزشکان بدون مرز، درباره اتفاقی که افتاده به رویترز گفته است: «یک‌باره و بدون هیچ دلیل یک نفر در بیمارستان شروع به تیراندازی کرد؛ بدون اینکه هدف خاصی داشته باشد. بیمارستان دولتی بود، برای همین مراجعان آن خیلی زیاد بودند. مردم زن و بچه‌هایشان را برای درمان به اینجا می‌آورند.» headtopics.
گفته می‌شود که حمله، کار سربازان امارت اسلامی خراسان بوده است؛ شاخه‌ای از گروه تروریستی داعش که مثل همه تروریست‌های دیگر احترامی برای قوانین جنگی که بیمارستان را منطقه‌ای غیرنظامی می‌داند قائل نیست و سابقه حمله‌های دیگری به منطقه دشت برچی را دارد. نه این گروه، نه گروه‌های دیگر تروریستی افغانستان، هنوز رسماً مسئولیت این حمله را به عهده نگرفته‌اند اما این مسأله که رهبر گروه امارت خراسان که شاخه آسیای غربی داعش به حساب می‌آید این هفته در کابل توسط نیروهای اطلاعاتی افغانستان دستگیر شده، باعث شده است حمله به بیمارستان و یک بمب‌گذاری انتحاری دیگر در مراسم نماز میت یک افسر پلیس کشته‌شده در یک عملیات تروریستی دیگر، به عوامل گروه امارت خراسان نسبت داده شود.
به گزارش ایسنا، فقط تروریست‌هایی مثل داعش و طالبان نیستند که به بیمارستان‌ها و بخصوص بیمارستان‌های پزشکان بدون مرز حمله می‌کنند. نیروی هوایی آمریکا و حتی نیروهای امنیتی افغانستان هم سابقه هدف‌گرفتن غیر عمدی بیمارستان پزشکان بدون مرز را دارند. حمله انتحاری به زنان باردار و تازه‌مادران و نوزادان البته سطح دیگری از وحشی‌گری است.
پاتریسیا گزمن، رییس شاخه آسیایی گزارشگران حقوق بشر، در این‌باره می‌گوید: حمله به زایشگاه [حتی در یک منطقه جنگی] غیرقابل توجیه است و نمی‌شود در این‌باره حرف زد.
می‌گویند فرد مسلحی که در بیمارستان شلیک کرده است، در پوشش لباس پزشکان وارد بیمارستان شده است؛ اقدامی آشکارا خلاف قوانین جنگ که نه تنها حمله به بیمارستان‌ها و اماکن غیرنظامی را ممنوع می‌داند، بلکه تاکید می‌کند سربازان و جنگجویان حق ندارند لباس کادر پزشکی را به تن کنند. البته بعید است تروریست‌ها احترامی برای چنین قوانینی قائل باشند.
«رمضان علی»، یک شاهد عینی از حمله دیروز به بیمارستان پزشکان بدون مرز، درباره اتفاقی که افتاده به رویترز گفته است: «یک‌باره و بدون هیچ دلیل یک نفر در بیمارستان شروع به تیراندازی کرد؛ بدون اینکه هدف خاصی داشته باشد. بیمارستان دولتی بود، برای همین مراجعان آن خیلی زیاد بودند. مردم زن و بچه‌هایشان را برای درمان به اینجا می‌آورند.»
خشونت‌ها در هفته‌های گذشته علیه نیروهای نظامی و مردم عادی افغانستان در حالی افزایش پیدا کرده است که قرارداد صلح بین طالبان و آمریکا قرار بوده است چشم‌اندازی برای حرکت به سمت نقطه پایانی جنگ خونین افغانستانی باشد. با وجود انتشار اخبار هر روزه از آزادی نیروهای زندانی طالبان توسط دولت در کنار پیوستن گروه‌هایی از نیروهای دولتی به طالبان، به نظر می‌رسد افغانستان روز به روز بیشتر به صحنه جنگ و درگیری گروه‌های متعدد جنگ‌طلب تبدیل می‌شود.
وزارت داخله افغانستان چهار ساعت بعد از حمله دیروز به بیمارستان ۱۰۰ تخت خوابی پزشکان بدون مرز که بدلیل تسهیلات قابل قبول آن برای زنان باردار و تازه‌مادران و نوزادان مشهور بوده است، اعلام کرده که تعداد کشته‌های حادثه - بیشتر زنان باردار و نوزادان - ممکن است در روزهای آینده افزایش پیدا کند.
در این حمله ۱۶ نفر زخمی شدند و حدود ۱۰۰ نفر توسط نیروهای امنیتی که به بیمارستان رسیده بودند از محوطه خارج شدند؛ بیشترشان، نوزاد.
عکس‌ها و فیلم‌هایی که از ساعت‌های اول حمله منتشر شد، بسیار دردناک بود. جماعتی که جلوی بیمارستان تجمع کرده بودند به شهادت خبرنگار نیویورک‌تایمز که در صحنه حاضر بوده است، در شوک دیدن نوزادان در خون‌غلتیده‌ای که توسط نیروهای نظامی مسلح از بیمارستان خارج می‌شدند اشک می‌ریختند.
«ضابط امیر محمد» یک مامور امنیتی سابق که در صحنه حاضر بوده است، درباره این حادثه به تلویزیون شرق، از رسانه‌های داخلی افغانستان، گفته است: «تشخیص زخمی‌ها، در میان پیکره‌های کشته‌شده‌ها و زخمی‌ها و خونی که به زمین ریخته بود، کار سختی بود.»
«عبدالله هادی» از کارکنان بیمارستان که بعد از درگیری در محوطه بیمارستان حاضر شده بود تا به پدران و خانواده‌های بی‌قرار کمک کند، اسامی نوزادان و مادرانی را که به بیمارستان‌های دیگر منتقل شدند با صدای بلند می‌خواند تا اعضای خانواده آنها را از نگرانی در بیاورد. او به خبرنگار نیویورک تایمز گفته است: «در حالی اسامی نوزادان و مادران را می‌خواندم که ۱۵ مادر باردار را تازه در کیسه‌های جسد گذاشته بودیم و نوزادان را از روی اسامی که روی شکم‌هایشان نوشته بودیم شناسایی کرده بودیم.»
ساعاتی بعد از حمله، در شبکه‌های مجازی تصاویری از زنان داوطلبی منتشر شد که برای شیر دادن به نوزادان نجات‌پیداکرده از حمله امروز به بیمارستان‌های مختلف مراجعه کرده بودند.